Το Hollywoodland του Allen Coulter ήταν από εκείνες τις περιπτώσεις που ήσουν σχεδόν σίγουρος πως θα έφερνε εδώ πέρα, κάποια εταιρεία διανομής.
Κάτι τα ηχηρά ονόματα, κάτι το ρετρό κλίμα παλαιότερων δεκαετιών σε έκαναν να πιστεύεις πως θα κυκλοφορήσει σε κάποια αίθουσα, μόνο που τελικά το είδαμε απευθείας σε dvd στα ράφια των videoclubs.
Ίσως η αποτυχία του στα αμερικάνικα ταμεία, η μη είσοδος του στις υποψηφιότητες των Όσκαρ και η θεματική του (το μυστήριο του θανάτου ενός παλιού τηλεοπτικού Superman) να έπαιξαν το ρόλο τους και να πίστεψαν πως δεν θα ευδοκιμούσε στα ταμεία εδώ πέρα.
Πρωταγωνιστής ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Louis Simo (Adrien Brody), ένας άνθρωπος κάπως απογοητευμένος, που κυνηγάει τη μεγάλη υπόθεση ενώ παράλληλα βάλλεται από το χώρο του και γράφει στα παλιά του υποδήματα τις μικρότερες υποθέσεις, όπως αυτή ενός συζύγου που υποψιάζεται πως η γυναίκα του τον απατάει.
Ο ίδιος ο Simo είναι χωρισμένος από την γυναίκα του η οποία ζει με άλλον σύζυγο και επιτρέπει στον πρώην άντρα της να βλέπει τον γιο τους, με τον οποίο ο Simo δεν τα πάει και πολύ καλά, ύστερα και από το θάνατο του αγαπημένου του τηλεοπτικού Superman, το οποίο και στεναχώρησε κατάφωρα τον πιτσιρικά.
Το τελευταίο γεγονός είναι και αυτό που υποκινεί την πλοκή της ταινίας και τις αλλαγές στη ζωή και το χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, με σκηνές από την καριέρα του George Reeves να παρεμβάλλονται ενδιάμεσα.
Λειτουργώντας ταυτόχρονα ως noir μυστηρίου και ημι-βιογραφία με φανταστικά στοιχεία (ο ρόλος του Simo) με ορισμένες ανακρίβειες στα γεγονότα, η ιστορία του Hollywoodland μάς παρουσίασε μία πιθανή άποψη του τι ακριβώς συνέβη και οδήγησε στον θάνατο του αδικοχαμένου George Reeves που καθιερώθηκε αλλά και θάφτηκε ως ο τηλεοπτικός Superman, στην παιδική τηλεοπτική σειρά The Adventures of Superman.
Με την ιστορία να ξεκινάει από το θάνατο του Reeves και την έρευνα του Simo (όχι Κεδίκογλου) αρχίζουν να βγαίνουν τρία συμπεράσματα: ο Reeves πράγματι αυτοκτόνησε έχοντας πέσει σε κατάθλιψη από την τυποποίηση του ή τον δολοφόνησαν.
Όσο για το δεύτερο, να ήταν: α) η ηθοποιός και ερωμένη του Reeves, Leonore Lemmon (Robin Tunney) για χάρη της οποίας παράτησε τη μεγαλύτερη του Toni Mannix (Diane Lane) ή β) ο σύζυγος της Toni και διευθυντής των MGM Studios, Eddie Mannix (Bob Hoskins) που μπορεί ανεπίσημα να μην ήταν μαζί της αλλά την αγαπούσε και δεν ήθελε να την βλέπει πληγωμένη, βάζοντας εκτελεστή-μπράβο να 'περιποιηθεί' τον Reeves;
Μπλέξιμο...
Το Hollywoodland δεν ήταν πολύ καλύτερη ταινία απ'όσο θα θέλαμε πράγματι να είναι, όμως παραμένει αδικημένη.
Σεναριακά εξακολουθεί να παραμένει διχασμένη στους ρυθμούς της και τις εναλλαγές από την προσωπική τραγική ιστορία του George Reeves, την έρευνα του Louis Simo αλλά και την προσωπική ζωή του τελευταίου, που ίσως και να ήταν το πιο αχρείαστο κομμάτι της ταινίας.
Ο σεναριογράφος Paul Bernbaum θέλησε να χωρέσει υπερβολικά πολύ υλικό, μηνύματα και χαρακτήρες, με αποτέλεσμα όλα να μοιάζουν λίγο αποσπασματικά, με αρκετές υποπλοκές και χαρακτήρες να μένουν μετέωροι, μυστήριοι και συ να αναρωτιέσαι μήπως αυτό το υλικό θα έπρεπε να μοιραστεί σε μια μίνι σειρά από τέσσερα ωριαία επεισόδια.
Κάπου εδώ όμως θα βάλουμε ένα προσωρινό stop γιατί αυτό θα ήταν περισσότερο εφικτό για την βιογραφία κανενός Kennedy χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τον αδικοχαμένο George Reeves και τα μηνύματα για τον σκληρό κόσμο της μπίζνας του Χόλιγουντ.
Οι αρετές της ταινίας όμως ήταν αρκετές.
Κυλάει νεράκι, η ανασύσταση της εποχής σε ρουχισμό, χτενίσματα, διακόσμηση και άλλα ήταν φροντισμένη, το jazz soundtrack από τον Marcelo Zarvos ήταν εξαίσιο και χρωμάτιζε ιδανικά την ταινία με αυτό το χαλαρό, μυστήριο άρωμα μια παλιότερης εποχής, οι σεκάνς που παρέπεμπαν σε Superman (οι τίτλοι αρχής, οι σκηνές που ο Affleck ποζάρει) είχαν μια υπερωική αλλά μελαγχολική και γκρίζα αισθητική ενώ διέθετε εξαιρετικές ερμηνείες, ειδικά από τον Adrien Brody και την γοητευτικότατη εδώ πέρα Diane Lane αν και σε μικρότερο ρόλο (σκηνή τσακωμού με τον Ben Affleck).
Όσο για τον Ben Affleck ήταν έκπληξη στον ρόλο όσο κι αν ξένιζε αρχικά σαν επιλογή, σε μια περίοδο που η καριέρα του είχε κατηφορίσει και δεν τον είχαν σε μεγάλη υπόληψη, λίγο πριν ακολουθήσει η στροφή-επιστροφή ως σκηνοθέτη-πρωταγωνιστή με τα Gone Baby Gone, The Town και Argo.
Σε μια περίοδο που το όνομα του δεν ακουγόταν καθόλου παρέδωσε μια αξιοπρόσεκτη, ανθρώπινη ερμηνεία που τσίμπησε και υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού Ρόλου.
Ο τσακωμός του με την Toni Mannix (Diane Lane), τα λυπητερά βλέμματα όταν οδεύουμε προς το τέλος της ζωής του, οι σκηνές με το παιδί που παραλίγο να τον πυροβολήσει σε μια παιδική εκδήλωση ήταν μερικά αξιομνημόνευτα highlights, ενώ πραγματικά τον λυπόσουν όταν στην ολιγόλεπτη σκηνή του μικρού ρόλου του από το From Here To Eternity, άρχισαν οι κοροϊδευτικοί ψίθυροι περί Superman από τους παρευρισκόμενους στην αίθουσα και φυσικά ... το απογοητευμένο του νεύμα και κίνηση με το χέρι όταν προσπαθούσε να γυρίσει ένα βίντεο με ...κινήσεις καράτε για τις ανάγκες ενός ρόλου.
Μόνο μελανό σημείο, η κάπως υπερβολικά επιτηδευμένη μίμηση της προφοράς του George Reeves, κάτι που ίσως και η υπερβολικά νεαρή φυσιογνωμία του Affleck για έναν τέτοιο ρόλο.
To Hollywoodland, μπορεί ανά σημεία να φάνταζε 'λίγο' σαν ταινία κι αυτό περισσότερο στην εξιστόρηση των γεγονότων που χρειάζονταν ίσως περισσότερη εμβάθυνση.
Σε γενικές γραμμές, ο σκηνοθέτης Allen Courter έδωσε ένα ικανοποιητικό πρώτο δείγμα στο ντεμπούτο του, έχοντας σκηνοθετήσει μέχρι τότε επεισόδια των The Sopranos, Sex and The City, X-Files ενώ αργότερα θα αναλάμβανε τον πιλότο του Sons of Anarchy, επεισόδια του Broawalk Empire και την ταινία Remember Me με τον Pattinson.
Αυτό ήταν ίσως και το πρόβλημα της ταινίας που ενώ έχει βρει το κοινό της, ήταν αρκετά ημιτελής σε κάποια πράγματα και τηλεοπτικής υφής.
Παραμένει αδικημένη γιατί μια-δυο υποψηφιότητες στα Όσκαρ της άξιζαν, για μουσική, κοστούμια ή έστω για τον Ben Affleck στον β' αντρικό ρόλο που προσωπικά με κέρδισε και δεν το περίμενα.
Τουλάχιστον στα θερινά έπρεπε να την είχαμε δει...
Kostas Tsokos.
