Και γιατί όχι;
Σίγουρα παρέχουν γόνιμο έδαφος.
Οι σαγηνευτικοί ηγέτες, οι αφελείς οπαδοί, η χειραγώγηση, η άκριτη πίστη και ο άστοχος λόγος …
Οι αιρέσεις μας δίνουν μια μικροσκοπική εικόνα της συλλογικής ικανότητάς μας να τοποθετούμε την ελπίδα μπροστά από τη λογική, να πνίγουμε τις αμφιβολίες μας στην άρνηση.
Είναι επικίνδυνες, ακριβώς επειδή εκμεταλλεύονται τα τρωτά σημεία των θετικών χαρακτηριστικών του ανθρώπου, όπως την αισιοδοξία και την επιθυμία του να ανήκει κάπου, διαστρεβλώνοντας τα σε μια διεστραμμένη συμπεριφορά.
Μέσα σ’όλα, είναι και λίγο τρομακτικές, κάτι που παίζει καλά στη μεγάλη οθόνη.
Από τις τρεις παραπάνω ταινίες, το Sound of my Voice είχε τη μικρότερη κλίμακα...
Μία σχεδόν no-budget παραγωγή, γυρισμένη με μη-επαγγελματικής ποιότητας μηχανές DSLR (Digital single-lens reflex), αλλά που σίγουρα δεν στερείται ιδεών και συναισθημάτων.
Τη ταινία έγραψε (και πρωταγωνιστεί) η Brit Marling, που έκανε ένα παρόμοιο κατόρθωμα με το περσινό αμφιλεγόμενο Another Earth, μια ταινία που δεν άρεσε σε μένα αλλά χαρακτηρίστηκε από κάποιους ως ένα συναρπαστικό sci-fi χωρίς ειδικά εφέ.
Εδώ, μαζί με τον Zal Batmanglij που σκηνοθετεί, περιορίζει το σενάριο της σε ακόμα λιγότερους χαρακτήρες και ακόμη λιγότερα σκηνικά, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι είναι ικανή να επεξεργαστεί μια ενδιαφέρουσα ιστορία με λίγα χρήματα αλλά πολλή αφοσίωση.
Ο δάσκαλος Peter (Christopher Denham, Enter Nowhere) και η πρώην κοσμική Lorna (Nicole Vicius, (500) Days of Summer) είναι ένα ζευγάρι αποφασισμένο να διεισδύσει σε μια αίρεση, με επικεφαλής την αινιγματική Maggie (Brit Marling, Another Earth), χρησιμοποιώντας μυστικά κρυφές κάμερες.
Με τον ισχυρισμό ότι είναι μια επισκέπτρια από το έτος 2054, η Maggie έχει συγκεντρώσει μερικές άπορες ψυχές που ζητούν ηγεσία και ψυχολογική κάθαρση.
Αντί όμως να αποκτήσουν επιβαρυντικά στοιχεία για τη διφορούμενη γυναίκα, ο Peter και η Lorna, ανοιγουν την ψυχή τους στην ‘ταξιδιώτρια’, κι ανακαλύπτουν πως τα δώρα της ψυχανάλυσης και της λεκτικής θεραπείας έχουν συντριπτική δύναμη, απειλώντας έτσι τις δημοσιογραφικές προθέσεις τους.
Καθώς το ζευγάρι συνδέεται όλο και περισσότερο με τις διδασκαλίες της Maggie, ο Peter καλείται τελικά να θυσιάσει περισσότερα από όσα περίμενε, βάζοντας τη περιέργεια του πιο πάνω από την κοινή λογική του.
Το Sound of my Voice προβλήθηκε στο φεστιβάλ του Sundance του 2011 και βγήκε σε λίγες αμερικάνικες αίθουσες στις 27 Απριλίου του 2012.
Η ταινία έχει πολύ καλές κριτικές και μάλιστα έχει υποψηφιότητα στα φετινά Independent Spirit Awards.
Sound Of My Voice trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
