Τα τελευταία χρόνια, το Αργεντίνικο σινεμά μας έχει δώσει πολλές σπουδαίες ταινίες, με αποκορύφωμα το σπουδαίο Νueve Reinas του 2000 (που εμείς είδαμε το 2002), μια από τις πιο ολοκληρωμένες ταινίες της δεκαετίας του '00, αν και νομίζω οι περισσότεροι θα τον γνωρίσατε το 2010 μετά το Οscar Ξενόγλωσσης του The Secret in their Eyes.
Ανέκαθεν λοιπόν, ο Αργεντίνικος κινηματογράφος (εμφανώς επηρεασμένος από τον ομιλούντα την ίδια γλώσσα, Ισπανικό) προσέφερε ταινίες με δυνατές συγκινήσεις, γυρισμένες με ρυθμό και στυλ και σίγουρα αρκετά υποτιμημένες σε σχέση με τα μεγαθήρια του Hollywood (με το οποίο δεν έχω τίποτα, ίσα-ίσα).
Ο Roberto Bermudez (Ricardo Darin, Carancho) είναι ένας ειδικός στην εγκληματολογία, του οποίου η ζωή μετατρέπεται σε χάος όταν του καρφώνεται η ιδέα ότι ο Gonzalo (Alberto Ammann, Cell 211), ένας από τους καλύτερους μαθητές του, είναι ο δράστης μιας φρικτής δολοφονίας που συνέβη έξω ακριβώς από τη σχολή της Νομικής.
Αποφασισμένος να αποκαλύψει την αλήθεια, ξεκινά μια προσωπική έρευνα που σύντομα θα του γίνει εμμονή.
Aπό την αρχή καταλαβαίνεις ότι το Thesis on a Homicide του Herman Goldfrid δεν είναι αριστούργημα, ούτε προσθέτει κάτι στο είδος της, ωστόσο είναι μια αξιοπρεπέστατη αστυνομική ταινία.
Eίναι η κλασική ιστορία τρελαμένου αστυνομικού, που κυνηγάει σαν την γάτα με το ποντίκι τον δράστη.
Είναι όμως σίγουρος για αυτή την θεωρία του;
Ή τρέχει κάτι άλλο;
Αυτό δεν πρόκειται να σας το αποκαλύψουμε φυσικά, θα χρειαστεί να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
Aυτό που μπορούμε να αναφέρουμε είναι ότι η ταινία έχει πολύ ωραία και υποβλητική ατμόσφαιρα και φωτογραφία, στοιχεία τα οποία δίνουν αρκετούς πόντους στην ταινία και την κάνουν ελαφρώς πιο ενδιαφέρουσα από άλλες του είδους.
Γιατί όπως και να το κάνουμε, η υπόθεση δεν είναι και ότι πιο ξεχωριστό έχουμε δεί τον τελευταίο καιρό.
Ωστόσο, τα προαναφερθέντα σε συνδυασμό με τις πολύ καλές ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών (ο Alberto Ammann κλέβει την παράσταση από τον έμπειρο Darin), κάνουν την ταινία να παρακολουθείται με ενδιαφέρον.
Οι δυο χαρισματικοί ηθοποιοί τραβάνε το κουπί ουσιαστικά, και οι σκηνές τους είναι ωραία δομημένες μέσα στην ταινία, προσφέροντας πράγματα που περιμένει να δεί ο θεατής από μια τέτοια ταινία.
Οι διάλογοι κρατούν το ενδιαφέρον και κάποιες εξελίξεις ενδιάμεσα από το (μέτριο) φινάλε, διατηρούν σταθερό τον ρυθμό της ταινίας, βέβαια χωρίς να δίνουν το κάτι παραπάνω που χρειάζεται μερικές φορές.
Το Tesis sobre un homicidio στερείται κορυφώσεων και εκπλήξεων σε κάποια σημαντικά σημεία της.
Και αυτός είναι ο λόγος που της στερεί την δυνατότητα να κάνει την διαφορά.
Γιατί το υπόβαθρο υπάρχει, με μια συμβατική αλλά αρκετά ενδιαφέρουσα σεναριακή ιδέα, το πρόβλημα σε μερικά κομμάτια του "πάζλ" είναι στην αξιοποίηση του υλικού της.
Το φινάλε το περίμενα καλύτερο να πώ την αλήθεια, έχει μια ψιλοανατροπούλα, αλλά την περιμένεις από ένα σημείο και μετά και δεν μπορείς να πείς ότι σε αφήνει και άναυδο.
Οπτικά και τεχνικά πάντως, η ταινία είναι πολύ καλά δουλεμένη με το Buenos Aires να λειτουργεί άψογα στην διαμόρφωση του noir κλίματος της ταινίας.
Όσο και να έχει τις σεναριακές ατέλειες του πάντως, πρόκειται για ένα ενδιαφέρον αστυνομικό θρίλερ μυστηρίου, το οποίο μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς σε μια κινηματογραφική βραδιά, ειδικά σε μια τέτοια εποχή, που προσφέρεται για θερινό κινηματογράφο.
Στις αίθουσες από 25 Ιουλίου.
Νίκος Δρίβας.
1.jpg)
