Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Την στιγμή που θα διαβάζεις αυτό το κείμενο, το Filmboy θα έχει ξεπεράσει τις ένα εκατομμύριο επισκέψεις.
Πέρα από το προφανές, δηλαδή την χαρά που νιώθω για αυτή την επιτυχία, παράλληλα θεωρώ πως αυτό το γεγονός σηματοδοτεί την αφετηρία μιας νέας εποχής για την διαδικτυακή μας οικογένεια.
Και για καλή μας τύχη, αυτό το ευχάριστο νέο συμπίπτει με τον ερχομό μιας εξαιρετικής ταινίας.
Γιατί αυτή την φόρα δεν θα σου παρουσιάσω άλλη μια μέτρια ταινία ή ένα συμπαθητικό έργο που θα ξεχάσεις με το που βγεις από την αίθουσα.
Αυτή την φόρα, θα σου μιλήσω για μια ταινία που με άφησε άφωνο.
Το Side Effects.
Η Emily (Rooney Mara, The Girl With the Dragon Tattoo) είναι μια νέα γυναίκα που πάσχει από βαριάς μορφής κατάθλιψη.
Όταν ο άντρας της (Channing Tatum, Magic Mike) αποφυλακίζεται και επιστρέφει πίσω στην ζωή της, εκείνη νομίζει πως θα καταφέρει να κάνει μια νέα αρχή.
Όμως τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε φανταστεί.
Η κατάσταση της χειροτερεύει μέρα με την μέρα ώσπου τελικά φτάνει στο απροχώρητο.
Στην κορύφωση της ψυχικής της ασθένειας, η Emily κάνει μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας.
Το επόμενο πράγμα που θυμάται είναι να βρίσκεται στο νοσοκομείο με ελαφρά τραύματα και να εξετάζεται από τον ψυχίατρο Jonathan Banks (Jude Law, Anna Karenina).
Εκείνος θεωρεί πως η Emily χρειάζεται ιατρική βοήθεια, αλλά πως είναι περιττό να παραμείνει στο νοσοκομείο αφού δεν αποτελεί κίνδυνο για την κοινωνία.
Έτσι αναλαμβάνει να την «κουράρει» προσωπικά στο ιδιωτικό του ιατρείο.
Οι συνεδρίες των δύο προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς, μα η νεαρή κοπέλα συνεχίζει να βρίσκεται σε αυτή την ανησυχητική κατάσταση.
Χωρίς να έχει πλέον επιλογή, ο Jonathan της προτείνει κάποια πειραματικά αντικαταθλιπτικά χάπια που του σύστησε η συνάδελφος του Victoria Siebert (Catherine-Zeta Jones, Playing for Keeps), για να απαλύνει έστω και επιφανειακά τον πόνο της.
Αν και αρχικά το συγκεκριμένο φάρμακο φαίνεται να βοηθάει την ασθενή, τα πράγματα παίρνουν μια περίεργη τροπή από την στιγμή που η Emily αρχίζει να υπνοβατεί και να λειτουργεί χωρίς να έχει την παραμικρή συνείδηση των πράξεων της.
Αυτό είναι και το σημείο-κλειδί για την ταινία.
Μέσα σε δευτερόλεπτα, όλα αλλάζουν.
Ένα ζευγάρι καταστρέφεται, ένας γιατρός βρίσκεται μπλεγμένος σε μια υπόθεση που μπορεί να διαλύσει την καριέρα του και ένα μυστήριο που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί, ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας.
Εδώ νομίζω πως πρέπει να βάλω μια τελεία.
Και αν νομίζετε πως ήδη αποκάλυψα πολλά για την υπόθεση του Side Effects κάνετε λάθος, καθώς αυτό που σας περιέγραψα είναι μόνο η αρχή του.
Το συγκεκριμένο σενάριο έχει τόσα πολλά και διαφορετικά επίπεδα που θα ταράξει ακόμα και τους πιο θανατικούς σινεφίλ.
Οι ανατροπές εμφανίζονται αιφνιδιαστικά και ακατάπαυστα καθώς η ιστορία σε μεταφέρει από το δράμα στο ψυχολογικό θρίλερ, χωρίς να σε αφήνει να ανασάνεις.
Την ίδια στιγμή που νομίζεις πως έχεις αρχίσει να αντιλαμβάνεσαι τι συμβαίνει, βρίσκεσαι στο κενό καθώς τα πάντα έχουν αλλάξει.
Όμως, τί θα ήταν μια εξαιρετική ιδέα, χωρίς τους κατάλληλους ηθοποιούς να την εκτελέσουν;
Και όταν μιλάμε για ηθοποιούς, ο πρώτος από τον οποίο πρέπει να ξεκινήσουμε είναι ο Jude Law, o άνθρωπος που, στα μάτια μου, είναι η επιτομή του σύγχρονου ηθοποιού.
Ένα από τα λίγα άτομα που με το πέρασμα του χρόνου κατάφεραν να ξεπεράσουν τα στεγανά του Hollywood και να αναδυθούν σε κάτι πολύ περισσότερο.
Και στην συγκεκριμένη ταινία δίνει ίσως την πιο έμπειρη ερμηνεία του.
Με μια αρκετά "εσωτερική" ερμηνεία και δίχως περιττούς συναισθηματισμούς, παρουσιάζει υποδειγματικά έναν άνθρωπο που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να καταστραφεί.
Η Rooney Mara συνεχίζει τις σωστές επιλογές και μας συστήνεται πλέον όχι ως το Κορίτσι με το Τατουάζ αλλά ως η καταθλιπτική Emily, σε έναν ρόλο που της ταιριάζει γάντι και καταφέρνει να αποδείξει πως δεν είναι ένα ακόμα one hit wonder και πως έχει πολλά να προσφέρει.
Για τον Channing Tatum δεν έχω να σχολιάσω κάτι το ιδιαίτερο, καθώς η συμμετοχή του στην εξέλιξη του έργου είναι περιορισμένη.
Ωστόσο, υποδυόμενος έναν δεύτερο ρόλο έκανε αισθητή την παρουσία του με θετικό τρόπο.
Αναμενόμενα, η μόνη αρνητική παρουσία στο cast ήταν η Katherine-Zeta Jones που εμφανώς έχει χάσει όχι μόνο ένα κομμάτι της γοητείας της, αλλά και την επαφή της με την κάμερα.
Ξινή και αδιάφορη, δεν νομίζω πως θα καταφέρει να κερδίσει τις εντυπώσεις παρά τον ιδιαίτερο ρόλο που της έχουν αναθέσει.
Για το τέλος, εσκεμμένα, άφησα τον αμφιλεγόμενο Steven Soderbergh.
Ξέρω πως πολλά ακούγονται και πως ακόμα περισσότερο λέγονται για τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη, όμως θα προτιμήσω να απέχω από αυτή την διαδικασία.
Για μένα, είναι ένας ακόμα σκηνοθέτης που ενώ έχει το ταλέντο (βλέπε Traffic) καταναλώθηκε άσκοπα σε αρκετά εμπορικά project, που εν τέλει δεν τον βοήθησαν να ξεχωρίσει.
Και για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν αυτή θα είναι όντως η τελευταία του ταινία, ωστόσο για ένα πράγμα είμαι σίγουρος.
Πως αν εγώ ήμουν σκηνοθέτης, έτσι θα ήθελα να ολοκληρώσω την καριέρα μου.
Στο Side Effects ο Soderbergh βρίσκει τον παλιό καλό του εαυτό.
Διατηρεί μια ολοκληρωμένη οπτική και δημιουργεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα.
Ακόμα, χρησιμοποιεί με υποδειγματικό τρόπο την τεχνική της τρεμάμενης κάμερας και άλλα indie τεχνάσματα, ενώ δεν παραλείπει να προσθέσει τα γνωστά του φίλτρα και τους αγαπημένους του χρωματισμούς.
Νομίζω πως κάθε μορφής επίλογος είναι περιττός στο συγκεκριμένο review, καθώς η γνώμη μου για αυτό το έργο είναι σαφής.
Αν έπρεπε να πω κάτι όμως, θα έλεγα πως το Side Effects είναι μια από τις ταινίες που σε κάνουν να αγαπάς το σινεμά λίγο περισσότερο.
Στις αίθουσες από 7 Μαρτίου.
Side Effects trailer από FilmBoy-gr
