Μερικές φορές, ακόμα και άνθρωποι με αναπτυγμένο το ένστικτο της κινηματογραφικής αγοράς (call me box office) όπως είναι τα studio του Hollywood, κάνουν λάθη στις εκτιμήσεις τους και στον τρόπο προώθησης μιας ταινίας.
Το αποτέλεσμα είναι συνήθως άσχημο για τη ταινία, αλλά όχι καταστροφικό για τα studios (γι’αυτό και μερικά λάθη επαναλαμβάνονται).
Ένα τέτοιο παράδειγμα λανθασμένης προώθησης είναι το The Ref του Ted Demme, πιθανότατα η καλύτερη στιγμή της καριέρας του Denis Leary.
Αυτή η έξυπνη παραληρηματική Χριστουγεννιάτικη σάτιρα, απέτυχε στο αμερικάνικο box office (γι’αυτό και δεν πήγε καθόλου καλά ούτε στη παγκόσμια αγορά), εν μέρει επειδή η Disney σκέφτηκε να την κυκλοφορήσει στα μέσα Μαρτίου!
Το άνοιγμα των $3 εκατομμυρίων μόνο ως αποτυχία διαβάζεται.
Ο ίδιος ο Leary σχολίασε ότι η ταινία άξιζε καλύτερο χειρισμό, και είχε δίκιο.
Στο The Ref, ο Leary παίζει έναν διαρρήκτη που παίρνει ως ομήρους ένα εύπορο ζευγάρι των προαστίων (Kevin Spacey και Judy Davis), για να βρεθεί ανάμεσα στο επικό οικογενειακό καβγαδάκι τους, κατά την παραμονή των Χριστουγέννων.
Εκ πρώτης, φαίνεται σαν τη μέση συναισθηματική light φάρσα του Hollywood, αλλά στη πραγματικότητα είναι μια αρκετά σκοτεινή κωμωδία με συγκρατημένα κομμάτια μελοδράματος, που ρίχνονται στις σωστές ποσότητες.
Ο Spacey και η Davis αρχίζουν τις μοχθηρές λεκτικές επιθέσεις ο ένας στον άλλο, και, όσο ξεκαρδιστικές και να είναι αυτές, η πραγματική ευχαρίστηση είναι το πόσο αληθινά και πιστευτά μεταδίδουν οι δύο ηθοποιοί τις απογοητεύσεις και τις απομυθοποιήσεις ενός παραστρατημένου γάμου.
Το σενάριο από τον Richard LaGravenese (The Fisher King) και τη Marie Weiss είναι απότομο και αστείο, και όλοι οι ηθοποιοί εκτοξεύουν τους διαλόγους τους απολαυστικά.
Ο Leary είναι σε καταπληκτική φόρμα ως αθυρόστομος απατεώνας, παραδίδοντας τα ευφυολογήματά του άψογα, καθώς σιγά σιγά αναγνωρίζει την κόλαση του να ζεις μια ζωή στα προάστια.
Spacey και Davis είναι επίσης εξαιρετικοί, με τον πρώτο να παίζει έναν ρόλο όχι πολύ μακριά από αυτόν στο American Beauty, αν και ο γενικός τόνος εδώ δεν είναι τόσο συνειδητά αυτάρεσκος.
Κάτω από τον κυνισμό της ταινίας υπάρχει ένα Χριστουγεννιάτικο μήνυμα (εκτιμήστε αυτά που έχετε), το οποίο προφανώς οι θεατές απέτυχαν να συλλάβουν …μέσα στην Άνοιξη.
Η έξοδος της ταινίας δεν πειράζει εμένα ή εσάς – άλλωστε μιλάμε για 20 χρόνια πριν – αλλά φαντάζομαι πείραξε τη καριέρα του σκηνοθέτη Ted Demme και ίσως αυτή του Denis Leary, αφού ένα Χριστουγεννιάτικο χιτ μετράει πολύ στο βιογραφικό.
Όπως και να΄χει, το The Ref είναι μια καλή Χριστουγεννιάτικη κωμωδία με καλές κριτικές και έξυπνο και θρασύ χιούμορ, που αδικήθηκε κατάφορα από το studio βγάζοντας την στις αίθουσες εντελώς ετεροχρονισμένα.
