Γράφει ο Κωνσταντίνος Παναγιώτου.
Από το 1995 ξέρουμε πως τα παιχνίδια είναι ζωντανά (Toy Story).
Μας βλέπουν, μας ακούνε, μας αγαπάνε ενώ παράλληλα μεταξύ τους δημιουργούν φιλίες ή έχθρες, ερωτεύονται, απογοητεύονται, χαίρονται, κλαίνε και γενικά διάγουν ανθρώπινο βίο.
Εν έτει 2012 λοιπόν, έρχεται η Disney (ξανά), μέσω του Wreck It Ralph, να μας αποκαλύψει ακόμα ένα τεράστιο μυστικό!
Τα λούτρινα αρκουδάκια, οι πλαστικοί δεινόσαυροι, οι υφασμάτινες κούκλες καουμπόηδων και οι πλαστικοί διαστημάνθρωποι δεν είναι τα μόνα παιχνίδια που ζουν και αναπνέουν.
Υπάρχουν και κάποια άλλα «παιχνίδια» τα οποία για πολύ καιρό νομίζαμε για άψυχα καθώς τα παρατηρούσαμε πίσω από ένα κομμάτι γυαλιού, ενώ δεν διστάζαμε να τα μεταχειριστούμε με όποιο τρόπο μας φαινόταν κάθε φορά σωστός...
Τα βάζαμε να τρέχουν, να σκοτώνουν, να μαστορεύουν, να τρώνε το ένα το άλλο, να παλεύουν και άλλα πολλά.
Αν το μυαλό σας δεν πάει πουθενά, μην αγχώνεστε, θα σας τα εξηγήσουμε όλα.
Προσοχή!
Οι πιο μεγάλοι σε ηλικία θα καταλάβουν στο έπακρο τα παρακάτω, οι νεότεροι ίσως και να χρειαστούν μεταφραστή.
Δεν πειράζει, να μια καλή ευκαιρία να επικοινωνήσουν οι πρώτοι με τους δεύτερους.
Πάρτε στα χέρια σας εκείνο το κλειδάκι που φυλάτε στο αραχνιασμένο σεντούκι του μυαλού σας, διαβείτε τον υγρό, σπηλαιώδη, ανήλιαγο και ξεχασμένο διάδρομο που οδηγεί σε εκείνη – την από καιρό ξεχασμένη - πόρτα, σκύψτε το κεφάλι για να μην χτυπήσετε στην πινακίδα της: «Μνήμες παιδικής ηλικίας» και διαβείτε το κατώφλι της.
Ένας νέος (αλλά παλιός σύμφωνα με τα παραπάνω) κόσμος ξεδιπλώνεται μπρος στα μάτια σας.
Για τον καθένα, το σκηνικό είναι ξεχωριστό.
Για τους ακόμα μεγαλύτερους, η σκηνή διαδραματίζεται σε κάποιο «σφαιριστήριο» της εποχής, για εμένα προσωπικά στα καράβια της γραμμής ή στα οχηματαγωγά πλοία που αναλάμβαναν το δρομολόγιο Ρίου-Αντιρρίου, αρκετά χρόνια πριν την κατασκευή της Γέφυρας φυσικά.
Οχλαγωγία.
Θόρυβος από παντού.
Ανθρώπινος, με φωνές διανθισμένες από εκφάνσεις συναισθημάτων όλων των ειδών.
Υποσχέσεις: «Στον επόμενο γύρο σε αφήνω να παίξεις», αποφάσεις (και μάλιστα της στιγμής): «δεξιά-κάτω-αριστερά και –με φτάνουν τα φαντάσματα γαμώτο- και….πάνω!», επικλήσεις: «Έλα ρε μπαμπά, ένα παιχνίδι μόνο τι σου ζήτησα;» και φυσικά αναθεματισμούς: «Άντε ρε μαλ….νο δώσε πίσω το νόμισμα, αααα-ακολουθεί επικό τράνταγμα συνοδευόμενο από άναρθρες κραυγές εφάμιλλες με την επιθετική ιαχή των Απάτσι ενώ έπειτα έρχεται η αποδοχή της κατάστασης - κύριε Μπάμπη μου το “έφαγε” τι θα κάνουμε;»
Αλλά και μηχανικός.
Εκείνες οι εκρήξεις, οι ρομποτικές ιαχές: «Γκολ γκολ» και «Select Your Character» ή «Knock Out» και φυσικά το ανεπανάληπτο, το επιστέγασμα της απογοήτευσης και ο συντομότερος δρόμος για την εισαγωγή του χεριού στη τσέπη και την εξαγωγή του παρέα με ακόμα μία μάρκα: «Game Over, Insert Coin to Continue»!
Αν πιάσατε το νόημα και πλέον δεν βλέπετε τον υπολογιστή μπροστά σας αλλά εκείνα τα κουτιά, που ήταν εφοδιασμένα με τρία κουμπιά, ένα μοχλό και ενίοτε σκαμνάκι, μπορείτε πλέον να γίνετε μύστες του μυστικού που προαναφέρθηκε.
Τα βιντεοπαιχνίδια είναι (και αυτά) ζωντανά!
Ο Rich Moore, στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο ως σκηνοθέτης, μας καθίζει δίπλα στο τζάκι και μας διηγείται ακόμα μία ιστορία, φορτωμένη με παιδικές αναμνήσεις και εκείνο τον ρομποτικό ήχο που παρήγαγαν οι 8-μπιτοι ήρωες της.
Μεταφερόμαστε στο βιντεο-παιχνιδάδικο του κύριο Litwak, όπου αφού κλείσουν οι πόρτες για το (παιδικό) κοινό, οι ήρωες των παιχνιδιών αρχίζουν να ξεμουδιάζουν, να αφήνουν τους ρόλους που επιτάσσει ο προγραμματιστής τους στην άκρη και να ζουν την καθημερινότητα τους.
Ο φακός ζουμάρει στο Fix-it Felix, Jr. όπου και θα συναντήσουμε τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας.
Ο ήρωας του συγκεκριμένου παιχνιδιού, ο Felix, αναλαμβάνει να επιδιορθώσει τις ζημιές, που προκαλεί ο μαινόμενος Ralph, στα παράθυρα μίας πολυκατοικίας.
Εφοδιασμένος με το μαγικό του σφυρί, το οποίο έχει τη δύναμη να φτιάχνει τα πάντα, σώζει τους ένοικους της εν λόγω πολυκατοικίας από την καταστροφική μανία του γιγαντόσωμου Ralph, γινόμενος φυσικά, το αστέρι της υπόθεσης, ο αγαπητός ήρωας τους.
Το όλο πρόβλημα συνοψίζεται στο ότι οι ρόλοι των χαρακτήρων δεν αλλάζουν με το τέλος της «βάρδιας» τους.
Έτσι λοιπόν, ο Felix παραμένει ήρωας (με τις ανάλογες απολαβές) και έπειτα από το κλείσιμο του μαγαζιού ενώ ο Ralph κουβαλάει τη στάμπα του «κακού» όπου κι αν πάει, με τις ανάλογες συνέπειες φυσικά που συνοψίζονται στο: «Κανείς δεν με αγαπάει».
Η παραπάνω κατάσταση φυσικά δεν περιορίζεται στο Fix-it Felix, Jr.
Ενώ ο Pac-Man είναι αγαπητός σε όλους, τα φαντασματάκια που έχουν αναλάβει το ρόλο να τον κυνηγάνε ζουν στο περιθώριο, εντελώς αποστασιοποιημένα.
Στην ίδια μοίρα βρίσκεται και ο Bowser, ο αντίπαλος του Mario (του γνωστού υδραυλικού) αλλά και ο Dr Eggman (ο τύπος που έχει αναλάβει να κάνει δύσκολη τη ζωή του Sonic).
Και επειδή «ζωντανός» σημαίνει, νιώθω, ακούω, βλέπω κτλ οι παραπάνω «κακοί» χαρακτήρες έπειτα από το καθημερινό τους χρέος (να λειτουργούν βάση του προγραμματισμού τους δηλαδή) πραγματοποιούν συνεδρίες, όπου αναλύουν τα προβλήματα τους και καταλήγουν στο ότι η «κακή» τους φύση δεν πρέπει να τους επηρεάζει στη ζωή τους.
Ο Ralph παρ’ όλα αυτά εξαιτίας και της κακής του ψυχολογίας, ελέω της μη πρόσκλησης του στο πάρτι για τον εορτασμό των 30 χρόνων του παιχνιδιού του, αποφασίζει κάτι παράταιρο όσο και μεγαλειώδες: «Θα γίνω καλός»!
Απαραίτητη προϋπόθεση για αυτό βέβαια είναι να αποκτήσει ένα μετάλλιο καθώς το τελευταίο είναι το χαρακτηριστικό όλων των ηρώων.
Κάπου εδώ λοιπόν και ύστερα από τα εισαγωγικά της ταινίας, περνάμε στο ζουμί της υπόθεσης που δεν είναι άλλο από την εσωτερική πάλη του Ralph με τη πραγματική του φύση.
Η ιστορία μπλέκεται όταν ο προαναφερθείς «κύριος» επισκεπτόμενος το Game Central Station, το κεντρικό χώρο που συνδέεται με όλα τα βιντεοπαιχνίδια, αποφασίζει να λάβει μέρος στο Hero’s Duty, προκειμένου να αποσπάσει το πολυπόθητο μετάλλιο.
Οι συνέπειες αυτής του της επιλογής δεν αργούν να φανούν καθώς αφ’ ενός το Fix-it Felix Jr. δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τον κακό του καθώς πλέον ο Felix δεν έχει τι να επιδιορθώσει, και αφ’ ετέρου ο Ralph κάνει άνω κάτω και το Hero’s Duty καθώς είναι προγραμματισμένος να σπάει παράθυρα και όχι τα μούτρα εξωγήινων εντόμων όπως οι χαρακτήρες του εν λόγω βιντεοπαιχνιδιού.
Η κατάσταση μπλέκεται και έπειτα από ένα άνευ προηγουμένου αλαλούμ, ο Raplh καταλήγει στο Sugar Rush, ένα παιχνίδι αγώνων ταχύτητας, το οποίο διαδραματίζεται κυριολεκτικά όμως στη…γλυκοχώρα, όπου όλα είναι καμωμένα από ζάχαρη.
Και όταν λέμε όλα εννοούμε όλα.
Ακόμα και οι αστυνομικοί που έχουν αναλάβει το έργο της διαφύλαξης της τάξης του βιντεοπαιχνιδιού είναι δύο…ντόνατς (εξαίσια ειρωνεία αναφορικά με την εικόνα των Αμερικάνων αστυνομικών όπως μας την έχουν εμφυσήσει οι σειρές του είδους).
Εκεί ο Ralph θα γνωρίσει την πιτσιρίκα, Vanellope, η οποία εν τέλει θα καταφέρει να του μεταλαμπαδεύσει μία διαφορετική φιλοσοφία ζωής.
Το πρόβλημα, που λειτουργεί ως κινητήριος μοχλός της ταινίας, είναι διττό και αφορά αφ΄ ενός τη προσπάθεια του Ralph αρχικά να βρει κώδικα επικοινωνίας και έπειτα να βοηθήσει τη Venellope, και αφ’ ετέρου τις αγωνιώδεις προσπάθειες του Felix να εντοπίσει τον Ralph και να τον πείσει να επιστρέψει στο παιχνίδι τους καθώς σε αντίθετη περίπτωση, αυτό θα βγει από την πρίζα (!) γεγονός που ισοδυναμεί με θάνατο!
Αν και το Wreck it Ralph ακολουθεί ίδια φιλοσοφία με το Toy Story, αποφασίζει να εμβαθύνει σε διαφορετικά από τη φιλία ζητήματα.
Η σχέση του παρεξηγημένου και περιθωριοποιημένου ατόμου σε σχέση με την κοινωνία έρχεται στο προσκήνιο ως προβληματισμός στα μάτια του ανήλικου κοινού ενώ παράλληλα κάθε παιδική ψυχή θα συγκινηθεί μπρος στο θέμα της αδικίας που ξετυλίγεται μέσα από τη ζωή της Venellope.
Μιλώντας για παιδικό κοινό, να τονίσουμε πως παρουσιάζεται μία τέλεια ευκαιρία να πραγματοποιήσουν οι λιλιπούτειοι θεατές μία «βουτιά» στο παιδικό παρελθόν του μπαμπά τους (κατά κύριο λόγο) και της μαμάς τους.
Η σύνδεση ανάμεσα σε γονιό και παιδί μπορεί αυτομάτως να εξυψωθεί αν οι δύο πλευρές συνειδητοποιήσουν πως τελικά μοιράζονται ίδιες εμπειρίες απλά υφασμένες σε διαφορετικές πτυχές του χρόνου.
Ο Moore μάλιστα, επειδή προφανώς και έχει διαβλέψει το παραπάνω γεγονός ή επειδή απλά επιθυμεί να προσελκύσει και αυτόνομο (χωρίς τη συνοδεία παιδιών) ενήλικο κοινό στις αίθουσες, σε συνδυασμό με τους Phil Johnston και Jim Reardon έχει προσαρμόσει αρκετές ευφυέστατες και αστείες ατάκες στο έργο.
Μάλιστα, αρκετοί από τους διάλογους αποτελούν φόρο τιμής στα βιντεοπαιχνίδια αυτής της ξεχασμένης εποχής.
Αναφερόμενοι σε «φόρους τιμής» δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στις cameo εμφανίσεις αρκετών χαρακτήρων που – όπως είπαμε παραπάνω - έρχονται να αγγίξουν το νοσταλγικό κομμάτι της ψυχής μας.
Παίρνουμε βαθιά ανάσα και αρχίζουμε: ο Bowsrer (από το Mario), ο Dr Eggman (από το Sonic), ο ίδιος ο Sonic, οι Qbert, Coily, Slick, Sam και Ugg (από το Q*bert), ο Pac-Man (από το ομώνυμο παιχνίδι φυσικά), ο Frogger (από το Frogger), οι Chun-Li, Cammy , Blanka και ο Zangkief (κατευθείαν από τις αρένες του Street Fighter), ο Paperboy (από το Paperboy) και αρκετοί ακόμα εμφανίζονται στη ταινία, άλλοι με μεγαλύτερη συμμετοχή και άλλοι με μικρότερη, αλλά όλοι αρκετά κοντά σε εκείνο το διαβολεμένο κομμάτι του εγκεφάλου μου δίνει την εντολή στα δάκρυα να αρχίσουν να τρέχουν.
Ακόμα, ο θρυλικός υδραυλικός με την κόκκινη φόρμα, ο Mario, αναφέρεται σε ένα διάλογο ενώ μνεία γίνεται στη σειρά Metal Gear.
Ειδικά για το Mario, να τονίσουμε πως οι φήμες θέλουν τον Richard Moore να υπογραμμίζει πως οι άνθρωποι της παραγωγής δεν κατάφεραν να συμπεριλάβουν τον ίδιο και τον αδερφό του, Lugi, στη ταινία εξαιτίας υπέρογκων απαιτήσεων της Nintendo, αναφορικά με την πώληση των δικαιωμάτων τους.
Οι συνολικά 188 (!) cameo ή κανονικές εμφανίσεις των υπόλοιπων χαρακτήρων πάντως μας αποζημιώνουν στο έπακρο.
Η Disney δεν παύει να μας εκπλήσσει και στο καθαρά κινηματογραφικό κομμάτι (εκτός του σεναριακού , για το οποίο μιλήσαμε ήδη αρκετά εκτενώς) καθώς συνεχίζει να προσθέτει καινούργιες τεχνολογίες στο οπλοστάσιο της.
Πιο συγκεκριμένα, με τη χρησιμοποίηση μίας νέας τεχνικής έχει καταφέρει να αποδώσει με απίστευτη λεπτομέρεια το φωτισμό πάνω στις επιφάνειες, χαρίζοντας απίστευτη ζωντάνια στο 3D της ταινίας.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο του Wreck it Ralph αφορά το σχεδιασμό του Sugar Rush.
Οι άνθρωποι της παραγωγής ήρθαν σε επικοινωνία με τους ιθύνοντες του See’s Candies ( εταιρεία παραγωγής γλυκών στις Ηνωμένες Πολιτείες) προκειμένου να σχεδιάσουν όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται τη…γλυκούπολη.
Όλα αυτά φυσικά δεν μας εκπλήσσουν όταν γίνεται λόγος για μία ταινία της Disney.
Το μόνο αρνητικό στοιχείο, μπορεί να εντοπιστεί στην αρκετά επίπεδη ιστορία.
Ίσως να επιθυμούσαμε κάτι πιο σύνθετο, κάτι πιο πρωτότυπο αναφορικά με τα διδάγματα της όλης υπόθεσης.
Η πατροπαράδοτη συνταγή των παιδικών ιστοριών δεν εγκαταλείφθηκε ούτε εδώ αφού για ακόμη μία φορά παρατηρήσαμε το σύνδεσμο που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε έναν ενήλικα (Ralph) και μία αθώα (ε , όχι και τόσο αλλά τέλοσπαντων) παιδική ψηχή (Venellope) και τα πράγματα που μπορεί να κερδίσει ο ένας από τον άλλον.
Χιλιοειπωμένο story, το οποίο, για να είμαστε δίκαιοι, παρ’ όλα αυτά ειπώθηκε από ελαφρώς διαφορετική σκοπιά αυτή τη φορά.
Λόγος πρέπει να γίνει και για τη μεταγλώττιση, η οποία δια μέσου των φωνών των Ακίνδυνου Γκίκα, Κώστα Τσάκωνα, Ιφιγένεια Στάικου, Ηλία Ζερβού κ.ά. μας χαρίζει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα.
Σε αντίθεση μάλιστα με αρκετούς συναδέλφους μου, προσωπικά πρέπει να δηλώσω πως είμαι μεγάλος φαν της μεταγλώττισης των ταινιών κινουμένων σχεδίων καθώς αγγίζουν περισσότερο την ελληνική πραγματικότητα σε σχέση με τις αμερικάνικες «φωνές».
Και δεν μένω μόνο σε αυτό.
Κάποιες μεταγλωττίσεις, όπως αυτή της σειράς Ice Age, ή της Μαδαγασκάρης, η ταινία Ηρακλής: πέρα από το μύθο, το Lion King και άλλες παραγωγές μας έχουν χαρίσει απίστευτες σκηνές απόλυτα ελληνικού και επομένως οικείου χιούμορ, αλλά και κάποιες καταπληκτικές εκτελέσεις τραγουδιών.
Ξαναγυρίζοντας (για τελευταία φορά) στο Wreck it Ralph, μένει να δηλώσουμε πως πρόκειται για μία αξιολογότατη παραγωγή, η οποία έρχεται να σταθεί επάξια δίπλα στα Toy Story και Who Framed Rogger Rabbit φωνάζοντας: «Είμαι κακός και αυτό είναι καλό, δεν θα γίνω ποτέ καλός και αυτό δεν είναι κακό», διακηρύσσοντας πως κάποιες φορές μπορείς να πας ενάντια στο πρόγραμμα.
Στις αίθουσες από 25 Δεκεμβρίου.
Wreck-It Ralph trailer 2 από FilmBoy-gr
1.jpg)
