Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.
Ο 66χρονος υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθέτης Rob Reiner έχει μια λαμπρή καριέρα να κοιτάει πίσω του.
Τι να πρωτοθυμηθεί … το Stand By Me, το When Harry Met Sally, το A Few Good Men, ακόμη και το Misery;
Η καριέρα του ωστόσο, πήρε μια περίεργη πορεία τον τελευταίο καιρό.
Με εξαίρεση το ανέλπιστο χιτ The Bucket List το 2007, ο σκηνοθέτης έχει υποχωρήσει σε μικρότερες ταινίες, χωρίς μεγάλο budget και χωρίς το cast που θα έφερνε μεγάλες απαιτήσεις.
Πώς καταφέρνει όμως να συνεχίζει να κάνει ταινίες με συναίσθημα και υγιεινό χαρακτήρα, ταινίες που σε αγγίζουν και σε ‘γεμίζουν’, είναι απορίας άξιον.
Το The Magic of Belle Isle προάγει τα πρωτόγνωρα ενδιαφέροντα του Reiner στο ‘μικρότερο’ σινεμά, με μια ελαφρώς πιο νικηφόρα νότα από προηγούμενες παρόμοιες δουλειές (από το Flipped για παράδειγμα), όχι τόσο στην εικόνα ή τη τεχνική όσο στο συναίσθημα και την οικειοποίηση των εικόνων.
Γιατί το The Magic of Belle Isle θα σε αγγίξει.
Όχι επιτηδευμένα, ούτε με βαρύγδουπες συναισθηματικές πτώσεις των χαρακτήρων, αλλά με τη μαγεία και τη λάμψη μιας ταινίας που αγαπάς …χωρίς καλά καλά να καταλαβαίνεις γιατί.
Ένα αλκοολικό στραβόξυλο με κινητικά προβλήματα, ο Monty (Morgan Freeman, Olympus Has Fallen) μετακομίζει στην παραλιακή πόλη της Belle Isle για το καλοκαίρι.
Όχι με τη θέλησή του αλλά λόγω της επιμονής του ανιψιού του (Keenan Thompson), ο οποίος ελπίζει ότι η αλλαγή στο τοπίο, θα αναθερμάνει το πάθος του θείου του για το γράψιμο, όντας βραβευμένος συγγραφέας κάποτε.
Το σπίτι βρίσκεται δίπλα σε αυτό της Charlotte (Virginia Madsen, Red Riding Hood) που ζει με τις τρεις κόρες της, Willow (Madeline Carroll, Mr. Popper’s Penguins), Finnegan (Emma Fuhrmann) και Flora (Nicolette Pierini).
Ο Monty βρίσκεται αντιμέτωπος με αδιάκριτους γείτονες και με τη μεσαία κόρη Finnegan, που θέλει να μάθει περισσότερα για τη διαδικασία της συγγραφής και το πώς θα επεκτείνει τη φαντασία της.
Αν και βουτηγμένος στο αλκοόλ, ο Monty αποφασίζει να συνεργαστεί με τη Finnegan, ερχόμενος έτσι πιο κοντά στην οικογένεια και πυροδοτώντας μια χημεία με τη Charlotte, τη διαζευγμένη μητέρα που προσπαθεί να κρατήσει όρθια την οικογένειά της χωρίς μια πατρική φιγούρα.
Βρίσκοντας τη δημιουργικότητα του, ο ανανεωμένος Monty επιστρέφει σταδιακά στη γραφομηχανή του, φτιάχνοντας μικρές ιστορίες για τη μικρή Flora και ασκήσεις ‘φαντασίας’ για τη μεσαία Finnegan.
Το σενάριο του Guy Thomas είναι χαρακτηριστική γραφή συγγραφέα, με διακοσμητικά στοιχεία στην αφήγηση που χαϊδεύουν τα αυτιά σου, τόσο όσο αν διάβαζες μια όμορφη νουβέλα.
Η ιστορία κυλάει όμορφα ενώ τα συγγραφικά τρικ του Monty στη Finnegan αλλά και στο διανοητικά καθυστερημένο παιδί μιας άλλης γειτόνισσας (στον οποίο έδωσε νόημα στη ζωή του με τη δημιουργία και μόνο μιας φανταστικής ιστορίας που τον ήθελε …βοηθό του), είναι πραγματικά απίστευτα.
Ακόμα και το φλερτ προς τη Charlotte γίνεται μέσω των ιστοριών για τη μικρή Flora, ιστορίες που τις διαβάζει η μαμά της πριν κοιμηθεί και πιάνει η ίδια το νόημα.
Αν προσθέσεις και τη γραφική πόλη του Belle Isle (γυρίστηκε στο Greenwood της Νέας Υόρκης, αν ενδιαφέρεστε) με τα εξειδικευμένα μαγαζάκια, τους εκκεντρικούς αλλά καλοσυνάτους κατοίκους και τις πανέμορφες εικόνες παραθεριστικού παραδείσου που δένουν και το οπτικό, το The Magic of Belle Isle γίνεται εξαιρετικά …εθιστικό.
Θαρρείς ότι θα καθαρίσεις το κεφάλι σου από τη βρωμιά και τη τραχύτητα των απλών ταινιών, βλέποντας το.
Τόσο …smooth μου φάνηκε.
Ο Reiner δεν υπερβάλει διόλου με τις υπο-ιστορίες του, αντίθετα προσφέρει τον τέλειο τρόπο για να αποτραβήξει κατά διαστήματα το ενδιαφέρον του θεατή από το πιθανό φλερτ των δύο, φέρνωντας στο προσκήνιο όλο και περισσότερες αλληλεπιδράσεις.
Ο Monty έχει ένα θέμα το σκύλο που βρήκε στο σπίτι, που τον λένε Ringo αλλά εκείνος τον φωνάζει Spot, υπάρχει ο μάνατζερ του που προσπαθεί να τον πείσει να πουλήσει τα δικαιώματα του βιβλίου του για ταινία, υπάρχει η εφηβεία της μεγάλης κόρης, το δικαστήριο με τον πρώην, ο εκκεντρικός γείτονας (Fred Willard, Youth in Revolt) που τον καλεί σε κηδεία κάποιου άγνωστου, το παιδί με τα διανοητικά, οι ασκήσεις της Finnegan, οι ιστορίες της Flora … και μπορώ να λέω μέχρι να βαρεθείτε.
Με κάποιο μαγικό τρόπο, όλες αυτές οι υπο-ιστορίες έχουν τρομερό ενδιαφέρον και προσφέρουν πολλά παραπάνω από απλώς αποπροσανατολισμό (όπως σκοπό έχουν σε άλλες ταινίες).
Ο Morgan Freeman ελαφρώς πιο γερασμένος από όσο τον θυμόμουν, είναι απολαυστικός ως γκρινιάρης αλκοολικός στα πρόθυρα αυτοκτονίας που μαλακώνει σταδιακά, γίνεται πατρική φιγούρα και ερωτεύεται.
Η Virginia Madsen (επίσης ελαφρώς γερασμένη) δεν είχε μεγάλο πεδίο να αναπτύξει το ρόλο της, αλλά τα παιδιά – και ειδικά η Emma Furhmann στο ρόλο της περίεργης, θρασύτατης αλλά κι ευέξαπτης μικρής που θέλει να μάθει τα πάντα από τον συγγραφέα - είναι άλλο ένα ατού.
Δεν κατάφερα να δω με καλό μάτι το φλερτ του Freeman με τη Madsen, ίσως λόγω της ηλικιακής διαφοράς που φαίνεται να έχουν οι χαρακτήρες τους (ο Monty είναι γερασμένος ανάπηρος, τη στιγμή που τη Charlotte τη γνωρίζουμε με σορτσάκια στη στέγη να μαστορεύει).
Μάλλον υπερέβαλε εκεί ο Reiner, αλλά προς τιμή του, δεν τράβηξε τη σχέση σε στιγμές …μεγάλης οικειότητας.
Ευτυχώς, λέω εγώ.
Το Magic of Belle Isle είναι μια κυριολεκτικά όμορφη ταινία, από αυτές που αγαλλιάζεις βλέποντας, και από έναν σκηνοθέτη που μας έχει δώσει άφθονα το συναίσθημα και τη μαγεία όμορφων ταινιών.
Και όσο για μαγεία, το The Magic of Belle Isle έχει άφθονη.
Προβλήθηκε στις αμερικάνικες αίθουσες στις 6 Ιουλίου 2012.
The Magic of Belle Isle trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
