Διαβάζοντας ένα αμερικάνικο κείμενο για άσχετο με τα κινηματογραφικά θέμα, έπεσε το μάτι μου στον επίλογο του συγγραφέα, ο οποίος τελείωνε το κείμενό του ευχόμενος Happy 'Earth Day’!
Βλέπετε, το κείμενο είχε ημερομηνία 22 Απριλίου, μια ημερομηνία που ονομάστηκε Ημέρα της Γης, κατά την οποία διοργανώνονται εκδηλώσεις σε ολόκληρο των κόσμο με στόχο την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά θέματα.
Αρχικά λοιπόν, εγώ το διάβασα ‘Happy Earth’ Day… και σκέφτηκα ότι η Γη η ίδια δεν πρέπει να είναι καθόλου χαρούμενη.
Στην πραγματικότητα, η Γη έχει σκυλιάσει από το κακό της και γυροφέρνει τσαντισμένη εξ αιτίας της κάκιστης χρήσης των πόρων της από την ανθρωπότητα εδώ και εκατοντάδες χρόνια, της μη εκτίμησης του μεγαλείου της και των σκοτωμών που γίνονται από τους ανθρώπους ώστε να μπορούν να χρησιμοποιούν καλύτερα αυτούς τους πόρους...
Αυτή δεν είναι ευτυχισμένη.
Εμείς γιατί θα πρέπει να είμαστε;
Το σινεμά, και ειδικότερα η στήλη Σκηνές που Αγαπήσαμε, μου προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να θυμίσω σε όλους μας την εύθραυστη κατάσταση της Γης.
Μπορεί να φαίνεται μεγάλη και άτρωτη στα μάτια μας, αλλά το μόνο που χρειάζεται είναι να έρθει μία σκηνοθέτις όπως η Mimi Leder και να τα τινάξει όλα στον αέρα, χάρη στα καλύτερα CGI που υπήρχαν το 1998.
Το Deep Impact είναι μια πραγματικά εξαιρετική ταινία που θα μπορούσε εύκολα να μπει και στις Ταινίες που Αδικήθηκαν, λόγω του ότι προβλήθηκε την ίδια χρονιά με το Armageddon του Michael Bay και δεν έτυχε της αναγνώρισης που της άξιζε (παρόμοια περίπτωση με το The Thin Red Line).
Η σκηνή της καταστροφής όμως παραμένει για μένα μία από τις καλύτερες και πιο touchy σκηνές καταστροφής του κόσμου που έχουμε δει στον κινηματογράφο.
1.jpg)
