Γράφει ο Kostas Tsokos.
Tony Stark, ιδιοφυϊα, πολυεκατομμυριούχος, πλέιμποϊ, φιλάνθρωπος.
Iron Man, η τεχνολογία, η στολή, το ηρωικό στήριγμα ζωής, η περσόνα που τον μετέτρεψε σε κάτι περισσότερο.
Από ένας πανέξυπνος πολυεκατομμυριούχος εφευρέτης και πωλητής οπλικών συστημάτων και αυτάρεσκος παρτάκιας-γυναικάς, ο Tony Stark εξελίχθηκε τόσο στα κόμικ όσο και στις ταινίες σε πρότυπο υπερήρωα με αλτρουιστικές προκτάσεις χαρακτήρα.
Όμως ο άνθρωπος κάνει τη στολή ή η στολή τον άνθρωπο;
Ιδού η απορία αν θέλουμε να παραφράσουμε την γνωστή κότα και το αυγό της.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΟΙ ΚΟΜΙΚ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ IRON MAN
Παρ΄όλη την επιτυχία των Blade, X-Men, Spider-Man (που ανήκουν σε άλλα studio) τα οποία σιγά σιγά ανέβαζαν και περισσότερο την επιτυχία κόμικ μεταφορών σε πιο δυσθεώρητα ύψη, χωρίς τον Iron Man δεν θα υπήρχε τίποτα.
Γιατί όσο κι αν ανέβαιναν οι εισπράξεις, οι κριτικές χειροτέρευαν (Spider-Man 3, X-Men 3, Fantastic Four...ποια Blade: Trinity, Elektra, κατ΄ς Cat...woman;) ενώ κάπου ανάμεσα ξεπήδησε και ένας Nolan-ικός Μπατμανίδης (Batman Begins) που ήταν καλός αλλά ακόμα δεν μας είχε αφήσει....μακάκες (Dark Knight).
Οι κόμικ ταινίες όμως (οκ...οι κινηματογραφικοί παραγωγοί-χαρτογιακάδες αν θέλουμε να δούμε την άλλη όψη) ήταν έτοιμες για ένα ρίσκο που θα τις έσπρωχνε στο επόμενο βήμα, της ακόμα μεγαλύτερης έκρηξης.
Απομακρυνόμενοι από Tom Cruise (αρχικός Tony Stark) και Nικ Κασσαβέτη (αρχικός σκηνοθέτης) όπως ακουγόταν κάποτε, αποφάσισαν να προσλάβουν τον κωμικό σκηνοθέτη Jon Favreau και το άλλοτε ταλέντο Robert Downey Jr που ξέχασε κι ο ίδιος πως το κατείχε, στο δρόμο για τα "μπες-βγες" των πρεζο-αλκoολικών κλινικών απεξάρτησης.
Και κάπως έτσι τον Μάη του 2008 ήρθε μια απολαυστική ταινία-ερμηνεία και μια ανέλπιστη επιτυχία ενός μέχρι πρότεινος ήρωα-δευτεράντζα σε σχέση με πάντα με τα γούστα του ευρύτερου κοινού των κόμικ μυθοπλασιών.
Γιατί όποιον και να ρωτούσες τότε, δεν θα του ερχόταν πρώτος στο νου ο Iron Man, ενώ και στα κόμικ είχε καταλήξει να θεωρείται villain μετά το εμβληματικό μέγα crossover Civil War, όντας και ουσιαστικός υπαίτιος για τον 'θάνατο' του Captain America.
Οι καιροί όμως αλλάζουν και ο Σιδεράνθρωπας κατέληξε ήρωας Α' Κατηγορίας, αρχηγός και υποκινητής σε κάτι νέο: α) το ενοποιημένο κινηματογραφικό κόμικ σύμπαν των Disney-Marvel Studios και β) για πρώτη φορά, στην κορύφωση συγκερασμού των μύθων, με μια ταινία-μάζωξη συνόλου υπερηρώων.
Διπλή ανάσταση λοιπόν, τόσο για τον Iron Man όσο και για τον Robert Downey Jr, σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κινηματογραφικα comeback της ιστορίας (που είναι ο Μίκης ο Ρουρκ;)
Προς τα που προχωράει λοιπόν το franchise μετά το βαρετό Αvengers filler του Iron Man 2 και τους υπερεπιτυχημένους, έξυπνους και συναρπαστικούς Εκδικητές;
ΥΠΟΘΕΣΗ
Η πλοκή της ταινίας, παίρνει βασικά στοιχεία από το "Extremis" story arc (2005-2006) του σεναριογράφου Warren Ellis (Transmetropolitan, Authority, Planetary, John Constantine:Hellblazer) και του σχεδιαστή Adi Granov (υπέροχα τα λιτά, ψυχρής τεχνολογικής υφής, σχέδια του).
Μια ιστορία, που ανανέωσε τον μύθο του Σιδεράνθρωπα για τα τελευταία χρόνια, αποτελώντας και την οπτική έμπνευση (στολή κλπ) για την πρώτη ταινία του 2008.
Προσθέσανε λοιπόν και έναν κλασικό villain που έλειπε, μερικές λεπτές συνδέσεις με τα προηγούμενα, όπερ και εγέννετο ο Σιδεράνθρωπας ο 3ος.
Μετά τα γεγονότα των Avengers, ο Tony Stark άλλαξε προς το καλύτερο αλλά παράλληλα ο τρόπος που αντιλαμβάνεται πλέον τη ζωή και τον κόσμο, δεν μοιάζει όπως πριν.
Δεν είναι ο μόνος υπερήρωας ή έστω μηχανικά ενισχυμένος ήρωας και πλέον ο κίνδυνος φαντάζει εξωπραγματικός όταν έχεις συνειδητοποιήσει πως έχεις για συμμάχους διαστημικούς θεούς και για εχθρούς εξουσιομανείς, επικίνδυνες, μαχητικές εξωγήινες φυλές.
Κάπου εκεί εμπλέκονται δύο παλιότεροι γνωστοί του, οι επιστήμονες Maya Hansen (Rebecca Hall, The Awakening) και Aldrich Killian (Guy Pearce, Prometheus).
O Killian που παλιότερα ήταν ένας σπασίκλας επιστήμονας με αναπηρία, εξελίχθηκε σε μορφονιό, ηγούμενος πλέον της οργάνωσης AIM που αναπτύσσει τον βιολογικό ορό Extremis.
Ο Extremis με κάποιο τρόπο μπορεί και επεμβαίνει στο ανθρώπινο DNA, με μικρά νανορομπότ που εισέρχονται στον οργανισμό επαναπρογραμματίζοντας τον, αναγεννώντας χαμένα άκρα, θεραπεύοντας άμεσα την οποιαδήποτε πληγή και ενισχύοντας συνολικά την δύναμη.
Με τον Extremis ο Killian σκοπεύει να αλλάξει τον κόσμο, έχοντας συμπαραστάτρια την Maya Hansen, συν-εφευρέτη του Extremis και κάποτε "one night stand" ειδύλλιο του Stark (...κλασικά!).
Όμως αν πέσει σε λάθος χέρια, ο Extremis μπορεί να πάρει...εξτρεμιστικές προεκτάσεις (λογοπαίγνιο intended!) και να χρησιμοποιηθεί ως όπλο.
Κάπου εδώ έρχεται και ο Mandarin (Ben Kingsley, The Dictator) που θέλει να χρησιμοποιήσει τον Extremis για δικούς του σκοπούς, προσλαμβάνοντας ανθρώπους με χαμένα μέλη (ή πρώην στρατιώτες και πεζοναύτες) κάνοντας δοκιμές πάνω τους και μετατρέποντας τα πετυχημένα πειράματα σε δικά του βιολογικά όπλα, με σκοπό να σπείρει την τρομοκρατία στην "γκοντ μπλες Ameri-cunt".
Ο Tony, με υπερ-Tony-σμένο το badass ηθικό, δεν μασάει και αφού απειλήσει τον Mandarin (με την γνωστή από τα trailer, καταστροφή της έπαυλης του να ακουλουθεί), θα βρεθεί σε μια μοναχική διαδρομή που θα βάλει σε δοκιμασία τον εαυτό του και τις εκρήξεις πανικού του.
Μέσα απ'όλα αυτά, θα προσπαθήσει να βγει όσο το δυνατόν αλώβητος, να επιστρέψει δριμύτερος και να προστατέψει τους δικούς του ανθρώπους.
Γιατί...είναι ο Iron Man!
ΘΕΤΙΚΑ
Πτώση, επαναφορά και λύτρωση, σε γενικότερα "darky" πλαίσια είναι το κλασικό υπερηρωικό σενάριο που πουλάει ζεστά τελευταία, ακόμα και στα blockbuster, λόγω των σκοτεινών καιρών που ζούμε.
Τα είδαμε σε Dark Knight Rises, Skyfall θα τα ξαναμαναδούμε και στο Star Trek: Into Darkness και αποτελεί ένα εθιστικά κλισέ σενάριο που αν το χειριστούν σωστά σε προδιαθέτει για ένα συναρπαστικό δύωρο.
Πετυχημένη η έναρξη με τα φλασμπάκ, σωστή η αλα Spider-man σκέψη αφήγησης του Tony Stark στα αρχικά δρώμενα και φινάλε και ενώ ουσιαστικά ήταν αυτόνομη ταινία, έβρισκες πολλάκις αρεστή την διακριτική σύνδεση με τους Avengers (οι εφιάλτες του Tony, μια κουβέντα με τον James Rhodes και μια αναφορά στον Thor).
Έξυπνα επίσης, τα σκηνοθετικά τρικ στις σκηνές του Mandarin, που εμφάνιζαν σιγά σιγά την παρουσία του, μέσα από λόγια και πράξεις που ακούγονταν από ντοκιμαντερίστικης αισθητικής, ειδησεογραφικά πλάνα και προσέδιδαν μια αληθοφάνεια και πραγματική αίσθηση τρομοκρατίας.
Ο Robert Downey Jr. (The Avengers) παραμένει εξαιρετικά συνεπής και ισορροπημένος στον συγκερασμό δραματικής με κωμική ερμηνεία.
Οι ατάκες και τα τσιτάτα, οι σοβαροί διάλογοι με Pepper, το "σκασμένο" βλέμμα μετά από ψαρωτικές σκηνές όπου έκανε τη στολή να υπνοβατεί, τρομάζοντας αυτόν και την Pepper μέσα στον ύπνο τους.
Η ερμηνεία του 1ου Iron Man δεν ξεπερνιέται και ούτε πρόκειται, λόγω της περισσότερης φρεσκάδας που είχε τότε ο ρόλος.
Όμως εδώ, όσο ωριμάζει ο χαρακτήρας του Tony Stark, άλλο τόσο ιδανικός αποδεικνύεται ο ηθοποιός τόσο στο χιουμοριστικό όσο και στο αγέρωχο "δεν αστειεύομαι" ερμηνευτικό του στυλ.
Το τελευταίο θα το καταλάβεις πιο πολύ στην τελική σεκάνς, πότε με το κρυφτούλι ("είδες τίποτα;"..."μπά...κοίταξα πολύ γρήγορα") και πότε με την εκδικητική μανία και μπουνιές του Iron Man απέναντι σε εχθρούς.
Η Pepper εξελίσσεται σαν χαρακτήρας, γίνεται πιο δυναμική, λιγότερο "κυρία σε απόγνωση" και η Gwyneth Paltrow (The Avengers) αν και την θεωρώ νερόβραστη σαν θηλυκή παρουσία, αλληλοσυμπληρώνει και σιγοντάρει ιδανικά τον πρωταγωνιστή με την χαριτωμένη, διακριτικά σπιρτόζα όσο και ρεαλιστικά δραματική ερμηνεία της.
Ο James Rhodes (Don Cheadle, The Guard) έχει λίγο μεγαλύτερο ρόλο, έχοντας βάψει τη στολή σε μορφή Iron Captain America, ακούγοντας πλέον στο όνομα Iron Patriot και εξυπηρετώντας τα χρέη του Προέδρου, σε σχέση με τον ανεξάρτητο Tony Stark.(στα κόμικ, Iron Patriot ήταν η νέμεσις του Spider-Man, Norman Osborn που με την περιβολή αυτή ηγείτο των Dark Avengers).
Οι 2-3 σεκάνς δράσης που υπάρχουν εδώ, είναι οι καλύτερες που έχουν υπάρξει μέχρι τώρα στο franchise, καλογυρισμένες και αρκούντως αγωνιώδεις, βοηθούμενες και από τα-όπως αναμενόταν- αληθοφανέστατα ψηφιακά εφέ.
Η καταστροφή της έπαυλης του Stark ήταν από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές που μπορεί να ζήσει ένας φαν των κόμικ κινηματογραφικών μεταφορών και φυσικά έκοβε την ανάσα η σεκάνς με το αιωρούμενο επιτελείο του Air Force One και την προσπάθεια του Tony να σώσει τους πάντες όταν μπορεί να κουβαλήσει μόνο 4 άτομα.
Nerd-tastic ηρωική σκηνή, για πολύ "standing ovation"(γαμώ την 'αμερικανιά' μου!).
Όσο για το φινάλε, με το σκηνικό του εργοστασίου που έφερνε αρκετά σε buddy movie σεκάνς από τα Φονικά Όπλα (και με αντίστοιχες ατάκες μεταξύ Tony-James Rhodes) ήταν δυνατό, με τις στολές του Tony παρούσες, την κάθε μία με διαφορετικό σχεδιασμό, κοψίματα, χρώμα και οπλισμό.
Την παράσταση έκλεψαν κυρίως η Mark 17/Heartbreaker με τον μεγάλο θώρακα και unibeam στο κέντρο, η Mark 35/Red Snapper με τα μεγάλια χέρια-δαγκάνες, η χοντροκομμένη Mark 38 (a.k.a. Hulkbuster) που αν και την είδαμε για πολύ λίγο γκρέμιζε τα πάντα και η βασική του, που αυτή τη φορά ήταν η Mark 47 με τα κίτρινα-μουσταρδί χρώματα στα αντίστοιχα σημεία που οι προηγούμενες είχαν κόκκινο.
Ήταν μάλιστα αυτή, που συνδέονταν με την νανονοτεχνολογία Extremis επιτρέποντας στον Stark να την χειρίζεται με το μυαλό του ακόμα και όταν δεν την φοράει, προσφέροντας μας μερικές καλές στιγμές χιούμορ (δείπνο με Pepper) και άλλες τόσες με εξαιρετικά κουλ πετάγματα στον άερα και τα κομμάτια της στολής να έρχονται και να κολλάνε ένα-ένα πάνω στον Tony (και ξέρετε που μπορεί να πόνεσε αυτό!)
Ο μεγαλύτερος ρόλος του Aldrich Killian (αυτοκτονεί στην αρχή του κόμικ) και η μη εστίαση σε έναν μόνο φορέα του Extremis ως κεντρικό κακό, βελτίωναν ορισμένα από τα ελαττώματα του αντίστοιχου κόμικ, για όποιον ενδιαφέρεται.
Να μην ξεχάσουμε το cameo του μέγιστου Marvel-ικού κομιξοδημιουργού Stan Lee, που εδώ το έχεις χάσει αν κλείσεις το ματάκι για ένα δευτερόλεπτο.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Ο Shane Black που σκηνοθετεί και έχει γράψει το σενάριο με τον Drew Pearce, έμοιαζε ο ιδανικός άνθρωπος που θα ανανέωνε το franchise του Σιδεράνθρωπα μετά το βαρετό γέμισμα του Iron Man 2.
Σεναριογράφος στο Φονικό Όπλο και υπεύθυνος για μία από τις ταινίες που Αδικήθηκαν σύμφωνα και με το Filmboy μας/σας, έδειχνε πως ξέρει να μοιράζει σωστά το χιούμορ και τις συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές σε ένα πακέτο δράσης ενώ είχε υποσχεθεί ένα "θρίλερ του Tom Clancy" με τον Iron Man να αντιμετωπίζει πραγματικούς και όχι υπερφυσικούς τρομοκράτες κακούς.
Δυστυχώς τελικά, μάς διέψευσε πλήρως μπερδεύοντας τα όρια ταινίας δράσης και χιούμορ, το οποίο αρκετές φορές άγγιζε τα όρια της παρωδίας.
Καταρχάς, όπως και στο Dark Knight Rises, υπήρξε ελάχιστη από την υπερηρωική περσόνα του κεντρικού χαρακτήρα, με την ταινία να παίρνει τουλάχιστον καμιά ώρα για να προχωρήσει και κανένα κλίμα απομόνωσης αδιεξόδου του ήρωα όταν του πλασάρεις από δίπλα...ένα παιδάκι!
Ειλικρινά...όλο το μεσαίο κομμάτι της ταινίας θα μπορούσε και να λείπει, καθώς δεν είχε καμία σχέση με την δύσκολη, ψυχοβγαλτική διαδρομή του Tony, που την παρομοίαζαν με το πρώτο μισό του 1ου Iron Man.
Ακολούθησαν μερικές ακόμα κοιλιές με διαλόγους μεταξύ Pepper και της διασκοσμητικής Maya Hansen και μια αλά Mission Impossible-Tom Clancy προσπάθεια του Tony, να δείξει πως μπορεί να εισβάλλει, μόνο με ένα πιστόλι και να τα καταφέρει.
Μια ακόμα σκηνή που κούραζε, τραβώντας υπερβολικά τη διάρκεια της με τις χιουμοριστικές μανιέρες και σωζόταν μόνο από την ερμηνεία του πρωταγωνιστή.
Οι 2-3 καλές σκηνές δράσης ήταν μεν αξιόλογες (αν και η τελευταία είχε υπερβολικά κοφτό μοντάζ σε ορισμένα πλάνα), όμως έμοιαζαν λίγες και μακρινές σε σχέση με το υπόλοιπο σύνολο.
Όσο για τον Mandarin ενώ ο Ben Kingsley είναι ηθοποιάρα τόσο στα απειλητικά, σοβαρά του λόγια, όσο και στα χιουμοριστικά, το σενάριο ρίχνει μεγάλο "fail" στον κλασικό Iron Man villain.
Δεν θέλω να κάνω spoil, αλλά δεν είναι αυτός που νομίζετε και ενώ περιμένεις να αποκαλυφθεί μια ανατροπή ως προς τον χαρακτήρα του με κάποιο hint...η ταινία τελειώνει, ο κακός ήταν...αλλού γι'αλλού τελικά και εσύ μένεις με ένα γιγάντιο face palm προσγειωμένο στο κούτελο σου, για το τι ακριβώς ήταν αυτό το καρικατουρίστικο πράγμα που είδαμε.
Όχι σε Mandarin, περισσότερο σε...Ματίνα Mandarin-άκη έφερνε.
Το μεγαλύτερο ελάττωμα όμως της ταινίας, που μπορεί να αρέσει στους κομιξάδες, αλλά ίσως ξενίσει μερικούς, είναι η ροπή του Iron Man στα πιο υπερφυσικά στοιχεία.
Δεν θέλαμε να δούμε ξανά, έναν που θα κλέψει την αντίστοιχη τεχνολογία για να φτιάξει στολές-ρομπότ ενώ σίγουρα θα ήταν περίεργο αν ο Mandarin είχε την κόμικ προέλευση του (Ασιάτης με δέκα εξωγήινα μαγικά δαχτυλίδια σαν του παλιού "Σε ζητώ στα Σινεμά" Βαλάντη, που έκαναν τα πάντα και προήλθαν από σκάφος...εξωγήινης φυλής δράκων...όχι Γιάγκων.)
Όμως άνθρωποι που ξερνάνε φωτιές και μοιάζουν φαινομενικά ανίκητοι, είναι κάτι που δεν έδενε όσο περίμενα, σε σχέση με το υπόλοιπο κλίμα της ταινίας.
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ (...ΕΩΣ ΠΟΛΛΟΙΣ!)
Εκεί που περιμέναμε το πιο θεαματικό και σκοτεινό για το franshice του Σιδεράνθρωπα, προέκυψε ένα ακόμη Iron Man 2, στο λίγο πιο "darky" με υπερβολική δόση χιούμορ που ακύρωνε σχεδόν κάθε καλή στιγμή (δεν χρειαζόμαστε σε κάθε καλή ηρωική πράξη, από ένα "fail" στο καπάκι) και αρκετά μεγάλες κοιλιές ίσα με αυτή που θα αποκτήσω αν συνεχίσω την υπερβολική κατανάλωση ποπ κορν, μπύρας, σοκολάτας και γαριδακίων.
Και ανησυχούσα με τα 109 λεπτά που είχε αναφέρει αρχικά το imdb.
Όταν έχεις τόσο λίγη δράση και αποτυχημένο Mandarin, ακόμα και σε σχέση την εκδοχή που περιμέναμε, θα ήταν προτιμότερο ένα πιο σφιχτοδεμένο θέαμα.
Οι Disney-Marvel θέλησαν να επαναλάβουν τον εαυτό τους προσφέροντας ένα ακόμη ασφαλές και ανώδυνο θέαμα, με PG-13 κοινότυπο σενάριο.
Θα του χαριστώ μόνο και μόνο για την χαρισματική παρουσία ερμηνεία του Downey Jr και την εξέλιξη του χαρακτήρα του...άντε και για τις σκηνές με αεροπλάνο και εργοστάσιο, παρουσία στολών.
Αλλά κύριοι...σοβαρευτείτε.
Δεν είμαστε σίγουροι πότε θα ξαναδούμε Iron Man (με Robert Downey Jr ή χωρίς), όμως ή αγκαλιάστε πλήρως τις πιο μεταφυσικές ιστορίες του Stark ή παραμείνετε στους lame κακούς που αντιγράφουν την τεχνολογία του Stark, αλλά με καλύτερα αποτελέσματα ως προς τον χειρισμό της ιστορίας.
Αντί για σχεδόν παρωδιακό buddy movie δεν συνδυάζετε κανά Armor Wars και Dragon Seed saga;
Με αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα...δεν νομίζω πως θα προέκυπτε πιο cheesy.
Στις αίθουσες από 25 Απριλίου
Υ.Γ. 1: Μείνε μετά τους τίτλους τέλους για μια προσωπική εξομολόγηση σε έναν γνωστό μας ...δόκτορα!
Υ.Γ. 2: Μετά τους υπερεπιτυχημένους Avengers, η Marvel ξεκίνησε να μπαίνει στο ήδη προσχεδιασμένο της πρόγραμμα για την 2η Φάση του ενοποιημένου κινηματογραφικού σύμπαντος της.
Ο Iron Man θα συνεχίσει λογικά να είναι ο μπροστάρης των κινηματογραφικών παραγωγών της Marvel και λογικά θα τον ξαναδούμε στο Avengers 2.
Και ενώ το Iron Man 3 δεν προσέφερε την ανανέωση που περιμέναμε, εσείς μείνετε στις θέσεις σας, γιατί ακολουθούν προσεχώς στην μεγάλη οθόνη:
THOR: THE DARK WORLD (8 Νοεμβρίου 2013)
CAPTAIN AMERICA: THE WINTER SOLDIER (4 Απριλίου 2014)
και...GUARDIANS OF THE GALAXY (1 Αυγούστου 2014)
Iron Man 3 trailer 3 από FilmBoy-gr
1.jpg)
