Δεν είναι ένας καλλιτέχνης που τον αγαπάς, αλλά ένας δημιουργός που τον μελετάς, ειδικά όταν βρίσκεται χαμένος στο κόσμο του, υπενθυμίζοντας τα πρώτα χρόνια του David Lynch.
Δεν είχα τη τύχη να δω πολλά έργα του, πέρα από το Dracula: Pages from a Virgin’s Diary, ένα …θεατρικό horror musical του 2002 που κάθε άλλο παρά με ενθουσίασε, ωστόσο η ιδιαίτερη κινηματογράφηση του Maddin σίγουρα σου μένει στο μυαλό.
Μέσα από τις ταινίες του τα επόμενα χρόνια, όπως το The Saddest Music in the World και το ντοκιμαντέρ My Winnipeg, ο Maddin έχτισε ένα brand name με την αφοσίωσή του στο σουρεαλισμό και τα μαγικά δρώμενα, συνήθως με εξπρεσιονιστικές εικόνες τραβηγμένες κατ 'ευθείαν από το βουβό κινηματογράφο...
Η τελευταία ταινία του Guy Maddin είναι ένα ghost story …άτυπου τρόμου, μια ιστορία ενός σπιτιού με πολλά δωμάτια.
Μια θυελλώδη νύχτα, μια ομάδα γκάνγκστερ μαζί με κάποιους ομήρους, μπαίνουν σε ένα φαινομενικά εγκαταλελειμμένο σπίτι.
Οι ανήσυχοι Καναδοί παράνομοι, περιμένουν με ανυπομονησία την άφιξη του Ulysses (Jason Patric, The Losers).
Επιπόλαιος παράνομος με ένα σκοτεινό παρελθόν, ο Ulysses σέρνει τους ομήρους Manners (David Wonter) και Denny (Brooke Palsson) στη τρομακτική κατοικία μαζί του, απαιτώντας από τη νεαρή γυναίκα να τον βοηθήσει να αποκρυπτογραφήσει τον κωδικό του σπιτιού, παρά τη τύφλωση της και τα περίεργα φαινόμενα του σπιτιού.
Ενώ οι ταραγμένοι άνθρωποι φτιάχνουν ένα σχέδιο για να επιβιώσουν τη νύχτα, ο Ulysses πηγαίνει στον επάνω όροφο για να βρει την εν διαστάσει σύζυγό του, Hyacinth (Isabella Rossellini), η οποία είναι κλειδωμένη στο υπνοδωμάτιο μαζί με τον εραστή της Chang (Johnny Chang) και τον πάτερ Calypso (Louis Negin), οι οποίοι είναι γυμνοί και αλυσοδεμένοι.
Πηγαίνοντας από δωμάτιο σε δωμάτιο, ο Ulysses παλεύει με τα στοιχεία της τρέλας και τους στοιχειωμένους τοίχους, και αντιμετωπίζει τις προδοσίες και τις αναμνήσεις της οικογένειας που κάποτε είχε, καθώς το ατελείωτο βράδυ δίνει τη θέση του στην αυγή.
Παίζει ακόμη ο Udo Kier (The Theatre Bizarre).
Προφανώς και δεν περιμένω να καταλάβετε πολλά από τη παραπάνω σύνοψη, αφού κι εγώ δυσκολεύτηκα να καταλάβω, ακόμα και βλέποντας το trailer.
Το Keyhole προβλήθηκε σε πολλά φεστιβάλ (ήταν ένα από τα Horror στο SXSW 2012) και σε λίγες αίθουσες της Αμερικής τον Απρίλιο με καλές κριτικές συνολικά, ενώ μαθαίνω πως θα προβληθεί και στο φετινό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με τον ελληνικό τίτλο Κλειδαρότρυπα.
Keyhole trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
