Γράφει η Χρύσα Φραγκούδη.
Μετά από διάλειμμα μιας εβδομάδας, συνεχίζουμε το Artwork Files με την δεκαετία του 1970.
Μια δεκαετία η οποία μας έδωσε μερικές από τις μεγαλύτερες
ταινίες όλων των εποχών, ταινίες μοναδικές, πρωτοποριακές ακόμα και
εντυπωσιακές.
Και φυσικά, η γραφιστική και η τυπογραφία εξελίσσονται παράλληλα
και συμβαδίζουν με τον λαμπερό κόσμο του Hollywood.
Από που να ξεκινήσει κανείς;
Μοναδική
ταινία, μοναδική γραμματοσειρά...
Το λογότυπο της ταινίας καθιστά σαφές εξαρχής
οτι υπάρχει κάποιος που κινεί τα νήματα, κάποιος που επηρεάζει τις ζωές όλων.
Βάζει δηλαδή τον θεατή στο κλίμα της ταινίας, πριν καν μπεί στην σκοτεινή
αίθουσα!
Τhe Exorcist (1973)…
Μια αφίσα που «προσφέρει» την ιδανική ποσότητα μυστηρίου, τρόμου και αγωνίας. 
Ατμοσφαιρική αφίσα, σε ασπρόμαυρο, με λιτή γραμματοσειρά, που δεν τραβάει την προσοχή απο το main artwork της ταινίας.
Ταινία
βίαιη, αποκρουστική, δεικτική, σαρκαστική...
Και μια γραμματοσειρά έντονη,
γεωμετρική αλλά παράλληλα ασύμμετρη, με ολοστρόγγυλα Ο και οφθαλμούς (τα μικρά
κυκλάκια που βρίσκονται στο εσωτερικό των γραμμάτων) πο παραπέμπουν ξεκάθαρα
στα ορθάνοιχτα, έντρομα μάτια του πρωταγωνιστή.
Alien
(1979) και Star Wars (1977)…
Δυο ταινίες
βασισμένες σε περιπέτειες στο διάστημα, έναν χώρο σχετικά καινούριο εκείνη την
εποχή, με τόσο διαφορετική προσέγγιση
και αισθητική.
Ειδικά για το λογότυπο του Star Wars, κυκλοφορούν στο Hollywood διάφορες ιστορίες, άλλες
παρανοϊκές και άλλες όχι και τόσο.
Όπως για παράδειγμα, οτι το λογότυπο δεν
είναι παρα μια συνέχεια του φλερτ scifi/disco,
που είχε ήδη ξεκινήσει απο το 2001: A Space Odyssey, ή οτι ο δημιουργός της ταινίας George Lucas, ζήτησε από την γυναίκα
η οποία είχε αναλάβει τον σχεδιασμό του λογοτύπου, να του φτιάξει κάτι
«φασιστικό», εφόσον όλη η ταινία περιέχει αρκετά στοχεία φασισμού (παντοδύναμες
αυτοκρατορίες, στολές, στρατούς κλπ).
Θεωρία ή πραγματικότητα, σημασία έχει οτι
τα λογότυπα των ταινιών αποκτούν δικό τους χαρακτήρα, κατακτούν την θέση που
τους αξίζει και αποτελούν αντικείμενο συζήτησης και σημείο αναφοράς μέχρι και
σήμερα.
Πλέον, δεν υπάρχουν μανιέρες, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στησίματα, οι αφίσες εξελίσσονται, μεταλλάσονται και το ποστερ κάθε ταινίας ακολουθεί τον δικό του, ξεχωριστό δρόμο.
Πλέον, δεν υπάρχουν μανιέρες, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στησίματα, οι αφίσες εξελίσσονται, μεταλλάσονται και το ποστερ κάθε ταινίας ακολουθεί τον δικό του, ξεχωριστό δρόμο.
