Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Μπορεί η κινηματογραφική φρενίτιδα που ακούει στο όνομα The Hobbit να έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των απανταχού κινηματογραφόφιλων, όμως αυτή την περίοδο στις αίθουσες βγαίνουν και άλλες δυνατές δουλειές, που αξίζουν της προσοχής σας.
Πριν από λίγες μέρες έγραφα για το πολύ καλό The Perks Of Being A Wallflower.
Αυτή την εβδομάδα σας φέρνω το Life Of Pi, μια ταινία τελείως διαφορετική από τις παραπάνω, ένα σύγχρονο παραμύθι για μικρούς και μεγάλους.
Παρ'όλες τις άριστες κριτικές προσωπικά δεν με εντυπωσίασε και τόσο.
Όμως ακόμα και εγώ δεν μπορώ παρά να υποχωρήσω και να παραδεχτώ πως ο Ang Lee κάνει θαύματα πίσω από την κάμερα.
Οι λόγοι που δεν έμεινα άφωνος από το Life Of Pi είναι αρκετοί.
Όμως υπομονή, θα τα πούμε όλα στη συνέχεια.
Ένας νεαρός συγγραφέας (Rafe Spall, Prometheus) προσεγγίζει έναν μυστηριώδη Ινδό, τον Pi.
Ο συγγραφέας ψάχνει ένα συναρπαστικό θέμα για το νέο του βιβλίο και ο Pi αναζητά κάποιον για να του διηγηθεί την συγκλονιστική του ιστορία.
Ο Pi λοιπόν, ήταν το μικρότερο παιδί μιας αγαπημένης οικογένειας στην οποία ανήκε ένας ζωολογικός κήπος.
Οι οικονομικές αντιξοότητες οδήγησαν τον πατέρα του στο να πάρει μια μεγάλη απόφαση - να πουλήσει τα ζώα του και να μεταναστεύσει στον Καναδά μαζί με την οικογένεια του.
Όταν το ταξίδι ξεκινά, όλα δείχνουν όμορφα και μια νέα ζωή περιμένει τον Pi στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού.
Ωστόσο τα πάντα ανατρέπονται όταν μια τρομερή καταιγίδα και έντονοι άνεμοι βυθίζουν το καράβι.
Ο Pi είναι ο μόνος που καταφέρνει να επιβιώσει από την συντριβή, αυτό που τον περιμένει όμως μετά, είναι χειρότερο από τον ίδιο τον θάνατο.
Γιατί ο νεαρός πρωταγωνιστής μπορεί να κατάφερε να επιβιβαστεί σε μια σωσίβια λέμβο, όμως δεν υπολόγισε ότι θα είχε περίεργους συνταξιδιώτες μαζί του.
Αν δεν το καταλάβατε από το poster, στην ίδια βάρκα έχει επιβιβαστεί και μια άγρια τίγρης.
Όσο ο Pi αφηγείται την ιστορία του, τόσο ο συγγραφέας δυσκολεύεται να τον πιστέψει.
Αλλά ο Pi δεν πτοείται.
Αυτή είναι η ιστορία της ζωής του και θέλει να την πει.
Έτσι αρχίζει το δεύτερο και πιο σημαντικό κεφάλαιο του παραμυθιού, το κεφάλαιο στο οποίο ο Pi εξηγεί πως κατάφερε να αντέξει στην θάλασσα για πάνω από μισό χρόνο συντροφιά με ένα άγριο ζώο.
Το ταξίδι του δεν ήταν εύκολο, όμως δυσκολότερο όλων ήταν να τιθασεύσει την τίγρη.
Ένα ζώο που λειτουργούσε καθαρά με βάση το ένστικτο του.
Μια «συντροφιά» που αποτελούσε έναν διαρκή κίνδυνο για την ζωή του πρωταγωνιστή.
Μια ακατάπαυστη πάλη ανάμεσα στην απελπισία και την θέληση για ζωή.
Το θάρρος ενός παιδιού και η δύναμη του ανθρώπινου μυαλού.
Συσσωρευτικά, αυτά είναι τα κύρια ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται το Life Of Pi.
Σίγουρα πρόκειται για ένα ενδιαφέρον σενάριο, καθαρά αλληγορικό και με αρκετές προεκτάσεις.
Ίσως σε κάποια σημεία να σας φάνει περισσότερο «παραμύθι» παρά αληθινή ιστορία που στέκει, όμως μικρή σημασία έχει αυτό.
Γιατί το σημαντικότερο όλων είναι ότι το Life Of Pi καταφέρνει να έχει έναν μονάχα κεντρικό ηρώα σε όλη την διάρκεια του και όμως να μην κουράζει καθόλου.
Ναι, μπορεί ο πρωταγωνιστής να είναι αποκλεισμένος σε μια λέμβο, όμως σε κανένα σημείο δεν σου έρχεται να πεις: «οκ, ας προχωρήσουμε λίγο».
Βέβαια, για αυτό δεν ξέρω κατά ποσό ευθύνεται το σενάριο ή η καταπληκτική σκηνοθεσία του Ang Lee.
Γιατί ο άνθρωπος παρέδωσε ένα εικαστικό αριστούργημα.
Χρησιμοποιώντας όλα τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα που μπορεί να παρέχει ο κινηματογράφος, δημιούργησε περιβάλλοντα τα οποία δεν έχουμε ξαναδεί.
Πήρε την ήδη από μόνη της εντυπωσιακή φύση, και την εξύψωσε ακόμα περισσότερο.
Αυτό που έχει καταφέρει σε εικαστικό - οπτικό επίπεδο είναι απλά μαγευτικό.
Τόσο σπουδαίο, που δυσκολεύομαι να σας το περιγράψω.
Πριν περάσουμε στις ερμηνείες, πρέπει να κάνω μια επισήμανση.
Τον Pi τον συναντάμε σε διάφορες ηλικίες.
Στην αρχή τον βλέπουμε ως ώριμο άντρα και τον υποδύεται ο Irrfan Khan (The Amazing Spider-Man), σαν βασικό ηρώα του έργου βλέπουμε τον έφηβο Pi που τον υποδύεται ο Suraj Sharma, ενώ υπάρχουν και κάποιοι αναχρονισμοί (flashback) στους οποίους βλέπουμε τον Pi στην παιδική του ηλικία και τον υποδύονται οι πιτσιρικάδες Gautam Belur και Ayush Tandon.
Όπως και να 'χει, δεν βρήκα αρκετά δυνατές τις ερμηνείες.
Αν εξαιρέσουμε έναν συγκινητικό μονόλογο προς το τέλος του έργου, μπορώ να πω πως περίμενα πολύ καλύτερα πράγματα.
Ειδικά ο βασικός πρωταγωνιστής, Suraj Sharma μου φάνηκε υπερβολικός αρκετές φορές.
Είτε φώναζε δυνατά, είτε έκανε έντονες κινήσεις, τον πόνο του να είσαι μόνος και αποκλεισμένος σε μια σωσίβια λέμβο δεν τον εξέφραζε.
Στα θετικά της ταινίας είναι σίγουρα το αβίαστο χιούμορ που έβγαζε, το εκπληκτικό CGI και την μικρή αλλά απολαυστική συμμέτοχη του Gerard Depardieu (Asterix et Ovelix: Au service de Sa Majesté).
Επιπλέον, η μουσική και τα ηχητικά εφέ είναι άκρως ικανοποιητικά.
Μετά από όλα αυτά, ώρα να σας πω την ...περίεργη ομολογουμένως άποψη μου πάνω στο Life Of Pi.
Ναι, η ταινία είναι εξαιρετική.
Ο Ang Lee ήταν απίστευτος και "Η ζωή του Pi" είναι μια πολύ προσεγμένη δουλειά σε όλα της τα τεχνικά χαρακτηριστικά.
Δεν μπορώ ωστόσο να μην εκφράσω τις διαφωνίες μου πάνω σε ορισμένα θέματα.
Πρώτον, ένιωσα ότι ακολούθησε μια πιο χαλαρή και απλοϊκή Disney άποψη πάνω σε ζητήματα όπως η ζωή, η μάχη για την επιβίωση και τα άγρια ένστικτα του ανθρώπου, κάτι που έκανε την ταινία να δείχνει πιο light από ότι ήταν πραγματικά.
Και αυτό κατά κάποιο τρόπο μείωσε την αγωνία την οποία θα μπορούσε να μας είχε προσφέρει.
Δεύτερον, βρήκα το φινάλε απογοητευτικό και υπερβολικά ...αποκαλυπτικό.
Γιατί όπως σας είπα, το Life Of Pi είναι ένα παραμύθι γεμάτο αλληγορίες.
Η μόνη παγίδα στην οποία πέφτει ο Ang Lee είναι αυτή.
Ότι επιλέγει ένα τέλος στο οποίο εξηγεί όλες τις αλληγορίες και τις παρομοιώσεις του, κάτι που σε εμένα φαίνεται λάθος αφού καταλήγει να γίνεται διεκπεραιωτικός.
Τρίτον, η εμμονή του να μπλέξει τον Θεό μέσα στην όλη ιστορία, ακόμα και αν ο Θεός χρησιμοποιείται και αυτός αλληγορικά, τη θεωρώ εύκολη λύση.
Και εφόσον τελικά δεν δίνει μια ολοκληρωμένη και όμορφη ερμηνεία του τί σημαίνει Θεός, παρά μόνο τον μπλέκει με την θέληση για ζωή, τότε δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω.
Τέταρτον, από ένα σημείο και μετά κουράστικα με το CGI.
Μαγευτικό και άκρως ταιριαστό με την ταινία, αλλά καλό είναι να κρατάμε και ένα μέτρο.
Αφού, κάπου κάπου σκεφτόμουν πως ο Ang Lee επέλεγε τα πλάνα του με γνώμονα το πόσο εντυπωσιακό θα βγει το CGIS των τοπίων και των άγριων ζώων, παρά με βάση τους ηθοποιούς και την ανάδειξη των ερμηνειών τους.
Τέλος, θα πω ακόμα ένα αρνητικό.
Κάτι το οποίο δεν είναι και τόσο σοβαρό, αλλά δεν μπορεί να το παραλείψει κάποιος σινεφίλ.
Ότι δηλαδή σε αρκετές σκηνές του, θύμιζε έντονα άλλες ταινίες.
Για παράδειγμα, όταν ο Pi αφηγείται την ιστορία του στον συγγραφέα σε ένα παγκάκι, αμέσως σου έρχεται στο μυαλό το Forest Gump.
Ή ακόμα περισσότερο όταν ο Pi μιλάει με την τίγρη - πρακτικά μονολογεί - αμέσως σου έρχεται στο μυαλό η σκηνή του Ναυαγού όπου ο Tom Hanks συνομιλεί με την μπάλα του βόλεϊ.
Με όλα τα παραπάνω, καταλήγω στο εξής οξύμωρο συμπέρασμα.
Η ταινία ήταν εξαιρετική και αξίζει να την δείτε.
Ένα παραμύθι που θα παρασύρει μικρούς και μεγάλους.
Παρόλο που διαφωνώ με την αισθητική και τη θεματική οπτική του, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ το μεγαλείο του Life Of Pi.
Στις αίθουσες από 20 Δεκεμβρίου.
Life of Pi trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
