Σοβαρά τώρα, ποιος κινηματογραφιστής ονειρεύεται να μοιάσει στον Sasha Baron Cohen;
Και ακόμα περισσότερο, πώς καταφέρνεις να κάνεις μια ταινία τόσο απαράδεκτη που ακόμα και ο Cohen θα αναγκαζόταν να βγει από την αίθουσα εξαιτίας της ηλιθιότητας της;
Ε λοιπόν, ο Michael Youn, ο δημιουργός του Vive La France, είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις.
Μετά την αποτυχημένη του προσπάθεια να μιμηθεί το Ali G με το δικό του Fatal, έρχεται δριμύτερος με μια επανέκδοση του Borat.
Σύμφωνα με το σενάριο (δικό του κι αυτό), το Ταμπουλιστάν είναι ένα κρατίδιο της Ασίας, ξεχασμένο από τον Θεό και απομονωμένο από τα πάντα.
Το μόνο πράγμα για το οποίο είναι περήφανοι οι κάτοικοι της συγκεκριμένης χωράς είναι ένα έδεσμα ονόματι πλιγούρι, του οποίου όμως την αυθεντικότητα διεκδίκησε και κέρδισε ο Λίβανος.
Όταν πλέον και το πλιγούρι παύει να αποτελεί το εθνικό έμβλημα του Ταμπουλιστάν, ο πονηρός γιος του δικτάτορα συνειδητοποιεί πως πρέπει να κινηθεί διαφορετικά για να δοξάσει το όνομα της χωράς του.
Έτσι, αποφασίζει να συνθέσει μια ομάδα επίλεκτων ανδρών με σκοπό να κάνουν ένα τρομοκρατικό χτύπημα στο πιο ξακουστό μνημείο της Γαλλίας, τον Πύργο του Άιφελ.
Κάπου εκεί μπλέκουν και τα δυο ξαδέλφια που θα πρωταγωνιστήσουν στο υπόλοιπο της ταινίας.
Βοσκοί στο επάγγελμα και όχι και τόσο διάνοιες, αποτελούν τα τέλεια θύματα για τον γιο του δικτάτορα.
Αφού περάσουν επιτυχώς τα στάδια της εξάσκησης στην τρομοκρατία και λάβουν τις ψεύτικες τους ταυτότητες, θα ετοιμαστούν για να ταξιδέψουν στην Γαλλία.
Όταν όμως το αεροπλάνο που υποτίθεται πως θα έριχναν στον Πύργο του Άιφελ θα κάνει αναγκαστική προσγείωση στην Κορσική, τότε θα αρχίσουν τα πραγματικά προβλήματα για εκείνους.
Ο δρόμος προς το Παρίσι δείχνει μακρινός για τους δυο άξεστους χωριάτες, ενώ το πολιτισμικό σοκ ακόμα μεγαλύτερο.
Μέσα από την ηλιθιότητα τους θα μπλέξουν σε απίστευτες καταστάσεις, καθώς από όποια περιοχή της Γαλλίας και αν περάσουν θα φέρουν την καταστροφή.
Το Vive La France κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις του εξαρχής.
Από την μια προσπαθεί να παρουσιαστεί ως μια ακραία καφροκωμωδία και από την άλλη να αποτελέσει ταξιδιωτικό οδηγό της Γαλλίας.
Ένας συνδυασμός που από μόνος του είναι καταδικασμένος να αποτύχει.
Όταν συμβάλει και το "μαγικό" χέρι του Michael Youn, τότε τα πράγματα χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο.
Οι χαρακτήρες ως άλλες κακές κόπιες του Borat, μπλέκουν συνεχώς σε gags, δήθεν κωμικά, και εσύ παρακαλάς να τελειώσει ο εφιάλτης,ενώ ακόμα και ο τρόπος που παρουσιάζει τους ίδιους τους Γάλλους ως ένα έθνος γεμάτο διχόνοιες και τοπικιστικές διαθέσεις, είναι απλά γελοίος.
Παράλληλα ως σκηνοθέτης, ο Youn δίνει ακόμα μεγαλύτερο ρεσιτάλ κακογουστιάς κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο.
Στραβά πλάνα, ανορθόδοξες λείψεις και όλα τα συναφή θα τα βρείτε μαζεμένα στο Vive La France.
Όσο για τα αστεία και το χιούμορ του, τα σχόλια είναι περιττά.
Η ηλιθιότητα αγγίζει ανεπανάληπτα επίπεδα και εσύ ο άτυχος που έχεις πάει να το παρακολουθήσεις (Χατζηπαπά, αυτό είναι σπόντα για εσένα), αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που βλέπεις να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου.
Μοναδικό κρίμα σε όλη την υπόθεση είναι η συμμέτοχη του εξαιρετικού Jose Garcia (Now You See Me), που φυσικά δείχνει αποκλεισμένος και παντελώς αποσβολωμένος από την παρακμή που τον περιβάλει.
Βάζω στοίχημα πως σε λίγα χρόνια το Vive La France θα γίνει η ταινία που θα βάζουν στο DVD οι λέσχες κωμικών, για παράδειγμα προς αποφυγή.
Όσο για τον Sasha Baron Cohen, δεν θα μου έκανε εντύπωση αν σταματούσε να βγάζει ταινίες ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Στις αίθουσες από 4 Ιουλίου.
Γιώργος Καραμάνος.
1.jpg)
