Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Ίσως το είδος ταινιών που πλήττεται περισσότερο από την έλλειψη ιδεών στο Hollywood, να είναι αυτό των θρίλερ.
Αλήθεια, πόσες φορές σας έχει τύχει να δείτε μια ταινία τρόμου και να νιώσετε πως αυτή την σκηνή κάπου την έχετε ξαναδεί, ή ακόμα χειρότερα πως, από τα μισά της ταινίας ήδη γνωρίζετε το τέλος;
Πιστεύω πως οι μυημένοι στις ταινίες τρόμου ξέρουν για τι πράγμα μιλάω.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας ταινίας είναι και το House at the End of the Street.
Ίσως η μόνη του διαφορά με τα υπόλοιπα θρίλερ του σωρού, να είναι πως διαχειρίζεται με πιο σωστό τρόπο αυτή την τάση του να αντιγράφει και να χρησιμοποιεί κλισέ ιδέες...
Μια χωρισμένη μητέρα (Elisabeth Shue, Hope Springs) και η κόρη της, η Elissa (Jennifer Lawrence, The Hunger Games), μετακομίζουν στο σπίτι των ονείρων τους σε έναν όμορφο προαστιακό συνοικισμό.
Αν και θεωρητικά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά ένα τόσο ακριβό σπίτι, περιέργως οι τιμές στην συγκεκριμένη γειτονιά είναι αρκετά προσιτές.
Και ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι στο διπλανό σπίτι συνέβη μια άγρια δολοφονία.
Συγκεκριμένα, ένα μικρό κοριτσάκι δολοφόνησε τους ίδιους του τους γονείς με βάναυσο τρόπο.
H Elissa γοητεύεται από την μακάβρια ιστορία, αλλά ακόμα περισσότερο γοητεύεται από τον εναπομείναντα γιο της κατεστραμμένης οικογένειας, τον Ryan (Max Thieriot, The Family Tree).
Έτσι καθώς η ιστορία εξελίσσεται, η έφηβη πρωταγωνίστρια μας έρχεται όλο και πιο κοντά σε αυτόν τον μυστήριο χαρακτήρα, που ο συντηρητικός οικισμός αντιμετωπίζει περιφρονητικά.
Με αυτό το άκρως κλισέ σενάριο μας συστήνεται το House At The End Of The Street.
Μέσα του θα βρείτε όλους τους χαρακτηριστικούς ρόλους του είδους, όπως η υπερπροστατευτική μάνα, η επαναστάτρια (χωρίς αιτία) κόρη και ο γοητευτικός άγνωστος.
Σε αυτό το σημείο κάλλιστα θα μπορούσα να σας αναφέρω τουλάχιστον δέκα παραδείγματα παρόμοιων ταινιών, όμως πολύ φοβάμαι πως αν το κάνω, θα σας αποκαλύψω παράλληλα και το τέλος.
Ωστόσο, όπως είπα και πιο πάνω, ο σεναριογράφος του "Σπιτιού Στο Τέλος Του Δρόμου", David Loucka (ο ίδιος που έγραψε και το πρόσφατο Dream House), είναι αρκετά υποψιασμένος.
Καλύπτει με έξυπνο τρόπο τα κλισέ που προκύπτουν, κι έτσι τουλάχιστον καταφέρνει να μην τα κάνει να φαίνονται τόσο ενοχλητικά όσο πράγματι είναι.
Την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο άπειρος Mark Tonderai και η αλήθεια είναι πως πέρα από την εναρκτήρια σεκάνς, δεν έχει τίποτα άλλο αξιόλογο να προσφέρει.
Ίσως κάποια κοντινά πλάνα και το μοντάζ να έχουν κάποια προοπτική, αλλά αυτά δεν είναι αρκετά για να σώσουν την παρτίδα.
Γενικά, μια άνευρη σκηνοθεσία χωρίς άποψη και ρυθμό.
Η δράση αργεί πολύ να ξεκινήσει και όταν ξεκινάει δεν είναι ικανοποιητική.
Καταναλώνεται στο να διατηρήσει μια ατμόσφαιρα μυστηρίου πάρα στο να μπει στην ουσία του πράγματος και να προσφέρει μια απολαυστική αίσθηση τρόμου και αγωνίας στο θεατή.
.jpg)
Κάποιες εξίσου μέτριες ερμηνείες.
H Jennifer Lawrence ως ατίθαση έφηβη τα καταφέρνει κάπως, αν και είναι φανερό πως δεν μπορεί να «κρατήσει» μια ταινία μόνη της.
Η Elizabeth Sue στον ρόλο της μητέρας είναι ως συνήθως παγερή και αδιάφορη.
Δεν είναι δα και η ενοχλητική παρουσία της ταινίας, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι το αξιόλογο.
Μόνη ευχάριστη έκπληξη αποτελεί ο Max Thieriot.
Συνολικά, το House At The End Of The Street είναι ένα μετριότατο house horror movie που δεν θα εντυπωσιάσει κανέναν.
Προσωπικά, δεν με τρόμαξε σε καμία σκηνή και ούτε κέρδισε την προσοχή μου.
Το έχετε ξαναδεί, το έχετε ξανανιώσει, το γνωρίζετε πολύ καλά.
Τωρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως αν ήσασταν εσείς στην θέση των συντελεστών μπορεί να κάνατε καλύτερη δουλειά.
Ίσως τότε να βλέπαμε κάτι πιο αυθεντικό.
Στις αίθουσες από 6 Δεκεμβρίου.
House At The End Of The Street trailer 2 από Horrorant
1.jpg)
