Γράφει ο Kostas Tsokos.
Παρατηρήστε κάτι που συμβαίνει, ειδικά τώρα τελευταία: τα zombies πουλάνε ξανά και μάλιστα τρελά.
Από ταινίες και σειρές, μέχρι διαφημίσεις σε περιοδικά και τηλεόραση έως και βίντεοκλιπ (κατά προτίμηση σε ροκομεταλιές), τα ζόμπι έχουν επανέλθει για τα καλά.
Ένα διόλου τυχαίο γεγονός που συνάδει απόλυτα με τους καιρούς μας, διότι όπως ένας ιός ξεσπάει απότομα επιφέροντας μεγάλες αλλαγές, έτσι συμβαίνει και αυτό το διάστημα, με τις τεράστιες και απότομες αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι ταινίες με ζομπινέλια είναι πάντοτε εκεί, λειτουργώντας ως έμμεσο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο (λέγε με και Dawn of The Dead, 28 Days Later) και ...
...καταλληλότερη εποχή δεν θα μπορούσε να υπάρξει για την μεταφορά ενός βιβλίου, όπως το ομώνυμο best seller του 2006 από τον Max Brooks, που ουσιαστικά επαναπροσδιόρισε, ανανεώνοντας το είδος.
Το θέμα με την ταινία είναι πως μέχρι στιγμής είχε ακουστεί για τους τελείως λάθος λόγους και γι'αυτό κρατούσα μια πισινή για το World War Z, όσο κι αν τα trailer έδειχναν υποσχόμενα (όπως συνήθως).
Ως γνωστόν καθυστέρησε αρκετά την κυκλοφορία του, (η αρχική προοριζόταν για Δεκέμβρη του '12) και πήρε αναβολή όταν το επιτελείο χρειάστηκε να γυρίσει πίσω στη Βουδαπέστη για εφτά εβδομάδες επιπλέον γυρισμάτων, ενώ το σενάριο των Matthew Michael Carnahan (State of Play, Lions For Lambs) και J. Michael Straczynski (Thor comics, Spider-Man comics) χρειάστηκε επανεγγραφή δις φορές στο φινάλε του, αρχικά από τον Damon Lindelof (Lost, Prometheus) και αργότερα από τον Drew Goddard (Cabin in The Woods).
Αλλαγές που όπως ήταν φυσικό, εκτόξευσαν το μπάτζετ στα ύψη...αλλά μ'αυτά και μ'αυτά, τα trailer έδειχναν μια τίμια, συναρπαστική, μεταποκαλυπτική περιπέτεια, αλλά τι ήταν τελικά το Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ και πόσο του στοίχισαν οι παραπάνω καθυστερήσεις και αλλαγές;
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο πρώην υπάλληλος των Ηνωμένων Εθνών Gerry Lane (Brad Pitt, Killing Them Softly) μαζί με τη γυναίκα του Karin (Mireille Enos, Gangster Squad) και τις δυο του κόρες Rachel και Constance (Abigail Hargrove και Sterling Jerins), βρίσκονται με το αμάξι στην Philadelphia και έχουν μείνει κολλημένοι στην κίνηση.
Ξαφνικά το ραδιόφωνο αρχίζει να μεταδίδει πως έχει ξεσπάσει και έχει εξαπλωθεί μια επιδημία σε όλο τον κόσμο, κάτι στο οποίο δεν είχαν δώσει και ιδιαίτερη σημασία όταν άραζαν στην θαλπωρή του σπιτιού τους, βλέποντας τηλεόραση.
Στην αρχή, η οικογένεια και ο υπόλοιπος κόσμος, δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται ...κορναρίσματα που γίνονται πιο έντονα, αστυνομικοί που επιμένουν να καθίσεις μέσα στο αμάξι σου, μέχρι που ακολουθούν εκρήξεις, τρακαρίσματα και ένα πλήθος πανικόβλητο να τρέχει στους δρόμους, προσπαθώντας να σωθεί από ορδές μολυσμένων ανθρώπων που προσπαθούν αγριεμένοι να τους κατασπαράξουν.
Η οικογένεια του Lane τη γλυτώνει μετά από αρκετή ταλαιπωρία και κυνηγητό, χάρη σε ένα ελικόπτερο που εστάλη από τον Thierry Umutoni (Fana Mokoena, Machine Gun Preacher), πρώην συνάδελφο του Gerry στον ΟΗΕ.
Το ελικόπτερο θα τους μεταφέρει σε ένα πλοίο του αμερικανικού Ναυτικού στα ανοιχτά των ακτών Νέας Υόρκης.
Έπειτα από αναλύσεις που θα γίνουν σχετικά με το εύρος παγκόσμιου πεδίου στο οποίο έχει απλωθεί η επιδημία, θα αποφασιστεί πως πρόκειται για έναν ιό, του οποίου η πηγή πρέπει να εντοπιστεί προκειμένου να μπορέσει να παραχθεί και το ανάλογο αντίδοτο.
Ο 'κλήρος' (όπως θα μαντέψατε) πέφτει στον Gerry, ο οποίος είναι αναγκασμένος να πάει λόγω της προηγούμενης εμπειρίας του ως πρώην ερευνητής του ΟΗΕ αλλά και για να μην διώξουν από το πλοίο την οικογένεια του, λόγω υπερπληθυσμού.
Τον στέλνουν λοιπόν σε μια στρατιωτική βάση στη Νότια Κορέα, απ'όπου και ακούστηκε για πρώτη φορά ο ορισμός "zombie", παρέα με τον Dr Andrew Fassbach (Elyes Gabel, Game of Thrones) και μερικά στρατιωτάκια, με σκοπό να βρουν τη ρίζα του κακού και να καταφέρουν να φτιάξουν ένα αντίδοτο που θα σώσει εκατομμύρια ανθρώπους σε κάθε άκρη της Γης.
Τι θα τραβήξει εκεί πέρα και οι απαντήσεις που θα βρει, θα είναι αυτές που περιμένει ...ή θα τον οδηγήσουν σε ακόμα περισσότερες αναζητήσεις;
GET ZOMBIFIED
Ουσιαστικά, παρακολουθήσαμε 3-4 διαφορετικά stages-genre flicks του ζομπικού action είδους, εκτεινόμενα από Φιλαδέλφια και Νότια Κορέα μέχρι Ισραήλ και Ουαλία.
Οφείλεις να παραδεχτείς πως το πρώτο μισάωρο της ταινίας σε έχει στην τσίτα, με τον ρεαλισμό του και την ντοκιμαντερίστικη αισθητική του.
Τόσο ανατριχιαστικά πανικόβλητη "invasion" αίσθηση γενικού χαμού, είχα να νιώσω από την εποχή του πρώτου και καλού μισού, από το War of The Worlds (2005) remake του Spielberg.
Η σεκάνς του αεροπλάνου θα μπορούσε να είναι κομμάτι από κάποιο κατά φαντασίαν Final-Zombie-Destination ή...Zombies on A Plane (ναι κάποια στιγμή παρακαλούσα να εμφανιστεί ο Samuel "Mothafuckin' " Jackson και να αρχίσει τα δικά του) ενώ η σκηνή του οχυρωμένου Ισραήλ με τα αμέτρητα ζόμπι να σκάνε σαν ορδές από μυρμήγκια, την παρακολουθούσες με κομμένη την ανάσα.
Ο Brad Pitt ήταν η ψυχή της ταινίας και διατηρώντας το ευάλωτο βλέμμα του, προσπαθούσε πειστικά να είναι από στοργικός πατέρας και σκληροτράχηλος ήρωας έως ικανός διαπραγματευτής και εμψυχωτής στα δύσκολα των μαχών.
Η μουσική του Marco Beltrami (3:10 To Yuma, The Hurt Locker, Scream 4, Hellboy) που συνόδευε τα τεκταινόμενα, ξεχώριζε όντας αρκετά βασισμένη στα drums, αρκούντως συμφωνική-κλιμακούμενης έντασης όταν έπρεπε, αλλά και με την απειλητική, industrial υφή σε άλλα σημεία.
Όσο για την σκηνοθεσία του κύριου Marc Forster, που κάποτε ξεκίνησε ελπιδοφόρα (Monster's Ball), συνέχισε οσκαρικά και καλοδεχούμενα mainstream (Finding Neverland) αλλά και με λίγη δόση χαριτωμένου "weird" σουρεαλισμού (Stranger Than Fiction) παρέμενε ιδιαίτερα υπερκινητική, όχι στο βαθμό του Quantum of Solace (αν και θα προσέξετε πάλι το σύνδρομο "αλλάζω πλάνο ανά δευτερόλεπτο") και ενώ προσέδιδε μια ικανή ανά σημεία αίσθηση πανικού, σε άλλες στιγμές απλά σε ζάλιζε και δεν μπορούσες να διακρίνεις και να αισθανθείς τι γίνεται.
Όπως και στο Quantum of Solace όμως παραμένει πιο πειστικός στις ανθρώπινες, προσγειωμένες στιγμές του και στα υπόλοιπα ένας τυπικός άχρωμος blockbuster-ass.
ROTTEN TO THE CORE
Εννοείται πως πρέπει να ξεχάσετε το βιβλίο.
Οι αναφορές στα μηνύματα γεωπολιτικής του βιβλίου παραμένουν και μόνο που βλέπουμε Νότια Κορέα και Ισραήλ να επιζούν.
Συν τοις άλλοις, τέθηκε και μια μικρή νύξη σε θέματα πείνας, υπερπληθυσμού κλπ αλλά πέραν τούτου ...τίποτα.
Άλλωστε πως να κινηματογραφήσεις δεκάχρονη επέλαση ενός ιού των ζόμπι βασισμένη ένα ντοκιμαντερίστικο στυλ, αφηγήσεων μαρτύρων;
Το σενάριο είναι γεμάτο τρύπες και απιθανότητες που σε κάνουν να γελάς στα τελείως λάθος σημεία.
Ο Gerry γλυτώνει από τα πάντα, είναι πιο υπερήρωας και από τον Superman και ειδικά η κατάληξη της σκηνής του αεροπλάνου είναι για γέλια.
Ο μικρός στην αρχή της ταινίας, χάνει την οικογένεια του και ουσιαστικά δεν βλέπουμε κανέναν συναισθηματικό αντίκτυπο.
Έχεις ολόκληρο ελικόπτερο με πολυβόλα να σουλατσάρει πετώντας πάνω από το οχυρωμένο Ισραήλ ...πως σκατά δεν πήρε χαμπάρι τον πυργίσκο που άρχισαν να σχηματίζουν τα ζόμπι και να αρχίσει να τα γαζώνει;
Και γιατί δεν βγήκε ένας άνθρωπος να πει στις καρακαηδόνες που τραγουδούσαν από τα μεγάφωνα, να το βουλώσουν γιατί τα προσέλκυαν;
Το ξέρεις πως για να έχουν πάει και να κάθονται ώρα στο Ισραήλ ...κάτι θα συμβεί εκεί ...αλλά μερικές σκηνές χάνουν τον συναισθητικό τους αντίκτυπο, όταν σκέφτεσαι την προχειρότητα των σεναριακών ευκολιών που σε έφτασαν ως εκεί.
Από χαρακτήρες-ρόλους, η οικογένεια του Gerry απλά σταματάει να υπάρχει από ένα σημείο και μετά, η Daniella Kertesz (φώτο) στο ρόλο της Ισραηλινής στρατιωτίνας Segen μοιράστηκε μια δυο δυνατές σκηνές με τον Pitt, αλλά σε γενικές γραμμές ...πήγε και ήρθε σε έναν ρόλο "μούγγα στη στρούγκα" (φυσιογνωμικά θύμιζε μία ξυρισμένη γουλί εκδοχή, των Adele Exarchopoulos και ...Τζένης Θεωνά)...
Ο Dr Andrew Fassbach πέρα από έναν ωραίο διάλογο περί φύσεως και θεραπείας στο αεροπλάνο, με τον χαρακτήρα του Brad Pitt, τρώει το πιο άκυρο σεναριακό fail του αιώνα (σε βαθμό παρωδίας)...
Ο David Morse (The Odd Life of Timothy Green) σε ξεπέτα ρόλο ημικοπιαρίσματος αλά Colonel Kurtz (Apocalypse Now), ο James Badge Dale απλά έβγαλε λίγα γένια (σε σχέση με το Iron Man 3) και o ...Matthew Fox του Lost σε ρόλο κομπάρσου που δεν πρόκειται να πάρεις χαμπάρι και δεν παίζει να είχε ούτε στην αρχή της καριέρας του (μυρίζομαι πετσόκομμα ρόλου και ενδεχόμενο sequel).
Στα αρνητικά και το γεγονός πως ήθελε να είναι zombie movie και ταυτόχρονα μια ασφαλής, χολιγουντιανή post apocalyptic περιπέτεια, με αποτέλεσμα σε κάθε πλάνο που θα μπορούσαν να δείξουν λίγο παραπάνω splatter ή κοψίματα χεριών, εμείς να βλέπουμε ...την φάτσα του Brad Pitt.
Τέτοιο pg-13 μοντάζ και κοψιματάκια, ούτε ο ...'darky' Nolan στο Dark Knight Rises.
Μάλλον θα φταίει πως στην παραγωγή μεταξύ άλλων, ήταν ανακατεμένος ο Pitt με την εταιρεία του Plan B Entertainment, ο οποίος είχε βλέψεις για ένα zombie flick που θα μπορούσε να παρακολουθήσει και ο γιος του.
Όσο για τα ζόμπι και τα ψηφιακά εφέ, ενώ από κοντά έδειχναν ρεαλιστικά και καλοσχεδιασμένα, από μακριά δυστυχώς έδιναν την εντύπωση υπερκινητικών, άτσαλων μορφών από videogame cut-scenes ή τις κούκλες που χρησιμοποιούσαν οι ΑΜΑΝ σε σκετσάκια τύπου "Η Διάσωση του Στρατιώτη...Μπράιαν" και η άλλη με τον Κακομοίρογλου που έπεφτε από το μπαλκόνι.
Το 3D αν και δεν είχε ιδιαίτερη χρησιμότητα και έκανε την εικόνα για μια ακόμα φορά αρκετά πιο σκοτεινή, είχε δυο-τρεις καλές στιγμές με κάτι σκόνες, βροχές, χιόνια και αποκαϊδια να σου έρχονται στο πρόσωπο, αλλά και πάλι ...αχρείαστο.
Όσο για το φινάλε, ήταν παντελώς anticlimactic, σαν να πετάχτηκε τελικά όπως όπως, με μια ηλιθιωδώς άκυρη δόση χιούμορ (σε σχέση με όσα προηγήθηκαν ρε Brad ...ποιος χέστηκε για το αναψυκτικό;) και ταυτόχρονα θέλοντας να κλείνει ιδανικά την ταινία χωρίς χώρο για sequel...που γνώριζαν και οι ίδιοι πως θα δούμε, αφού είχαν εξαρχής στο μυαλό τους τριλογία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Με λίγα λόγια, το World War Z, δεν ήταν η πατάτα που θα περίμενες αλλά ούτε και η σχετικά καλύτερη ταινία, που φάνταζε από τα trailer.
Σαν να έβλεπες κολλητά επεισόδια του Walking Dead ή παίζοντας τέσσερις διαφορετικές πίστες σε βιντεοπαιχνίδι με ενδιάμεσα cut-scenes και με ένα φινάλε που σε έκανε να νιώθεις "τι...αυτό ήταν...τελείωσε;"
Ουσιαστικά όμως, ήταν ένας συνδυασμός από διάφορα zombie movies, ατμόσφαιρα αλά Children of Men με λίγο από I am Legend, Contagion πανικούς, σεναριακές ευκολίες-απιθανότητες που γελοιοποιούσαν την όποια αίσθηση συναισθηματικής φόρτισης και απειλής, δίνοντας της έναν περίεργο ρυθμό και χαρακτήρες που πηγαινοερχόντουσαν ως αναλώσιμα συνοδευτικά της κάθε σεκάνς.
Μου φαίνεται πως όσο και να προσπαθούσαν, το 3ο μέρος δεν το γλύτωναν και με τα 2/3 της ταινίας δεν κάνεις δουλειά.
Ίσως το ορίτζιναλ και πιο θεαματικό φινάλε στη Ρωσία να λειτουργούσε θετικότερα ή να βλέπαμε τη σεκάνς του Ισραήλ προς το τέλος (αν και θα πρέπει να επέλεξαν την όσο το δυνατόν λιγότερο αταίριαστη λύση).
Μια περίεργη περίπτωση, ημι-αποτυχημένου blockbuster με σωστή γκρίζα ατμόσφαιρα και φωτογραφία, ένα συναρπαστικό πρώτο μισάωρο που συνδύαζε ιδανικά το zombie flick με το world invasion και το virus horror υπο-είδος και έναν Brad Pitt να κάνει ότι μπορεί για να σώσει τα προσχήματα.
Δεν είναι όσο μέτρια σου ακούγεται, αλλά κάπου εκεί μέσα θα μπορούσε να κρύβεται μια πολύ καλύτερη ταινία.
Πολύ θα ήθελες λοιπόν να του φωνάξεις "που σαι μωρή αρρώστια", αλλά θα βαρεθώ να γράφω για πολλοστή φορά, πως τα blockbuster θυμίζουν έντονα πλέον μεγάλους πιλότους για τα επόμενα επεισόδια.
27 Ιουνίου στις αίθουσες και σε 3D, από την UIP.
Υ.Γ.: Τα "kudos", εύσημα μου και όπως θέλετε πείτε τα, στους performers που πριν από την προβολή αλλά και κατά τη διάρκεια της avant premiere, αναπαριστούσαν αρκετά αποτελεσματικά τα ζόμπι, αποσπώντας ευχάριστα της προσοχή μας κατά τη διάρκεια της ταινίας.
Άπαντες Κωνσταντίνοι (Τσώκος και Παναγιώτου που βρέθηκαν στην προβολή) συμφωνήσαμε πως ειδικά μια συγκεκριμένη κοπελιά, ήταν άψογη στην κινησιολογία της!
World War Z trailer 2 από FilmBoy-gr
