Γράφει ο Αργύρης Σταματόπουλος.
Και να που φτάσαμε σχεδόν στο σήμερα!
Μετά και την παροιμιώδη αποτυχία του τέταρτου Superman, τα πλάνα για μελλοντικά projects ρίχνονται κυριολεκτικά στα τάρταρα (άτιμη κοινωνία..!).
Το πέμπτο φιλμ δεν υπήρχε περίπτωση να ξεκινήσει καν σαν concept υπό την αιγίδα της Cannon Films, γι αυτό και τα δικαιώματα του Supes επέστρεψαν στην εταιρεία του Alexander Salkind - κι από κει το 1993, ξανά πίσω στη Warner.
Στο μεταξύ, ο Superman κυριαρχεί στην παγκόσμια ποπ κουλτούρα, μέσω της τηλεόρασης και των κόμικς...
Στα τέλη του ’80 έρχεται η σειρά The Adventures of Superboy, με την τότε παιδούλα, νυν αγέραστη γυναικάρα Stacy Haiduk, ενώ μέσα στα 90’s η live-action σειρά Lois & Clark: The New Adventures of Superman και το Superman: The Animated Series σημειώνουν τηλεοπτική επιτυχία.
Ο Dean Cain (που θα είναι για πάντα ο πρώτος μου Superman) και η Teri Hatcher έγιναν τηλεοπτικές προσωπικότητες και θα παρέμεναν στις οθόνες για τέσσερα χρόνια.
Στο μεταξύ, ο Superman είχα κάνει έναν πλανητικό πάταγο στα κόμικς με… το θάνατο του!
Το 1992 ο χαρακτήρας πεθαίνει ηρωικά, αφήνοντας άφωνο τον πλανήτη (και τον πλασματικό και τον πραγματικό) σε ένα από τα πιο επικά sagas της ‘καριέρας’ του, για να επιστρέψει ένα χρόνο αργότερα, σε ένα ακόμη επικό storyline.
Το 2001, μια ακόμη τηλεοπτική σειρά θα ανέβαζε της μετοχές του ήρωα - και της εταιρείας του - και θα δημιουργούσε ένα απίστευτο trend για τα origin stories.
Το Smallville - ή ‘Σούπερμαν: Τα Χρόνια της Νιότης’ όπως το μάθαμε στην Ελλάδα - ήταν άλλη μια επιτυχημένα εθιστική τηλεοπτική συνήθεια, που έκανε αμέσως φίρμες τους νεαρούς τότε, νυν τριαντάρηδες, ηθοποιούς Tom Welling, Kristin Kreuk, Allison Mack, Erica Durance (γιατί υπάρχει θεός!), Justin Hartley και άλλους.
Δέκα χρόνια ήταν αυτά!
Πήγαινα λύκειο και τελείωσα τη σχολή και το φανταριλίκι, αναρωτώμενος κάθε χρόνο με τους φίλους μου τότε ‘πότε επιτέλους θα πετάξει ο Red/Blue Blur’.
Anyway, όσο καλά και προσοδοφόρα ήταν τα πράγματα στη μικρή οθόνη, άλλο τόσο μαύρα κι αποκαρδιωτικά ήταν στη μεγάλη.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000, το θέμα Superman ήταν σε ένα μόνιμο ‘production hell’.
Έχοντας η Warner Bros αποκτήσει πίσω τα δικαιώματα του χαρακτήρα, αμέσως βάλθηκε να κάνει μια καινούρια ταινία.
Το project βαφτίστηκε Superman Reborn, αλλά ουσιαστικά η Warner ήθελε μια οικογενειακή ταινία για να χτυπήσει νούμερα στις πωλήσεις παιχνιδιών.
Το draft του Jonathan Lemkin - και αργότερα του Gregory Poirier - είχε να κάνει με τη μάχη του Superman με τον Doomsday (στην οποία είχε σκοτωθεί στο κόμικ) και αυτό να οδηγήσει στο θάνατο και την ανάσταση του.
Όταν προσέλαβαν τον Kevin ‘Silent Bob’ Smith για να ξαναγράψει το σενάριο, ο Smith ένιωσε ότι δεν σεβόταν το μύθο του χαρακτήρα, έχοντας ως αποτέλεσμα ένα άλλο draft με το όνομα Superman Lives.
Πολλά ονόματα ηθοποιών είχαν ακουστεί για την ταινία, όπως ο infamous για το ρόλο του Superman, Nicolas Cage, ο Kevin Spacey, η Courtney Cox και ο Chris Rock - ακόμη και ο Michael Keaton, κάνοντας τον κόσμο να θεωρεί ότι θα υποδυθεί πάλι τον Batman.
Όταν ο Tim Burton μπήκε στο project, η δουλειά του Smith μπήκε στο περιθώριο, προς απογοήτευση του.
Όταν το 1998 είχε έρθει η στιγμή τα πράγματα να μπουν στην τελική ευθεία, η Warner θέλησε να κόψει το budget των $190 εκατομμυρίων.
Ακόμη, όμως, και με λιγότερο σπάταλα σενάρια η Warner δε μπορούσε να ανταποκριθεί οικονομικά και το project μπήκε στην αναμονή, με τον Burton να αποχωρεί και τις αμέσως επόμενες απόπειρες της Warner να φτιάξει ένα νέο κινηματογραφικό franchise για παιχνίδια να πέφτουν στο κενό.
Ήδη, μ’ αυτά και μ’ αυτά, βρισκόμαστε στο 2002 όπου μια νέα ταινία βρίσκεται στα σκαριά, υπό τον απλό και αδούλευτο τίτλο Batman Vs. Superman, σε concept του Andrew Kevin Walker και σενάριο του Akiva Goldsman.
Το draft είχε ως υπόθεση τους Batman και Superman, αφού οι ζωές τους έχουν πάρει την κάτω βόλτα, να έρχονται αντιμέτωποι μεταξύ τους και μετά να συμμαχούν εναντίον του Lex Luthor.
Το 2003 ήταν να αρχίσουν οι διαδικασίες για τα γυρίσματα, αλλά τελικά η Warner ακύρωσε την παραγωγή για να επικεντρωθεί κινηματογραφικά σε κάθε ήρωα ξεχωριστά.
Το επόμενο project που δεν είδε το φως του ήλιου - και της κάμερας - ήταν το Superman: Flyby, από μια ιδέα του J. J. Abrams.
Ήταν ένα reboot που έβαζε τον όλο μύθο διαφορετική βάση και παρουσίαζε νέες πτυχές των χαρακτήρων και των γεγονότων, όπως πχ έναν εμφύλιο πόλεμο στον Krypton, μια προφητεία για τον ερχομό του Kal-El στη γη ή τον Luthor να είναι παρανοϊκός κυβερνητικός πράκτορας.
Η εταιρία προσέγγισε τους Josh Hartnett (προσφέροντας του και $10 εκατομμύρια) και Jude Law για τον ομότιτλο ρόλο και τον Christopher Walken για το ρόλο του αρχισυντάκτη της Daily Planet, Perry White.
Μετά την άρνηση του Hartnett, διάφοροι ηθοποιοί ελαμβάνοντο υπόψην για τους ρόλους, πριν ο σκηνοθέτης Bret Ratner που είχε αναλάβει το project αποχωρήσει, εξαιτίας έντονων διαφωνιών με τον παραγωγό Jon Peters.
Η πρόσληψη, εν τέλει, του Brian Singer το 2004 θα είχε ως αποτέλεσμα το Superman Returns.
Αρχικά, ο Singer είχε παρουσιάσει στο ζεύγος Donner μια ιδέα για την επιστροφή του Superman μετά από 5 χρόνια απουσίας, η οποία είχε θετική ανταπόκριση από μέρους τους.
Έτσι, ενόσω ο Singer ήταν διακοπές, η Warner τον πλησίασε για να δώσει ζωή σε αυτή την ιδέα.
Για να ολοκληρώσει το σενάριο, δούλεψε μαζί με τους σεναριογράφους του X2, Michael Daugherty και Dan Harris.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις του 2005 στην Αυστραλία στα εκεί studios της Fox.
Τα visual effects αποτέλεσαν ένα μεγάλο κομμάτι της παραγωγής, με κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία να είναι η διάσωση του αεροπλάνου από τον Supes και το πρόσωπο του Marlon Brando ως Jor-El στο Fortress.
Τη μουσική επένδυση επιμελήθηκε ο John Ottman, διατηρώντας παράλληλα το original theme του John Williams.
Στο ρόλο του μπλε προσκόπου με τα βρακιά πάνω από τα παντελόνια επιλέχτηκε ο Brandon Routh ανάμεσα σε χιλιάδες υποψήφιους.
Η σύζυγος του Christopher Reeve είχε σχολιάσει τότε την ομοιότητα του με τον αποθανόντα άντρα της (το ατύχημα και ο θάνατος του οποίου έφτασαν στο αποκορύφωμα τις φήμες για την ‘κατάρα του Superman’ που είχε ξεκινήσει με το θάνατο του George Reeves και συνεχίστηκε και με άλλους ηθοποιούς).
Μαζί του ήταν ο Kevin Spacey στο ρόλο του Luthor, η Kate Bosworth ως Lois Lane και ο James Marsden στο ρόλο του συζύγου της Lois.
Η ταινία ήταν σαν ένα tribute sequel των δύο πρώτων ταινιών του Richard Donner, παραλείποντας τα γεγονότα του Superman III και IV, με τον Clark να επιστρέφει μετά από πέντε χρόνια απουσίας, τη Lois να έχει προχωρήσει με τη ζωή της και τον Luthor να είναι ελεύθερος και να καταστρώνει ένα σχέδιο αφανίζοντας δισεκατομμύρια κόσμο.
Η αντίδραση του κοινού και των κριτικών ήταν πολύ θετική, μιλώντας τόσο για την καλή δουλειά που έγινε στο εγχείρημα, όσο για την ομοιότητα του Routh με τον Reeve στα νιάτα του.
Αδιαμφισβήτητα, από τα πιο εκπληκτικά στοιχεία της ταινίας - και δεν το λέω μόνο εγώ - ήταν η ερμηνεία του Kevin Spacey ως Lex Luthor, αφήνοντας χιλιόμετρα πίσω την εν μέρει καρικατούρα του χαρακτήρα που είχε αποδώσει ο Gene Hackman.
Ο Spacey σαν Luthor, παρόλο που κινείτο στα ίδια πλαίσια της μεγαλομανίας και του οικονομικού κέρδους, ήταν πολύ πιο παρανοϊκός και αδίστακτος, δίνοντας τη σκοτεινή πτυχή που του ταίριαζε.
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα σχέδια για ένα sequel ήταν το φυσικό επακόλουθο, αλλά κάτι οι αποχωρήσεις των συντελεστών, κάτι η απεργία των σεναριογράφων, κάτι που η Warner απογοητεύτηκε από τα $391 εκατομμύρια εισπράξεις, το sequel ακυρώθηκε.
Το 2006, ωστόσο, ήταν μια φοβερή χρονιά για τους fans του ‘red panties’, καθώς κυκλοφόρησε σε DVD το Superman II: The Richard Donner Cut.
Η όλη προσπάθεια να υπάρχει η ολοκληρωμένη εκδοχή του Superman II του Donner ξεκίνησε από το 2001, όταν ο Michael Thau βρήκε στην Αγγλία υλικό από τα γυρίσματα των δύο πρώτων ταινιών, συμπεριλαμβανομένου και του ‘lost footage’, όπως βαπτίστηκε στο internet.
Ο ίδιος ο Donner δεν ενδιαφερόταν να ξανασχοληθεί με αυτό, αλλά το παγκόσμιο fan-base του Superman, μέσω του διαδικτύου και της αλληλογραφίας, προσπαθούσε να πείσει τη Warner να εκδώσει ένα τέτοιο cut.
Με τα πολλά, τα studio απάντησαν ότι υποστηρίζουν την ιδέα, αλλά υπάρχουν νομικά προβλήματα σχετικά με την εφαρμογή της.
Και όντως, πέρα από τη μη επιστροφή του Donner, η Warner είχε να λύσει το θέμα της ιδιοκτησία του υλικού, που ήταν ακόμη στην κυριότητα των Salkinds, καθώς και τις σκηνές στις οποίες εμφανιζόταν ο Marlon Brando.
Αφού λύθηκαν αυτά τα θέματα, ξεκίνησε η παραγωγή στα τέλη του 2005 με τον Thau παραγωγό.
Μετά από πολλές δημόσιες αρνήσεις, ο Donner τελικά συμφώνησε να συμμετάσχει στην παραγωγή, φέρνοντας μαζί του μάλιστα και τον Tom Mankiewicz που είχε γράψει το σενάριο για τον Donner στα τέλη των 70’s.
Αυτή η εκδοχή περιέχει - φυσικά - περισσότερο υλικό που γυρίστηκε από τον Donner, περιέχοντας σκηνές που δεν είχαν προβληθεί ή είχαν προβληθεί σε τηλεοπτικά cuts της εποχής, κρατώντας βέβαια υλικό από τις σκηνές του Richard Lester της τάξεως περίπου του 15%, ώστε να υπάρχει συνοχή.
Στα τέλη του 2006, το Superman II: The Richard Donner Cut ήταν πλέον γεγονός.
Δύο χρόνια αργότερα, και εφόσον ένα sequel του Superman Returns δεν ευδοκίμησε, η Warner άρχισε να παίζει με την ιδέα ενός reboot, συνεργαζόμενη με σεναριογράφους, σεναριογράφους κόμικς και σκηνοθέτες.
Η κεντρική ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα φιλμ, επανιδρύοντας τον ήρωα ανεξαρτήτως από προηγούμενα φιλμς του Batman ή του Superman.
Το 2010, μέσα στις συζητήσεις για το Dark Knight Rises, ο David S. Goyer παρουσίασε στον Christopher Nolan την ιδέα του για μια σύγχρονη εκδοχή του Superman, με τον δεύτερο να την παρουσιάζει με τη σειρά του στη Warner.
Η ταινία φαίνεται πως θα περιέχει αναφορές (ή έστω κάποια ‘Easter eggs’) σε άλλους ήρωες, παίζοντας με την πιθανότητα ενός ενιαίου κινηματογραφικού σύμπαντος της DC (τρέμε Marvel!).
Στα τέλη του 2010, προσελήφθη ο Zack Snyder να σκηνοθετήσει την ταινία, μετά από σκέψεις για διάφορους άλλους σκηνοθέτες, όπως ο Guillermo del Toro ή ο Robert Zemeckis.
Τα γυρίσματα διήρκησαν από τον Αύγουστο του 2011 (και στο FlimBoy τότε ψάχναμε το διαδίκτυο να βρούμε φωτογραφίες που να επιβεβαιώνουν, τουλάχιστον για τον υποφαινόμενο, ότι ναι δεν υπάρχει κόκκινο σώβρακο) έως και τον Φεβρουάριο του 2012.
Το Man of Steel, όπως ονομάστηκε η ταινία ακολουθώντας το trend του Σκοτεινού Ιππότη, βρίθει από γνωστούς και καλούς ηθοποιούς.
Στον κεντρικό ρόλο είναι ο Henry Cavill, γινόμενος έτσι ο τρίτος κατά σειρά Βρετανός ηθοποιός, μετά τον Christian Bale και τον Andrew Garfield, που παίζει έναν iconic αμερικάνικο σούπερ ήρωα.
Φήμες λένε ότι χρειαζόταν αρκετά λεπτά για να κάνει πρόβα την αμερικανική προφορά του, πριν ξεκινήσει το γύρισμα της εκάστοτε σκηνής.
Μαζί του η Amy Adams ως Lois Lane, ο Russell Crowe ως Jor-El, ο Kevin Costner ως Jonathan Kent, η Dianne Lane ως Martha Kent, ο Michael Shannon ως Zod, ο Laurence Fishburne ως ο πρώτος αφρο-αμερικανός Perry White και πολλοί άλλοι.
Ο Hans Zimmer, παρά τις αρχικές διαψεύσεις του, έχει επιμεληθεί το scoring της ταινίας και μάλιστα για να μην υπάρχουν συνδέσεις με τις προηγούμενες ταινίες, το ‘Superman March’ του Williams δεν πρόκειται να ακουστεί.
Πριν ακόμα βγει επισήμως στις αίθουσες (14 Ιουνίου στην Αμερική, 20 Ιουνίου στην Ελλάδα), ανακοινώθηκε ότι δρομολογείται το sequel του Man of Steel, με τους Snyder και Goyer να επιστρέφουν.
Ο Goyer συγκεκριμένα έχει υπογράψει συμβόλαιο με τη Warner για τρεις ταινίες, που περιλαμβάνει το Man of Steel, το sequel του και την κινηματογραφική μεταφορά της Justice League.
Βάσει της θετικής ανταπόκρισης του κόσμου στο υλικό που έχει κυκλοφορήσει μέσω των trailers και του promotion, η εταιρία θέλει να επισπεύσει τις διαδικασίες.
Και αν το Man of Steel είναι όπως το περιμένουμε να είναι, τότε μιλάμε, όχι απλώς για ένα reboot, αλλά για την αρχή μια νέας super hero εμπειρίας.
Και κάπου εδώ ολοκληρώνεται η τριλογία των 75 χρόνων του Superman από το FilmBoy.
Θα ακουστεί κλισέ το ‘η συνέχεια επί της οθόνης’, αλλά όταν μιλάμε για σινεμά δε γίνεται αλλιώς.
Παρόλο που ο ήρωας δεν ήταν πάντα στην προτίμηση μου, τα νέα δεδομένα που έχει φέρει η DC και η Warner έχουν βελτιώσει κατά πολύ την εικόνα του και εύχομαι να συνεχίσει έτσι για άλλα τόσα χρόνια.
Και θα σας μιλάνε για όλα αυτά τα εγγόνια του Χατζηπαπά!
Discover The Superman Within!
1.jpg)
