Καλοκαίρι και ελληνικός κινηματογράφος είναι σίγουρα συνυφασμένα με πολλές ταινίες.
Ταινίες γεμάτες ατελείωτους έρωτες, χαβαλέ, κέφι, γλέντι, τραγούδι, χαρά ...πολλές φορές συνοδευόμενες από μια ευχάριστη ή δυσάρεστη κλισεδιάρικη γραφικότητα αλλά και έντονα φορτισμένα συναισθήματα.
Παρακάτω λοιπόν, θα δείτε μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά δείγματα του ελληνικού κινηματογράφου.
Άλλοτε σε πιο κωμικό ύφος, άλλοτε σε πιο νοσταλγικό και καμιά φορά σε λίγο πιο δραματικό-ερωτικό, όπως ακριβώς είναι κι η διάθεση σου όταν κάνεις διακοπές-ειδικά στα δικά σου όμορφα μέρη ...που καμιά φορά λησμονούμε πως διαθέτουμε...
Ο ΚΛΕΑΡΧΟΣ, Η ΜΑΡΙΝΑ ΚΙ Ο ΚΟΝΤΟΣ (1960)
Με φόντο τα Καμμένα Βούρλα σε σενάριο Τσιφόρου-Βασιλειάδη πεθαίνεις ακόμα στο γέλιο όποτε το βλέπεις, χάρη στο πρωταγωνιστικό τρίο Γεωργίας Βασιλειάδου, Νίκου Ρίζου και Βασίλη Αυλωνίτη.
Ρεσιτάλ ατάκας και προσωπική αξέχαστη στιγμή, όταν η νεαρή ζητάει φωτιά από τον Αυλωνίτη και ο ίδιος αρχίζει μετά τα...(παίρνοντας μάτι και το κωλαράκι της)...:
"E, ρε ν΄'ανάψουμε όλοι εδώ μέσα, να φουντώσουμε..." (και να σκοντάφτει μετά και στο σκαλάκι!)
ΤΥΦΛΑ ΝΑ'ΧΕΙ Ο ΜΑΡΛΟ ΜΠΡΑΝΤΟ (1963)
Ε...δεν γινόταν να λείπει Βέγγος από ελληνικό αφιέρωμα ...θα ήταν ιεροσυλία!
Στέφανος Αυγερινός ο Βέγγος, υπάλληλος ληξιαρχείου που την κάνει πορωμένα ...για τον Πόρο ελέω καλοκαιρινής άδειας.
Στέφανος Αυγερινός και ο ποιητής Κώστας Κακαβάς.
Και κάπου ανάμεσα, οι κοπελιές να νομίζουν πως ο ποιητής είναι ο Βέγγος και η φαλάκρα του να αποδεικνύεται τελικά σε μέγιστο σουξέ.
Highlight συγκεκριμένο δεν έχει ...ήταν ο Θανάσης από μόνος του.
ΑΛΕΞΗΣ ΖΟΡΜΠΑΣ (1964)
Γυρισμένη στην Κρήτη και βασισμένη σε βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, η ταινία έμεινε χαρακτηριστική για την ερμηνεία του Anthony Quinn, τις υποψηφιότητες για Όσκαρ και φυσικά το συρτάκι του Μίκη Θεοδωράκη που ξεσήκωσε και ξεσηκώνει ακόμα, Έλληνες και τουρίστες.
Σταμάτα να διαβάζεις και ...σήκω χόρεψε συρτάκι!
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΓΙΑ ΦΙΛΗΜΑ (1965)
Κλασικός αλά μιούζικαλ Δαλιανίδης, με γυρίσματα στη Ρόδο και πλήθος ηθοποιών-αστέρων (Βλαχοπούλου, Λάσκαρη, Βουτσάς, Καραγιάννη και άλλοι), ατάκες, πολύ χορό και μουσική από τον Μίμη Πλέσσα.
"Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;"
ΓΟΡΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΕΣ (1968)
Δεύτερος Δαλιανίδης σερί στο πιο χαρακτηριστικό του μιούζικαλ.
Γυρίσματα στην Ύδρα, με Φαίδωνα Γεωργίτση και Μαίρη Χρονοπούλου να ανταγωνίζονται για την αγορά οικοπέδων με σκοπό να τα εκμεταλλευτούν τουριστικά και από δίπλα οι Καραγιάννη, Εξαρχάκος, Σειληνός, Παπαγιαννόπουλος, Λάκης Κομνηνός, Νόρα Βαλσάμη και Γιάννης Βογιατζής.
Αν και σε μικρή ηλικία με κούραζε με τα πολλά τραγούδια του, τελικά σου έχει μείνει για τα "ο άντρας που θα παντρευτώ", "Τόοοσα καλοκαίριαα" και άλλα ...αν και προσωπικά αυτό που σημάδεψε περισσότερο την παιδική ηλικία ήταν η εμφάνιση της Καραγιάννη στο φινάλε.
Αυτή και η Λάσκαρη ήταν κορμάρες...όπως και να το κάνουμε...
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝ (1968)
Μέγιστη cheesy-ίλα, ελληνοσουηδικής παραγωγής αλλά αθεράπευτα εθιστική.
Κουκλάρα μελαχρινή Έλενα Ναθαναήλ, ο Thomas Fritsch ως Ίαν που έκρυβε την πριγκιπική του καταγωγή και κρεμιόταν από τα λεωφορεία τραγουδώντας "λααα λα...λα λα, λα λα" και φυσικά το Ζαβαρακατρανέμια στην Επίδαυρο.
Kefi?
Τι σημαίνει αυτό;
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ (1968)
"Στάσου, που πας ...θέλω να σου δώσω μύγδαλα"
Ο βοσκός Γιάννης Βόγλης παρεξηγείται για επικείμενος βιαστής της τουριστριούλας Anne Lonnberg στα μαγευτικά σοκάκια και παραλίες της Άνδρου.
Οι συναντήσεις με το καφάσι έξω από τα κάγκελα, η συνεννόηση-μπουζούκι με κανέναν από τους δυο να μην γνωρίζει τη γλώσσα του αλλουνού, η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και φυσικά..."ένα πρωινόοο" από Άναμπελ.
Μπορεί να μας φαίνεται cheesy και να έχει μείνει για την γνωστή ατάκα, αλλά σου βγάζει ακόμα μια νοσταλγική αθωότητα.
Η ΠΑΡΙΖΙΑΝΑ (1969)
Την έχω δει τόσες φορές που μάλλον θα έβαζα ως highlight όλη την ταινία.
Η Πελαγία (Βλαχοπούλου) είναι μια συνοικιακή μοδίστρα και η αδελφή της (Έρικα Μπρόγιερ) την προτρέπει να ανοίξει μια μπουτίκ στο Κολωνάκι.
Αργότερα θα φύγουν για μια φωτογράφηση στη Μύκονο μαζί με δύο φίλους τους που γουστάρουν την αδελφή της, τον 'καλλιτέχνη Εξαρχάκο και τον χορευταρο-ροκά Βαγγέλη Σειληνό.
Εκεί η Πελαγία θα γνωρίσει και θα παντρευτεί έναν πάμπλουτο ελληνοαμερικανό (Βασίλης Καλυβωκάς) και αφού αυτός πεθάνει μετά από βουνίσια πτώση και τελικά επανέλθει με μπαστούνι, θα οργανώσουν επίδειξη μόδας σε μια έπαυλη, με τραγούδια από Πουλόπουλο για συνοδεία.
Όλη η ταινία είναι Βλαχοπούλου...τίγκα στην ατάκα και το σκέρτσο ("Σούζι τρως", "Το σουξέ μας...το χουμε..."...Αμ δε προσέ...") ενώ χαρακτηριστικά ήταν και τα τραγούδια με τον Σειληνό, το πέσιμο με το μαγνητόφωνο στην τουρίστρια από τον Βασίλη Καρρά, ο Εξαρχάκος ("ε...θα σπάσει εκεί λίγο χεράκι...λίγο τη μεσούλα..."¨) το εναρκτήριο "Δεν είναι επάγγελμα αυτό...είναι μαρτύριο", το "ποτάσα μου δώσες;", την Βλαχοπούλου να μοιρολογεί τον άντρα της με ένα ξέπλατο και...σταματώ εδώ γιατί θα πω όλη την ταινία!
"Αγοράκι...τι φρούτα βγάζει η Καλαμάτα;"
..."Μούσμουλα!"
Ο ΤΡΕΛΟΠΕΝΗΝΤΑΡΗΣ (1971)
"Andews darling..."
"Ωχ αμάν!"
Μοναδικός Λάμπρος Κωνσταντάρας ως μυθομανής πέφτουλας-γυναικάς που παριστάνει τον μεγαλοεπιχειρηματία σε Ύδρα και Σπέτσες ...και κάποια στιγμή η γυναίκα του τον πιάνει στα πράσα.
Όσες φορές κι αν δεις τη μανιέρα του γυναικά Κωνσταντάρα, δεν τη χορταίνεις...
ΗΤΑΝ ΑΞΙΟΣ (1982)
Ή αλλιώς του Γκουσκούνη δεν του σηκωνόταν (αδύνατον!) και τον τρέχανε οι φίλοι του τα καμάκια στον Πόρο για να επανέλθει, στην πιο αυτοσαρκαστική, cult, σατιρική ταινία του θρυλικού ελληνικού...sex symbol.
"Καλώς, τα πουλάκια μου!"
ΕΛΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΟΥΜΕ ΝΤΑΡΛΙΝΓΚ (1984)
Aυτό κι αν το έχεις δει εκατομμύρια φορές.
Δαλιανίδης ξανά μανά στη σκηνοθεσία, ο Στάθης Ψάλτης και το πρώτο καμάκι να προσπαθεί παράλληλα να μαζέψει την αδερφή του (Έφη Πίκουλα) από τον Σταμάτη Γαρδέλη, η Καίτη Φίνου ως η "freak" Τζεσικάρα, η Ρένα Παγκράτη κλασικά σε στυλ πουτσόδουλης κλαψομουνιάς αλλά και πρώτη στις τραγουδάρες ("Είναι φάση το αγόρι").
Highlights: Το κυνηγητό των γυμνιστών, η σεκάνς σε ντίσκο και φυλακή, η μάνα του Ψάλτη που μόλις είχε πλύνει τη μπλούζα με τη νεκροφαλή εμφανίζοντας την, την ώρα που γύρευε μαναφούκια ο πρώην της Τζεσικάρας (Κώστας Ευρυπιώτης)...και φυσικά..."Καμ του μι για να τη βρεις!
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΤΑΔΥΣΗ (1995)
Η Όλγα, μια νέα γυναίκα, φαρμακοποιός, παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού, συναντιέται με έναν παιδικό της έρωτα, τον Λευτέρη, που έχει επιστρέψει στη γενέτειρα του ύστερα από πολύχρονη απουσία.
Ο καθένας από τη μεριά του κουβαλά ένα τραγικό μυστικό, χωρίς όμως να το εξομολογούνται ο ένας στον άλλο.
Το μυστικό πως είναι αδέλφια από διαφορετική μητέρα, βασικός λόγος που τους χώρισαν όταν ήταν παιδιά καθώς ήταν ερωτευμένα μεταξύ τους.
Ενώ ο έρωτάς τους αρχίζει να ξαναφουντώνει, τον Λευτέρη αρχίζει να διεκδικεί και η Βίκυ, μια εντελώς διαφορετική, νέα κοπέλα.
Επίκεντρο σε όλα αυτά ένα βυθισμένο στη θάλασσα αεροπλάνο, που στην ανέλκυση του συμμετέχουν τα κύρια πρόσωπα.
Καριοφυλλιά Καραμπέτη, Αλέκος Συσσοβίτης (εδώ στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο) και Βαλέρια Χριστοδουλίδου σε υποτυπώδες, τραβηγμένο σενάριο, γυρισμένο από τον Γιώργο Πανουσόπουλο στα Χανιά και στη Σούδα της Κρήτης.
Στο πολύ γυμνό θα πρέπει να οφείλονται τα 120.000 εισιτήρια πανελλαδικά.
PEPPERMINT (1999)
Κλασική ελληνική νοσταλγική συνταγή του Κώστα Κάπακα με τον Γιώργο Χωραφά τον Τάσο Παλαντζίδη και άλλους, όπου ένας μηχανικός αεροσκαφών, ξαναθυμάται σκηνές από την παιδική και προεφηβική του ηλικία και τη σχέση του ...με μια εξαδέλφη, όταν πηγαίνει σε ένα πάρτι παιδικού του φίλου.
Η γνωστή κλισέ, γλυκόπικρη νοσταλγική συνταγή "τι ωραία που περνούσαμε τότες, με αγιόκλημα και γιασεμί" που ακολουθήθηκε και αργότερα από άλλους σκηνοθέτες στα παρόμοια "Ακροβάτες του Κήπου" και "Uranya".
Παρ'όλα αυτά αν το έχεις δει μικρός σε θερινό, σου αφήσει ευχάριστη ανάμνηση και τα παιδάκια ήταν εξαιρετικά στους ρόλους τους.
BEAUTIFUL PEOPLE (2001)
Με φόντο τη Μύκονο, το μοντέλο Ρέα Τουτουντζή παρατά την πασαρέλα για να παντρευτεί έναν αρχιτέκτονα.
Η σχέση τους όμως θα αρχίσει να περνάει κρίση όταν γνωρίσουν έναν ευκατάστατο κύριο που τους προσκαλεί σπίτι του.
Αρκετά διαφορετική αν και όχι ιδιαίτερα αξιόλογη ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, στην δεύτερη συνεργασία του με τους Νίκο Κουρή και Αθηνά Μαξίμου, φρέσκα τότε πρόσωπα μετά το πολύ καλό Αυτή Η Νύχτα Μένει.
Όμορφη κινηματογράφηση του Αιγαίου αλλά σενάριο κλεμμένο από την Περιφρόνηση του Γκοντάρ, που προσπαθεί να καυτηριάσει εμμέσως την κενότητα των ανθρώπων που αναζητούν την απόδραση στα κοσμοπολίτικα καλοκαιρινά θέρετρα.
ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ (2001)
Από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες τουλάχιστον της περασμένης δεκαετίας και ίσως αυτή που πιάνει καλύτερα και πιο συναισθηματικά την αίσθηση και τάση φυγής που μας πιάνει εκείνη την περίοδο και την διάθεση για μια νέα αρχή-διάλειμμα από τα αδιέξοδα που φεύγουν ή έρχονται.
Η Αθήνα αδειάζει τον Δεκαπενταύγουστο και εμείς έχουμε την ευκαιρία να δούμε μια σπονδυλωτή ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη μέσα από τα μάτια ενός διαρρήκτη, που μπαίνει στα διαμερίσματά των ενοίκων καθώς αυτοί λείπουν για διακοπές.
Στην πορεία και καθώς βλέπουμε τις ιστορίες τους ξετυλίγονται, αποκαλύπτονται διάφορα μυστικά για τις ζωές τους που θα επιφέρουν μεγάλες και έντονες αλλαγές και μερικά δυσάρεστα αποτελέσματα που θα φέρουν την ανάγκη για προσευχή και αναμονή ενός θαύματος.
Εξαιρετικοί Ελένη Καστάνη (ίσως η καλύτερη ερμηνεία της οπουδήποτε), Ακύλας Καραζήσης, Αμαλία Μουτούση, Θεοδώρα Τζήμου και κλασικό το ομώνυμο γλυκόπικρο τραγούδι από την Γλυκερία.
Hint: γυρισμένη από άθεο αλλά στο βάθος αρκετά κοντινή σε μηνύματα περί θαύματος και πίστεως, η ταινία κατάφερνε να σου τα διαπεράσει με όμορφο τρόπο και να σε κερδίζει ακόμα και αν δεν ανήκεις σε ομάδες γραφικών πιστών.
Να τα βλέπουν αυτά, κάτι βίαιες καρτποστάλ τύπου Mel Gibson και Passion of The Christ...
Kostas Tsokos.
