Γράφει ο Τάσος Σαμπάρ.
Κάποιες σειρές ανεξάρτητα από το πόσο καλό σενάριο, καλή σκηνοθεσία ή μουσική, αυτό που τις εξυψώνει (στα μάτια μου αλλά και σε ποιότητα) είναι ο πρωταγωνιστής.
Ένας ηθοποιός που στα μάτια σου γίνεται ένα με τον ήρωα και που τόσο είναι εμβληματικός και ταιριαστός, που δεν μπορείς να φανταστείς άλλον στη θέση του (πχ ο Brian Cranston στο Breaking Bad).
Η σειρά που θα παρουσιάσω σήμερα έχει αυτό το χαρακτηριστικό.
Αν και έχει εκπληκτικό και δυνατό σενάριο, αυτό που την ανεβάζει στο επίπεδο ποιότητας που βρίσκεται είναι ο Kelsey Grammer (I Don't Know How She Does It).
Το Boss είναι ένα πολιτικό θρίλερ, που παρουσιάζει με τρόπο μοναδικό το πώς λειτουργεί το πολιτικό παιχνίδι, με όλη τη βρωμιά που φαντάζεσαι να επικρατεί...
Στο κέντρο της ιστορίας είναι ο δήμαρχος του Σικάγο Tom Kain.
Ο Kain μαθαίνει ότι πάσχει από Άνοια με Σωματίδια Λούι, μία εκφυλιστική ασθένεια του εγκεφάλου, που θα επιτεθεί ραγδαία και θα επηρεάσει τις σωματικές και νοητικές λειτουργίες του δήμαρχου.
Ο Kain που κατέχει αυτή την ισχυρή θέση (ο δήμαρχος μιας τόσο μεγάλης πόλης της Αμερικής, χειρίζεται τεράστια κεφάλαια και επηρεάζει το πολιτικό σκηνικό και στις κυβερνητικές αλλά και προεδρικές εκλογές) είναι ένας άνδρας αποφασιστικός και με ισχυρή ατσάλινη θέληση.
Με μια δόση εγωκεντρισμού, θα αποφασίσει να αποκρύψει το γεγονός από τον τύπο, τους συνεργάτες και την οικογένεια του και θα παλέψει μόνος του ενάντια σε ψευδαισθήσεις, κρίσεις, πολιτικούς αντιπάλους και οικογενειακά προβλήματα.
Από αυτή τη στιγμή ξεκινάει η σειρά.
Εκλογές τρέχουν και το παιχνίδι αρχίζει.
Απειλές, σκάνδαλα, προδοσίες, φόνοι και επικοινωνιακά τεχνάσματα, χρησιμοποιούνται από όλες τις μεριές και οδηγούν σε ένα τρομερό φινάλε της πρώτης season στο οποίο ο Tom Kain θα μας δείξει γιατί ο τίτλος της σειράς είναι Boss (προφανώς όχι λόγο της κολόνιας).
Μαζί με τον Grammer παίζει η Connie Nielsen (Perfect Sense), η Hannah Ware (Shame), ο Troy Garity (Gangster Squad), ο Jeff Hephner και η Kathleen Robertson.
Το εκπληκτικό, με συνεχείς διακυμάνσεις και τρομερό φινάλε, σενάριο απογειώνεται με την τρομερή ερμηνεία του Kelsey Grammer.
Οι εκφράσεις του σου δείχνουν επακριβώς τον εσωτερικό πόνο του προσωπικού κόστους κάθε απόφασης, γιατί φυσικά ο Boss δεν πρόκειται να δείξει αδυναμία ποτέ, ενώ στα μάτια και στο σώμα μπορείς να διακρίνεις την παρακμή που προκαλεί η αρρώστια.
Για αυτό τον ρόλο, βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα.
Στη 2η σεζόν οι απαιτήσεις είναι τεράστιες.
Οι ανατροπές και οι αλλαγές σε συνεργάτες και συμμάχους, όπως και η προχωρημένη κατάσταση της υγείας του Kain, μας κάνει να αναρωτιόμαστε για το ποια είναι η επόμενη μέρα για τον Boss.
Πλέον η αρρώστια δημιουργεί ρήγματα στην ωφελιμιστική κρίση του Kain κάνοντας τον παρορμητικό και συναισθηματικό.
Παράλληλα, γεγονότα του παρελθόντος βγαίνουν στην επιφάνεια ενώ, προφανώς λόγω του συναισθηματισμού που του προκαλεί η κατάσταση της υγείας του, αποφασίζει να εφαρμόσει ένα project μιας γκετοποιημένης περιοχής που ο ίδιος κατέστρεψε στις αρχές της καριέρας του.
Στο σχέδιο του αυτό, που είναι ένας τρόπος εξιλέωσης θα βρει απέναντι του όλους τους πρώην συμμάχους του.
Την ίδια στιγμή οι κυβερνητικές εκλογές είναι σε εξέλιξη, ένα ακόμα ταμπλό για το πολιτικό πόκερ του Kain.
Η κατάσταση της υγείας του όμως χειροτερεύει δίνοντας στους προσωπικούς δαίμονες του, σώμα και φωνή.
Πλέον γίνεται δύσκολο το να καταλάβει το τι είναι πραγματικότητα και τι όχι.
Επειδή όμως ξέρεις ποιος είναι ο τίτλος της σειράς, περιμένεις με αγωνία ποια θα είναι η ανατροπή και το πώς θα διαχειριστεί την κρίση που περνάει, και αυτός και η πόλη.
Καταλήγοντας, θέλω να πω ότι το Boss, μια σειρά 20 επεισοδίων έως τώρα, είναι ένα από τα όχι και τόσο γνωστά μαργαριτάρια που θα ανακαλύψετε στην Αμερικάνικη τηλεόραση.
Καλή θέαση και περιμένω τα σχόλια σας…
1.jpg)
