Γράφει ο Kostas Tsokos.
Μετά την μεγάλη εισπρακτική επιτυχία του Casino Royale και του ανανεωμένου reboot σύμπαντος του Bond, η κινητοποίηση για μια ακόμη ταινία υπήρξε άμεση.
Έτσι το franchise μπήκε σε κανονικούς ρυθμούς, με την επόμενη ταινία να κυκλοφορεί ξανά μετά από μόλις δύο χρόνια.
Για πρώτη φορά είδαμε άμεσο sequel σε προηγούμενη ταινία της σειράς ...αν και το Quantum έμοιαζε περισσότερο με ένα επιμηκυμένο φινάλε του Casino Royale, παρά με ολοκληρωμένη ταινία (κάτι σαν νο1.5 και όχι νο2).
Το απευθείας sequel-συμπλήρωμα της προηγούμενης ταινίας, ξεκινούσε μόλις μία ώρα αργότερα...
Βλέπουμε την ανάκριση και κυνηγητό για τον Mr White, τον οποίο είχαμε δει στο τέλος του προηγούμενου φιλμ, να κουβαλάει την κλεμμένη βαλίτσα με τα λεφτά, που κέρδισε ο Bond στο πόκερ.
Αργότερα, τα γεγονότα θα οδηγήσουν τον 007 να έρθει αντιμέτωπος με την οργάνωση Quantum και τον πλούσιο επιχειρηματία Dominic Greene, ο οποίος με το πρόσχημα του περιβαλλοντολόγου ετοιμάζεται να στήσει ένα πραξικόπημα στην Βολιβία για να πάρει τον έλεγχο νερού του έθνους.
Παράλληλα, ο Bond θα θελήσει να εκδικηθεί για τον θάνατο της Vesper Lynd, η οποία είχε συνδεθεί με την οργάνωση και στην πορεία θα βρει ως ανέλπιστη σύμμαχο την Camille Montes, μια γοητευτική και δυναμική γυναίκα που θέλει να εκδικηθεί την οργάνωση για τον θάνατο της οικογένειας της.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ;
Μετά από πολύ καιρό είδαμε μία από τις καλύτερες Bond ταινίες όλων των εποχών και μια από τις πιο αξιόλογες στο είδος της ...και μόλις σε δύο χρόνια μας σερβιρίστηκε καπάκι, τέτοια ξενέρα;
Με διάρκεια μόλις 100 λεπτών, ο Marc Forster των Monster's Ball, Finding Neverland και Stranger Than Fiction, παρέδωσε μια υπερβολικά σύντομη και άτσαλα σκηνοθετημένη περιπέτεια με εμφανέστατη έλλειψη ροής και ικανής κορύφωσης, ασυνάρτητη πλοκή, ανύπαρκτους κακούς, πλήρη απουσία ερωτισμού και το χειρότερο;
Κακομονταρισμένες σκηνές δράσης που θα έκαναν ακόμα και τον πιο φανατικό του "mtv quick-cut editing", να κλείσει τα μάτια του.
Αξιόλογες ιδέες υπήρχαν όπως η ρεαλιστική υπόθεση που αφορούσε την πραγματικότητα και την τρομοκρατία της εκμετάλλευσης φυσικών πόρων για κερδοσκοπικούς σκοπούς ενώ και οι σεκάνς δράσης, ως ιδέες είχαν μεγαλύτερη ποικιλία με κυνηγητά σε αμάξια και βάρκες, μέχρι ελικόπτερα και κτίρια.
Τι να το κάνεις όμως όταν άλλαζαν πλάνο σχεδόν σε κάθε δευτερόλεπτο;(πραγματικά προσέξτε την εισαγωγική σεκάνς).
Σωζόταν ελάχιστα μόνο, από τις παρουσίες των Daniel Craig, Judi Dench και από την Ουκρανή Olga Kurylenko.
Ο πρώτος ήταν ακόμα πιο άνετος και δυναμικός, με περισσότερο αέρα και αυτοπεποίθηση ενώ η "M" είχε μεγαλύτερο ρόλο στα δρώμενα και βρισκόταν συνεχώς σε αντιπαράθεση με τον Bond και την εκδικητική του μανία, λέγοντας του πως δύσκολα πλέον θα μάθει να διαχωρίζει τον εαυτό του από το καλό και το κακό και ούτε θα εμπιστευτεί ποτέ κανέναν, αν συνεχίσει έτσι.
Όσο για την σαγηνευτική Olga Kurylenko, μετά το Licence To Kill και το Tomorrow Never Dies ήταν η πιο δυναμική και σκληρή σύμμαχος που θα μπορούσε να έχει ο 007, ένα κορίτσι πανέμορφο και ταυτόχρονα θυμωμένο, που δεν μασούσε.
Κάπου ενδιάμεσα, ξαναείδαμε και τον Felix Leiter (Jeffrey Wright), σε πολύ μικρότερο ρόλο απ'ότι αρχικά προοριζόταν, o Rene Mathis (Giancarlo Giannini) εμφανίστηκε για να πεθάνει και η Gemma Arterton έμεινε πλήρως αναξιοποίητη, αφού ακόμα και οι δικές της ερωτικές και μη σκηνές, ξεπετάχτηκαν στα γρήγορα ανάμεσα στην πλοκή.
Αν το Casino Royale δανειζόταν ιδέες από το On Her Majesty's Secret Service αποτελώντας ένα Bond love story, ετούτο δω θα ήθελε να είναι αντίστοιχο του Licence to Kill, αποτελώντας μια ιστορία εκδίκησης και επαναφέροντας τον πιο ψυχρό, σκληρό και βίαιο 007 που έχουμε δει ποτέ.
Κρίμα όμως, στην μόλις δεύτερη ταινία του Craig να βλέπουμε τέτοιο ασυνάρτητο και εκτός ρυθμού συνονθύλευμα κι ας κατέληξαν οι συνολικές του εισπράξεις, ελάχιστα μύρια πιο κάτω από το προηγούμενο (στην Αμερική, ξεπέρασε κατά ελάχιστο βαθμό το Casino Royale).
Παράδοξα πράγματα και ενώ δεν ήταν κακή ταινία, αποτέλεσε μια μετριότατη και αδιάφορη περιπέτεια, τόσο για το είδος της όσο και για το franchise στο οποίο ανήκε.
Πραγματικά, την πρώτη φορά που το έβλεπες δυσκολευόσουν να θυμηθείς, τι ακριβώς παρακολούθησες για 100 λεπτά.
Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα, προέκυψαν ξανά τα οικονομικά προβλήματα της MGM, η οποία κήρυξε και επίσημα πτώχευση, με την σειρά να παίρνει σοβαρή και ίσως (;) οριστική αναβολή.
Hints:
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν σε Μεξικό, Παναμά, Χιλή, Ιταλία, Αυστρία και Ουαλία.
Ο τίτλος πάρθηκε από μια μικρή ιστορία στο For Your Eyes Only, χωρίς να περιλαμβάνονται στοιχεία εκείνης στην πλοκή της ταινίας.
Ο χαρακτήρας της Strawberry Fields είχε πάρει το όνομα της από το Strawberry Fields Forever των Beatles, η κόκκινη περούκα της ήταν αναφορά στην Tracy Bond της Dian Rigg από το On Her Majesty's Secret Service και όταν ο Bond την βρήκε ξαπλωμένη μπρούμυτα και καλυμμένη με πετρέλαιο, ήταν μια ευθεία αναφορά στην καλυμμένη με χρυσό Shirley Eaton του Goldfinger.
Ακόμα χειρότερο από το προηγούμενο και από τα πιο αδιάφορα της σειράς, το τραγούδι "Another Way To Die" από τον Jack White των White Stripes και την Alicia Keys, ήταν το πρώτο τραγούδι της σειράς που ερμηνεύτηκε από ντουέτο.
Οι σκηνοθέτες και φίλοι του Marc Forster, Alfonso Cuaron και Guillermo del Toro, συμμετείχαν με cameo ως χάρη απέναντι στον φίλο τους.
Ο Cuaron εμφανίζεται ως πιλότος ελικοπτέρου της Βολιβίας και ο del Toro, παρείχε διάφορες φωνές.
Συνεχίζεται ... ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ 9ο ΜΕΡΟΣ
ΚΑΙ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
