Γράφει ο Kostas Tsokos.
Συνέχεια στο αφιέρωμα μας, με το δεύτερο μέρος στον 007: Roger Moore edition και άλλες τέσσερις ταινίες να ακολουθούν και να ολοκληρώνουν τον μύθο του μακροβιότερου James Bond όλων των εποχών.
Εδώ είχαμε πάλι εναλλαγή από μέτρια σε πολύ καλή και ένα άχαρο τελείωμα με δύο ακόμη μετριότητες.
MOONRAKER (1979) του Lewis Gilbert
Οπότε, τι έλειπε;
Μα φυσικά...το διάστημα!
Καθώς ο Bond ερευνά την κλοπή ενός διαστημικού λεωφορείου, αυτό θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον πολυεκατομμυριούχο Hugo Drax (Michael Lonsdale), ιδιοκτήτη της εταιρείας παραγωγής που κατασκεύασε τον πύραυλο.
Μαζί με το νέο "love interest" Dr Holly Goodhead (σ.σ.:για μια ακόμη φορά...ωραίο όνομα οι δεσποινίδες!), θα ακολουθήσουν τα ίχνη του Drax από την California στη Βενετία και από το τροπικό δάσος του Αμαζονίου έως την...διαστημική κατάληξη του φινάλε, όπου και θα χρειαστεί να τον εμποδίσουν από το να εξολοθρεύσει τον παγκόσμιο πληθυσμό και να αναδημιουργήσει εκ νέου την ανθρωπότητα με μια ανώτερη φυλή.
Όπως είδαμε, ο Bond δεν είχε να αντιμετωπίσει πλέον μόνο τα μεγαλομανή σχέδια των κακών, που με τέτοιες ιδέες πρέπει να είχαν τελικά σοβαρά υπαρξιακά προβλήματα αλλά και την ανάλογη αναπροσαρμογή στην "Star Wars mania" της εποχής.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ;
Ξέρω γω ρε James;
Είναι δυνατόν όταν τελειώνει η ταινιάρα "The Spy Who Loved Me", να μας ακολουθεί ένα "James Bond will return in For Your Eyes Only" και μεις τελικά να βλέπουμε Moonraker;
Η χαρά των Austin Powers ήταν, ΕΙΔΙΚΑ αυτή η ταινία.
Το ξεκίνημα ήταν γήινο, όσο γήινες μπορεί να είναι οι σεκάνς σε μια ταινία Bond, με δύο αξιομνημόνευτες σκηνές δράσης.
Η μία εναέρια στην εισαγωγή, που έφερνε σε The Spy Who Loved Me και η δεύτερη όταν ο 007 ταξιδεύει στον Αμαζόνιο για να βρει την μυστική βάση του Drax, καταλήγοντας να τον ρίχνουν στο νερό μερικές όμορφες κοπέλες και παλεύοντας με έναν τεράστιο πύθωνα, σκοτώνοντας τον τελικά με ένα ...μαχαίρι/πένα από την τσέπη του.
Είδες;
Άμα σου πετυχει η γκατζετιά, τύφλα να χει ο πύθωνας και η οχιά.
Να μην παραλείψουμε και το κλασικό φινάλε, με τον 007 να κουτουπώνει και τον Q από ντροπή να λιώνει, με την ατάκα "I think he's attempting re-entry!"
Από εκεί και πέρα, συμπαθής αλλά κάπως ψυχρή η Lois Charles, περισσότερο γλυκιά παρά μοιραία, οι γόνδολες απέκτησαν την μαγική ικανότητα να τρέχουν σε πλατείες ενώ ο Σαγόνιας εμφανίστηκε για δεύτερη συνεχόμενη και τελευταία φορά, προκύπτοντας τελικά ένας ανέλπιστος σύμμαχος που...ερωτεύτηκε.
Ουσιαστικά αυτός ήταν ένας Bond για την οικογένεια, για τους λάτρεις της Star Wars φρενίτιδας που λειτουργούσε εν μέρει και ως αυτοαναφορική παρωδία.
Εδώ έμοιαζαν απελπισμένοι να πιάσουν τον παλμό της εποχής και την φρενίτιδα με τα Star Wars και ειλικρινά...πείτε μας που ακριβώς κόλλαγε με τον Bond, ένας διαστημικός σταθμός με στολές και λέιζερ όπλα;
Μέγας είσαι Κύριε και Bond-ικά τα έργα σου!
Τουλάχιστον και αν την συγκρίνουμε με όσες από τις υπόλοιπες του Moore ήταν μέτριες (δηλαδή σχεδόν όλες), ετούτη εδώ ήταν ελάχιστα καλύτερη λόγω της cult-ίλας και space μπιμουβίλας, που ανέδυε.
Hints:
Ο Ian Flemming υπολόγιζε για το Moonraker να γίνει ταινία, πριν καν ολοκληρώσει το βιβλίο το 1954, βασισμένος σε ένα χειρόγραφο που είχε γράψει ενώ οι παραγωγοί το προόριζαν αρχικά για ντεμπούτο του Moore αντί του Live and Let Die.
Όντας από τις πιο campy της σειράς, ήταν η δεύτερη συνεχόμενη ταινία του Lewis Gilbert και τρίτη συνολικά αν λάβουμε υπόψιν και το You Only Live Twice ενώ ήταν η τρίτη φορά και για την Shirley Bassey στο ομώνυμο τραγούδι.
Τελευταία του Ken Adam, ο οποίος από την εποχή του Dr No, τροφοδοτούσε τη σειρά με τα μοναδικής ημι-ρετροφουτουριστικής αισθητικής σκηνικά του και συνέχισε στα Goldfinger, Thunderball, You Only Live Twice, Diamonds Are Forever και The Spy Who Loved Me, με τα sound stage του τελευταίου να θεωρούνται τα μεγαλύτερα μέχρι τότε στον κόσμο (το 1964 είχε σχεδιάσει και το περίφημο σκηνικό για το δωμάτιο πολέμου, στο Dr Strangelove του Kubrick).
Έμελλε να είναι η τελευταία εμφάνιση του Bernard Lee ως "Μ", ο οποίος υποδύθηκε το ρόλο από την αρχή της σειράς και απεβίωσε δύο χρόνια αργότερα σε ηλικία 73 ετών, από καρκίνο του στομάχου.
Ήταν υποψήφια για Όσκαρ Ειδικών Εφε και πιο επιτυχημένη εισπρακτικά της σειράς, μέχρι να κυκλοφορήσει η "Επιχείρηση Χρυσά Μάτια".
FOR YOUR EYES ONLY (1981) του John Glen
Μπορεί οι εισπράξεις να εκτοξεύτηκαν για μια ακόμη φορά με το Μoonraker αλλά οι παραγωγοί πρέπει να έφαγαν τόσο κράξιμο, που γύρισαν στις παλιές καλές μέρες, με μια-όσο το δυνατόν- περισσότερο ρεαλιστική προσέγγιση και θεματική εκδίκησης.
Ο James Bond έχει αποστολή να αποτρέψει την κλοπή ενός πυραυλικού συστήματος, με το οποίο μπορεί κανείς να ελέγξει την υποβρύχια πυραυλική δύναμη της Αγγλίας, αν πέσει στα χέρια του.
Στην πορεία, θα βρει για άλλη μια φορά μια δυναμική γυναίκα για σύμμαχο, με το όνομα...Μελίνα και η οποία θέλει να εκδικηθεί τον κακό...Αριστοτέλη Χρηστάτο για τον θάνατο των γονιών της.
Για άλλη μια φορά multicultural περιτριγυρίσματα σε Ιταλία, Ισπανία, Αγγλία αλλά ΚΑΙ Ελλάδα(γεια σου ρε πατρίδα αθάνατη!), με επιπλέον υποβρύχια πλάνα στις Μπαχάμες.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ;
Από τα ιλιγγιώδη ύψη της βάσης στην κορυφή του βουνού μέχρι τα Βάθη της Μεσογείου εδώ είχαμε μια καλοκουρδισμένη κατασκοπική περιπέτεια, πιο κοντά σε ψυχροπολεμικό κλίμα, με καλοδιατηρημένο ρυθμό και σχετικά πιο προσγειωμένη επιστροφή, που κατά κάποιο τρόπο συμβολίζονταν και στη σκηνή που καταστρέφεται η Lotus και ο 007 αναγκάζεται να οδηγήσει ένα ταπεινό Citroen 2CV.
Ξεκίνημα με μια ολίγον παρατραβηγμένη σεκάνς και με απαλλαγή (επιτέλους!) από τον Blofeld, ο οποίος αρχικά παγιδεύει τον Bond σε ένα-υποτίθεται-σταλμένο από την MI6 ελικόπτερο, αλλά εκείνος θα επανακτήσει τον έλεγχο του και θα σκοτώσει τον καθήμενο σε αναπηρική καρέκλα Βlofeld, ρίχνοντας τον σε μια καμινάδα και ολοκληρώνοντας με οριστικό αν και λίγο anti-climactic τρόπο, την εκδίκηση για την μοναδική γυναίκα που παντρεύτηκε.
O Julian Glover απλά...τρωγόταν ως κακός, αλλά η Carole Bouquet ηταν...μπουκιά και συγχώριο, ερχόμενη απευθείας από το "Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου του Luis Bunuel και όντας το ιδανικό γυναικείο και συνάμα δυναμικό αντιστάθμισμα στον Bond.
Τα stunts ήταν από τα καλύτερα της σειράς ενώ χιουμοριστικές δόσεις ήταν σχετικά πιο ισορροπημένες και στα μόνα αρνητικά η φανερά χιλιοειπωμένη πλοκή και το κάπως ξεπερασμένο και παράταιρο με τη σειρά, funky/dance μουσικό score.
Μια από τις καλύτερες Bond και ίσως η μόνη, πραγματικά αξιόλογη Bond ταινία με τον Roger Moore, πακέτο με το The Spy Who Loved Me.
Hints:
Ντεμπούτο στη σειρά για τον John Glen, πρώην μοντέρ που έμελλε να σκηνοθετήσει συνολικά πέντε ταινίες του James Bond.
Βασισμένο σε σύμπτυξη δύο σύντομων ιστοριών του Flemming, το ομώνυμο For Your Eyes Only και το Risico, που περιέχονταν στην ίδια συλλογή αλλά και εμπνευσμένο από στοιχεία των βιβλίων Live and Let Die, Goldfinger και On Her Majesty's Secret Service.
Ο κακός Julian Glover ήταν κάποτε υποψήφιος για Bond, όταν ετοιμαζόταν το Live and Let Die.
Η Sheena Easton που ερμήνευσε το ομώνυμο και υποψήφιο για Όσκαρ τραγούδι, ήταν η πρώτη ερμηνευτής Bond τραγουδιού που εμφανίστηκε σε ταινία της σειράς (εδώ στους τίτλους αρχής) ενώ οι Blondie είχαν αρχικά γράψει το ομώνυμο κομμάτι που τελικά συμπεριλήφθηκε στον δίσκο The Hunter (1982).
Οι μοναχοί στα Μετέωρα κόντεψαν να αφήσουν...μετέωρη την παραγωγή, κάνοντας οτι μπορούσαν για να εμποδίσουν τα γυρίσματα στην περιοχή.
Ντάξει, λογικό...εμπορική ταινία, πυροβολισμοί, δράση, γυναίκες...ξέρουμε ξέρουμε, αυτά ειναι πράματα του Σατανά που αποχαυνώνουν την κοινωνία και διαταράσουν την θεάρεστη ησυχία...
Η τελευταία της σειράς σε αποκλειστική διανομή της United Artists,η οποία λίγο μετά την κυκλοφορία της ταινίας συγχωνεύτηκε με την Metro-Goldwyn-Mayer.
OCTOPUSSY (1983) του John Glen
Από το Moonraker και μετά, θα προσπαθούσαν να τον μεταπείσουν ανανεώνοντας το συμβόλαιο του ανά ταινία.
Την ίδια χρονιά ήδη είχε γίνει πρόταση στον Timothy Dalton ενώ παράλληλα θα κυκλοφορούσε μία μη παραγωγή της Eon με τον Sean Connery να επιστρέφει στο ρόλο, το επονομαζόμενο και remake του Thunderball, "Never Say Never Again".
Μ'αυτά και μ'αυτά, ο Μoore παρέμεινε στην 13η και...φαρμακερή για την σειρά, με τον Bond να αναλαμβάνει καθήκοντα ακολουθώντας έναν στρατηγό που κλέβει κοσμήματα και κειμήλια από την ρωσική κυβέρνηση.
Αυτό θα τον οδηγήσει σε έναν πλούσιο Αφγανό πρίγκηπα, τον Kamal Khan και την συνεργάτιδα του Octopussy, όπου ο 007 θα ανακαλύψει πως υπάρχουν σχέδια για να αφοπλίσουν την Ευρώπη με την χρήση ενός πυρηνικού όπλου.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ;
Εν μέρει διασκεδαστικό με το άρωμα εξωτικής περιπέτειας και τα γυρίσματα στο Udaipur της Ινδίας αλλά από την άλλη, αρκετά σαχλό και κουρασμένο ως συνταγή.
Από την μία είχε αρκετή δράση σε μικρές δόσεις, που εξακολουθούσε να βασίζεται περισσότερο στα stunts και όχι στα γκάτζετ, αλλά από την άλλη, ξαναγυρνούσε σε πιο ανάλαφρο στυλ που δεν έφτανε μεν επίπεδα Moonraker, αλλά ουδεμία σχέση είχε με τις δύο καλές ταινίες του Moore.
Ξεχώρισαν οι σκηνές μάχης στο παλάτι της Octopussy, μία ακόμη κλασική εναέρια και μεγαλύτερο highlight η καταδίωξη στο τρένο, όπου ο Bond προσπαθώντας να βρει και να απενεργοποιήσει μια βόμβα, αποφεύγει στην πορεία σπαθούρες και σφαίρες καθώς το τρένο τρέχει γρήγορα στην εξοχή.
Και φυσικά όταν ο 007 σπάει το κεφάλι ενός τύπου μέσα σε ένα ενυδρείο και αυτός βρίσκει...πνιγηρό θάνατο από ένα χταπόδι.
Η Μaud Adams ήταν ένα αριστοκρατικό, αισθησιακό και μοιραίο Bond girl αλλά οι κακοί των Louis Jourdan, Steven Berkoff και Kabir Bedi ήταν μάλλον οι συνηθισμένες αδιάφορες καρικατούρες ενώ σκηνές με τον Bond να κρεμιέται από τα δέντρα μιμούμενος τον Tarzan, να κρύβεται μεταμφιεσμένος σε γορίλα και αργότερα να παριστάνει τον κλόουν, ήταν για τα πανηγύρια και θα θέλαμε να ξεχάσουμε πως τις είδαμε.
Η ταινία έκανε ελάχιστα λιγότερες εισπράξεις από το επιτυχημένο For Yor Eyes Only και ενώ κακή δεν την λες, εξαρτάται από την διάθεση σου για το αν θα σου φανεί διασκεδαστική ή σαχλαμάρα.
Όπως και να είχε, βλέποντας τον γερασμένο πλέον Moore να μοιάζει υποτονικός και να έχει αγκαλιάσει πλήρως την υπερβολικά κωμική τροπή της σειράς, η συνταγή είχε εμφανέστατα κουραστεί.
Hints:
Ο τίτλος ήταν παρμένος από την μικρή ιστορία του 1966, που περιέχονταν στην συλλογή του Ian Flemming, Octopussy And The Living Daylights, χωρίς η πλοκή της ταινίας να έχει κάποια σχέση.
Εκτός από την πρόταση στον Dalton, ο James Brolin είχε ήδη κάνει τρία δοκιμαστικά τα οποία υπάρχουν ως extra με τίτλο "James Brolin: The Man Who Would Be Bond" στο Ultimate Edition dvd.
Καινούριος "M", ο Robert Brown μετά την απουσία του χαρακτήρα στο For Your Eyes Only ενώ ο Q του Desmond Llewelyn είχε σχετικά μεγαλύτερο ρόλο.
Η Faye Danaway ήταν στα υπόψη για τον ρόλο της Octopussy αλλά θεωρήθηκε πανάκριβη επιλογή ενώ η Barbara Carrera αρνήθηκε και προτίμησε να συμμετάσχει στο Never Say Never Again.
Η Maud Adams είχε ερμηνεύσει και τον μικρό ρόλο της Andrea Anders, η οποία σκοτώθηκε γρήγορα στο The Man With The Golden Gun.
Το τραγούδι "All Time High" από την Rita Coolidge είναι το πρώτο στο οποίο δεν αναφέρεται ο τίτλος της ταινίας, ούτε στους στίχους.
Η τελευταία ταινία, όπου οι τίτλοι τέλους προαναγγέλουν την επόμενη ταινία.
A VIEW TO A KILL (1985) του John Glen
Αδυνατώντας να βρουν άλλον ηθοποιό για τον ρόλο και με το Connery-κό Never Say Never την ίδια χρονιά απέναντι τους, αποφασίστηκε να παραταθεί για μια ακόμα φορά η συνεργασία με τον Roger Moore.
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν ξανά στα Pinewood Studios του Λονδίνου ενώ στις τοποθεσίες περιλαμβάνονταν οι Ισλανδία, Ελβετία, Γαλλία και οι Η.Π.Α.
Eδώ ο James θα ερχόταν αντιμέτωπος με τον Max Zorin, που τράβαγε πολύ...ζόρι και ήθελε να καταστρέψει την Silicon Valley.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ;
Με λύπη, το φινάλε του Moore ήταν από τις πιο ρουτινιάρικες και βαρετές της σειράς.
Υπήρξαν κάποιες αξιόλογες σεκάνς, όπως η καταδίωξη στα χιόνια της Σιβηρίας, το κυνηγητό στον πύργο του Eiffel και αυτή του φινάλε, όπου ο Bond κρεμότανε από το αεροσκάφος του Zorin επάνω από το San Francisco και την γέφυρα Golden Gate, για να ακολουθήσει μια αρκετά αγωνιώδης και σκληρή πάλη στη γέφυρα, με τον Zorin να κουβαλάει τσεκούρι αλλά να καταλήγει τελικά σε έναν εντυπωσιακό θάνατο.
Το ακόμα πιο οξύμωρο, πως μία από τις χειρότερες της σειράς, διέθετε έναν από τους καλύτερους κακούς στο πρόσωπο του ψυχοπαθούς Christopher Walken αλλά και την χαρακτηριστική παρουσία της σκληρής, με σχεδόν ανδροπεπή παρουσιαστικό Grace Jones, η οποία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί περισσότερο στο φινάλε.
Και φυσικά, ένα από τα καλύτερα τραγούδια της σειράς, με το ομώνυμο και πιο επιτυχημένο στα charts, από τους Duran Duran που ακόμη...φτουράν φτουράν, αποτελώντας διαχρονικό dance-pop κομμάτι που έδενε άριστα τον ήχο της εποχής με την Bond-ική μουσική θεματική και χορεύεται άνετα, ακόμα και σήμερα.
Από την άλλη, η Tanya Roberts ήταν χαριτωμένη αλλά ταυτόχρονα άχαρη και αδιάφορη, ο Moore πιο γερασμένος από ποτέ, έμοιαζε να σφίγγεται και να αγκομαχά όντας πιο αργός κι απ΄το replay, και ας προσπεράσουμε ηλιθιότητες όπως το να οδηγείς διαλυμμένο και πετσοκομμένο αμαξάκι.
Τάδε έφη και ο ίδιος, που θεωρεί την ταινία ως την χειρότερη του ενώ κατάλαβε πως τότε στα 57 του ήταν πολύ μεγάλος για τον ρόλο, όταν διαπίστωσε πως ήταν μεγαλύτερος και από την...μητέρα της Tanya Roberts!
Hints:
Παρμένο από την μικρή ιστορία του Flemming, με τίτλο From A View To A Kill ήταν παράλληλα η τέταρτη μέχρι τότε που βασιζόταν σε original σενάριο, μετά τα The Spy Who Loved Me, Moonraker και Octopussy.
Η πρώτη ταινία της σειράς που έκανε πρεμιέρα εκτός Ηνωμένου Βασιλείου και συγκεκριμένα στο San Francisco.
Η τελευταία ταινία της Lois Maxwell που ερμήνευε την Miss Moneypenny, από την εποχή του Dr No.
Ο ρόλος του Max Zorin προοριζόταν αρχικά για τον...David Bowie.
Ο...'αγαπημένος΄του Χατζηπαπά, Dolph Lundgren ήταν εκείνη την εποχή το αγόρι της Grace Jones και περνώντας μια μέρα από τα γυρίσματα, κατέληξε να κάνει ένα μικρό πέρασμα ως ένας από τους πράκτορες της KGB και του στρατηγού Gogol.
Από τα Live and Let Die και Man With The Golden Gun, στο The Spy Who Loved Me, από το Moonraker στο For Your Eyes Only και μέχρι τα Octopussy και A View To A Kill, κυκλοθυμικούς μάς είχε κάνει αυτή η περίοδος.
Μην στέριωνε μια καλή ταινία με τον Moore, πάρε να χεις μία ρουτινιάρικη cheesy-ίλα, τίγκα στο χαζοχιουμοράκι.
Οι ιστορίες των ταινιών με τον Moore ήταν καταφανέστατα πολύ πιο χιουμοριστικές και ελαφριές σε ατμόσφαιρα από τις ταινίες του Connery, κάτι που γνωρίζαμε και είχε ήδη καθοριστεί, από την τελευταία ταινία του Connery (Diamonds Are Forever).
Με εξαίρεση το εξαιρετικό "Η Κατάσκοπος που με Αγάπησε" και το "Για τα Μάτια Σου Μόνο", οι υπόλοιπες περιπέτειες με τον Moore βάδιζαν σε μια στερεότυπη συνταγή, επικεντρωμένες περισσότερο από ποτέ μέχρι τότε, στις σεκάνς δράσης.
Όσο για τον Roger Moore, ερμηνεύοντας τον χαρακτήρα επί 12 έτη μπορούμε να πούμε πως έδωσε το δικό του κλασικό στίγμα στη σειρά.
Σαν χαρακτήρας, εξακολουθούσε να έχει τονισμένη την βρετανική αριστοκρατική του καταγωγή και φινέτσα ενώ παράλληλα ήταν πολύ πιο ελαφρύς και χιουμορίστας σαν προσωπικότητα, αντί για martini έτεινε να πίνει burbon και κάπνιζε πούρα αντί τσιγάρων.
Ξεχωρίζει ακόμα, γιατί έφερε το δικό του στυλ, ασχέτως αν τα στοιχεία ενός σκληρού και κυνικού κατασκόπου, εκφυλίστηκαν εντελώς.
Κρατάμε τις φουλ ψυχαγωγικές ταινιάρες The Spy Who Loved Me και For Your Eyes Only και πριν τον ημι-αποτυχημένο Bond του Timothy Dalton, ας κάνουμε πρώτα μια στάση στους άγνωστους και εκτός κανονικής σειράς Bond!
Συνεχίζεται ...σύντομα. ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ 4ο ΜΕΡΟΣ
ΚΑΙ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
1.jpg)
