Γράφει ο Kostas Tsokos.
Το Licence To Kill κινδύνευσε να γίνει η ταφόπλακα του franchise.
Παρ'όλα αυτά, ο Timothy Dalton θα συνέχιζε κανονικά για άλλη μια ταινία και μέχρι το 1993 ήταν έτοιμος.
Όμως η παραγωγή καθυστερούσε, όχι τόσο επειδή δεν τα πήγε καλά η ταινία του 1989 αλλά επειδή η MGM αντιμετώπιζε τα γνωστά οικονομικά προβλήματα που θα την ταλάνιζαν και μετέπειτα.
Έτσι πέρασαν έξι ολόκληρα χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσει ξανά στις κινηματογραφικές αίθουσες κάποια ταινία του 007, ένα χρονικό κενό που μέχρι στιγμής παραμένει το μεγαλύτερο για τη σειρά.
Όλα άρχισαν να στρώνουν όμως κι έτσι ήρθε η σειρά του Ιρλανδού Pierce Brosnan, ένα όνομα που μάλλον είχαν έτοιμο, μιας και ήταν ο αρχικός υποψήφιος πριν από τον Timothy Dalton.
Μια παρουσία γοητευτική, εξίσου σκληρή, light και συναισθηματική που έφερε τις πιο επιτυχημένες εισπρακτικές επιτυχίες της σειράς και πέρασαν τον James Bond από τα κατάλοιπα του Ψυχρού Πολέμου στα εφετζίδικα late 90's-early 00's.
GOLDENEYE (1995) του Martin Campbell
Πέρασαν έξι ολόκληρα χρόνια και πολλά είχαν αλλάξει στο ενδιάμεσο.
Το Τείχος του Βερολίνου είχε πέσει, η Σοβιετική Ένωση είχε καταρρεύσει και άρχισαν να έρχονται οι πρώτες σοβαρές αμφιβολίες για το αν έχει λόγο ύπαρξης ο James Bond, σε μια εποχή που το να αντιμετωπίζεις σοβιετικούς κακούς μάλλον έμοιαζε μπανάλ.
Η παραγωγή πλέον είχε περάσει μόνο στους Michael G. Wilson και την κόρη του Albert Broccoli, Barbara, καινούρια Moneypenny η Samantha...Bond (διαολεμένα διαβολική σύμπτωση!), ο "Q" με το υψηλό IQ παρέμενε ίδιος, η Aston Martin είπε..."Ας τον Bond" και έγινε BMW Z3 και ο "M"...άλλαξε φύλο.
Όχι δεν έπαθε κρίση σεξουαλικής ταυτότητας στα γεράματα.
Πολύ απλά, απέκτησε την μορφή της dame Judi Dench, μιας εξαιρετικής Αγγλίδας ηθοποιού που θα συνόδευε τη σειρά σε όλη την Brosnan περίοδο και στις τρεις πρώτες ταινίες του reboot με τον Daniel Craig.
Στην υπόθεση, ο 007 καλείται να εμποδίσει τον αποστάτη, τέως νεκρό 006, Alec Trevelyan και την οργάνωση του Janus, από το να εξαπολύσουν το GoldenEye, ένα παράνομο δορυφορικό όπλο με δυνατότητα ρίψης ηλεκτρομαγνητικού παλμού, που σχεδιάστηκε και δρομολογήθηκε από τους Σοβιετικούς κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ;
Δεν πα να λένε ότι θέλουν μερικοί κριτικοί για υπερβολικά τραβηγμένη διάρκεια, εξωφρενικές υπερβολές στις σκηνές δράσης και ασφαλές αναμάσημα παλιότερων ιδεών και Bond-ικών συνταγών...
Προσωπικά, παραμένει μία από τις πληρέστερες και πιο χορταστικές της σειράς.
Οι κακοί αρκετά ικανοποιητικοί, με τον Sean Bean ως πρώην 006 να μας εισάγει στην Bean-ική μανιέρα του "πεθαίνω σε κάθε ταινία που παίζω" ενώ τον Gottfried John ως στρατηγό Ourumov τον συναντήσαμε και ως Ιούλιο Καίσαρα στον 1ο Αστερίξ (1999).
Σε μικρούς ρόλους και ο Alan Cumming ως ο προγραμματιστής Boris Chrishenko, με την θεϊκή ατάκα/έφαγα ήττα "I am invincible" και η ελαφρώς χιουμοριστική παρουσία του Robbie Coltrane στον ρόλο του Ρώσου γκάνγκστερ και πρώην πράκτορα της KGB, Zukovsky.
Τα κορίτσια πανέμορφα και δυναμικά με την "που χάθηκε" Izabella Scorupco ως Natalya Simonova και ατάκες όπως "you're like boys with toys" να δίνει έναν άλλο τόνο, σκανδιναβικής ψυχρής γοητείας, με τις ανθρώπινες και συναισθηματικές στιγμές μεταξύ αυτής και του Bond, να ξεχωρίζουν.
Μεγαλύτερο highlight φυσικά, η Famke Janssen ως Xenia Onatopp (μτφρ. Αποπάνωφ...το πιάσατε;), με μπούτια που διέθεταν...licence to kill και αναφέρονται ακόμη από φαν αλλά και σε τσωκικές συζητήσεις, 'αγνού σινεφιλικού χαρακτήρα'.
Ήταν πράγματι μια...εμβληματική φιγούρα για το franchise, μια σαδιστική γυναικεία μηχανή και τρελαμμένη "over the top" femme fatale σε καρτουνίστικο βαθμό, όπου αντικρύζοντας την έλεγες...δεν πάει στα κομμάτια...θα πονέσω, θα πεθάνω, αλλά τουλάχιστον θα πάω ευτυχισμένος!
Όσο για σκηνές δράσης, αν παραβλέψουμε την πιο υπερβολική σκηνή που έχεις δει ποτέ σε ταινία, με τον Bond να προλαβαίνει να φτάσει, να μπει και να πιλοτάρει μόνος του στον άερα ολόκληρο αεροπλάνο, οι υπόλοιπες έκοβαν την ανάσα.
Ισχυρότερα παραδείγματα, το μπάντζι τζάμπινγκ, η κόντρα με αμάξια μεταξύ Bond και Onatopp, το κυνηγητό στους δρόμους του St Petersburg με τον 007 να οδηγεί τανκ ακόμα και με...αγαλματένιο άλογο στην οροφή του αλλά και η αγωνιώδης σεκάνς στο τρένο με το ρολογάκι-λέιζερ και το φασαριόζικο φινάλε γεμάτο εκρήξεις και...υψοφοβία, στην τελική μάχη με τον Trevelyan.
Το GoldenEye ήταν είναι και παραμένει κλασικό και άνετα μέσα στο τοπ-10 ταινιών Bond, γιατί ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις της σειράς που κατάφερνε να αναδύει παλαιομοδίτικη ατμόσφαιρα και ταυτόχρονα να στέκεται άνετα ως μοντέρνο.
Βάλτε μέσα και ομώνυμη κομματάρα από την "γιαγιά της rock" Tina Turner,γραμμένο από τους Bono και The Edge των U2 και φύγαμε ικανοποιημένοι για το επόμενο.
Hints:
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στα καθιερωμένα Pinewood Studios αλλά και σε Ελβετία, Πούερτο Ρίκο και στο St. Petersburg της Ρωσίας.
Ο τίτλος αποτίει φόρο τιμής σε ένα πραγματικό γεγονός από την ζώη του Ian Flemming.
Όταν δούλευε ως υπολοχαγός για τις βρετανικές Ναυτικές Υπηρεσίες, συνεργάστηκε με τις αμερικανικές δυνάμεις για να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στην Ισπανία μετά τον ισπανικό εμφύλιο, σε μια επιχείρηση με το κωδικό όνομα "Golden Eye!
Όσο ήταν ακόμη υποψήφιος ο Dalton, προτεινόμενος κακός ήταν ο Anthony Hopkins ενώ κάποιες ιδέες του αρχικού σεναρίου, υιοθετήθηκαν από το True Lies του James Cameron.
Ο παραγωγός Albert R. Broccoli που είχε αποχωρήσει και παρέμεινε ως καλλιτεχνικός σύμβουλος, απεβίωσε εφτά μήνες μετά την πρεμιέρα της ταινίας.
Μακράν, η πιο επιτυχημένη εισπρακτικά από τις προηγούμενες, μέχρι την έλευση των επόμενων.
TOMORROW NEVER DIES (1997) του Roger Spottiswoode
Αυτήν τη φορά ο 007 καλείται να εμποδίσει τον μεγιστάνα των μίντια Elliot Carver από το να εξαπολύσει τον Τρίτο Παγκόσμιο, προκειμένου να ανεβάσει τα κέρδη των ενημερωτικών πηγών του.
Μια στροφή στο σήμερα και στα τέλη του 20ου αιώνα, όπου ο μεγαλύτερος κίνδυνος πλέον δεν είναι οι Σοβιετικοί, αλλά οι μεγαλομεγιστάνες και οι λεφτάδες των μίντια, που καθορίζουν τον κόσμο ελέγχοντας και καθορίζοντας τα γεγονότα.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ;
Πολυτελή όπως πάντα γυρίσματα σε Ταιλάνδη, Βιετνάμ, Γερμανία, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και στην θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Και να μη σου αρέσει μια ταινία Bond, θα παραμένει χρήσιμη ως τουριστικός οδηγός, κάτι για το οποίο ποτέ δεν παραπονέθηκε κανείς.
Ο κακός του Jonathan Pryce ήταν ίσως ο πιο ρεαλιστικός της σειράς και ο σχετικά πιο κοντινός στην δική μας πραγματικότητα, αν και έβαζε τους μπράβους του να κάνουν τη δουλειά και ο ίδιος στεκόταν στο παρασκήνιο.
Αξιοσημείωτες και οι θανατηφόρες ειρωνικές ατάκες που του εξαπέλυε ο Bond, αλλά θέλαμε κι άλλη Teri Hatcher με το κενό να αναπληρώνεται εν μέρει από την σούπερ σταρ των πολεμικών τεχνών Michelle Yeoh, μιας εκ των χαρακτηριστικότερων πανέξυπνων, μαχητικών και badass συμμάχων που διέθετε ποτέ ο Bond.
Η δράση ήταν καλογυρισμένη και στυλιζαρισμένη, από την εναρκτήρια σκηνή με τους πυροβολισμούς και την αεροπλανική τζετ απόδραση, μέχρι το κυνηγητό με μοτοσυκλέτα στους πολυκατοικημένους και στριμωγμένους δρόμους της Ταιλάνδης αλλά και το κλειστοφοβικό φινάλε στο stealth πλοίο του Carver.
Μεγαλύτερο highlight, το κυνηγητό με την άθραυστη BMW 750i, με τζάμια που δεν σπάγανε ούτε με βαριοπούλες, λάστιχα που ξαναφουσκώναν στο λεπτό, τα γνωστά πυραυλάκια και...σύστημα πλοήγησης μέσω...touch screen κινητού.
Σε γενικές γραμμές, ούτε κρύο ούτε ζέστη, απλά ο τυπικός Bond που ξέρουμε σε εφετζίδικες καταστάσεις και ήταν η πρώτη ταινία Bond που παρακολούθησε ο γράφων, σε μεγάλη οθόνη.
Παρ'όλα αυτά, το δυωράκι παρέμενε αρκούντως ψυχαγωγικό, αν και μετά το Goldeneye φάνηκε πολύ γρήγορα πως θα βλέπαμε πάλι το γνωστό ξαναζεσταμένο φαϊ.
Hints:
Ο τίτλος ήταν εμπνευσμένος από το τραγούδι των Beatles "Tomorrow Never Knows" και η αρχική ονομασία της ταινίας ήταν Tomorrow Never Lies, με την αλλαγή να προκύπτει από ένα...λαθάκι που τελικά άρεσε στην MGM και το κράτησε.
H πρώτη ταινία που δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τα πονήματα ή την ζωή του Flemming έστω και επιφανειακά.
Αυτή τη φορά, ο Bond χρησιμοποίησε το Walther P99 πιστόλι αντί του καθιερωμένου Walther PPK.
Ο David Arnold θα συνόδευε μουσικά μέχρι το Quantum of Solace, με τα φροντισμένα και μοντέρνα score του που συνδύαζαν τα παλαιομοδίτικα του John Barry με πιο ηλεκτρονικές επιρροές.
Απλά αξιοπρεπές το ομώνυμο, χαλαρό κομμάτι από την Sheryl Crow, εξαιρετικά πετυχημένη και εθιστικά μπιτάτη η διασκευή του Moby στο διαχρονικό James Bond theme.
Τον Gotz Otto που ως άλλος Jaws δεν καταλάβαινε από χτυπήματα, τον ξαναείδαμε φέτος στο...Iron Sky ενώ ένας από τους μπράβους ήταν και ο...Gerard Butler!
Για τον ρόλο της Teri Hatcher είχε περάσει από οντισιόν και η...Monica Bellucci!
Και οι παραγωγοί αρνήθηκαν!
Ακόμα να καταλάβουμε τι έπιναν και σε μας δεν έδιναν...
Η μόνη Bond-ική ταινία του Pierce Brosnan που δεν άνοιξε στο νο1...ελέω Τιτανικού.
Μικρό το κακό αν κοιτάξουμε τις συνολικές εισπράξεις, αλλά...που πήγαινες ρε James γυμνός στον αγγουρώνα;
THE WORLD IS NOT ENOUGH (1999) του Michael Apted
Με τον σκηνοθέτη των Gorillas In The Mist, Nell και Extreme Measures να αναλαμβάνει την 19η ταινία, εδώ η υπόθεση επικεντρώνεται στην δολοφονία του δισεκατομμυριούχου Sir Robert King από τον τρομοκράτη Renard.
Καθώς ο Bond προσπαθεί να προστατεύσει την κόρη του King, Elektra που είχε απαχθεί παλιότερα από τον Renard, θα ανακαλύψει πως από πίσω κρύβεται ένα σχέδιο για πυρηνική κατάρρευση στα νερά της Κωνσταντινούπολης, προκειμένου να αυξηθούν οι τιμές του πετρελαίου.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ;
Τα γυρίσματα σε Ισπανία, Γαλλία, Αζερμπαϊτζάν και Τουρκία, ήταν για μια ακόμη φορά εντυπωσιακά.
Στα θετικά, η μεγαλύτερη εισαγωγή της σειράς σε μια εντυπωσιακή καταδίωξη με βάρκες στα νερά της Ισπανίας και μια ολιγόλεπτη-δυστυχώς- εμφάνιση από την χυμώδη Maria Grazia Cucinotta.
Αξιόλογη και η σεκάνς στα χιόνια, αν και ήταν συνηθισμένα πλέον τα-Bond-βουνά στα χιόνια και η τελευταία κλειστοφοβική στο υποβρύχιο.
Η "M" αυτή τη φορά είχε μεγαλύτερο ρόλο και η Elektra της Sophie Marceau ήταν μια ντελικάτη όσο και μοιραία, γοητευτική femme fatale με πιο αξιοσημείωτη σκηνή όταν έχει δεμένο τον Bond και τον καβαλάει σε ένα μηχάνημα βασανιστηρίων.
Καλοδεχούμενη και η επιστροφή του Zukovsky/Robbie Coltraine από το GoldenEye ενώ ο Desmond Llewelyn παρέδωσε την θέση του στον John Cleese έπειτα από 36 χρόνια.
Όσο για το τραγούδι των Garbage και της Shirley Manson, έμεινε ως ένα από τα σύγχρονα και πιο χαρακτηριστικά ολόκληρου του franchise, χωρίς να χρειάζεται να ανατρέξουμε πίσω στα 60's-70's για να βρούμε διαχρονικό Bond τραγούδι.
Από εκεί και πέρα, η BMW Z8 έφυγε όπως ήρθε, οι ατάκες δεν ήταν πάντα και τόσο εύστοχες, αγγίζοντας περισσότερο την χοντροκομμένη σεξιστική παρωδία παρά τα έξυπνα λογοπαίγνια ενώ ο Renard του Robert Carlyle με την καρφωμένη σφαίρα στο κεφάλι, δεν σου...καρφωνόταν και πολύ στο νου, όντας απειλητικός μεν αλλά περισσότερο κοντά σε villain-for-hire.
Παρ'όλα αυτά, όσο κι αν η σύνταγη άρχισε πάλι να κομπάζει βαριεστημένα, ο Brosnan έμοιαζε πιο ώριμος, περιπετειώδης και ταυτόχρονα ευαίσθητος από ποτέ ενώ ακόμη και σήμερα, προτιμάς την δράση του προηγούμενου φιλμ, αλλά σαν ταινία ετούτο δω.
Μικρή η διαφορά βέβαια, για δύο από τις πιο "watchable" αλλά και λιγότερο χαρακτηριστικές ταινίες της σειράς.
Hints:
Οι αρχικές ονομασίες ήταν Bond 2000, Dangerously Yours, Death Waits for No Man, Fire and Ice και Pressure Point.
Ο τελικός τίτλος ήταν παρμένος από το βιβλίο της σειράς, On Her Majesty's Secret Service και ήταν το μότο της οικογένειας του Bond, με τις ρίζες της φράσης να φτάνουν έως τον...Μέγα Αλέξανδρο.
Η σκηνοθεσία είχε προσφερθεί αρχικά στους Joe Dante και Peter Jackson.
Ο rapper Goldie είχε μια ολιγόλεπτη εμφάνιση ως σωματοφύλακας του Zukovsky.
Η πρώτη ταινία της σειράς που χτύπησε Χρυσό Βατόμουρο για χειρότερη ηθοποιό β' Ρόλου.
Το όνομα αυτής...Denise Richards a.k.a. η πρώτη εμφάνιση γυναίκας-πυρηνικής επιστήμονος, με...πυρηνική περιβολή/τσόντα αλά καυτό σορτς και φανελάκι.
Αν οι παραγωγοί είχαν το χιούμορ αυτών που δημιούργησαν τα Βατόμουρα, οπωσδήποτε δεν θα είχαν τοποθετήσει σε αυτόν τον ρόλο ένα ξεκάθαρο "eye candy" όπως η Richards.
Ο Desmond Llewelyn παρότι βρισκόταν ήδη σε βαθειά γεράματα, απεβίωσε λίγους μήνες μετά την προβολή της ταινίας εξαιτίας αυτοκινητιστικού δυστυχήματος.
DIE ANOTHER DAY (2002) του Lee Tamahori
40 χρόνια James Bond, 20 ταινίες, άπειρες γκόμενες, ατάκες, γκάτζετ και ανδραγαθήματα και πως το γιορτάσανε;
Με την πιο πετυχημένη εισπρακτικά αλλά και την πιο εφετζίδικη και βιντεογκεϊμίστικη ταινία όλου του franchise...σε σημείο που αρχίζεις να νοσταλγείς την sci-fi κιτσαρία/υπερβολή του Moonraker.
Στην 4η και όπως έμελλε τελευταία ταινία του Pierce Brosnan, ο Bond ηγείται μιας αποστολής στην Βόρεια Κορέα, κατά την οποία θα προδοθεί, θα πιαστεί αιχμάλωτος και θα φυλακιστεί μετά την φαινομενική δολοφονία ενός συνταγματάρχη.
Μετά από 14 μήνες απελευθερώνεται λόγω συμφωνίας-ανταλλαγής κρατουμένων και θα προσπαθήσει να βρει αυτόν που τον κηνήγησε και τον πρόδωσε μέσα από την βρετανική κυβέρνηση.
Με σύμμαχο του την πράκτορα Jinx της NSA, θα ανακαλύψει πως πίσω απ'όλα κρύβεται ο 'δολοφονημένος' συνταγματάρχης που είχε αλλάξει τα χαρακτηριστικά του μέσω μιας γονιδιακής DNA θεραπείας και έμοιαζε πλέον με τον Βρετανό πολυεκατομμυριούχο Gustav Graves (ένας αδιάφορος Toby Stephens).
Σκοπός του να χρησιμοποιήσει τον δορυφόρο Icarus προκειμένου να συμπυκνώσει ηλιακό φως και να κόψει δρόμο μέσα από την Νότια Κορέα, βοηθώντας έτσι τους στρατιώτες της Βόρειας να εισβάλλουν και να 'επανενώσουν' τις χώρες με το ζόρι.
Το ξαναλέμε...οι κακοί στα James Bond είχαν σοβαρότατο πρόβλημα εξουσιομανίας, καταστροφολογίας, μεγαλομανίας...και γενικότερης μανίας...
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ;
Ποιος κατά(σ)κοπος;
Ποιος πράκτορας;
Εδώ έγινε κόμικ υπερήρωας που γλύτωνε από τα πάντα.
Ότι αξίζει ακόμη, είναι οι άπειροι φόροι τιμής στις προηγούμενες ταινίες ελέω επετείου.
Η σέξι εμφάνιση της Halle Berry με το μπικίνι, ήταν καρφί Ursulla Andress στο Dr No, τα οικεία λέιζερ όπλα που σε έκοβαν στα δύο θα σου θυμίσουν Goldfinger και ο νέος Q ή R (όπως θέλετε πείτε τον) του John Cleese είχε διακοσμημένο το νέο του κρυσφήγετο, με διάφορα παλαιότερα οχήματα και αντικείμενα της σειράς.
Αξιόλογο και το σκληροπυρηνικό ξεκίνημα, όπου ο Bond πιάνεται αιχμάλωτος, βασανίζεται και καταλήγει με γενειάδα ενώ ήταν έξυπνη και η παράθεση αυτών των σκηνών στους τίτλους αρχής, αντί των καθιερωμένων σουρεάλ κινουμένων σχεδιών με θηλυκές υπάρξεις.
Γενικά, το πρώτο μισό...παλευόταν, αν προσθέσουμε και το για μια ακόμη φορά αξιόπιστο score του David Arnold, κάτι η παρουσία των M, Rosamund Pike (που την θέλαμε κι άλλο), το εναρκτήριο κυνηγητό με τα hovercraft, οι ατάκες μεταξύ James και Jinx στην Χαβάη,οι σκηνές με ξιφασκία και η ψαρωτική επανεμφάνιση του Rick Yune/Zao που τελικά προέκυψε...παιδί-διαμάντi! (λες να άκουγε και Λίτσα Διαμάντη;)
Μετά αρχίζουν οι πραγματικές προθέσεις του Lee Tamahori, ο οποίος το είχε κάνει Tama να hori-σει την ταινία σε συνεχόμενες σεκάνς,τιγκαρισμένες από υπερβολικές στρακαστρούκες, όπως αόρατες Aston Martin (asto dialo!), ειδικά οχήματα που προλαβαίνουν το ηλιακό δορυφορικό φως, ατάκες "bitch please" "your mama" κλπ από την Jinx που παρέπεμπαν σε blaxploitation ενώ ακόμα και το παλάτι από πάγο, που αρχικά έμοιαζε εκθαμβωτικό, σε έκανε να απορείς μεσ' την υπερβολή του.
Τέλος, το ατελείωτο βιντεογκέιμ κυνηγητό με αμάξια, που ακολούθησε μεταξύ Bond και Zao, κούραζε ακόμα και καυλωμένο έφηβο που είχε λιώσει τα playstation την εποχή που κυκλοφόρησε η ταινία και να μην μιλήσω για το καμμένο cameo της Madonna και το αθλιότερο τραγούδι Bond όλων των εποχών.
Ακόμα και ο Brosnan φαινόταν να έχει συνηθίσει πλέον τον ρόλο και να βαριέται ελαφρώς.
Παρ'όλα αυτά, αν για κάποιο λόγο μπορούμε να πούμε 'τίμιο΄το Die Another Day, είναι γιατί αντικατοπτριζόταν σε αυτό η εποχή του, όπως συνηθιζόταν με κάθε ταινία της σειράς.
Σε αυτό δεν μπορούμε να πούμε...ήταν πάντοτε συνεπείς, αλλιώς το franchise δνε θα επιζούσε για τόσα χρόνια.
Έτσι και εδώ, πέτυχαν να βρίσκονται εντός της τάσης που ήθελε βαρυφορτωμένες τις περιπέτειες με απίθανες κασκάντες και ψηφιακά εφέ.
Αν την είχαν γράψει για κάποιον άλλον χαρακτήρα, θα λέγαμε πως επρόκειτο για ένοχη απόλαυση και κάπως έτσι θα μπορούσε να εξελιχθεί ο XXX του Vin Diesel στα γεράματα.
Τα υπόλοιπα...από τον Roger Moore:
"Νομίζω πως το παρατράβηξαν...και αυτό σας το λέω εγώ, ο πρώτος Bond που...πάτησε στο διάστημα!"
Hints:
Στα σχέδια υπήρχε spin-off ταινία με τον χαρακτήρα της Jinx αλλά όταν οι παραγωγοί είδαν τις εισπράξεις των γυναικοκρατούμενων sequel Tomb Raider:Cradle of Life και Charlie's Angels: Full Throttle, αποφάσισαν να κάνουν πίσω.
Το τραγούδι της Madonna ήταν υποψήφιο για Χρυσό Βατόμουρο χειρότερου τραγουδιού ενώ η 'ερμηνεία' της κέρδισε αυτό για χειρότερο δεύτερο ρόλο.
Στην συγκεκριμένη περίοδο έχω αδυναμία, όχι γιατί ήταν η καλύτερη.
Με μόλις τέσσερις Brosnan-ικές ταινίες και την μία από αυτές να στέκεται σαν τη μύγα μες το γάλα ως πραγματικά αξιόλογη, δεν θα την έλεγες και την πιο επιτυχημένη.
Ουσιαστικά, είχαμε μόνο μία κλασική Bond ταινία, δύο που βλέπονταν αλλά ήταν φτιαγμένες στον αυτόματο πιλότο και για φινάλε, μία μετριότατη.
Ήταν σημαδιακό φαίνεται κάθε ηθοποιός που υποδύθηκε τον 007 να αποχωρεί με μέτρια ταινία και πολλές φορές μία από τις χειρότερες όλης της σειράς.
Παρ'όλα αυτά, τα νούμερα των εισπράξεων, αυξάνονταν κάθε φορά και περισσότερο, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενη δεκαετία.
Όπως και να έχει, αν είσαι γεννημένος από το '86 και μετά, είσαι της γενιάς Brosnan.
Το Goldeneye ήταν η πρώτη που είδες ολόκληρη στην τηλεόραση ένα βράδυ στο Star και την έγραψες στο βίντεο για να την χιλιοξαναβλέπεις.
Tomorrow Never Dies στα τέλη του δημοτικού ήταν ο πρώτος σου Bond σε κινηματογραφική αίθουσα, συνέχεια με εφετζίδικη εφηβεία στα The World Is Not Enough και Die Another Day και...ούτω καθ'εξής!
Να μην μιλήσω για το λιώσιμο με τις αντίστοιχες videogame μεταφορές της εποχής και ειδικά το αριστουργηματικό GoldenEye που στέκει ακόμα ως ένα από τα καλύτερα και πιο καλοσχεδιασμένα videogame όλων των εποχών.
Όσο για τον Brosnan, ήταν ίσως η ιδανική εκδοχή για έναν ηθοποιό που ήθελε να κινηθεί με ασφάλεια ανάμεσα στον κυνισμό του Connery και την ελαφριά, χιουμοριστική γοητεία του Moore στην αυγή του 20ου προς 21ου αιώνα και απέδειξε πως ο James Bond είχε λόγω ύπαρξης με το πέρας του Ψυχρού Πολέμου, με τις ταινίες του να απευθύνονται στην εφετζίδικη γενιά του Playstation.
Ποια η σημασία του όμως και πως θα συνέχιζε στο υπόλοιπο των 00's και στην μετά-9/11 εποχή;
Αν οι λέξεις Jason Bourne, reboot και ριζική ανανέωση σας λένε κάτι...τότε προχωρήστε στο επόμενο και τελευταίο (επιτέλους!) μέρος του αφιερώματος.
Συνεχίζεται ... ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ 7ο ΜΕΡΟΣ
ΚΑΙ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
1.jpg)
