Γράφει ο Νίκος Δρίβας.
Οι ταινίες με βρικόλακες έχουν γίνει πολύ της μόδας τελευταία μετά την εφηβική έξαρση των ταινιών Twilight.
Kαι σαν να μην έφτανε η υπερτιμημένη πενταλογία (κι όμως ήταν τόσες ταινίες, με τις δυο τελευταίες να αποτελούν μια επίπονη δοκιμασία για τα νεύρα μας), έχουν αρχίσει να βγαίνουν κάθε λογής κακέκτυπα-αρπαχτές της αρπαχτής της Meyer.
Ένα τέτοιο είναι και το αδιάφορο Vamps της Amy Heckerling, το οποίο ενώ έχει μερικές (δυστυχώς ελάχιστες) έξυπνες και καλές στιγμές (που επιχειρούν να σατιρίσουν την Αμερικάνικη κοινωνία), αναλώνεται σε βαρετά κλισέ και άνοστα αστεία, που θα κάνουν ακόμα και της fan της Bella να δυσανασχετήσουν.
Η μόνη διαφορά του Vamps είναι ότι οι δυο πρωταγωνίστριες είναι πιο "περπατημένες" (και πιο μεγάλες φυσικά) από την Bella...
Κατα τα άλλα, υπάρχει το ίδιο πουριτανικό χιούμορ γεμάτο από άνοστα και ανέμπνευστα αστεία που δεν προσφέρουν τίποτα ούτε στο κεντρικό θέμα, ούτε στην εξέλιξη της ταινίας.
Η Stacy (Krysten Ritter, Breaking Bad) και η Goody (Alicia Silverstone, Butter) είναι δύο βρικολακίνες που απολαμβάνουν την κοσμική ζωή της Νέας Υόρκης.
Όλα είναι όμορφα μέχρι που ερωτεύονται δύο κοινούς θνητούς άντρες και τις κυνηγούν κυνηγοί βρικολάκων.
Και οι δύο πρέπει να κάνουν από μία επιλογή που θα διακυβεύσει την αθανασία τους.
Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, υπάρχουν μπόλικες cheesy ατάκες και διάλογοι, ικανοί να προκαλέσουν απανωτά facepalm, ωστόσο σίγουρα δεν είναι το μόνο πρόβλημα.
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι επιεικώς τραγικό, χωρίς ρυθμό και χημεία και φυσικά χωρίς κανένα μα κανένα κωμικό timing.
H Krysten Ritter και η Alicia Silverstone δεν βγάζουν τίποτα στην οθόνη που να μπορεί να σώσει το φτωχό υλικό από το ναυάγιο και χάνονται στην μετριότητα.
Δεν ξέρω βέβαια αν φταίει απόλυτα το υλικό ή οι ίδιες, διότι (ειδικά για την Silverstone) δεν την λές και από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς του Χόλιγουντ.
Γενικά, το cast δεν τραβάει πάντως με την Sigourney Weaver (The Cold Light of Day) φανερά εκτός κλίματος, σε μια κάκιστη στιγμη της καριέρας της.
Σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε την συνέχεια της κάθετης πτώσης της καριέρας του Malcolm McDowell (της εξαιρετικής κλασικής ταινίας A Clockwork Orange και πιο πρόσφατα του Silent Night) που γυρίζει την μια πατάτα μετά την άλλη, μην θυμίζοντας σε καμία περίπτωση τον αξιοπιστο ηθοποιό που μεγαλούργησε τις δεκαετίες '70 και '80.
Το Vamps θυμίζει περισσότερο αποτυχημένο επεισόδιο από sitcom παρά ταινία.
Μια ταινία χωρίς συνοχή, ρυθμό, χιούμορ, χωρίς τα πάντα.
Ακόμα και τα λίγα θετικά στοιχεία που αναφέραμε πιο πάνω, όχι απλά δεν αξιοποιούνται αλλά ξεχνιούνται και αμέσως.
Γενικά πρέπει το Χόλιγουντ σε ταινίες με αυτή τη θεματική να αφήσει πίσω το κεφάλαιο Twilight και να αρχίσει να διαφοροποιείται λίγο από το να κουράζει και να επαναλαμβάνεται με ταινίες που πιθανόν δεν συγκινούν ούτε 15χρονα.
Το Vamps έκανε πρεμιέρα στο Fantasy FilmFest στη Γερμανία τον Αύγουστο του 2012 και προβλήθηκε στις αμερικάνικες αίθουσες στις 2 Νοεμβρίου 2012.
Vamps trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
