Γράφει ο Νίκος Δρίβας.
Έστω και σε εντελώς διαφορετικές εποχές, τόσο ο Seth Rogen, όσο και η Barbara Streisand έχουν αποδείξει ότι την κωμωδία την έχουν στο αίμα τους και μπορούν να κάνουν τον θεατή να ξεραθεί στα γέλια.
Kαι μόνο με αυτό το κριτήριο, η συνύπαρξη τους σε μια ταινία με θέμα ένα road trip, θα μπορούσε να εξιτάρει όλους τους fan της κωμωδίας.
Συν τοις άλλοις, το γεγονός πως και οι δυο ηθοποιοί βρίσκονται στα credit της παραγωγής, θα μπορούσε να μας ενθαρρύνει ακόμα περισσότερο οτι πρόκειται για μια ξέφρενη κωμωδία.
Το θέμα όμως εδώ είναι ότι δεν πρόκειται για καθαρόαιμη κωμωδία, αλλά για μια κομεντί πασπαλισμένη από τα συνηθισμένα ηθικοπλαστικά στοιχεία του Χόλιγουντ, τα οποία βέβαια στο φινάλε δεν είναι τόσο αντιπαθητικά όσο περιμένεις, αντίθετα μπορούν ακόμα και να συγκινήσουν...
Ο Andy, ένας μάλλον άσημος εφευρέτης (Seth Rogen, For A Good Time, Call...), καλεί την υπερπροστατευτική χήρα μητέρα του (Barbra Streisand, Little Fockers) να τον συνοδέψει σε ένα road trip από τη μία άκρη της Αμερικής στην άλλη, σε μια προσπάθεια να βρει ενδιαφερόμενους για το νέο του κατασκεύασμα.
Μόνο που η επεισοδιακή τους συνύπαρξη σε αυτό το ταξίδι, εκτός από αμέτρητα ευτράπελα θα αποδειχθεί μια ευκαιρία να αντιμετωπίσουν τις ενοχές που κουβαλά καθένας τους για την προβληματική προσωπική ζωή του άλλου.
Γι' αυτό άλλωστε και ο Andy βάζει σαν στόχο να φέρει τη μητέρα του σε επαφή με ένα παλιό της έρωτα.
Μετά τα 27 Dresses και The Proposal, η σκηνοθέτις Anne Fletcher βαδίζει στα γνώριμα μονοπάτια των κομεντί, αυτή τη φορά με μια δόση road movie, εν μέρει αποφεύγοντας αρκετές υπερβολικά γλυκερές στιγμές, ικανές να κάνουν τον θεατή (που βλέπει τα ίδια και τα ίδα) να βαρεθεί.
Το δίδυμο Rogen-Streisand σε πείθει ότι πρόκειται για γιο και μάνα, και οι δυο ηθοποιοί υπηρετούν παραπάνω από ικανοποιητικά τους ρόλους τους.
Σε μικρότερους για να κριθούν ρόλους, ο Colin Hanks (Lucky), Yvonne Strahovski (Killer Elite), η Casey Wilson (Julie & Julia) και άλλοι.
Η Streisand ενοχλητική όσο χρειάζεται στις περισσότερες σκηνές (σε μερικές το παρακάνει, αλλά λογικό είναι σε τέτοιο ρόλο), προσφέρει περισσότερες στιγμές γέλιου από τον "μαζεμένο" (για τις ανάγκες του ρόλου) Rogen, ο οποίος με την σειρά του αυτή τη φορά παίζει σε κόντρα ρόλο, για τα δεδομένα του.
Πάντως είναι ντροπή να προτείνεται για Χρυσό Βατόμουρο από μερικούς ανόητους αμερικανούς, κοτζάμ Barbra Streisand, ακόμα και στα 70 της - λες και ξέχασε να παίζει με τα χρόνια.
Το σενάριο είναι αρκούντως ικανοποιητικό και σε καμία περίπτωση προχειρογραμμένο (σκεφτείτε τι μάπες έχουμε δει τα τελευταία χρόνια ειδικά στον τομέα των κομεντί).
Μπορεί να έχει κάποια όρια και να μην έχει υψηλά στάνταρ, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θέλει σε καμια περίπτωση να "εξαπατήσει" τον θεατή με προχειρότητες του ποδαριού.
Εγώ πάντως επιμένω ότι η ταινία προσφερόταν για μια τρελή κωμωδία αλλά τελικά δεν είναι, άσχετα με το ότι δεν απογοητεύει τελικά η εξέλιξη της.
Υπάρχουν κάμποσα αστεία και κάποιες καλές στιγμές μεταξύ των δυο πρωταγωνιστών, ωστόσο το μόνο προβληματάκι της ταινίας είναι ότι δεν υπάρχει σταθερός ρυθμός και αναπόφευκτα κάποια στιγμή υπάρχει "κοιλιά".
Και είναι κρίμα, διότι αφού επέλεξε αυτή τη ρότα, θα μπορούσε να ξεφύγει από μερικές πεπατημένες (κλισέ), οι οποίες δεν οδηγουν την ταινία πουθενά.
Πάντως το Guilt Trip σίγουρα δεν είναι ταινία χάσιμο χρόνου, αποτελεί τίμια επιλογή (σε αυτό που είναι διατεθειμένη να προσφέρει) για όποιον αποφασίσει να την δεί και απλά αδικεί τον εαυτό της σε κάποια σημεία, διότι έτσι όπως το πήγαινε θα μπορούσε να είναι λιγότερο στρωτή και flat σε κάποια σημεία.
Το The Guilt Trip προβλήθηκε στις ΗΠΑ στις 19 Δεκεμβρίου 2012 σε ευρεία διανομή, αλλά άνοιξε με μόλις $5 εκατομμύρια, ενώ στην Ελλάδα κυκλοφόρησε σε DVD από την Odeon στις 29 Μαίου 2013, με τίτλο Η Κατάρα της Μητέρας μου.
The Guilt Trip trailer από FilmBoy-gr
