Το σήμα της MGM πέφτει και ένα γνωστό λιοντάρι βρυχάται.
Η μεγάλη οθόνη ανοίγει και μας εισάγει στην περιπέτεια.
Ανδραγαθήματα ακολουθούν, καμιά φορά με συναισθηματική απώλεια, πάντα με αυταπάρνηση μα πολύ περισσότερο με απαράμιλλο στυλ, γοητεία, φινέτσα και βρετανική προφορά.
"My Name is Bond...James Bond"
Το σήμα πέφτει, τα πνευστά και κρουστά του διαχρονικού μουσικού θέματος από τον John Barry αποτυπώνονται μέσα σου και σε σημαδεύουν για πάντα.
Κύκλοι πηγαινοέρχονται και γίνονται ένα μεγάλο, ασπρόμαυρο και στροβιλιστό σήμα.
Ένας άντρας περπατάει παράλληλα, εμφανίζεται στο κέντρο, κοντοστέκεται.
Μην τον βλέπεις έτσι κοστουμάτο και κυριλάτο, γιατί δεν αστειεύεται.
Σε σημαδεύει, σε σκοτώνει και το σήμα ξεκινάει να γυρνάει, βουτηγμένο στο αίμα...
Η μεγάλη οθόνη ανοίγει, γεμίζει τις οπτικοακουστικές σου αισθήσεις με επικίνδυνες αποστολές, γεμάτες ίντριγκα και ανελέητους, εξουσιομανείς κακούς, ατελείωτη δράση με εξωπραγματικά γκάτζετ και κουλ αμάξια σε κοσμοπολίτικα μέρη παγκοσμίου βεληνεκούς.
Το ευφυές χιούμορ και ατάκες αναπόσπαστο μέρος, όπως και οι μοιραίες γυναίκες που κάθε άντρας ονειρευόταν, γεμάτες ερωτισμό και ονόματα που συχνά-πυκνά παρέπεμπαν σε σεξουαλικά λογοπαίγνια.
Πάντα με βότκα μαρτίνι..."Shaken not stirred" παρακαλώ...για να μην ξεχνιόμαστε!
Όλα αυτή η εισαγωγή για τον James, πάντα..."On Her Majesty's Secret Service".
ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ...ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ
Κάνοντας σύνδεση με έναν από τους τίτλους των ταινιών, από παιδί δημοτικού θυμάσαι να πετυχαίνεις στην τηλεόραση, μια από τις πρώτες σου ταινίες.
Ήταν "Ο Άνθρωπος Με Το Χρυσό Πιστόλι" και αν όχι, τότε όλο και κάποιο απόσπασμα θυμόσουν αμυδρά από το κορυφαίο "Goldfinger".
Φαντάζεσαι πως αρκετοί στοιχειώθηκαν από μικροί με τις ατάκες του κακού ("No Mr Bond, I expect you to die") ή τον Ασιάτη εκτελεστή με την καπελαδούρα/λεπίδα, που έσκιζε αγάλματα λες και ήταν από χαρτί.
GoldenΕye, η πρώτη ταινία που θυμάσαι καλά, να παρακολούθησες ολόκληρη στην μικρή οθόνη, αποσβολωμένος από την αρχή μέχρι το τέλος.
Αργότερα, το πρώτο Bond σινεμαδάκι με Tomorrow Never Dies και από κει και πέρα...η συνέχεια είναι γνωστή.
50 YEARS ARE NOT ENOUGH
Όπου 50 χρόνια, ίσον μισός αιώνας για τον θρυλικό πράκτορα 007 ή "double O seven" όπως αρέσκονται πολλοί να τον προσφωνούν.
Το παραπάνω γεγονός, έρχεται ως επιστέγασμα, όχι μόνο του πιο μακροχρόνιου franchise από καταβολής κινηματογράφου, αλλά και ενός από τα μακροβιότερα και πιο δημοφιλή σύμβολα της 7ης τέχνης και ειδικότερα της ευρύτερης ποπ κουλτούρας.
Ολόκληρες γενιές αντρών, αλλά-γιατί όχι- και γοητευμένων γυναικών, ακολούθησαν από παιδιά τον δικό τους ήρωα λαϊκών μυθιστορημάτων, βγαλμένο θαρρείς από φανταστικές κόμικ ιστορίες, αποτελώντας για εκείνους πρότυπο ανδρικής γοητείας και περιπετειώδους προσωπικότητας.
Κατάφερνε πάντοτε να περνάει από γενιά σε γενιά, παραμένοντας ανά δεκαετία σημείο αναφοράς για τις υγιείς blockbuster αναζητήσεις, κάθε μικρού ή μεγάλου αγοριού.
Αυτός ήταν ο λόγος που αποτελεί τον μοναδικό ήρωα με τόσες ταινίες στο ενεργητικό του, αν και για να το καταφέρεις αυτό, χρειάζεται να αναπροσαρμόζεις το στυλ σου ανά δεκαετία, με μόνο τίμημα ορισμένα, καμιά φορά διφορούμενα και ολίγον...cheesy αποτελέσματα. (γκουχ, γκουχ ...Moonraker)
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, πως ψάχνοντας καλά στις πιο αμυδρές αναμνήσεις του παρελθόντος, απ'τα γεννοφάσκια σου κιόλας, σου έχουν εντυπωθεί ως πρώτες κινηματογραφικές εικόνες, κάποιες από ταινία του 007.
Όλα αυτά όμως δεν τα οφείλουμε μόνο στους κινηματογραφικούς παραγωγούς, σεναριογράφους και σκηνοθέτες, αλλά...στον Ian Flemming
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ IAN FLEMMING
Δεν γινόταν να αφήσουμε απ'έξω το όνομα του δημιουργού.
Σε κάθε ταινία της σειράς, θα αντικρύζεις πάντοτε δίπλα στο "James Bond", ένα άρρηκτα συνδεδεμένο "Ian Flemming's" και όλο αυτό δεν είχε να κάνει μόνο με τους τυπικούς λόγους πνευματικών δικαιωμάτων.
Ο Flemming γεννήθηκε το 1908 στο Mayfair του Λονδίνου και απεβίωσε το 1964 σε ηλικία 56 ετών, αλλά όχι πριν αφήσει ολόκληρη κληρονομιά στο είδος των κατασκοπικών περιπετειών.
Αυτό που ακολούθησε ήταν μια τεράστια και ανυπολόγιστη επιρροή σε ολόκληρο το συγγραφικό και κινηματογραφικό στερέωμα των επόμενων δεκαετιών.
Συγγραφέας, δημοσιογράφος, υπάλληλος μυστικών υπηρεσιών, ο Ian Flemming παραμένει γνωστός όχι τόσο για το σύνολο του συγγραφικού του έργου, μα περισσότερο για τις νουβέλες του 007.
Με προϋπηρεσία στο πρακτορείο Reuters και τις μυστικές υπηρεσίες του Πολεμικού Ναυτικού της Βρετανίας, είχε πολλές παραστάσεις και εμπειρίες όσον αφορά τα κατασκοπικά παιχνίδια, έχοντας λάβει μέρος και στο σχεδιασμό πολλών μυστικών επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το Casino Royale εκδίδεται το 1953 και από τότε ακολούθησαν 12 μυθιστορήματα σε αντιστοίχως 12 χρόνια αλλά και δύο συλλογές με μικρές ιστορίες και πάντα πρωταγωνιστή τον 007.
Ουσιαστικά, ο Flemming αντλούσε δια των εμπειριών του από κατασκοπικά πρακτοριλίκια και λειτουργώντας ως αντίβαρο στις πιο ρεαλιστικές ιστορίες του John le Carre, τις εμπότισε με πιο μυθολογικές super-spy, εξιδανικευμένες προεκτάσεις.
Αυτός ο πράκτορας ήταν πάντοτε μια καλοκουρδισμένη μηχανή, γόης και στυλάτος, που ουδέποτε κοίταζε πίσω, δεν παραδινόταν ποτέ συναισθηματικά και 'έριχνε' εύκολα κάθε θηλυκό, καλό, κακό ή...ουδέτερο, απλά και μόνο με μια ατάκα ή ένα βλέμμα, πίνοντας σε κάθε 7σέλιδο και από ένα ποτό.
Λογική απεικόνιση σε μια εποχή παραδομένη στο ψυχροπολεμικό κλίμα, με την βρετανική υπεροχή ενάντια σε κάθε ίχνος κομμουνισμού και με κακούς που έφερναν πάντοτε σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης και της Ασίας.
Οι ταινίες υποχώρησαν αισθητά τα ιδεολογικά στοιχεία και πρόσθεσαν παραπάνω κλάση, γοητεία και βρετανική προφορά στον χαρακτήρα αλλά τόνισαν στον υπερθετικό βαθμό το στοιχείο πανάκριβων αμαξιών, κατασκοπικών γκάτζετ και πολλών...πάρα πολλών καυτών κοριτσιών.
Ο κόσμος τον έμαθε και τον συνήθισε περισσότερο από τις κινηματογραφικές μεταφορές, οι οποίες συνδύαζαν τα παραπάνω στοιχεία.
Δεν είναι τυχαίο πως όσες φορές ο ήρωας του Flemming απεικονίστηκε πιο ψυχρός και εκδικητικός ή υπερβολικά συναισθηματικός, οι ταινίες απέτυχαν ή δέχτηκαν αρκετή κριτική μέχρι την τελική αποδοχή τους.
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα, με τον Daniel Craig να θεωρείται από πολλούς η πιο κοντινή στα βιβλία του Flemming απεικόνιση του Bond, καταφέρνοντας να πείσει το μεγαλύτερο μέρος του κοινού και ανανεώνοντας το franchise.
Με έναν οσκαρικό πλέον σκηνοθέτη (Sam Mendes) να αναλαμβάνει επιτέλους τα ηνία, το μέλλον για τον γοητευτικό υπερπράκτορα φαντάζει ακόμα πιο μακροχρόνιο.
Πριν από αυτό όμως, ας μπούμε πρώτα σε μια φανταστική Aston Martin DB5, με ένα μαρτίνι "κουνημένο και όχι χτυπημένο" και ας κάνουμε μια νοητική βόλτα και ένα μικρό rewind, μόλις...50 χρόνων.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.
