Γράφει ο Κωνσταντίνος Παναγιώτου.
Με το που είχα δει τη λέξη “Dinosaur”, στο τίτλο, παραδέχομαι πως «τσίμπησα».
Φανατικός …δεινοσαυράκιας γαρ, ξαναέβαλα στο DVD την κινηματογραφική επιτομή του είδους (στο Jurassic Park του Spielberg αναφέρομαι προφανώς) προκειμένου να βυθιστώ αμέριμνος για ακόμη μία φορά στην εποχή που οι αγαπημένες μου σαύρες κυριαρχούσαν στη γη.
Βέβαια, γνώριζα εξαρχής πως η ταινία του Sid Bennett ουδεμία σχέση θα είχε με το προαναφερθέν αριστούργημα, αλλά το γεγονός αυτό δεν «φρέναρε» ούτε στο ελάχιστο τον ενθουσιασμό και την αγωνία μου για το The Dinosaur Project.
Οι φήμες που συνόδευαν τη ταινία, παρ’ όλα αυτά, συνέχιζαν να είναι αποθαρρυντικές...
Τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν.
Καρικατούρα του Jurassic Park την ονόμασαν οι περισσότεροι (έχοντας παρακολουθήσει μόνο το trailer), ενώ το γεγονός πως το φιλμ είναι found footage στυλ «ξένισε» μεγάλη γκάμα των φίλων του είδους.
Έχοντας άλλωστε προβληθεί πρόσφατα μία πολύ καλή footage ταινία, το V/H/S, η σύγκριση φαινόταν αναπόφευκτη και καταδικαστική για το The Dinosaur Project.
Βγαίνοντας από τη σκοτεινή αίθουσα παρ’ όλα αυτά, εμφανίστηκα ευχάριστα έκπληκτος.
Βλέπετε, το The Dinosaur Project, δεν ήταν τελικά τόσο κακό όσο περίμενα.
Σύμφωνοι, η ταινία δεν πιάνει την κορυφή σε κανένα τομέα της.
Ούτε όσον αφορά το χαρακτηρισμό adventure, sci-fi και thriller, ούτε το τρόπο γυρίσματος (found footage), ούτε φυσικά το αντικείμενο με το οποίο καταπιάνεται (δεινοσαυράκια να γεύονται ανθρώπινη σάρκα).
Είναι όμως μία φιλότιμη προσπάθεια, η οποία μπορεί να αποδώσει σε μεγάλο βαθμό τα λεφτά της αν την παρακολουθήσετε σε DVD, ενώ η αλήθεια είναι πως πρέπει να είστε αρκετά θετικά διακείμενοι και οπλισμένοι με καλή θέληση προκειμένου να περάσετε το κατώφλι της σκοτεινής αίθουσας για χάρη της.
Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία αναπαράγουν την είδηση για την εμφάνιση ενός προϊστορικού τέρατος, του Μοκέλε Μπέμπε (όπως το ονοματίζουν οι ντόπιοι) στο Κονγκό.
Μία αποστολή εκ μέρους της βρετανικής κρυπτοζωολογικής υπηρεσίας, οργανώνεται για να ξεδιαλύνει τα πράγματα.
Της εν λόγω αποστολής ηγείται ο Johnathan (Richar Dillane, The Edge of Love) ενώ μέλη της είναι επίσης, η γιατρός Liz Draper (Natasha Loring), ο συνεργάτης του Johnathan, Charlie Ratheford (Peter Brooke, Red Lights) και η ντόπια οδηγός Amara (Abena Ayivor, Machine Gun Preacher).
Όταν όμως το ελικόπτερο, το οποίο μεταφέρει την ομάδα στη ζούγκλα του Κονγκό απογειώνεται, αποκαλύπτεται πως σε αυτό βρίσκεται και ένας λαθρεπιβάτης, ο Luke (Matt Kane), ο οποίος είναι ο γιος του Johnathan.
Ο Luke είναι και το πρόσωπο-κλειδί καθώς μεταφέρει μαζί του ένα οπλοστάσιο από κάμερες, γεγονός που θα δικαιολογήσει και το found footage, το οποίο παρακολουθούμε από εδώ και πέρα.
Τα προβλήματα της αποστολής ξεκινάνε ύστερα από τη θέαση κάποιων τεράστιων πετούμενων (τα οποία αποδεικνύεται πως είναι πτερόσαυροι) και την επακόλουθη πτώση του ελικοπτέρου.
Χαμένη μέσα στη ζούγκλα του Κονγκό, η παρέα μας αρχίζει να καταλαβαίνει πως το Μοκέλε Μπέμπε ήταν απλά ένα μικρό δείγμα των μυστικών που βρίσκονται κάτω από τα τεράστια δέντρα.
Οι δεινόσαυροι που κρύβονται στις σκιές αρχίζουν να κάνουν την εμφάνιση τους με τις ανάλογες συνέπειες φυσικά.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, οφείλουμε να τονίσουμε πως η υπόθεση δεν περιλαμβάνει ιδιαίτερες πρωτοτυπίες.
Ο παράγοντας έκπληξη ουσιαστικά απουσιάζει, στιγματίζοντας το σενάριο ως ένα από τα αδύναμα σημεία της ταινίας.
Οι υποκριτικές ικανότητες των πρωταγωνιστών είναι ένα άλλο θέμα, με μόνο τον Matt Kane να ξεχωρίζει αλλά όχι να εντυπωσιάζει.
Ξέρετε άλλωστε τι λένε για τους τυφλούς και τον μονόφθαλμο…
Κανείς άλλος δεν κατάφερε να μας πείσει αναφορικά με τον χαρακτήρα που υποδυόταν, ενώ ειδικά η Abena Ayivor μας έσπασε τα νεύρα με την ατάκα που χρησιμοποίησε ίσα με 20 φορές μέσα στη ταινία: «Πρέπει να φύγουμε, δεν έπρεπε ποτέ να έρθουμε εδώ».
Και αν στην επιλογή των ηθοποιών θα μπορούσε να γίνει καλύτερη δουλειά, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο για to τρόπο γυρίσματος της ταινίας.
Το συγκεκριμένο found footage μας εξέπληξε ευχάριστα.
Ο Sid Bennett κατάφερε να συνδυάσει αρμονικά, σκηνές γυρισμένες με κανονική κάμερα και «κουνημένες» εικόνες θεωρητικά τραβηγμένες από την κάμερα του Luke.
Και αν η λέξη «κουνημένες» σας προϊδεάζει αρνητικά και ετοιμάζεστε να χώσετε depon και lexotanil στις τσέπες πριν παρακολουθήσετε τη ταινία, πρέπει να σας πούμε πως δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος.
Αν μπορούσαμε να κατηγοριοποιήσουμε τα footage θα κατατάσσαμε το The Dinosaur project στα…soft του είδους.
Η κάμερα ναι μεν τρέμει και κάποιες φορές τραβάει διακοπτόμενα, αλλά κατά τα άλλα δεν μας ενόχλησε ιδιαίτερα.
Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν λέμε πως το συγκεκριμένο found footage είναι ένα από τα κορυφαία του είδους του.
Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ταινία υστερούσε σε μπάτζετ και επομένως τεχνικά μέσα.
Επειδή δε, η ταινία διαδραματιζόταν σε ανοικτό χώρο και όχι στο εσωτερικό κάποιου σπιτιού (Paranormal Activity) τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα καθώς έπρεπε να κρυφτούν διάφορες ατέλειες που θα προέκυπταν.
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό σε σχέση με τις δυσκολίες και τα μέσα που είχε ο Bennett για να τις αντιμετωπίσει.
Τραγικά λάθη δεν παρατηρήσαμε, ενώ ακόμα και η αναπαράσταση των δεινοσαύρων δεν ήταν τόσο κακή όσο υποψιαζόμασταν πως θα ήταν.
Ο πήχης αναφορικά με το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν άλλωστε από την αρχή υπερβολικά ψηλά (ας όψεται το Jurassic Park) οπότε γνωρίζαμε εκ των προτέρων πως η προσπάθεια του Bennett ήταν…η παραμονή στην κατηγορία και όχι το πρωτάθλημα.
Ο συγκεκριμένος στόχος επετεύχθη σχετικά άνετα, με το τελικό αποτέλεσμα να μην «χτυπάει» άσχημα στο μάτι.
Έν κατακλείδι, το The Dinosaur Project είναι μία ιδιαίτερα συμπαθητική ταινία γιατί πάλεψε για κάτι καλό αν και άπαντες γνώριζαν πως έμπαιναν σε κλάδους που δεσπόζουν μεγάλα και βαρύγδουπα ονόματα (αναφερόμαστε και στις ταινίες με δεινόσαυρους και στις found footage).
Βέβαια όπως είπαμε και παραπάνω είναι «τραβηγμένη» η επιλογή παρακολούθησης της στον κινηματογράφο.
Για DVD την εγκρίνουμε άνετα παρ’ όλα αυτά.
Στις αίθουσες από 1η Νοεμβρίου.
The Dinosaur Project trailer από Horrorant
1.jpg)
