Ή splatter, αφού η ταινία είναι ουσιαστικά μια αναβίωση του "φοιτητές πηγαίνουν για διακοπές και σφάζονται" concept που διέδοσε τα slasher/splatter movies.
Τα 70's τα επινόησαν, τα 80's τα τελειοποίησαν και τα 90's τα έκαναν ξανά δημοφιλείς.
Στο The Evil Dead πρωταγωνιστεί ο Bruce Campbell ως Ash, ένας από τους 5 φοιτητές που ταξιδεύουν σε μια καλύβα σε μια απομακρυσμένη τοποθεσία για λίγο ρομαντισμό, και αντ'αυτού βρίσκουν ένα σωρό προβλήματα.
Στην καλύβα θα βρουν ένα βιβλίο που μπορεί να καλεί τους νεκρούς και κασέτες που ηχογραφήθηκαν από προηγούμενους κατοίκους της καλύβας, προειδοποιώντας για το περιεχόμενο του βιβλίου και τα κακά πνεύματα που καραδοκούν στο δάσος.
Οι φοιτητές φυσικά δε θα πιστέψουν το βιβλίο και τις κασέτες, αλλά σύντομα, τα κακά πνεύματα που ζουν στο δάσος θα πάρουν χαμπάρι τους νέους επισκέπτες στη καλύβα και θα βγουν ...να παίξουν.
Μετά από έναν αριθμό θυμάτων, θα πρέπει ο Ash, ο κλαψιάρης δειλός της παρέας, να βρει το θάρρος και να αρπάξει ένα αλυσοπρίονο...
Ξαναλέω, το The Evil Dead είναι μια ευθεία ταινία τρόμου.
Φτιάχτηκε για να τρομάξει και υπάρχουν πολύ λίγα αστεία που γίναν από πρόθεση.
Δεδομένου ότι αυτή ήταν μια πολύ, πολύ low budget προσπάθεια από τον σκηνοθέτη Sam Raimi, υπάρχουν πολλά φτηνά ειδικά εφέ, πολύ κακές ερμηνείες από άπειρους ηθοποιούς και τεχνικά λάθη.
Ακόμα κι έτσι, το The Evil Dead με κοψοχόλιασε όταν το πρωτοείδα έφηβος, και προκαλώ τους νεότερους που έχουν δει μόνο τις συνέχειες ή τα νεομοντέρνα horror, να δούνε πώς μια ταινία παραγωγής 1979 μπορεί να τους τρομάξει ακόμα και σήμερα.
Ένας πολύ νεαρός Bruce Campbell ηγείται του cast και παίζει έναν πάρα πολύ δειλό Ash (και ο χαρακτήρας αυτός ποτέ δεν έχασε εντελώς την ετικέτα του δειλού, αργότερα στις συνέχειες) που του παίρνει αρκετό διάστημα για να μπει στο τριπάκι του ηρωισμού.
Ο Campbell παρά την απειρία του, εξακολουθεί να είναι το καλύτερο συστατικό της ταινίας.
Είναι απολαυστικό να βλέπεις την εξυπνακίστικη προσωπικότητά του να εμφανίζεται σταδιακά και αργότερα να τον βλέπεις στο αποκορύφωμα της ταινίας να σώζει τη μέρα.
Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Sam Raimi γύρισε τη ταινία με μια 16mm camera (η επιλογή όλων των κινηματογραφιστών που δεν έχουν budget) και ως εκ τούτου, η ταινία οπτικά δε μοιάζει με τις σημερινές παραγωγές.
Μόλις τα πνεύματα επιτίθενται στην καλύβα, το αίμα ρέει ελεύθερα, οι άνθρωποι δαιμονίζονται τριγύρω και ακόμη και τα δέντρα βιάζουν ένα από τα κορίτσια. (Ναι, καλά ακούσατε, τα δέντρα βιάζουν ένα από τα κορίτσια.)
Από μια διαφορετική οπτική, έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς οι deadites (τα κακά πνεύματα του franchise), εξελίσσονται από καταστροφικά φαντάσματα που διψούν για αίμα σε αυτό το πρώτο φιλμ, σε αστειευόμενους αγκαλίτσες στο Army of Darkness.
Eξακολουθώ να μην είναι απόλυτα βέβαιος γιατί η ταινία μετεξελίχθηκε σε τόσο χοντροκομμένη χιουμοριστική γλαφυρότητα, αλλά υποθέτω ότι θα έχει να κάνει με τον Raimi και τον Campbell και την αίσθηση τους ότι η σειρά δεν θα μπορούσε να πάει προς κάποια άλλη κατεύθυνση εκτός από τα καρτουνίστικα εδάφη.
Η αλήθεια όμως είναι ότι η σειρά έχασε πολύ μεγάλο μέρος των πλεονεκτημάτων της (αν όχι όλο) για να χρησιμοποιήσει ατάκες στυλ The Three Stooges, αλλά ίσως και να ήταν αναπόφευκτη.
Τίποτα καλό δεν διαρκεί για πάντα.
Το The Evil Dead ήταν σίγουρα ένα από τα καλύτερα no-budget horror films που εμφανίστηκαν στις αρχές του 1982, και παραμένει ένα τέτοιο ακόμα και σήμερα.
Πολύ δύσκολα θα βρείτε σήμερα μια ταινία τρόμου με τόσο περιορισμένα μέσα που να ξεπερνά το The Evil Dead σε δημιουργικότητα, ενθουσιασμό και αγνό τρόμο.
Αυτό θα κρατήσει το μύθο του για πάρα πολλά χρόνια ακόμα (αν και το φετινό remake είναι πράγματι αξιόλογο).
The Evil Dead trailer από Horrorant
1.jpg)
