Aπό τότε που η μεταφορά του Notebook στην μεγάλη οθόνη έκανε θραύση (μια πολύ προσεγμένη και καλογυρισμένη παραγωγή), τα μυθιστορήματα του Nicholas Sparks έχουν γίνει ανάρπαστα και αρκετοί σκηνοθέτες έχουν προσπαθήσει να τα μεταφερουν στην μεγάλη οθόνη, όχι πάντα με επιτυχία.
Συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια (και μετα το Notebook) είχαμε το Nights in Rodanthe, Dear John, The Lucky One.
Μόνο το Dear John ήταν αξιοπρεπής ταινία, με τα υπόλοιπα να κυμαίνονται είτε στην μετριότητα, είτε να είναι ανεκδιήγητα.
Το Safe Haven δεν διαφέρει από τα προηγούμενα και σίγουρα δεν φταίει η ιστορία του βιβλίου (που δεν είναι και τίποτα το φοβερό, έτσι κι αλλιώς), αλλά η κάκιστη μεταφορά της ταινίας σε συνδυασμό με το φτωχό καστ.
Μια μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Katie (Julliane Hough, Rock of Ages) φτάνει σε μια μικρή πόλη της Νότιας Καρολίνας, με τα ερωτήματα για το παρελθόν της να είναι πολλά.
Η όμορφη αλλά απόμακρη Katie προσπαθεί να μην αναπτύξει σχέσεις με τους κατοίκους, αλλά μια σειρά από γεγονότα την φέρνουν κοντά στον Alex (Josh Duhamel, Movie 43), έναν χήρο κι ευγενικό καταστηματάρχη, όσο και τη Jo (Cobie Smulders, The Avengers), μια απλοϊκή εργένισσα γειτόνισσα.
Πολύ σύντομα, η νεαρή αναπτύσσει δεσμούς με όλη την κοινότητα και δένεται ολοένα και περισσότερο με την οικογένεια του Alex.
Μα όταν η Κέιτι αρχίζει να ερωτεύεται τον Άλεξ, το μυστικό της από το παρελθόν έρχεται και τη στοιχειώνει.
Το Safe Haven, αν έχεις παρακολουθήσεις ταινίες τα τελευταία ... 10 χρόνια, ξέρεις που το πάει και πως αναμένεται να καταλήξει.
Αυτό όμως δεν είναι δα και μεγάλο πρόβλημα, γιατί από προβλέψιμες ταινίες έχουμε πήξει τα τελευταία χρόνια.
Το πρόβλημα της είναι η "διαδρομή" μέχρι το ανιαρό φινάλε της.
Αλλά και ο ενδιάμεσος δρόμος μέχρι το φινάλε είναι αφόρητα κουραστικός, γεμάτος από σεναριακές τρύπες, κάκιστες ερμηνείες και ουσιαστικά με μηδαμινό ενδιαφέρον.
Από τα πρώτα λεπτά ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά με την ταινία.
H γνωριμία των δυο πρωταγωνιστών (τραγικοί οι Julianne Hough και Josh Duhamel, σε ερμηνείες για πολλά βατόμουρα) αναμενόμενη και από εκεί και πέρα τα όσα εκτυλίσσονται είναι να κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο.
Αφήστε δε, που η χημεία μεταξύ τους δεν υπάρχει για κανένα λόγο.
Αλλού πατάνε και αλλού βρίσκονται.
Ο Duhamel παίζει τον γόη χήρο οικογενειάρχη νομίζοντας ότι ερμηνεύει καμία παράσταση στο Broadway, ενώ η ομορφούλα Hough είναι πιο ξύλινη και από την Kirsten Stewart (μεγάλη κακία, αλλά δεν άντεξα ήθελα να το πώ κάποτε).
Μετά από αυτά ...καμία εντύπωση δε προκαλούν οι υποψηφιότητες που πήραν και οι δύο στα Teen Choice Awards για Καλύτερο Ανδρικό και Γυναικείο ρόλο αντίστοιχα.
Το prestige των εν λόγω βραβείων, βλέπετε.
Πέρα από την πλάκα πάντως, γενικά και οι δυο ηθοποιοί παίζουν πιο πολύ με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους παρά με το υποκριτικό τους ταλέντο και αυτό γίνεται εμφανές στην ταινία, κάνοντας της ακόμα μεγάλύτερο κακό.
Έτσι "καίγεται" και το τελευταίο χαρτί της ταινίας, καθώς όπως αναφέρθηκε και παραπάνω από σενάριο και εξέλιξη της (παιδιάστικης) πλοκής του βιβλίου, η ταινία είναι απίστευτα flat όχι μόνο χωρίς κορυφώσεις, αλλά καταλήγωντας άθελα της σε παρωδία.
Δεν μπορείς να πάρεις στα σοβαρά τα όσα εκτυλίσσονται και στην τελική δεν σε πολυνοιάζει η εξέλιξη.
Είναι πολύ δύσκολο να αναλυθούν τα σεναριακά λάθη και κενά, οι επίπεδοι χαρακτήρες της ταινίας και γενικότερα με το πόσο κακή ταινία έχουμε να κάνουμε, αλλά καλύτερα να μην χρειαστεί να το μάθετε και να αποφύγετε να υποστείτε αυτό το μαρτύριο δυο ωρών
Στη σκηνοθεσία βρίσκεται ο Lasse Hallstrom του Salmon Fishing in Yemen, του Dear John και πιο πρόσφατα του The Hypnotist.
Το Safe Heaven κυκλοφόρησε στις αμερικάνικες αίθουσες στις 14 Φεβρουαρίου 2013 με άνοιγμα τριημέρου $21 εκατομμύρια και τελειώνοντας με $72 εκατομμύρια.
Αγαπάνε οι αμερικάνοι...
Νίκος Δρίβας.
Safe Heaven trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
