Ο Turbo (με τη φωνή του Ryan Reynolds) είναι ένα σαλιγκάρι που δεν μπορεί να δεχτεί την αργή του φύση και την βραδύτητα της κίνησης του.
Τα όνειρα του να τρέχει σε αγώνες δεν συναντιούνται με την πικρή πραγματικότητα της καθημερινότητας του, που τον περιορίζει στο να μαζεύει ντομάτες για να τις τρώει μαζί με τα υπόλοιπα σαλιγκάρια της οκνηρής του «αγέλης».
Όλα αυτά θα αλλάξουν όμως μέσα σε μια νύχτα όταν απογοητευμένος θα περιπλανηθεί στις λεωφόρους της πόλης και θα καταλήξει σε έναν παράνομο αγώνα δρόμου.
Εκεί, κατά λάθος θα τρυπώσει στον κινητήρα ενός φτιαγμένου αμαξιού, όπου nitro θα ενωθεί με το D.N.A του και θα του δώσει την δυνατότητα να τρέξει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Η Dreamworks μας παρουσιάζει ένα ακόμα κλασσικό ταξίδι της προς το όνειρο.
Με πρωταγωνιστή ένα σαλιγκάρι και ως κύριο άξονα την ταχύτητα θα επιχειρήσει να μας μεταφέρει σε διαφορετικούς και παράξενους κόσμους.
Ως άλλο Ants, το Turbo θα επιχειρήσει να μετατρέψει τα ζωύφια και τους καθημερινούς μικροοργανισμούς σε ήρωες επικών διαστάσεων.
Όμως πόσο να αντέξεις πια αυτή την εμμονή με τα όνειρα που πρέπει να πραγματοποιούνται;
Πόσο να δεχθείς ότι η ιστορία του μικρού σαλιγκαριού δεν είναι ακριβώς η ίδια με άλλες τόσες καλογυαλισμένες animation επιτυχίες;
Γιατί μιλάμε για την Dreamworks.
Φυσικά και το animation θα βρίσκεται σε άριστα επίπεδα.
Εξίσου φυσικό είναι και το να καταφέρουν να αποτυπώσουν την αίσθηση της ταχύτητας ρεαλιστικά και εντυπωσιακά ταυτόχρονα.
Ακόμα πιο αναμενόμενο είναι να δημιουργήσουν συμπαθητικούς ήρωες γύρω από τον Turbo που θα θέλουν να τον βοηθήσουν ,όπως τον αφελή Tito, ή τον υπερπροστατευτικό αδελφό Chet.
Αυτό όμως που σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να δεχτώ είναι την προφανή έλλειψη αυθεντικότητας.
Η ανάγκη της έβδομης τέχνης για έναν σωστό παραμυθά είναι πλέον επιτακτική όπως έχω αναφέρει και παλαιοτέρα.
Μπορεί οι μικροί κινηματογραφόφιλοι να μην έχουν και τις μεγαλύτερες απαιτήσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι εταιρείες πρέπει να αποσκοπούν σε μια ασφαλή μετριότητα.
Σε ένα κενό υπερθέαμα animated χαρακτήρων.
Γιατί ακόμα και ο μικρός σου μπόμπιρας θα μπορέσει να συνδυάσει τον «κακό» του Turbo με αυτόν του Ρατατούι.
Ακόμα και εκείνος θα παρατηρήσει πως το σενάριο δεν είναι απλά φιλτραρισμένο, αλλά πως έχει μπει σε μια φόρμουλα μαζικής παράγωγης.
Και μέσα σε όλα αυτά, το πιο κωμικοτραγικό είναι πως ο Turbo δεν είναι καν ο σωστός πρωταγωνιστής που θα περίμενε κανείς για μια τέτοια ταινία.
Η εμμονή του με την ταχύτητα καταντά κουραστική από πολύ νωρίς, ενώ και το μοναδικό του όνειρο να τρέξει στο ράλλυ της Indianapolis, παρωχημένο.
Τουλάχιστον ο Nemo είχε έναν σοβαρό λόγο για να ονειρεύεται και να αγωνίζεται.
Εδώ όμως, τα γκάζια είναι το μόνο που μετράει για το σκληροπυρηνικό σαλιγκάρι.
Ακόμα και το χιούμορ δείχνει να χωλαίνει σε αρκετά σημεία.
Οι ατάκες δύσκολα θα έχουν αντίκτυπο στο νεαρό κοινό και κάποια κωμικά stunts που είναι έξυπνα, επαναλαμβάνονται και χάνουν την αρχική τους φρεσκάδα.
Ίσως βέβαια στο όλο θέμα χιούμορ να έχει να κάνει και ότι για ακόμα μια φορά δεν ακούσαμε στα Αγγλικά τους διαλόγους, ενώ στο voice acting συμμετείχαν πρωτοκλασάτα ονόματα του Αμερικανικού κινηματογράφου.
Κάποιες φορές η αίσθηση της ταχύτητας και η ρεαλιστική απεικόνιση των αγώνων ράλλυ μπορεί να σε κερδίσει, αλλά όμως όχι για πολύ ώρα.
Γρήγορα επανέρχεσαι και σκέφτεσαι πως έχεις δει και ένα Cars.
Ή πως ακόμα χειρότερα, έχεις δει άπειρες ταινίες των 80's με παρόμοιο σενάριο.
Δεν ξέρω πως αλλιώς να το θέσω, πέρα από το να δηλώσω πως απογοητεύτικα.
Τα αρνητικά του animation τα γνωρίζω από πρώτο χέρι, αυτό που δεν περίμενα ήταν να τα δω όλα μαζί συσσωρευμένα και διογκωμένα σε ένα συντηρητικό "παιδικό" που δεν ξεφεύγει ούτε εκατοστό από την γνωστή και επιτυχημένη συνταγή της Disney.
Αν κανένα όνειρο δεν είναι αρκετά μεγάλο και κανένας ονειροπόλος αρκετά μικρός, πειράζει που εγώ θα συνεχίσω να ονειρεύομαι έναν πιο σοβαρό κινηματογράφο για παιδιά;
Στις ελληνικές αίθουσες από 18 Ιουλίου.
Γιώργος Καραμάνος.
Turbo trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
