Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.
Το God Bless America ξεκινά με μια απίστευτη σκηνή, όπου ένα μωρό που κλαίει πετάγεται στον αέρα και διαλύεται από μια καραμπίνα, στέλνοντας το αίμα και τα κομμάτια της πάνας να αιωρούνται στον αέρα και να πιτσιλίζουν τη κάμερα!
Αλλά αυτή δεν είναι μια απερίσκεπτη, επιτηδευμένα σοκαριστική σκηνή ενός splatter.
Το God Bless America είναι στη πραγματικότητα μια έξυπνη αν και σκληρή σάτιρα, που ‘χτυπάει’ αλύπητα την pop κουλτούρα της εποχής μας, μέχρι εκεί που δεν παίρνει.
Και όταν λέω pop κουλτούρα εννοώ την εμετική τηλεοπτική πραγματικότητα, τους ‘εθιστικούς’ διαγωνισμούς ταλέντων, τα καμώματα κακομαθημένων εφήβων και τους ‘πωλητές’ σκέψεις στα κανάλια.
Κι αν νομίζετε ότι το God Bless America δεν αφορά την ελληνική πραγματικότητα, να σας πω το διαολεμένο σκηνικό, μόλις τελείωσα τη παρακολούθηση της ταινίας.
Σκεφτόμενος ακόμα το τι ταινιάρα είδα μόλις, κάνω ζάπινγκ και πέφτω στο ξέχασα-να-αποσυρθώ δίδυμο του gay με τη milf, να προμοτάρει το επόμενο θέμα της ‘εκπομπής’ τους: Γνωστός τραγουδιστής εξομολογείται: Ναι, έκανα σεξ πάνω στη πίστα!.
‘Μετά τις διαφημίσεις. Μη φύγετε!’
Απολυμένος από την εργασία του, αποκηρυγμένος από την κόρη του και μόλις διαγνωσθείς με όγκο στον εγκέφαλο, ο Frank (Joel Murray, The Artist) έχει πιάσει πάτο, και δεν μπορεί να βρει νόημα στη ζωή του.
Ο Frank έχει και προβλήματα ύπνου μεταξύ άλλων, έτσι κάθεται ώρες άυπνος, βλέποντας ό,τι χειρότερο έχει να προσφέρει η ανθρωπότητα μέσω της τηλεόρασης αργά το βράδυ.
Μια διαφήμιση για ένα γουρούνι-που-κλάνει ringtone.
Έναν πολιτικό αναλυτή που προσηλυτίζει ξεδιάντροπα.
Ένα reality αλά Big Brother που ονομάζεται Tuff Girlz, όπου μία συγκάτοικος ρίχνει ένα μεταχειρισμένο ταμπόν (!) σε μια άλλη.
Το American Superstarz (αντί American Idol), όπου οι κριτές κοροϊδεύουν έναν αμφισβητήσιμο διανοητικά νεαρό που πετσοκόβει ένα τραγούδι της Diana Ross.
Και το καλύτερο, ένα reality show στο οποίο ένα κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο παραλαμβάνει το δώρο της από τον πλούσιο μπαμπά, επειδή έγινε 16 χρονών.
Έλα όμως που το πολυτελέστατο αυτοκίνητο δεν είναι η μάρκα που του ζήτησε, και τη βλέπουμε να ουρλιάζει στον πατέρα, με αδιανόητα μεγάλο θυμό.
Περιτριγυρισμένος από μια τοξική κουλτούρα που ανταμείβει την ηλιθιότητα, εξευτελίζει τους αδύναμους και παραμένει αηδώς κολλημένη με τα celebrities, ο Frank αγανακτά και αρχίζει να καθαρίζει κόσμο, ξεκινώντας από το μυξιάρικο προνομιούχο κακομαθημένο κορίτσι.
Η δολοφονία της κοπέλας τραβά τη προσοχή της τολμηρής συμμαθήτριάς της, Roxy (Tara Lynne Barr), που ακολουθεί τον ετοιμοθάνατο Frank σε ένα δολοφονικό ξεφάντωμα απέναντι στους κακούς Αμερικανούς που κερδοσκοπούν από το φόβο των άλλων, που απορρίπτουν το κοινό αίσθημα, που συμβάλουν στην επαίσχυντη τηλεόραση, που δεν σέβονται τον πλησίον τους.
Τελευταίος σταθμός; Το American Superstarz!
Ο Goldthwait Bobcat (σενάριο/σκηνοθεσία) έχει κατασκευάσει μια θεαματική ταινία απέχθειας, διοχετεύοντας την απογοήτευσή του σε ένα οξύ σενάριο που, κατά κάποιο τρόπο καταφέρνει να είναι ξεκαρδιστικό, ενώ παραμένει εξαιρετικά ανησυχητικό.
Είναι σαν ένας σκοπευτής που τινάζει στον αέρα τα αποβράσματα του αμερικάνικου (επιμένω, όχι μόνο) πολιτισμού αλλά και της νεότερης γενιάς.
Σε κάποια στιγμή, η Roxy ψάχνει τα κανάλια να δει αν τους έχουν πρώτη είδηση.
Η απάντησή του, αποστομωτική:
‘Αυτό είναι το πρόβλημα της γενιάς σου. Κάνεις κάτι και το βγάζεις στο youtube.
Ήσουν εκεί, το έζησες, δε σου αρκεί;’
Η ελληνική τηλεόραση των τηλεκύβων, του Next Top Model, του Πρετεντέρη, των Τούρκικων, των μεσημεριανών που σχολιάζουν τα ντυσίματα των άλλων, του Ελλάδα Έχεις Ταλέντο, του X-Factor, του Fab 5, και τόσων άλλων, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την αμερικάνικη, πιστέψτε με.
Θα πείτε κάποιοι ‘it’s just television’.
Ο Goldthwait το πάει πιο μακριά, βάζοντας τον ήρωα του να λέει:
“Είναι το ίδιο freak show που σου αποσπά τη προσοχή, κάθε φορά που μια πανίσχυρη αυτοκρατορία καταρρέει.
To American Superstarz είναι το νέο Κολοσσαίο.”
Πέρα από καταγγελίες, το God Bless America έχει μερικές σκηνές που χρειάζονται standing ovation.
Για παράδειγμα, όταν ο Frank και η Roxy πηγαίνουν σινεμά και πίσω τους υπάρχουν τρεις ενοχλητικοί έφηβοι που κάνουν πλάκα, πετάνε ποπ κορν και μιλάνε δυνατά στο κινητό.
Όταν ο Frank σηκώνεται και τους πυροβολεί έναν προς έναν, φαντάζομαι την αίθουσα που θα παιζόταν η ταινία όρθια να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει.
Ο Joel Murray στο ρόλο του ετοιμοθάνατου που δεν έχει τίποτα να χάσει Frank είναι μια απολαυστική ήρεμη δύναμη, κυνικός, καταγγελτικός, αδιάφορος, ενώ η έκπληξη Tara Lynne Barr συγκρίνεται εύκολα με τη Hit-girl Chloe Moretz.
Αν και είναι κάπως ανακόλουθο να διαμαρτύρεσαι για την πολιτιστική παρακμή ενώ προβαίνεις στη θέσπιση αιματηρής δικαιοσύνης, νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς θα συμφωνούσαμε με το εγχείρημα του Frank.
Ακόμα και με τις μεθόδους του.
To God Bless America προβλήθηκε στις αμερικάνικες αίθουσες στις 11 Μαΐου 2012.
God Bless America red band trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
