Γράφει ο Kostas Tsokos.
Ξεκινώντας πάλι από τους δικούς μας σημαντικούς ανθρώπους του κινηματογράφου, του θεάτρου και της μουσικής σύνθεσης, με λύπη πληροφορηθήκαμε όλη τη χρονιά για τον χαμό πολύ σημαντικών καλλιτεχνών και αγαπητών προσώπων.
Δεν θέλω να σας μαυρίζω άλλο την ψυχή, αλλά αξίζει να μην ξεχνάμε τους καλλιτέχνες που χάθηκαν, είτε πλήρεις ημερών είτε νωρίς και άδοξα.
Είναι ένας τρόπος να κρατιούνται ζωντανοί, μετά θάνατον...ακόμα κι αν δεν ήσουν θαυμαστής ή δεν τους γνώριζες σε προσωπικό επίπεδο...
Εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου ενώ επαγγελματικά και στην πράξη άρχισε να ασχολείται από το 1965, παρουσιάζοντας το 1968 την πρώτη του μικρού μήκους ταινία "Εκπομπή" η οποία κέρδισε το βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Έκτοτε ακολούθησαν ακόμα σπουδαιότερες διακρίσεις και βραβεία σε ντόπια και διεθνή φεστιβάλ, για ταινίες όπως η "Αναπαράσταση", Μέρες του '36, Ο Θίασος, Οι Κυνηγοί, Ο Μεγαλέξανδρος (Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ της Βενετίας), Ταξίδι Στα Κύθηρα (Βραβείο Σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών), ο Μελισσοκόμος, Τοπίο Στην Ομίχλη (Αργυρό Λιοντάρι Καλύτερης Σκηνοθεσίας στη Βενετία και βραβείο Felix καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας), Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού, το Βλέμμα του Οδυσσέα (μεγάλο βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών και βραβείο FIPRESCI ενώ οι κριτικοί του Time το συμπεριέλαβαν τότε μέσα στις 100 καλύτερες ταινίες του Παγκόσμιου Κινηματογράφου).
Η σπουδαιότερη όμως διάκριση και επιβράβευση τόσο για τον ίδιο όσο και για το ελληνικό σινεμά, ήταν ο Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών το 1998, για το Μια Αιωνιότητα και Μια Μέρα.
Έκτοτε προσπάθησε να ολοκληρώσει την τριλογία του με τα Λιβάδι που Δακρύζει (2003), Σκόνη του Χρόνου (2008) και Η άλλη Θάλασσα την οποία θα συνεχίσει η κόρη του.
Χαρακτηριστικά του ήταν φυσικά τα αργόσυρτα πλάνα και τα γυρίσματα στη Φλώρινα και τις Πρέσπες.
Στους περισσότερους έχει αποτυπωθεί ως Σέβος Δράκος λόγω Λάμψης, πέρα από αυτό όμως έζησε ως ένας υπερδραστήριος άνθρωπος των τεχνών και της πολιτικής.
Υπήρξε απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, ασχολήθηκε επαγγελματικά με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, πρωταγωνίστησε σε δεκάδες πετυχημένες τηλεοπτικές παραγωγές όπως Ο Άγνωστος πόλεμος, Γειτονιά, Ιστορίες Αγάπης, Πανθέοι ενώ υπηρέτησε τον κινηματογράφο και από τις ιδιότητες του συγγραφέα, σκηνογράφου, βοηθού σκηνοθέτη.
Είχε εργαστεί και ως θεατρικός επιχειρηματίας, βραβεύτηκε ως συγγραφέας για το θεατρικό έργο του "Οι Σφουγγαράδες", ασχολήθηκε με το marketing και την διαφήμιση ενώ συμμετείχε ενεργά και στην πολιτική όταν για πάνω από 20 χρόνια εκλέγονταν Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942 έχοντας δουλέψει κυρίως ως κωμικός ηθοποιός, γνωστότερος απ΄την σταθερή του παρουσία στις θεατρικές κωμωδίες, με σημαντική παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο των 70's και συμμετοχές την τηλεόραση...
Πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1965 στη Νέα Ιωνία, αρχές του 70 ξεκινά να ασχολείται με την επιθεώρηση και στα μέσα της δεκαετίας ξεκινάει με την πρόζα.
Στα 70's πρωτοεμφανίστηκε και στον κινηματογράφο,με πρώτη ταινία το Η θεία μου η χίπισσα του Αλέκου Σακελλάριου με την πολυαγαπήμενη μας Ρένα Βλαχοπούλου και η συνέχεια με τα: Ο κατεργάρης (1971), Ζητείται επειγόντως γαμπρός (1971), Ο κύριος σταθμάρχης (1972), Ο μάγκας με το τρίκυκλο (1972), Η Ρένα είναι "οφ-σάιντ" (1972) και Ψυχή και σάρκα (1974).
Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε κυρίως στα 70's και τις σειρές Το θέατρο της Δευτέρας (1970), απ΄τα γνωστά της εποχής τούτο δω συνεχίζοντας στα Αξιωματικός υπηρεσίας (1972), Εν τούτω Νίκα (1973), Βίβα Κατερίνα (1973), Ατσίδες (1976) και 1000 χρόνια πριν (1977).
Από κει και πέρα επικεντρώθηκε στο θέατρο όπου τον βλέπαμε σχεδόν κάθε χρόνο με εξαίρεση τηλεoπτικές εμφανίσεις στα Βράδια Επιθεώρησης (1984),μια έκτακτη εμφάνιση στο Χάι Ροκ το 1992 και το Μπέιμπι Στάιλ (2001).
Τέλος, είχε σκηνοθετήσει και ερμηνεύσει στις τηλεταινίες, "Ότι πείτε υπουργέ μου (1998), "Όχι τώρα Αγαπούλα" (2006), Πως Να Κλέψετε Τους Κληρονόμους σας" (2007).
Μέχρι και την τελευταία στιγμή έπαιζε στο θέατρο Ακάδημος της Ιπποκράτους και στην παράσταση Η Ζωή ποδήλατο.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν, πρωτοεμφανίστηκε το 1942 στην Αγριόπαπια του Ίψεν και μέχρι το 1944, εμφανίστηκε στα "Για ένα κομμάτι γης" του Κόντγουελ, "Στέλλα Βιολάντη" του Γρηγόριου Ξενόπουλου και "Χαρούμενα νιάτα" του Πιζέ.
Ακολούθησε η συνεργασία με το "Θέατρο του Λαού" και τους "Ενωμένους Καλλιτέχνες" (1945-1946), παίζοντας στον "Ιούλιο Καίσαρα" του Σαίξπηρ, στο "Μακρινό δρόμο" του Αρμπούζωφ και στο "Πάνω στα βράχια" ενώ στη συνέχεια, στράφηκε προς το μουσικό θέατρο όπου εργάστηκε για αρκετά χρόνια, συνθέτοντας το 1953 τον δικό του θίασο οπερέτας και ανεβάζοντας το 1955 διάφορες επιθεωρήσεις.
Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν η "Βασίλισσα Αμαλία", ο "Εμπορος της Βενετίας" του Σαίξπηρ, "Η δίκη των πιθήκων" των Λώρενς - Λη, "Οδύσσεια" και από το διάστημα 1962-1964 πρωταγωνίστησε στα έργα "Η βεντάλια της λαίδης Γουίντερμηρ" του Ό. Ουάιλντ, Ο φυγάς" του Τεν. Γουίλιαμς κ.α.
Το 1965, ως συνθιασάρχης με τον Κατράκη και τη Βεργή, περιόδευσε στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας αρχαίες τραγωδίες κα την περίοδο 1965-1966, έγινε συνθιασάρχης με τον Κ. Ρηγόπουλο και την Κάκια Αναλυτή, παίζοντας και στο Λεωφορείον ο πόθος" του Τεν. Ουίλλιαμς.
Το 1982 ίδρυσε το Θέατρο "Θεμέλιο" στην οδό Λέσβου, όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα ενώ στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στα Χωρίς συνείδηση", "Ιπποκράτης και Δημοκρατία", "Παύλος Μελάς".
Στην τηλεόραση έπαιξε σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές όπως "Εν τούτω νίκα", "Ανακριτικό γραφείο", "Πορφύρα και αίμα", "Ρωμανός Διογένης" και σε τηλεοπτικές διασκευές θεατρικών έργων.
Υπήρξε για πολλά χρόνια καθηγητής της υποκριτικής στη Σχολή Γ. Θεοδοσιάδη και το 1992 ίδρυσε δική του Δραματική Σχολή που λειτουργεί στα πλαίσια του Θεάτρου "Θεμέλιο".
Ήταν μέλος του Σ.Ε.Η., της Εταιρείας Σκηνοθετών και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και έχει μεταφράσει και διασκευάσει διάφορα θεατρικά έργα.
Ως γνωστόν, κόρη του ήταν η ελληνίδα ηθοποιός και επιτυχημένη σεναριογράφος Άννα Ανδριανού.
Με πλούσια καριέρα του σε θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφο, έπαιξε σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου στην Επίδαυρο (Πέρσες, Αντιγόνη, Έντα Γκάμπλερ) πρωταγωνίστησε μεταξύ άλλων σε σειρές όπως το "Λούνα Παρκ", "Λωξάντρα", "Η Αίθουσα του Θρόνου", "Άφρικα", ενώ στον κινηματογράφο συμμετείχε μεταξύ άλλων στις ταινίες "Η σκόνη που πέφτει", "Ένα γελαστό απόγευμα", "Το τραγούδι της επιστροφής", "Ο Τζώνυς Κελν κυρία μου" και "Έναστρος θόλος".
Χαρακτηριστική ήταν και η φωνή του, ως "Μπαμπαστρούμφ" στην παλιά μεταγλώττιση των Στρουμφακίων!
Ξεκίνησε ως μοντέλο στο Ciao ANT1, το 2002 φιγουράρισε στο εξώφυλλο του ελληνικού Penthouse και είχε κερδίσει τον τίτλο της αναπληρωματικής Playmate το 2005.
Στη συνέχεια εργάστηκε στο πλευρό της Ρούλας Κορομηλά στον Alpha, στο "10-2" στη ΝΕΤ, στις τηλεοπτικές σειρές "Ελλάς το Μεγαλείο σου" και "Νταντά" και στην εκπομπή "Όμορφος κόσμος το πρωί".
Το 2011, ασχολήθηκε με τη μεγάλη της αγάπη το θέατρο, συμμετέχοντας στην παράσταση "Η φάκα" στο θέατρο Αθηνά, που σημείωσε επιτυχία.
Τα τελευταία δύο χρόνια πάλευε για τη ζωή της αλλά δυστυχώς...
Με μακρά δημιουργική διαδρομή στο θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση, υπήρξε από τους συνιδρυτές, το 1981, του θεάτρου Θεμέλιο μαζί με τους Νίκο Βασταρδή, Έντα Δημοπούλου και Γιάννη Νεγρεπόντη, ενώ από το 1992 δίδασκε αρχαίο δράμα στην ομώνυμη δραματική σχολή.
Ήταν αριστούχος απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, συνεργάστηκε με διάφορα θεατρικά σχήματα, όπως το θέατρο Στοά του Θανάση Παπαγεωργίου, το θέατρο Λαμπέτη του Γιώργου Λεμπέση με τον Βασίλη Τσιβιλίκα ενώ παράλληλα σκηνοθετούσε για το θέατρο, με τελευταία της δουλειά το "Μερικοί Τον Προτιμούν Νεκρό, του Β. Δουκουτσέλη, στο θέατρο Θεμέλιο.
Από ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, συμμετείχε στα Φωτογραφία του Νίκου Παπατάκη, Ιωάννης ο Βίαιος της Τόνιας Μαρκετάκη, Οι Τέσσερις Εποχές της Μαρίας Ηλιού και στην τηλεόραση εργάστηκε σε σημαντικές, ποιοτικές παραγωγές, από τις οποίες έγινε πιο γνωστή όπως ο Κίτρινος φάκελος, Βαμμένα κόκκινα μαλλιά, Πρόβα νυφικού, Η αγάπη άργησε μια μέρα και άλλες.
Όπως έλεγαν φίλοι και συνεργάτες της, υπηρέτησε με ήθος και διακριτικότητα την τέχνη της, σε όλους τους χώρους και ήταν πάντα πρωτοπόρα σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, ήταν κυρίως θεατρικός ηθοποιός και είχε υπηρετήσει κι από το πόστο του βοηθού σκηνοθέτη.
Από τις αρχές της δεκαετίας του '60, είχε λάβει μέρος σε 124 παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου ενώ είχε συμμετάσχει και στις ταινίες Το φαράγγι της Σαμαριάς, Παυλος Μελας, Τα χρώματα της ίριδος, Ο ήλιος του θανάτου, Το Αίμα των Αγαλμάτων, Άννα Κρίστι, Ελπίδα , Αθώος ή ένοχος και στις τηλεοπτικές σειρές Απόρρητος φάκελος 27, Επικίνδυνα βήματα, Η παρέα, Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη, Θρίλερ λοιπόν, Άγνωστος, Έκτη εντολή, Αθώος ή ένοχος, Δίκη, Η οργή των θεών, Μια γυναίκα από το παρελθόν, "Γεώργιος Βιζυηνός-Η σιωπή των αγγέλων¨και Φόνος χωρίς ταυτότητα.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Λονδίνο και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, αποφοίτησε στην Royal Academy of Arts του Λονδίνου και το 1963 από τη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη, κάνοντας την ίδια χρονιά το ντεμπούτο του στην "Ποντικοπαγίδα" της Αγκάθα Κρίστι.
Τότε ξεκίνησε την επιτυχημένη του συνεργασία με την θρυλική Έλλη Λαμπέτη και εμφανίστηκε μεταξύ άλλων στα "Γυμνοί στο Πάρκο" του Νιλ Σάιμον και στο "Λεωφορείον ο Πόθος" του Τένεσι Ουίλιαμς, δημιουργώντας από τότε τα δικά του θεατρικά σχήματα και σημειώνοντας προσωπική επιτυχία με το "Ημερολόγιο ενός τρελού" του Γκόγκολ και το "Blithe Spirit" του Νόελ Κάουαρντ .
Στον ελληνικό κινηματογράφο, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1961 και συνέχισε με τα Δεσποινίς διευθυντής, Οι Καταφρονεμένοι, Επιχείρησις Απόλλων, Η Παριζιάνα, Η Δίκη Ενός Αθώου, Υπολοχαγός Νατάσσα, Η ανταρσία των 10, Εν ονόματι του νόμου ενώ καλύτερη του εμφάνιση θεωρείται ο ρόλος του Μενέλαου στην "Ιφιγένεια" του Μιχάλη Κακογιάννη (1977).
Στην ελληνική τηλεόραση τον θυμόμαστε κυρίως από το Πάτερ Ημών (1994-1995, ΑNT-1).
Επιπλέον, στον υπόλοιπο του βίο υπήρξε επίτιμος πρόεδρος στο "Χαμόγελο του παιδιού" από το 1994, διοργανώνοντας τον πρώτο διεθνή έρανο για τα θύματα του πολέμου της Βοσνίας ενώ είχε δώσει κατ'επανάληψη παραστάσεις για την ενίσχυση ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων.
Από το 2000 μέχρι το 2007 ήταν βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και ήταν παντρεμένος με την Αγγελική Μπαρούτσου, έχοντας κι έναν γιο, τον Βασίλη.
Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη το 1926, σπούδασε στη Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1953 με τον θίασο της Γιώτας Λάσκαρη στο έργο «Ο τρομερός καλόγερος».
Αρχικά καθιερώθηκε ως καρατερίστας σε αγαπημένες κινηματογραφικές ταινίες ενσαρκώνοντας κυρίως, τον τύπο του μάγκα και μερικές από τις ταινίες που συμμετείχε ήταν τα Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο, Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, Το χώμα βάφτηκε κόκκινο, Τέντυ μπόι αγάπη μου, Μια τρελή... τρελή οικογένεια, Τζένη Τζένη, Καλώς ήρθε το δολάριο, Μια Ιταλίδα απ' την Κυψέλη ("η τσιριμπίμ τσιριμπόμ!"), Επιχείρησις Απόλλων, Ο τρελοπενηντάρης, Αγάπησα μια πολυθρόνα, Η Ρένα είναι οφσάιντ, Ρένα να η ευκαιρία, Ταξίδι στα Κύθηρα, Ράκος... no. 14: Και ο πρώτος μπουνάκιας, Ο μελισσοκόμος, Οι Αθηναίοι, Ο δραπέτης, Το μετέωρο βήμα του πελαργού και Πολίτικη Κουζίνα.
Στο θέατρο συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Πειραϊκό Θέατρο του Δημήτρη Ροντήρη, τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου, το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη, το Θέατρο Τέχνης και άλλα, ενώ εξαιρετική λέγεται πως ήταν η ερμηνεία του στο «Φυντανάκι» του Παντελή Χορν, που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης το 1988.
Στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1990 κέρδισε τιμητική διάκριση για την ερμηνεία του στους «Αθηναίους»
Πιο πρόσφατα διακρίθηκε ξανά σε μας τους νεότερους, μέσα από την τηλεοπτική σειρά Εγκλήματα ενώ συμμετείχε και στα Ντόλτσε Βίτα, Δύο Ξένοι, Οι αταίριαστοι, Για μια γυναίκα κι ένα αυτοκίνητο, Εντιμότατοι κερατάδες, Επτά Θανάσιμες Πεθερές, Το Κόκκινο Δωμάτιο, Η Γενιά των 592 ευρώ και Παππούδες εν δρασει.
Χάσαμε άλλη μια μορφή που αγαπήσαμε από παλιά.
Να είναι καλά, όπου κι αν βρίσκεται...
Ο σπουδαίος Έλληνας κωμικός ηθοποιός και σκηνοθέτης, γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1940 στα Ταμπούρια του Πειραιά, σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και εργαζόταν συνεχώς στο θέατρο από το 1960 αρχικά ως βασικό στέλεχος του Θεάτρου Τέχνης και εν συνεχεία στο ελεύθερο θέατρο.
Τον βλέπαμε συχνά σε διασκευές του Αριστοφάνη και άλλες παραστάσεις και τελευταία του εμφάνιση ήταν την περίοδο 2008 - 2010 στο "Θάνατο του εμποράκου" του Άρθουρ Μίλερ, με την Αφροδίτη Γρηγοριάδου.
Αντιμετώπιζε χρόνια προβλήματα υγείας και η κατάστασή του είχε επιδεινωθεί από τον διαβήτη που τον ταλαιπωρούσε.
Είχα την τύχη να τον δω, τα πρώτα χρόνια του 2000 στις Νεφέλες του Αριστοφάνη, στην Θεσσαλονίκη και εσείς μπορείτε να παρακολουθήσετε έδω μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του.
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα στις 31 Ιανουαρίου 1932, σπούδασε μουσική και τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου.
Μόλις αποστρατεύτηκε έφυγε για τη Βιέννη, όπου έκανε ανώτερες σπουδές φωνητικής στη Μουσική Ακαδημία και θέατρο-σκηνοθεσία στο Reinhardt Seminar.
Στο θέατρο συνεργάστηκε ως ηθοποιός αλλά και ως θιασάρχης και η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το 1951, στην ταινία "Ριρίκα".
Από τότε εμφανίστηκε σε παραπάνω από 50 ταινίες, δράματα, κωμωδίες και περιπέτειες, όπως Θανασάκης ο πολιτευόμενος (1954) , Ο κράχτης (1964), Θα σε κάνω βασίλισσα (1964) , Αχ!.. και νάμουν άντρας (1966), Τρούμπα '67 (1967) , Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί (1967) , Η επιστροφη της Μήδειας (1968), Ο αετός των σκλαβωμένων (1970), Ο δρόμος των ηρώων (1971), Εσχάτη προδοσία (1971) και Ο αντιφασίστας (1972).
Επίσης είχε συμμετάσχει στην αμερικανικής παραγωγής ταινία "The 300 Spartans" a.k.a "Ο Λέων της Σπάρτης", που είχε γυριστεί στην Ελλάδα το 1962, σε σκηνοθεσία του Ρούντολφ Ματέ.
Τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία του Δ. Κολλάτου "Αλέξανδρος και Αϊσέ" (2002).
Η παρουσία του σε θεατρικές εκπομπές ραδιοφώνου και τηλεοπτικές σειρές υπήρξαν πολλές.
Μάλιστα τη σειρά "Οι Θεοί του Ολύμπου", σατυρική παρωδία της ελληνικής μυθολογίας, που είχε προβληθεί το 1978, την είχε σκηνοθετήσει ο ίδιος.
Τελευταία εμφάνισή του στην τηλεόραση ήταν στη σειρά "Τα παιδιά της Νιόβης".
Ήταν κάτοικος Αθήνας και έμενε στην Αγία Παρασκευή και τον Φεβρουάριο του 2010, σε εκδήλωση του πνευματικού κέντρου Παπάγου τιμήθηκε για την προσφορά του στο θέατρο, στον κινηματογράφο και το τραγούδι.
Άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 80 ετών και λέγεται πως τον διέκρινε η πολυπραγμωσύνη του, η σεμνότητα και το ήθος του.
Το δυστύχημα έγινε κατά τη διάρκεια γυρισμάτων σε μια περιοχή του Λονδίνου, όταν οδηγός της νταλίκας έχασε τον έλεγχο μπήκε στον ποδηλατοδρόμο χτύπησε και παρέσυρε τον Σοφοκλή, τον οποίο και άφησε αβοήθητο.
Οι γιατροί επί μία εβδομάδα πάλευαν με το ακατόρθωτο, τελικά δεν τα κατάφεραν και αναγκάστηκαν να αποσυνδέσουν τον Έλληνα ηθοποιό από τα μηχανήματα υποστήριξης, καθώς ο εγκέφαλος του γέμισε υγρό.
Τους λάθος ανθρώπους βλέπουμε να φεύγουν.
Και ο άλλος που τον άφησε αβοήθητο, συνεχίζει την ζωή του...
Ο γνωστός ηθοποιός γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα και υπηρέτησε για χρόνια, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, με συνέπεια και χαμηλούς τόνους.
Μερικές από τις σημαντικές ταινίες που συμμετείχε ήταν: ο Διωγμός, Η Απαγωγή, Αμφιβολίες, Στοργή, Ο πόνος του μπεκρή, Αυτή η Γη είναι Δική μας, Κοντσέρτο για πολυβόλα, Όταν η πόλις πεθαίνει, Η Δασκάλα με τα Ξανθά Μαλλιά, Παπαφλέσσας / Η μεγάλη στιγμή του '21, Παύλος Μελάς, Κατάσκοπος Νέλλη και τελευταία η Μοιραία Σχέση του 2009.
Πολλές ήταν και οι συμμετοχές του σε τηλεοπτικές σειρές από την εποχή της ΥΕΝΕΔ μέχρι και σήμερα, με συμμετοχές στα Κεκλεισμένων των θυρών (1972 ΕΙΡΤ), Ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο (1972 ΕΙΡΤ), Ο βασιλιάς και το άγαλμα (1975 ΥΕΝΕΔ), Γιούγκερμαν (1976 ΥΕΝΕΔ), Η θεατρίνα (1977 ΕΡΤ), Καταδίωξη (1977 ΥΕΝΕΔ), Οι παραστρατημένοι (1979 ΕΡΤ), Συνταγματάρχης Λιάπκιν (1979 ΥΕΝΕΔ), Ξενοδοχείο (1981 ΥΕΝΕΔ), Σκληρή γη (1988 ΕΤ1), Σταύρωση χωρίς ανάσταση (1988 ΕΤ1), Χρόνια πολλά γλυκιά μου (1988 ΕΤ2), Ανατομία ενός εγκλήματος, επεισόδιο:Σκηνικό θανάτου (1993-1994 ΑΝΤ1), Δρόμοι της πόλης (1995 ΑΝΤ1), Ο πρίγκιπας (1996 ΕΤ1), Καραμπόλα (1997 ΑΝΤ1), Για μια θέση στον ήλιο (1999 MEGA), Μαύρος ωκεανός (2000 ΑΝΤ1), Πρόκληση (2001 ΑΝΤ1), Ζευγάρια (2002 ΑΝΤ1), Μαμά και γιός (2002 ΝΕΤ), Βελούδο από μετάξι (2004 ALPHA), Μείνε δίπλα μου (2005 ALPHA) και Καρυωτάκης το 2009 στην ΕΤ1.
Αιτία θανάτου ήταν το λέμφωμα, από το οποίο έπασχε και τον είχε ταλαιπωρήσει για αρκετούς μήνες, με χημειοθεραπείες και τρεξίματα στα νοσοκομεία.
Ο Βολιώτης Δημήτρης Βογιατζής αυτοκτόνησε στα 42 του στο διαμερισμά του καθώς σύμφωνα με μαρτυρίες γνωστών και φίλων του, αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό κάποια ψυχολογικά προβλήματα (λόγω του ό,τι δεν έβρισκε δουλειά) και τα οποία δυστυχώς δεν κατάφερε να ξεπεράσει, βάζοντας τέλος στη ζωή του.
Είχε γίνει γνωστός από το σήριαλ «Αέρινες Σιωπές» του MEGA των σεζόν 2000-2003 (πρέπει να είχε παίξει στην τρίτη απ'όσο θυμάμαι) και είχε συμμετάσχει στις ταινίες «Απόντες» του Νίκου Γραμματικού και «No budget story» του Ρένου Χαραλαμπίδη, ενώ πρωταγωνίστησε και σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις.
Όσοι ηθοποιοί συνεργάστηκαν μαζί του, μιλούσαν πάντα με τα καλύτερα λόγια για εκείνον.
Τραγική ειρωνεία, πως από τους πρωταγωνιστές του σήριαλ «Αέρινες Σιωπές» είχε αυτοκτονήσει λόγω ψυχολογικών προβλημάτων και η ηθοποιός Ελευθερία Βιδάκη.
2013
Η αγαπημένη ηθοποιός νοσηλευόταν στον Ευαγγελισμό με προβλήματα καρδιάς και απεβίωσε 25 Ιανουαρίου.
Γεννημένη στο Γαλάτσι το 1931, αποτέλεσε μία από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες του Ελληνικού Θεάτρου, έχοντας πρωταγωνιστήσει σε αρκετές παραστάσεις κυρίως του Εθνικού, ενώ παράλληλα συμμετείχε σε πολλές αρχαίες τραγωδίες, κυρίως της Επιδαύρου.
Στο ενεργητικό της είχε πάνω από 40 ταινίες, όπως "Ιστορία μιας ζωής", "Κορίτσια για φίλημα", "Δάκρυα για την Ηλέκτρα", "Πολύ αργά για δάκρυα", "Καπετάν φάντης μπαστούνι" , "Η νεράιδα και το παλικάρι" , "Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης", "Κρίμα το μπόι σου" , "Ο κατεργάρης", "Η εφοπλιστίνα", "Η Μαρία της σιωπής", "Στον αστερισμό της παρθένου" και έχοντας βρεθεί όλα αυτά τα χρόνια, στο πλευρό των Ρένα Βλαχοπούλου, Τζένη Καρέζη, Αλίκη Βουγιουκλάκη και άλλων.
Είχε συμμετοχές και στο ραδιοφωνικό "Θέατρο της Δευτέρας" ενώ στην τηλεόραση συμμετείχε στα "Αναστασία", "Προδοσία", "Σαν αδελφές, Alma libre", Σ' αγαπώ-Μ' αγαπάς αλλά και σε ένα μικρό ρόλο στην προηγούμενη σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, τις Σαββατογεννημένες .
Από τον Φεβρουάριο του 2007 έπαιζε στην θεατρική παράσταση "Μάρτυρας κατηγορίας" της Αγκάθα Κρίστι με την Κάτια Δανδουλάκη, τον Δάνη Κατρανίδη, τον Κώστα Σπυρόπουλο και άλλους.
Το Πάρα Πέντε δεν το πολυέβλεπα, αλλά όποτε είχα πετύχει το αχτύπητο δίδυμο των γιαγιάδων Έφη Παπαθεοδώρου και Ειρήνη Κουμαριανού, καθόμουν και τις απολάμβανα.
Αν μην τι άλλο, εξέπεμπε απίστευτη γλυκύτητα και ηρεμία ως άνθρωπος, ακόμα κι αν δεν την είχες γνωρίσει από κοντά.
Η Πέπη Μεταλλείδου, ήταν η πρώτη ελληνίδα ηθοποιός που ανέβηκε σε γερμανική σκηνή.
Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και έκανε το ντεμπούτο της στο σανίδι το 1959 στην «Ορέστεια» του Αισχύλου από το Εθνικό Θέατρο.
Παρέμεινε στο αρχαίο ελληνικό δράμα, αρχικά ως μέλος του Χορού τραγωδιών και αργότερα ερμήνευσε ρόλους σε παραστάσεις των Σαίξπηρ, Μολιέρου, Λόρκα, Στρίντμπεργκ και Ψαθά ενώ μεταξύ άλλων συνεργάστηκε με την Ελληνική Σκηνή Αννας Συνοδινού, τον θίασο Μαρίας Αλιφέρη κι εκείνον του Κώστα Βουτσά.
Την περίοδο 1967-1969, βρέθηκε στην Αυστρία και στην Γερμανία, όπου ερμήνευσε στην γερμανική γλώσσα, την Κασσάνδρα στην παράσταση της τραγωδίας «Τρωάδες» του Ευριπίδη και έλαβε μέρος στο «Ευτυχές τέλος» του Μπρεχτ.
Συμμετείχε σε γερμανικές τηλεταινίες και στην ελληνική τηλεόραση, στις σειρές «Ρωμανός Διογένης», «Η κραυγή των λύκων», «Αγάπη στο Αιγαίο».
Κατά την παραμονή της στην Γερμανία, η Πέπη Μεταλλείδου πραγματοποίησε μια έκθεση με θέμα «Λαϊκές φιγούρες απ' όλο τον κόσμο» και παραστάσεις Καραγκιόζη μαζί με τον καραγκιοζοπαίκτη Μιχόπουλο, με αποτέλεσμα το θέατρο σκιών να γίνει αντικείμενο μελέτης σε γερμανικά πανεπιστήμια.
Όπως μάθαμε είχε προσφέρει σε διάφορους τομείς του καλλιτεχνικού κλάδου.
Ελαφρύ να είναι το χώμα...
1.jpg)
