Γράφει ο Νίκος Δρίβας.
Ο Fernando Meirelles είναι αναμφίβολα ένας από τους ταλαντούχους σκηνοθέτες της εποχής μας και πάντα οι ταινίες του έχουν κάτι το ξεχωριστό.
Έχοντας δημιουργήσει τα εξαιρετικά City of Gods (2002) και Constant Gardener (2005), τάραξε τα κινηματογραφικά νερά και έγινε ένα από τα πιο hot ονόματα στην κινηματογραφική πιάτσα, κάνοντας ένα μεγάλο ξεπέταγμα.
Εν συνεχεία έκανε το Blindness το 2008 και τώρα έχουμε το 360, μια ταινία που προβλήθηκε σε λίγες αίθουσες της Αμερικής τον Αύγουστο και πέρασε σχετικά απαρατήρητη.
Η φιλμογραφία του δεν είναι μεγάλη (4 ταινίες σε περίπου 10 χρόνια), ωστόσο μπορεί άνετα κανείς να διακρίνει ένα ξεχωριστό στυλ σε κάθε του ταινία...
Το κυριοτερο στοιχείο του είναι η δυναμική κινηματογράφηση, με την κάμερα στο χέρι χωρίς ευτυχώς να το παρακάνει προκαλώντας ναυτία στον θεατή, όπως άλλοι σκηνοθέτες που θέλουν (και καλά) να εντυπωσιάσουν.
Ας μπούμε όμως στο θέμα μας, που είναι το 360.
Πρόκειται για μια ταινία με παράλληλες ιστορίες, που με ένα περίεργο τρόπο, ενώνονται κάπως μεταξύ τους (όχι μην φοβάστε, δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με το Νew Year's Eve, ούτε με το Movie 43 για το οποίο θα τα πούμε σύντομα).
Η καινούργια ταινία του Meirelles έχει να κάνει με το τι συμβαίνει όταν συνέταιροι από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα συμμετέχουν σε φυσικές σχέσεις.
Εμπνευσμένο από το κλασικό έργο του Arthur Schnitzler "La Ronde", το "360" (σε σενάριο Peter Morgan) συνδυάζει ένα σύγχρονο και δυναμικό ρεφρέν ιστοριών σε μία, που συνδέει τους χαρακτήρες από διαφορετικές πόλεις και χώρες σε μια ζωηρή, αγωνιώδη και βαθιά συγκινητική ιστορία αγάπης του 21ου αιώνα.
Μια γυναίκα από την Ανατολική Ευρώπη με εμμονή στο εύκολο χρήμα, η Mirkha (Lucia Siposova) μπαίνει σε ένα κύκλωμα πορνείας, σέρνοντας μαζί την αδελφή της, Anna (Gabriela Marcinkova), για υποστήριξη.
Πρώτος πελάτης της είναι ο Michael (Jude Law, Side Effects), ένας μοναχικός επιχειρηματίας παντρεμένος με την Rose (Rachel Weisz, Oz The Great and Powerful), η οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να δώσει τέλος στη σχέση της με έναν νεότερο άντρα.
Η Laura (Maria Flor) είναι μια Νοτιοαμερικάνα, ενθουσιασμένη που φεύγει από την Ευρώπη και επιστρέφει στην πατρίδα, που έχει μια συνομιλία με τον John (Anthony Hopkins, Hitchcock), στο αεροπλάνο.
Ταξιδεύοντας στο Φοίνιξ για να αναγνωρίσει το σώμα ενός νεκρού κοριτσιού που μπορεί να είναι η φευγάτη κόρη του, ο John είναι πρόθυμος για παρέα και σχεδιάζει να δειπνήσει με την Laura μόλις επιλυθούν τα προβλήματά και των δυο.
Όταν μια τυχαία συνάντηση της Laura στο αεροδρόμιο με τον Tyler (Ben Foster, Contraband) αποδεικνύεται ακαταμάχητη, τον καλεί στο δωμάτιο του ξενοδοχείου της, μη γνωρίζοντας ότι αυτός είναι κατάδικος για σεξουαλική επίθεση.
Κι ένας Ισλαμιστής (Jamel Debbouze) αντιμετωπίζει μια θρησκευτική κρίση, όταν τα συναισθήματα του για μια παντρεμένη συνάδελφο (Dinara Drukarova, Amour) γίνονται αβάσταχτα, τη στιγμή που κι εκείνη ασχολείται με τα δικά της βάσανα.
Ξεκινώντας στη Βιέννη, η ταινία ελίσσεται όμορφα μέσα από το Παρίσι, το Λονδίνο, την Μπρατισλάβα, το Ρίο, το Ντένβερ και το Φοίνιξ σε μια ενιαία, μαγευτική αφήγηση.
Το cast είναι πολυπληθές αποτελούμενο από πολλά ονόματα γνωστών ηθοποιών, αλλά και αρκετών Ευρωπαϊων ηθοποιών από Ρωσία, Σλοβακία, Γαλλία και Πορτογαλλία.
Ο κάθένας στο σκετσάκι του πολύ καλός (εγγύηση ο Hopkins έστω και αν ο ρόλος του δεν είναι πολύ μεγάλος, πράγμα που δείχνει την κλάση του, αξιοπρεπέστατοι όλοι οι υπόλοιποι), ενώ μερικοί (ευτυχώς λίγοι) από τους χαρακτήρες είναι καρικατούρες και θα μπορούσαν να είχαν δουλευτεί περισσότερο.
Οι ιστορίες καθεμία ξεχωριστά έχουν το δικό τους ενδιαφέρον και βλέπονται ευχάριστα και με ενδιαφέρον, αν και η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί μια "κοιλιά" στην ταινία περίπου στα μισά.
Το καλό είναι ότι όπως έχει γίνει στο παρελθόν δεν τραβιούνται από τα μαλλιά οι ιστορίες, έτσι ώστε να συνδέονται μεταξύ τους αλλά έρχονται σαν φυσική εξέλιξη.
Σίγουρα μερικά κλισέ και σεναριακές ευκολίες υπάρχουν (ευτυχώς όχι σε μεγάλο βαθμό), αλλά αν μη τι άλλο η ωραία κινηματογράφηση και γενικότερα το στυλ του Meirelles βοηθάει στο να παρακολουθηθεί η ταινία με ενδιαφέρον, ειδικότερα στο δεύτερο μισό, αν και η ιστορία με την κοπέλα από την Σλοβακία (δεν θέλω να κάνω spoiler, για αυτό αναφέρω μόνο αυτό) ίσως είναι παραπάνω προβλέψιμη απ' ότι θα έπρεπε από ένα σημείο και μετά.
Σε γενικές γραμμές, η ταινία είναι καλογυρισμένη, με ωραίους διαλόγους και παρακολουθείται με ενδιαφέρον, έστω και αν δεν αγγίζει τα επίπεδα ούτε του City of God, ούτε του Constant Gardener (προτείνω ανεπιφύλακτα να τα δείτε και τα δύο).
Όπως και να 'χει όμως ο θεατής που θα διαλέξει το 360, θα περάσει δυο ώρες ευχαριστα και ίσως και να προβληματιστεί με μερικές καταστάσεις του φιλμ.
360 trailer από FilmBoy-gr
