Γράφει ο Kostas Tsokos.
"His honor is not for sale"
Ύστερα από την επιτυχία των δύο ταινιών τους, η ομάδα των Expendables ή αλλιώς των ξεπεσμένων άλλοτε δημοφιλών action stars, αποφάσισε να την δει Avengers...από την ανάποδη.
Πρώτα είδαμε δηλαδή, δύο "ensemble" ταινίες και τώρα ακολουθούν οι solo και ενώ ουσιαστικά δεν πρόκειται ακριβώς για τους ίδιους χαρακτήρες, είναι εμφανές πως οι Sly και Arnie εξακολουθούν να υποδύονται τους εαυτούς τους σε ό,τι κι αν τους δωθεί.
Εν προκειμένω, ο Arnold Schwarzenegger (The Expendables 2) 'ερμηνεύει' τον σερίφη Ray Owens, ο οποίος έχει εγκαταλείψει προ καιρού την θέση του στην δίωξη ναρκωτικών του Los Angeles, μετά από μια επιχείρηση που είχε ως αποτέλεσμα την αναπηρία ενός συνεργάτη του και τον αποδεκατισμό της ομάδας του, αφήνοντας τον ίδιο καταρρακωμένο σε ψυχικό και σωματικό επίπεδο...
Τώρα πλέον, έχει μετακομίσει σε μια μικρή και βαρετή επαρχιακή πόλη στα σύνορα της Αριζόνα, εργαζόμενος ως σερίφης.
Η ζώη εκεί πέρα κυλάει ήσυχα, υπερβολικά ήσυχα ...έως βαρετά και το μεγαλύτερο πρόβλημα που μπορεί να τους τύχει είναι ή κάποιος μέθυσος ή καμιά εγκλωβισμένη γάτα.
Όλα αυτά θα ανατραπούν όταν ο Gabriel Cortez (Eduardo Noriega, Blackthorn), ο πιο διαβόητος καταζητούμενος βαρώνος ναρκωτικών στο δυτικό ημισφαίριο, αποδράσει από ένα κονβόι φυλακισμένων του FBI, παρέα με "fast and furious" αμαξάρα και με όμηρο μια πράκτορα του FBI.
Παράλληλα έχει στείλει στην επαρχιακή πόλη μερικούς αδίστακτους μισθοφόρους δολοφόνους με αρχηγόπουλο τον Thomas Burrell (Peter Stormare, How I Spent My Summer Vacation) ενώ ο ίδιος τρέχει συνεχώς με την κουρσάρα στα 250 χλμ, προς τα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού.
Και φυσικά μαντεύετε προς τα που θα τύχει να περάσει και ποιανών την ησυχία θα διαταράξει.
Με το FBI και τον πράκτορα John Bannister (Forest Whitaker, The Experiment) να καθυστερούν να φτάσουν, ο σερίφης και μια ομάδα συναδέλφων και φίλων του καλούνται να αποδείξουν ότι παραμένουν σκληροτράχηλοι και μπορούν να τα βγάλουν πέρα, όντας οι μόνοι πολίτες που μπορούν να υπερασπιστούν την πόλη.
Ουσιαστικά πρόκειται για τον πρώτο κανονικό ρόλο του Σβάρτζι, μετά το Terminator 3 του μακρινού...2003, εξαιρουμένων των όποιων ενδιάμεσων cameo (Around The Word in 80 Days, The Expendables) και μικρών ρόλων (The Expendables 2).
Αυτό που περιμένετε θα δείτε.
Έναν άνθρωπο που προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του, άπειρα μειδιάματα με την καθιερωμένη "Aaahnold" προφορά που σκοτώνει ...από τα γέλια και μερικές ατάκες αυτογνωσίας του στυλ "είμαι πολύ γέρος", "έχω δει πολύ αίμα στη ζωή μου και ξέρω πως είναι" και άλλα συναφή.
Αν οφείλουμε να παραδεχτούμε σε κάτι τον πρώην "Governator" και ξανά νυν 'ηθοποιό' Arnie, είναι πως μάλλον τα γνωρίζει όλα αυτά, με την ταινία να ακροβατεί μεταξύ τυπικής περιπέτειας του σωρού και ορισμένων αυτοπαρωδιακών στοιχείων, λόγω του ηθοποιού και του πρότερου βίου του.
Σε κάποιες πιο λυπητερές σκηνές μάλιστα φαίνεται να το γνωρίζει και ο ίδιος, παίζοντας με ένα σχετικά πιο ανθρώπινο και συγκαταβατικό ύφος απ'όσο τον έχουμε συνηθίσει.
Όσο για τις σκηνές που δέρνει ή πυροβολεί, γράφει ακόμα καλά στο πανί παρά το εμφανέστατο πιο ατσούμπαλο στυλ του λόγω γηρατειών.
Θα τον δείτε να πέφτει από παράθυρα μέχρι και να το ρίχνει στο κατς, προκειμένου να κατσ' κατ' ο κακός της υπόθεσης, καμιά φορά και με συνοδεία γυαλούμπας που Τerminator-ίζει....
Όμως κατά τ'άλλα, η ταινία είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε και για τον πρωταγωνιστή της ...μιας κουρασμένη, ξεθυμασμένη και χωρίς ρυθμό συνταγή, που δεν απέχει πολύ από τις straight-to-dvd παραγωγές του σωρού.
Η παράλληλη αφήγηση της απόδρασης του κακού με την ζωή της επαρχιακής πόλης τραβάει πολύ, δεν χτίζει κάποιο ιδιαίτερο σασπένς και μην οδηγώντας πουθενά, σε κάνει να βαριέσαι.
Ο Eduardo Noriega για μέγας αρχιμαφιόζος της πρέζας, έμοιαζε περισσότερο με μπράβο-villain for hire, εκείνη η μπατσίνα που πιάνει όμηρο (κουκλάρα η ...Genesis Rodriguez, What To Expect When You're Expecting) είναι εντελώς διακοσμητική, ενώ ο Johnny Knoxville που μας τον κοτσάρανε και στις αφίσες ως συμπρωταγωνιστή, είχε πολύ μικρό ρόλο και πουλούσε ξανά την ίδια τρέλα από τα Jackass και Dukes.
Όσο για την παρείτσα των Jamie Alexander (Loosies) - Luis Guzman (Journey 2: The Mysterious Island) - Rodrigo Santoro (What To Expect When You're Expecting), αδικούνταν και έμοιαζαν να μπήκαν σφίνα σε όλη την ταινία, απλά για να υπάρχουν άτομα που θα συμπλήρωναν την μάχη πυροβολισμών του φινάλε.
Όταν η ταινία έπαιρνε μπρος, η δράση ήταν καταιγιστική και ικανοποιητικότατη, βλέποντας κάποια ελάχιστα ψήγματα της σκηνοθετικής ματιάς του Kim Jee-Woon, με τα φρενήρη σφιχτοδεμένα και γεμάτα ένταση πλάνα του και τις εναλλαγές από αμάξια που αναποδογυρίζονται σε λεωφορεία με συνοδεία μυδραλιοβόλων, σε κυνηγητό-κρυφτούλι ανάμεσα σε κτίρια και ταράτσες (όπου είχαμε και την ευκαιρία να δούμε μια badass γριούλα), με την συνέχεια να δίνεται σε ένα fast and furious και πολύ ...curious κυνηγητό στα καλαμποκοχώραφα.
Όταν έρχεται λοιπόν εκείνο το μισάωρο είσαι κρατημένος στην τσίτα για ώρα, αλλά η γενικότερη αίσθηση που σου άφηνε ήταν μιας οποιασδήποτε ταινίας του Seagal ...για να μην πω επεισόδιο από Walker: Texas Ranger με Chuck Norris (μπρρρ).
Μερικές αστείες ατάκες και σκηνές υπήρχουν ("μην αγγίξετε τίποτα" στο σπίτι του δολοφονημένου γέρου, εκεί που ο Whitaker πάει να ανακρίνει κόσμο και βλέπει ...12 άτομα με στολή κατάδικου, οι "σε έχουμε γραμμένο" συμπεριφορά των κατοίκων όταν τους λέει να κρυφτούν και ...το σπαθί του Conan ήταν αυτό που κράταγε ο Luis Guzman;).
To πρόβλημα ήταν πως η ταινία μέσα στα 100 λεπτά της ούτε αρκετή πλάκα είχε, ούτε και δράση, με μια βαρετή και άρρυθμη πρώτη ώρα και την περισσότερη φασαρία, να μαζεύεται όλη στο τελευταίο μισάωρο.
Τελειώνοντας,από αυτήν την κουρασμένη και αδιάφορη συνταγή, η μεγαλύτερη απορία που θα σχηματιστεί στο φτωχό και ταπεινό σου μυαλουδάκι είναι τι στο καλό σκεφτόταν ο Kim Jee-Woon, σκηνοθέτης του The Good,The Bad and The Weird και του πολύ καλού I Saw The Devil.
Ένας οποιοσδήποτε διεκπεραιωτής σκηνοθέτης αδιάφορων και αναλώσιμων περιπετειών θα μπορούσε να είχε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα και ήταν χίλιες φορές κρίμα να βλέπεις αυτό το απρόσωπο χάλι, από τον ίδιο άνθρωπο.
Ο εισπρακτικός πάτος για το The Last Stand (που ούτε για 'last' ούτε και για 'stand' το έκοψα) δικαιολογείται τα μάλα και ας ελπίζουμε ο Sly και ο σκηνοθέτης/παλιοσειρά του είδους Walter Hill, να μην γύρισαν το Bullet To The Head μόνο για το τσεκ της επιταγής.
Στις αίθουσες από 7 Φεβρουαρίου.
The Last Stand trailer 2 από FilmBoy-gr
1.jpg)
