Γράφει η Χρύσα Φραγκούδη.
Την δεκαετία του 1950, ο κόσμος έχει βγει επιτέλους από τον πόλεμο και υπάρχει μεγάλη ανάγκη έκφρασης...
Νεα κινήματα τέχνης αναδεικνύονται και παλιότερα επανεμφανίζονται.
Έτσι, έχουμε τον νεο Ντανταϊσμό, τον αφηρημένο εξπρεσσιονισμό, την γέννηση της pop art και τόσα άλλα.
Και μπορεί όλα αυτά να σας φαίνονται βαρετά, αλλά όπως θα δούμε έχουν άμεση σχέση ακόμα και με τον κινηματογράφο.
Έτσι λοιπόν, η δεκαετία ξεκινάει όπως τελείωσε αυτή του 1940, με αφίσες εικονογραφησης και γράμματα στο χέρι.
Ωστόσο, καθώς η δεκαετία προχωράει αρχίζουν να εμφανίζονται διαφορετικά “στησίματα” και τεχνικές ακόμα και για την ίδια ταινία.
Σιγά σιγά παρατηρούμε εντελώς μοναδικές και πρωτότυπες συνθέσεις, που πηγάζουν αποκλειστικά από τον εκάστοτε καλλιτέχνη και αργότερα θα αποτελέσουν πρότυπο για άλλες αφίσες...
Μινιμαλ (Gigi), 3D γραμματα( Ben Hur), κομικ λογικη ( From here to Eternity)…
Και φυσικά, δειλά δειλά εμφανίζεται και η φωτογραφία στην αφίσα, η οποία όπως όλοι ξέρουμε αποτελεί πλέον την παραδοσιακή τεχνική για τον σχεδιασμό κινηματογραφικής αφίσας.
Τέλος, στα μέσα της δεκαετίας του ’50, εμφανίζεται ένας καλλιτέχνης, ο οποίος δημιουργεί μοναδικές αφίσες, αφίσες που μέχρι και σήμερα αντιγράφονται και αποτελούν σημείο αναφοράς...
Είναι ο Saul Bass, για τον οποίο ίσως μιλήσουμε αργότερα σε κάποιο αφιέρωμα και είμαι σίγουρη οτι όλο και κάποια αφίσα του θα έχετει δει...
1.jpg)
