.jpg)
Ανυποψίαστοι ακόμη, το 2009 υποδεχτήκαμε το πρώτο Wolverine, ένα spin off ουσιαστικά, από την σειρά ταινιών X-Men.
Η απογοήτευση ήταν μεγάλη, ωστόσο ο καιρός που πέρασε από τότε μας βρίσκει σε μια τελείως διαφορετική κατάσταση.
Πλέον, οι comic ήρωες έχουν κατακτήσει επάξια μια πρωταγωνιστική θέση στην κινηματογραφική μας καθημερινότητα, ενώ οι ταινίες με superheroes δίνουν ανάσες ζωής στα στούντιο του Hollywood και στους πικραμένους παραγωγούς που τσεκάρουν με αγωνία το box-office.
Ακριβώς όμως επειδή από το 2009 έχουμε μάθει πολλά και έχουμε παρακολουθήσει ακόμα περισσότερα στην μεγάλη οθόνη, οι απαιτήσεις έχουν ανέβει.
Όταν μάλιστα ένα ολόκληρο κινηματογραφικό σύμπαν βασισμένο σε υπερήρωες έχει δομηθεί επιτυχώς και ένα άλλο έρχεται καταπόδας, το να πάρεις στο χαλαρό μια ταινία σαν το The Wolverine είναι τουλάχιστον αναχρονιστικό.
Μετά την οριστική διάλυση των X-Men και τον θάνατο της αγαπημένης του Jean, ο Logan (Hugh Jackman, Movie 43) έχει απαρνηθεί όλα αυτά που είχε μάθει στην ακαδημία των μεταλλαγμένων και πλέον γυρίζει την Αμερική σαν σύγχρονος φυγάς.
Κουρασμένος από την αθανασία του, έχει φτάσει στο κομβικό σημείο όπου τίποτα πλέον δεν μπορεί να τον γεμίσει.
Τίποτα δεν μπορεί να προσφέρει νόημα στην αιώνια ζωή του.
Όλα αυτά ώσπου μέσω της Yukio (Rila Fukushima) μαθαίνει πως ένας παλιός του φίλος και συμπολεμιστής από την Ιαπωνία, πεθαίνει.
Η Yukio τον προσκαλεί στην χωρά του Ανατέλλοντος Ηλίου για να δει για μια τελευταία φορά τον γερασμένο πλέον Yashida (Hal Yamanouchi, The Way Back).
Ο Wolverine αποδέχεται αυτή την πρόσκληση και χωρίς να το καταλάβει βρίσκεται στην μέση μιας οικογενειακής τραγωδίας, και φυσικά εμπλέκεται σε μια ακόμα περιπέτεια.
Η εγγονή του Yashida, Mariko (Tao Okamoto) θα γίνει η κληρονόμος της αμύθητης περιουσίας του και ταυτόχρονα ο μεγαλύτερος στόχος της Ιαπωνικής μαφίας, ενώ και ο ίδιος ο οικογενειακός της κύκλος δεν θα φανεί απόλυτα τίμιος απέναντι της.
Ο Logan θα προσπαθήσει να την προστατεύσει καθώς και ο ίδιος θα έρθει αντιμέτωπος με τους δαίμονες του.
Μακριά από την πατρίδα του θα αναγκαστεί να παλέψει με όλα αυτά που τον στοιχειώνουν, ενώ μια μεγάλη πλεκτάνη θα στηθεί στις πλάτες του.
Όταν ο καλύτερος σκηνοθέτης που έχουμε σήμερα, ο Darren Arronofsky, αποφάσισε να αποχωρίσει από το project, έπρεπε να το είχα καταλάβει πως κάτι δεν θα πήγαινε καλά με το καινούργιο Wolverine.
Πόσο μάλλον όταν άρχισαν να ξαναγράφουν το σενάριο του ικανοτάτου McQuarrie.
Όπως και να 'χει, ο Wolverine του 2013 σίγουρα δεν ήταν αυτό που περίμενα.
Από τις πρώτες σκηνές κιόλας μπορεί κανείς να καταλάβει πως η συγκεκριμένη ιστορία είναι κομμένη και ραμμένη για να ταιριάζει στα πλαίσια μιας Χολιγουντιανής περιπέτειας.
Το ταξίδι στην Ιαπωνία είναι μόνο η πρόφαση, ή εάν θέλετε το σκηνικό, για να στηθεί η δράση.
Οι υπαρξιακοί προβληματισμοί του Wolverine παρουσιάζονται επιδερμικά και περιορίζονται στους εφιάλτες που τον βασανίζουν, ενώ και οι γνωστές «ανατροπές» κάθε άλλο παρά έκπληξη προκαλούν.
Φυσικά, γνωρίζω για πια ταινία γράφω και αυτά τα θεωρώ σχετικά αναμενόμενα, όμως είναι πολλές φορές που το Wolverine με έκανε να νιώθω λες και παρακολουθώ παρωχημένη περιπέτεια των 90's.
Ειδικότερα στους χαρακτήρες, οι αντιθέσεις ήταν πολύ έντονες.
Για παράδειγμα, υπήρχαν φορές που ο ώριμος πλέον Wolverine αντιδρούσε με την ηλιθιότητα ενός bodyguard, ενώ και οι υπόλοιποι δεύτεροι χαρακτήρες είτε δεν ήταν σωστά ανεπτυγμένοι, είτε δεν είχαν ξεκάθαρα κίνητρα.
Η δράση από την άλλη δείχνει να βρίσκεται σε πολύ καλύτερα επίπεδα σε σχέση με το προηγούμενο εγχείρημα των X-Men Origins.
Καλογυρισμένη και με έντονους ρυθμούς, ήταν αντάξια του ήρωα που πρωταγωνιστούσε.
Χωρίς τις υπερβολές των Αμερικανικών πολυβόλων και τα master plan του Magneto, έφερνε το θέμα μάχη σε πιο "γήινα επίπεδα" καθιστώντας τον Wolverine αντιμέτωπο με εχθρούς περισσότερο πολεμιστές, παρά ιδιοφυές.
Ο James Mangold πίσω από την καρέκλα του σκηνοθέτη, μολονότι προσπάθησε να εντρυφήσει στην ψυχοσύνθεση του διάσημου μεταλλαγμένου και να τον παρουσιάσει πιο ευάλωτο από ότι τον έχουμε συνηθίσει, δεν ξέφυγε από τον γνωστό δρόμο της 'επιτυχίας'.
Το αδαμάντινο κορμί του Wolverine θα τον προδώσει μέχρι το σημείο που τους βολεύει, ώσπου τελικά όλα θα αποκατασταθούν για να ξεκινήσει η πραγματική δράση.
Ο Hugh Jackman υποδυόμενος για έκτη φορά τον λατρεμένο ήρωα της Marvel φαίνεται να παίρνει την ταινία πάνω του έχοντας αποκτήσει την απαιτουμένη αυτοπεποίθηση αλλά και την εμπειρία του απόλυτου πρωταγωνιστή.
Εάν απέφευγε κάποιες cheesy ατάκες, θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια ολοκληρωμένη ερμηνεία σε έναν αρκετά απαιτητικό ρόλο υπερήρωα.
Για το απλό κοινό που αρέσκεται στα blockbuster, το The Wolverine θα είναι μια ακόμα περιπέτεια που εύκολα θα ξεχάσει.
Για τους φανατικούς οπαδούς της Marvel και των X-Men, το The Wolverine δύσκολα θα αγγίξει την ομώνυμη σειρά κόμικς του Frank Miller.
Όπως είπα και στην αρχή, οι απαιτήσεις ανεβαίνουν όταν μιλάμε για superhero movies.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, πότε δεν μπόρεσα να ταυτιστώ με αυτή την "εύκολη" ταινία που δεν είχε τίποτα το καινούργιο να προσφέρει, περά από την after-credits σκηνή της.
Το 3D για ακόμα μια φορά παντελώς άχρηστο και περιττό.
Στις αίθουσες από 25 Ιουλίου.
Γιώργος Καραμάνος.
The Wolverine trailer 3 από FilmBoy-gr
1.jpg)
