Γράφει ο Κωνσταντίνος Παναγιώτου.
Ας του το μαρτυρήσει κάποιος στο αυτί... «Δεν είσαι ηθοποιός»!
Είσαι παλαιστής στο κουκλοθέατρο που λέγεται WWE και μάλιστα όχι από τους τίμιους (ποτέ δεν τον αγάπησα ως “The Rock”).
Παρ’ όλα αυτά, όταν το χρήμα «μιλάει» όλοι στέκονται σούζα.
Και αν ο Dwayne Johnson «πουλάει» και ολοένα δέχεται νέες προτάσεις για κινηματογραφικές παραγωγές, φταίτε εσείς που πάτε και του τα «ακουμπάτε» εμμέσως πλην σαφώς.
Πλέον μάλιστα, έχει περάσει σε νέο επίπεδο.
Σταμάτησε να πρωταγωνιστεί σε παραγωγές της πλάκας (βλέπε The Scorpion King) παίρνοντας πλέον μέρος και σε κατασκοπευτικές-αστυνομικές περιπέτειες.
Οϊμέ...
Εν πάσει περιπτώσει, ο Ric Roman Waugh τον εμπιστεύτηκε για το Snitch (ελληνιστί: «Το Καρφί»).
Το αποτέλεσμα;
Στον κάλαθο των αχρήστων μία ιδέα που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να πραγματωθεί απόλυτα εύστοχα, αποτυπώνοντας εξαιρετικά το κλίμα που αποπνέεται από το αέναο κυνήγι της Δίωξης Ναρκωτικών απέναντι στους μεγαλέμπορους.
Προσθέστε σε όλα αυτά ολίγον πιστολίδι και οδομαχίες (και μάλιστα με τεράστιες νταλίκες), τους Jon Bernthal (λέγε με και Shane Walsh από The Walking Dead) και τον θεούλη και αγνώριστο με την επική γενειάδα Barry Pepper, και έχετε τον απόλυτο συνδυασμό για ένα απολαυστικό γκανγκστερικοκατασκοπευτικό θρίλερ που δεν σπάει κόκκαλα βέβαια, αλλά αν μη τι άλλο χαρίζει ένα ανέμελο δίωρο.
Είπαμε όμως, σε όλα αυτά ένα τεράστιο «Χ» ύστερα από την ευγενική χορηγία του «The Rock» (τρομάρα του)!
Το πρόβλημα εντοπίζεται στο γεγονός πως αυτή τη φορά ο ρόλος του επίτασσε κάτι παραπάνω από κενά βλέμματα, φουσκωμένα ποντίκια και καμία ατάκα που και που συνοδευόμενη συνήθως από δεξιά και αριστερά κροσέ.
Αυτή τη φορά, ο Dwayne Johnson (Fast & Furious 6) ανέλαβε να υποδυθεί έναν πατέρα με το όνομα Matthews, ο οποίος πρέπει να φτάσει στα άκρα προκειμένου να καταφέρει να γλιτώσει το γιο του από τη φυλακή.
Ο τελευταίος, Jason Collins (Rafi Gavron, The Cold Light of Day) έχει καταλήξει εκεί εξαιτίας της χαζο-έμπνευσης του να αγοράσει από ένα φίλο του μία ικανή ποσότητα ναρκωτικών.
Τελικά αποδεικνύεται πως η όλη φάση είναι μέρος της επιχείρησης της Δίωξης, η οποία με τον πράκτορα Cooper οργανωτή (Barry Pepper, Broken City) τον συλλαμβάνει με την κατηγορία της εμπορίας ναρκωτικών!
Για να αποφύγει τα χειρότερα, πρέπει να καταδώσει οποιονδήποτε άλλον γνωρίζει γύρω από το χώρο.
Ο πιτσιρικάς όμως αποδεικνύεται «σπαθί», μένει σταθερός στις αρχές του και αποφασίζει να οδηγηθεί στα σίδερα παρά να προδώσει τους δικούς του.
Το φίδι από τη τρύπα πλέον καλείται να το βγάλει ο πατέρας του, μιας και η φυλακή αποδεικνύεται η κόλαση επί Γης.
Ο Matthews λοιπόν έρχεται σε συνεννόηση με την άτεγκτη - κατά τα άλλα- εισαγγελέα Keeghan (πάντα γοητευτική όσα χρόνια κι αν περάσουν Susan Sarandon, Cloud Atlas), η οποία του υπόσχεται πως θα διατάξει την ελευθέρωση του γιου του αν αυτός τους οδηγήσει στη σύλληψη κάποιου «μεγαλοκαρχαρία» από το χώρο των ναρκωτικών.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ο Matthews έρχεται σε επαφή με τον Daniel James (Jon Bernthal, Rampart), ο οποίος είναι υπάλληλος του (ο Matthews είναι το αφεντικό μίας εταιρείας μεταφορών) και έχει βεβαρημένο ιστορικό στο χώρο των παράνομων ουσιών.
Το κυνήγι αρχίζει με το θύμα να μετατρέπεται από τη μία στιγμή στην άλλη σε θύτη και τούμπαλιν...
Η Δίωξη άλλωστε, προβάλλει ολοένα και περισσότερες απαιτήσεις, με αποτέλεσμα ο Matthews αν και έχει βουτήξει σε άγνωστα για αυτόν νερά, να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Αν πιστέψατε πως η τελευταία φράση προϋποθέτει ή υπόσχεται καρπαζιές, κατραπακιές, κεράσματα και άπερκατ εκ μέρους του “The Rock” γελιέστε.
Σε ένα πράγμα είναι καλός (σχετικό μιας και όπως είπα ποτέ δεν με σύγκινησε ούτε ως παλαιστής) ο Johnson, του το κόψανε κι αυτό.
Ούτε μία μπούφλα - έτσι για το καλό - δεν ρίχνει.
Το εν λόγω γεγονός φυσικά δεν είναι άτοπο ούτε άσχετο με τη γενικότερη πλοκή.
Όντως ο ρόλος του Matthews επιτάσσει ηρεμία, σκέψη και «ψαρωμένη» συμπεριφορά, τουλάχιστον στην αρχή.
Ε, είναι απορίας άξιο ποιός κάλεσε τον Johnson να αναλάβει αυτό το βάρος.
Αυτή η ντουλάπα με πόδια.
Αυτός ο ορισμός του επίπεδου και βαρετού μέχρι αηδίας χαρακτήρα, καταπιάστηκε με κάτι που θα ταίριαζε γάντι σε ένα τύπο σαν τον Paul Walker για παράδειγμα.
Οι μυημένοι καταλαβαίνουν αμέσως τη χαζομάρα του όλου εγχειρήματος, ενώ άμεσα επίσης γίνεται αντιληπτό το πόσο μεθυσμένος ήταν ο Ric Roman Waugh ή όποιος έκανε το casting, όταν διάλεγε τον Johnson για τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η αδυναμία του να αλλάξει - όχι δέκα - μία έκφραση, όλα τα λεφτά.
Βέβαια για να είμαι δίκαιος, οφείλω να παραδεχτών πως εκτός από την αγκυλωμένη γκριμάτσα που έχει υιοθετήσει και στην αφίσα της ταινίας, καταφέρνει μία και μοναδική φορά (αλληλούια) να κλάψει!
Ναι, καλά διαβάσατε να κλάψει.
Ποιός, ο «βράχος»!
Τώρα, μην φανταστείτε κανά κλάμα φοβερό και τρομερό, ένα δάκρυ, απόρροια προφανώς του κομμένου κρεμμυδιού που κράταγε από κάτω του η παραγωγή.
Είναι όμως κοσμο-ιστορικό γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά, επανέρχομαι για να τονίσω πως φυσικά και δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να ενσαρκώσει ούτε τον πατέρα, ούτε το σύζυγο, ούτε τον μυστικό πράκτορα της Δίωξης, ούτε το αφεντικό της επιχείρησης, ούτε ούτε ούτε...
Καταφέρνει απλά να θάψει όποιες προοπτικές είχαν γεννήσει τα ονόματα των Susan Sarandon, αρκετά καλή αν και έβγαζε κάτι προς βαρεμάρα προς το τέλος, Jon Bernthal, σε ένα ρόλο-καρμπόν με αυτόν στο The Walking Dead (ο πολλά βαρύς φαινομενικά κακός τύπος που σώζει όμως την παρτίδα στο τέλος ) και ο Barry Pepper με την - θα το λέω ξανά και ξανά - πραγματικά θεϊκή γενειάδα του και το άψογο στυλ του μυστικού πράκτορα.
Ο Waugh αν και εγκληματίζει με την επιλογή του Johnson, παίρνει το αίμα του πίσω με τη συμβατική - όχι πρωτοποριακή ούτε πρωτότυπη - αλλά παρ’ όλα αυτά πάντα καλοδεχούμενη σε τέτοιου είδους ταινίες, σκηνοθεσία, και τις επιλογές του στη φωτογραφία και τη μουσική.
Ιδανική ταινία για άραγμα στον κάναπε και πάτημα του PLAY στο DVD αλλά μη συστηνόμενη - συγκριτικά με το χρηματικό, χρονικό και ψυχικό αντίτιμο - για κινηματογράφο.
Στις αίθουσες από 13 Ιουνίου.
Snitch trailer από FilmBoy-gr
