Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Ας υποθέσουμε ότι είσαι ένα γονιός που επιθυμεί να συνοδεύσει το αξιαγάπητο παιδί του στο σινεμά και σταδιακά να το εισάγει στον κόσμο της έβδομης τέχνης.
Για να λέμε την αλήθεια, για σένα το να πας να δεις ένα animation κατά κάποιο τρόπο αποτελεί συμβιβασμό.
Όχι επειδή δεν θαυμάζεις την εξέλιξη της τεχνολογίας ή τον δυναμισμό αυτής της νέας κινηματογραφικής εποχής, αλλά επειδή όπως και να το κάνουμε, οι περισσότερες family friendly ταινίες που απευθύνονται σε παιδικό κοινό είναι αρκετά συντηρητικές και περιορισμένες μέσα στα πλαίσια που έχουν οι ίδιες θεσπίσει για τους εαυτούς τους.
Αυτό το φαινόμενο, θα το αποκαλούσα 'το σύνδρομο της Disney'.
Παραμυθένιοι καθωσπρεπισμοί και συντηρητικοί ηρωισμοί περιτυλιγμένοι μέσα στα πλέον ξεπερασμένα πρότυπα περί καλού και κακού.
Είμαι πεπεισμένος πως και οι ίδιοι οι μικροί φίλοι του κινηματογράφου πρέπει να έχουν κουραστεί από την κλισέ δραματουργία των περισσότερων animation ταινιών.
Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις μέσα στον αχανή κόσμο των animation, όμως το Epic δεν είναι μια από αυτές.
Για την ακρίβεια, εκπροσωπεί ακριβώς αυτά τα στοιχεία που με "εκνευρίζουν" με τις περισσότερες παιδικές ταινίες.
Μια νεαρή κοπέλα που περνάει δύσκολη εφηβεία, η Mary (με τη φωνή της Amanda Seyfield, Les Miserables), επιστρέφει στο πατρικό της μετά τον τραγικό θάνατο της μητέρας της.
Εκεί θα επανασυνδεθεί με τον μισότρελο επιστήμονα πάτερα της, καθηγητή Bomba (Jason Sudeikis, The Campaign), που υποστηρίζει πως είναι στα πρόθυρα μιας καινοτόμας ανακάλυψης που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της επιστημονικής κοινότητας.
Ο καθηγητής Bomba είναι κάτι ανάμεσα σε περιβαλλοντολόγο και εντομολόγο και εξετάζει μια παρανοϊκή θεωρία που υποστηρίζει πως τα δάση δεν διατηρούνται από μόνα τους αλλά πως κατοικούνται από μικροσκοπικούς οργανισμούς παρόμοιους με ανθρώπους, που τα προστατεύουν.
Παρόλο που η μικρή Mary αμφισβητεί την θεωρία του πάτερα της, τελικά η ίδια θα αποτελέσει την μεγαλύτερη απόδειξη της ύπαρξης της.
Συγκεκριμένα, αφού το σκάει από το σπίτι της και κρύβεται μέσα στο δάσος γίνεται μάρτυρας μιας μεγάλης μάχης ανάμεσα σε αυτούς τους παράξενους οργανισμούς.
Σε αυτή την μάχη η βασίλισσα του δασούς (Beyonce Knowles, Obsessed) πεθαίνει στην προσπάθεια της να διασώσει τον μαγικό βολβό που αποτελεί την μοναδική σωτηρία της φυλής της και με έναν παράξενο τρόπο μετατρέπει την ίδια την Mary σε μικροσκοπικό άνθρωπο.
Πλέον η Mary βρίσκει τον εαυτό της αποκλεισμένο μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο, όπου κολλητοί της γίνονται ένα συντηρητικό σαλιγκάρι και ένας αποθρασυμένος γυμνοσάλιαγκας.
Παράλληλα αρχίζει να συνειδητοποιεί πως βρίσκεται στα χαρακώματα ενός ακατάπαυστου πόλεμου όπου οι Leafmen (οι καλοί της υπόθεσης) προσπαθούν να σώσουν το δάσος τους από τις επιθέσεις των παρασιτικών οργανισμών Boggans (κάτι σαν τους σημερινούς πολιτικούς, για να καταλάβεις).
Η αποστολή της Mary είναι να προστατεύσει τον μαγικό βολβό και να τον μεταφέρει στην βάση των Leafmen ώστε να μπορέσουν να τον διαφυλάξουν μέχρι να ανθίσει.
Στην διάρκεια αυτής της αποστολής η Mary θα γνωρίσει τον έρωτα στα μάτια ενός αντιδραστικού πιτσιρικά, θα αποκτήσει νέους φίλους και σε βάθος χρόνου θα συνειδητοποιήσει ποσό της λείπει ο εκκεντρικός πατέρας της.
Το Epic - σε σκηνοθεσία Chris Wedge - είναι ένα αψεγάδιαστο animation υψηλής οπτικής ποιότητας.
Το 3D του περιέργως δεν κουράζει ούτε στο ελάχιστο και ο κόσμος που δημιουργεί σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή.
Όμως το ποσό καλογυαλισμένο και φροντισμένο είναι το Epic, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναιρέσει το μετριότατο σενάριο του.
Ένα σενάριο που δεν νομίζω να ικανοποιήσει ούτε καν το γούστο των μικρών κινηματογραφόφιλων.
Απλοϊκό και τετριμμένο αναπλάθει την ίδια γνωστή ιστορία (ταξίδι-αποστολή-μάχη-όλοι μαθαίνουν κάτι για τον εαυτό τους στην πορεία) μέσα σε ένα ενδιαφέρον animated πλαίσιο.
Ακόμα και με τις πιο αγνές προθέσεις να παρακολουθήσεις την ταινία, εάν είσαι έστω και λίγο υποψιασμένος σινεφίλ την έχεις πατήσει καθώς θα βρεις διάφορα μικροπράγματα που θα σε ξενίσουν.
Όπως οι βοηθητικοί χαρακτήρες του γυμνοσάλιαγκα και του σαλιγκαριού που όσο απολαυστικοί και να είναι, αυτόματα θα μεταφραστούν στο μυαλό σου ως μια κακή έκδοση των R2D2 και C3PO.
Ενώ οι αθώες κλοπές του Epic θα συνεχιστούν και σε άλλες πτυχές του σεναρίου, όπως για παράδειγμα στις εναέριες μονομαχίες πάνω σε φτερωτά πλάσματα αλά Avatar.
Για να το θέσω διαφορετικά, το Epic είναι μια ακόμα ταινία των Blue Sky Studios που ωστόσο δεν μπορεί να διεκδικήσει τα σκήπτρα από το Ice Age ή το Robots, ενώ αν αποπειραθούμε να την συγκρίνουμε με άλλα animation, ότι με δυσκολία ξεπερνάει το μέτριο.
Όσο για το οικολογικό μήνυμα που θέλει να περάσει, καλύτερα να το αφήσω ασχολίαστο καθώς αποτελεί κάτι το τόσο απλοϊκό και ακαθόριστο ταυτόχρονα, που δίχως αμφιβολία θα συγχύσει και θα μπερδέψει τους μικρούς σινεφίλ.
Το Epic είναι μια από αυτές της ταινίες που με κάνουν να εμμένω ακόμα περισσότερο στην άποψη μου πως τα παιδιά αξίζουν κάτι καλύτερο από έναν καλογυαλισμένο και εντυπωσιακό κόσμο που θα δώσει το έναυσμα στην αχαλίνωτη φαντασία τους να ταξιδέψει.
Όχι, το 3D δεν είναι αρκετό.
Τα σημερινά παιδιά χρειάζονται συγκινήσεις.
Χρειάζονται ανατροπές και ορίζοντες.
Χρειάζονται έναν κινηματογραφικό Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Μόνο έτσι θα έρθει μια νέα εποχή για τον κόσμο του animation.
Στις αίθουσες από 6 Ιουνίου.
Epic trailer 3 από FilmBoy-gr