Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Αυτό που λατρεύω περισσότερο στον indie αμερικανικό κινηματογράφο, είναι ότι κάθε λίγο και λιγάκι καταφέρνει να δημιουργεί μικρά αριστουργήματα.
Ένα μικρό αριστούργημα είναι και το Perks Of Being A Wallflower.
Μια ταινία την οποία περίμενα με ανυπομονησία, και τελικά δικαιώθηκα.
Και για να το πω ξεκάθαρα, αυτό είναι ποιοτικό σινεμά για μένα.
Όχι μια ακαταλαβίστικη ψευτοφιλοσοφική περιπλάνηση στον κόσμο του σκηνοθέτη, αλλά μια ρεαλιστική απεικόνιση της σκληρής πραγματικότητας.
Γιατί είναι μακρύ το ταξίδι προς την ενηλικίωση και την ωριμότητα, και αυτό ακριβώς περιγράφει το Perks Of Being A Wallflower, και συγκεκριμένα τη γλυκόπικρη ιστορία ενός νεαρού αγοριού που μόλις ξεκινά το λύκειο...
Ο Charlie (Logan Lerman, The Three Musketeers) είναι ένα προβληματικό παιδί που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα με την καθημερινότητα του.
Αφού νοσηλεύτηκε για κάποιο καιρό σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα, τώρα είναι έτοιμος να κάνει ένα νέο ξεκίνημα σε αυτό το καινούργιο σχολικό περιβάλλον.
Και αυτό που ονειρεύεται είναι να κάνει φίλους.
Το μόνο πρόβλημα είναι πως το βρίσκει δύσκολο να επικοινωνήσει με τους συνομήλικους του.
Για καλή του τύχη, τελικά καταφέρνει να κάνει έναν φίλο, τον Patrick (Ezra Miller, We Need To Talk About Kevin), έναν ομοφυλόφιλο που αντιλαμβάνεται την ζωή σαν μια όμορφη θεατρική παράσταση.
O Patrick έχει και μια αδελφή εξ'αγχιστείας, την Sam (Emma Watson, My Week With Marilyn), μια δυναμική κοπέλα που γοητεύει αμέσως τον Charlie.
Ο πρωταγωνιστής μας, χωρίς να το καταλάβει αποκτά μια ολόκληρη παρέα περιθωριακών φιλών.
Όλοι τους ξεχωριστοί και όλοι τους αξιαγάπητοι.
Μέσα από αυτή την καινούργια οικογένεια αρχίζει να αναθεωρεί την ζωή του και να ανακαλύπτει το νόημα της φιλίας.
Η αγνότητα της σκέψης του Charlie ωστόσο, δεν θα παραμείνει η ίδια σε όλη την διάρκεια της ταινίας.
Ο Charlie συνειδητοποιεί πως σταδιακά αρχίζει να ξεφεύγει και να ξαναχάνει την ψυχική του υγεία.
Ο έρωτας του για την Sam τον καταδιώκει όσο και αν προσπαθεί να προχωρήσει.
Καθώς η χρονιά τελειώνει και οι τελειόφοιτοι φίλοι του ετοιμάζονται να αποφοιτήσουν, η διαδρομή του Charlie γίνεται όλο και πιο δύσκολη.
Και εδώ νομίζω πως πρέπει να σταματήσω, αν και δεν κατάφερα να σας μεταφέρω ούτε τα μισά από αυτά στα οποία αναφέρεται η ταινία του Steven Chomsky.
Γιατί το Τα Πλεονεκτήματα του να Είσαι στο Περιθώριο δεν είναι ένα ακόμα υπαρξιακό δράμα.
Μιλάει για πολλά άλλα θέματα, όπως τον πρώτο έρωτα, την θλίψη, τις οικογενειακές σχέσεις, την απουσία νοήματος και την ομοφυλοφιλία.
Και μιας και αναφέρθηκα στον πολυάσχολο Steven Chbosky πρέπει να σημειώσω πως απαιτείται αρκετό θάρρος και μεγάλο ταλέντο για να καταφέρει ένας άνθρωπος να μεταφέρει το δικό του μυθιστόρημα σε σενάριο, και τελικά να την υλοποιήσει σε ταινία από την θέση και του σκηνοθέτη.
Ναι, ο Chbosky τα έχει αναλάβει όλα, και τα φέρνει εις πέρας με μεγάλη επιτυχία.
Ίσως τώρα μονάχα που το σκέφτομαι ξανά, να χρειαζόταν κάποιος πιο έμπειρος πίσω από την κάμερα.
Ως σκηνοθέτης έχει τις εκλάμψεις του, αλλά μπορείς να βρεις και σημεία που θα μπορούσε να είχε δώσει το κάτι παραπάνω.
Οι ερμηνείες είναι απλά μαγευτικές.
Από τα πρώτα λεπτά μπορείς να το καταλάβεις αυτό.
Όλοι οι ηθοποιοί του πλούσιου cast δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό.
Ο νεαρός πρωταγωνιστής, Logan Lerman, προσφέρει μια μεστή και ώριμη ερμηνεία, ο Ezra Miller χαρίζει την πιο ευχάριστη και αξιομνημόνευτη ερμηνεία της ταινίας (πάλι, μετά το We Need To Talk About Kevin, και αποκλείεται να είναι τυχαίο), ενώ και εκείνο το μικρό κοριτσάκι που υποδύθηκε την Ερμιόνη στο Harry Potter αντί να ξεπέσει σε μια περαστική στάρλετ του σινεμά, έχει αναδυχθεί σε μια λαμπρή ηθοποιό.
Το όνομα της είναι Emma Watson και ήταν υπέροχη.
Το επιτυχημένο cast συμπληρώνουν οι Dylan McDermott (The Campaign), Kate Walsh (Angels Crest), Johnny Simmons (21 Jump Street), Julia Garner (Martha Marcy May Marlene) και Paul Rudd (Wanderlust).
Επιπλέον, όπως κάθε indie ταινία που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και το Perks Of Being A Wallflower έχει ένα υπέροχο soundtrack.
Από The Smiths και Morrissey μέχρι David Bowie τα τραγούδια είναι επιλεγμένα ένα - ένα για να ταιριάζουν με τις σκηνές και τα συναισθήματα των χαρακτήρων.
Ωστόσο, η διάρκεια της ταινίας είναι λίγο μεγαλύτερη (102') από αυτή που θα της ταίριαζε.
Σε κανένα σημείο δεν κουράζει, αλλά ίσως μια μικρότερη διάρκεια να την έκανε να δείχνει ακόμα πιο δεμένη.
Το σημαντικότερο μειονέκτημα όμως, ήταν οι κλισέ χαρακτήρες.
Ο ρόλος του ομοφυλόφιλου ήταν για παράδειγμα παρατραβηγμένος (άσχετα που ο Ezra Miller τον αποθέωσε).
Ή ακόμα, υπήρχαν οι κλασσικοί bullies των αμερικανικών εφηβικών ταινιών - ξέρετε, αυτοί οι άκυροι τύποι που τους δέρνουν όλους χωρίς κανένα λόγο - η παρέα των περιθωριακών στην οποία άνηκε και ο πρωταγωνιστής, ήταν υπερβολικά «φρικιά», και πάει λέγοντας.
Όμως είναι κρίμα να μειώνω το μεγαλείο της ταινίας με τέτοιες μικρές επισημάνσεις.
Γι'αυτό, το μόνο που μου μένει να πω είναι πως το Perks Of Being A Wallflower είναι η indie ταινία της χρονιάς.
Δανειζόμενο τον ρομαντισμό του (500) Days Of Summer και λίγη από την παράνοια του Donnie Darko, ακροβατεί με εξαιρετικό τρόπο ανάμεσα στην ποιότητα που του πρέπει και στην εμπορικότητα που του επιτρέπεται.
Στις αίθουσες από 13 Δεκεμβρίου.
The Perks of Being a Wallflower trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
