Όπως κάθε χρόνο με το που μπαίνουμε στα τέλη του Μάη και αρχίζουν οι πρώτες ζέστες, προσαρμοζόμαστε σιγά σιγά σε φουλ blockbuster mode ρυθμούς.
Άλλωστε ο προγραμματισμός των στούντιο, θέλει κάθε χρόνο τέτοια εποχή να μπουκώνει όσο γίνεται τον κάθε μήνα, με ταινίες δράσης, επιστημονικής φαντασίας, κωμωδίες-franchise και animation.
Ακόμα κι αν κάθε χρόνο νιώθεις μπουχτισμένος με την επαναλαμβανόμενη συνταγή των sequel, remake και κόμικ μεταφορών και αναρωτιέσαι αν θα έχουν γυρίσει αρπαχτές, όταν έρθει εκείνο το διάστημα τις περιμένεις πάντα με περίσσια αναμονή και τρέχεις στις αίθουσες να ξεχαστείς, μασουλώντας μπόλικο ποπ κόρν.
Αυτές είναι μερικές από τις blockbuster και μη, ταινίες που ξεχώρισαν μέχρι στιγμής την φετινή καλοκαιρινή περίοδο, είτε για τους σωστούς είτε για τους λάθος λόγους.
ΤΕΛΗ ΜΑΪΟΥ 2013
FAST AND FURIOUS 6
To 6o μέρος του franchise, δεν είχε τη φρεσκάδα του 5ου, αλλά από την άλλη διέθετε περισσότερη εξωπραγματική δράση και λιγότερες κοιλιές.
Βγάλε την προβλέψιμη σεναριακή σφήνα με τον χαρακτήρα της Letty (Michelle Rodriguez) και τους αναλώσιμους κακούς, κράτα τις 2-3 μαμάτες σεκάνς δράσης (με αμάξια και τανκς η μία, το φινάλε στον αεροδιάδρομο η άλλη) που ήταν διασκεδαστικές μέσα στην υπερβολή τους και φυσικά κανά δυο ατάκες εμπνευσμένες από Avengers και την παρουσία του Dwayne Johnson.
Όπως και το 2011 με το Fast Five, είχαμε το πιο fun και ειλικρινές ως προς τις προθέσεις του blockbuster της σεζόν ...μέχρι στιγμής δηλαδή.
THE HANGOVER: PART III
Θέλοντας να κάνουν κάτι εντελώς διαφορετικό, κατέληξε να μην είναι καν κωμικό με την action στροφή και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Mr Chow (Ken Jeong) με τις μόνες στιγμές που έβγαζαν γέλιο να είναι οι γνωστές από τα trailer με τον Zach Γαλυφιανάκη και το φινάλε που μας πήγαινε πίσω στις καλές εποχές του πρώτου φιλμ.
Το 3ο Hangover ήταν η τρανή απόδειξη πως δεν μπορείς κάθε εμπορική επιτυχία να την ξεχειλώνεις με τα sequel και να την κάνεις franchise.
Κι αν το 2ο μέρος έμοιαζε με remake του πρώτου διατηρώντας τουλάχιστον την "Hangover" αίσθηση, ετούτο εδώ έμοιαζε ολότελα περιττό ....ίσως και μέσα στα πιο αχρείαστα sequel όλων των εποχών.
ΙΟΥΝΙΟΣ 2013
AFTER EARTH
Βαρετοί ρυθμοί, κλισέ αφελείς διάλογοι για φαν της σαϊεντολογίας, πετσοκομμένη διάρκεια και σενάριο που θύμιζε περισσότερο πιλότο σειρά και φυσικά προώθηση για τον υιό Smith.
Τα μόνα που ξεχώρισαν ήταν κάποια εφέ, σκηνικά και τοπία και η αισθητική των γκάτζετ και στολών.
Από κει και πέρα είχαμε την πρώτη τρανταχτή αποτυχία του Will Smith από την εποχή του Wild Wild West (1999) και ειλικρινά ...Michael Night Shyamalan...μήπως να ξεκουραζόσασταν λιγάκι;
NOW YOU SEE ME
Τι;
Σου θύμιζε Ocean's 11-12-13;
Μάγος είσαι;
Συμπαθητική ταινία με ενδιαφέρον καστ (Jesse Eisenberg, Woody Harrelson, Morgan Freeman, Michael Caine, Mark Ruffalo) και εφέ, αλλά υπερβολικά γρήγορη, με σενάριο γεμάτο τρύπες και περισσότερο εξυπνακίστικη παρά έξυπνη.
Μπερδα-way για να είναι μπερδα-way, το Now You See Me του εφετζή Luis Letterier (Transporter, Incredible Hulk, Clash of The Titans) νοιαζόταν περισσότερο να αφήσει χώρο για κανά sequel, και ενώ την άλλη μέρα το ξέχναγες, σίγουρα ήταν μέσα στις πιο ψυχαγωγικές ταινίες του καλοκαιριού.
EPIC
Για τα πιτσιρίκια ό,τι πρέπει, για εμάς τους υπόλοιπους μεγάλη απογοήτευση από τα Blue Sky Studios των Ice Age και Robots (αδικημένο).
BEFORE MIDNIGHT
Το τρίτο μέρος στην ζωή του ζευγαριού Jesse (Ethan Hawke) και Celine (Julie Delpie) μετά τα Before Sunrise (1995) και Before Sunset (2004), τους βρίσκει πλέον παντρεμένους με παιδιά και κάθε αθωότητα των mid-20's και mid-30's μοιάζει να έχει χαθεί για να αντικατασταθεί από την μιζέρια μιας πιο 'ώριμης' ρουτινιασμένης επαναλαμβανόμενης ζωής.
Έξυπνοι και σπιρτόζικοι διάλογοι, γυρίσματα στη Μεσσηνία σε μια ταινία που μας μίλησε για την αγάπη, την διαρκή αφοσίωση και την οικογένεια με έναν πιο άμεσο, αληθινό και ειλικρινή τρόπο...ακόμα κι αν μερικούς τους κουράζει το συνεχές μπίρι μπίρι.
Τουλάχιστον ετούτο δω ήταν πιο αληθινό σε σχέση με τη συνηθισμένη χολιγουντιανή ζαχαρώδη συνταγή το "χέσε ψηλά κι αγνάντευε αλλά εγώ δεν βγάζω νόημα" των ψευτοκουλτουρέ εγωπαθών σκηνοθετικών εμμονών.
MAN OF STEEL
Με κέρδισε ο Krypton, ο Henry Cavill, μια-δυο χιουμοριστικές στιγμές, το καστ αλλά και η γενικότερη αίσθηση πως βλέπουμε επιτέλους μια καινούρια εκδοχή του Supes μακριά από Donner-ισμούς (Superman Returns).
Με κούρασε η ολότελα περιττή Lois Lane, το "πιο "forced" πεθαίνεις" φιλάκι, το τσάτρα-πάτρα γραμμένο origin που ήθελε να χωρέσει δύο ταινίες σε μία και τα περνούσε όλα στη σπίντα (με κάτι σεναριακές τρύπες ΝΑ με το συμπάθειο) για να φάμε στη μάπα 40 λεπτά βίντεογκειμ από τον Snyder ("γκρέμιστα γκρέμιστα" όλα πια...).
Τόσο επική δράση σε ταινία του Superman δεν είχαμε ξαναδεί, αλλά και λίγο substance στο όλο style δεν θα μας χάλαγε.(τον κοσμάκη στα παπάρια σου τον έγραψες Clark...άντε να...Zod-ανεύσουν τώρα οι ελπίδες τους)
Όχι το reboot που περιμέναμε αλλά σίγουρα το reboot που χρειαζόταν ο κινηματογραφικός μύθος του Ανθρώπου από Ατσάλι αυτή την περίοδο.
Ας ελπίζουμε σε δύο χρόνια το Man of Steel 2 (λέγε με και Superman/Batman) να έχει να μας πει και μια ιστορία της προκοπής.
MONSTERS UNIVERSITY
Άλλη μία sequel-prequel προσθήκη για την Pixar που έχει χάσει το μπούσουλα εδώ και λίγα χρόνια και έχει ξεμείνει από πρωτότυπες ιδέες (ποιο Oscar για το Brave;).
Παρ'όλα αυτά το Μπαμπούλες Πανεπιστημίου, χωρίς να φτάνει το πρώτο φιλμ ή τις καλές δουλειές τις Pixar, ήταν αρκούντως διασκεδαστικό και συγκινητικό, με εξαίρετη δουλειά στο τεχνικό κομμάτι και στις φωνές (ρεσιτάλ πάλι από John Goodman και Billy Crystal).
WORLD WAR Z
Σκοτώνοντας παντελώς το βιβλίο του Max Brooks για χάρη μιας zombie action movie προσέγγισης, και με μια προβληματική παραγωγή που χρειάστηκε επανεγγραφή και επιπλέον γυρίσματα του φινάλε καθυστερώντας την ταινία για μήνες, θα περίμενες την απόλυτη μπαλαφάρα.
Το World War Z απείχε αρκετά από αυτό με το εξαιρετικό του, αγωνιώδες πρώτο μισάωρο που συνδύαζε ιδανικά το zombie flick με το world invasion και το virus horror υπο-είδος και έναν Brad Pitt να κάνει ότι μπορεί για να σώσει τα προσχήματα ενώ στα συν ήταν και η εισβολή στο Ισραήλ.
Δυστυχώς αργότερα ξέπεσε γρήγορα σε απιθανότητες και ευκολίες, αφήνοντας σε με ένα ολότελα βαρετό και anticlimactic φινάλε.
Όχι ακριβώς κακή ή άψυχη εμπορική αμερικανιά, το Z έβγαζε μια τιμιότητα αλλά κάτι του έλειπε.
Όπως και να χει και τηρουμένων των αναλογιών με τα υπόλοιπα blockbuster αποδείχτηκε το hit του καλοκαιριού.
THE INTERNSHIP
Μόνο για τους β' ρόλους (John Goodman, Rose Byrne κλπ) και για τα αστεία με αναφορές σε ταινίες...άντε και λίγο που προσπαθεί να "την πει" στην γενιά των computer-gadget-technology geeks.
Καμιά κωμωδία καλή θα έχουμε όμως;
ΙΟΥΛΙΟΣ 2013
THE LONE RANGER
Προφανώς η ξεπερασμένη συνταγή των Western δεν θα μπορούσε να ανανεωθεί όπως οι Πειρατές, με έναν Johnny Depp να υποδύεται ΠΑΛΙ τον weirdo, μια απίστευτα βαρετή μπουκωμένη συνοχή-διάρκεια και μόνο το φινάλε με την τελική σκηνή δράσης και το classic μουσικό θεματάκι του Lone Ranger να τη σώζει κάπως.
STAR TREK: INTO DARKNESS
Τουλάχιστον οφείλεις να παραδεχτείς πως το φρενιτιώδες στυλάκι του J.J. Abrams δεν σε αφήνει να βαρεθείς, ούτε φυσικά και η πάντα μοναδική παρουσία του Benedict Cumberbatch που είναι ικανός να παγώσει κάθε frame με ένα του νεύμα ή φωνή.
Σε γενικές γραμμές κατώτερο από το συμπαθητικό του 2009
THE ICEMAN
Παλαιομοδίτικο άρωμα γκανγκστερικής ταινίας και Michael Shannon ήταν αρκετά ακόμα κι αν η ταινία χώλαινε στο σενάριο και στους βαρετούς ρυθμούς του πρώτου μισού.
GROWN UPS 2
Κράτα πάλι όσες σκηνές είδες και στο trailer και ας ελπίζουμε να μην μπουν και άλλες ιδέες στον Sandler και δούμε κανά...Jack and Gill 2.
RED 2
Του έλειπαν και οι πιο offbeat, αφασικοί ρυθμοί της πρώτης ταινίας για χάρη μιας πιο blockbuster προσέγγισης.
Υ.Γ.: Τον Byung-hun Lee του φοβερού I Saw The Devil ακόμα για ξυλίκια θα τον έχετε στο Χόλιγουντ;
MUD
Από τον σκηνοθέτη Jeff Nichols (Take Shelter) με έναν αγνώριστο μα εξαιρετικό Matthew McConaughey στην καλύτερη ταινία που προβλήθηκε μέχρι στιγμής μέσα στο καλοκαίρι, το Mud ήταν ένας συνδυασμός Mark Twain και Stand By Me σε μια γκρίζα ιστορία ενηλικίωσης σχετικά με την αγάπη, την φιλία, τον έρωτα και την προδοσία.
TURBO
Πως γίνεται να περιμένεις να γίνει της...car-ιόλας με πρωταγωνιστές σαλιγκάρια;
Καλύτερα να τα μαγειρεύεις παρά να τα βλέπεις να τρέχουν, θα έλεγες...
THE WOLVERINE
Η αλλαγή του σκηνικού και η μεταφορά στην Ιαπωνία (ετούτο εδώ εκτυλίχθηκε μετά την τριλογία X-Men και όχι μετά το Origins) έδωσε έναν μικρό αέρα ανανέωσης αλλά το σενάριο δεν εκμεταλλεύτηκε καθόλου τους χαρακτήρες, εκτός του πρωταγωνιστή.
Είναι σχεδόν σίγουρο πως με τον Aronofsky στην σκηνοθεσία και το αρχικό σενάριο του Christopher McQuarrie απείραχτο θα είχαμε πιθανότερα μια πολύ διαφορετική κόμικ ταινία, πιο κοντά στις μοναχικές, ατμοσφαιρικές της στιγμές και ακόμα πιο βίαιη.
Μια απλώς συμπαθητική και κάπως πιο ανθρωποκεντρική κόμικ ταινία, με τον Hugh Jackman στην καλύτερη του ερμηνεία ως Wolvie και με highlight τη σεκάνς στο τρένο.
Κατά τ'άλλα θα την ξεχάσουμε πολύ γρήγορα...όχι όμως και την after credits σκηνή που μας παρέπεμπε στο επερχόμενο Χ-Men: Days of Future Past που θα δούμε του χρόνου.
ON THE ROAD
Όντας βασισμένο στο ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Jack Kerouac, που επηρέασε τα μέγιστα στο λογοτεχνικό κίνημα του Beat που έδρασε στα 50's-60's αφήνοντας στίγμα και σε άλλες τέχνες, το On The Road ήταν πιστό στην αισθητική road movie και τους "πρέζα, τέζα και μυαλό φριτέζα" χαρακτήρες, με καλή ανασύσταση εποχής, φωτογραφία και ατμόσφαιρα road movie αλλά από την άλλη κούραζε υπερβολικά και διέθετε ένα ανεπαρκές καστ.
Το χειρότερο ήταν πως άγγιζε επιδερμικά το θέμα μιας χαμένης γενιάς που δεν ήθελε την πίεση-ένταξη στο κοινωνικό σύνολο και προσπαθούσε να ξεφύγει με πράγματα που αργά ή γρήγορα θα αποδεικνύονταν πρόσκαιρα.
Πολύ πάρτι και σεξ αλλά στην προσπάθεια να μαζέψουν την ασαφή ροή του βιβλίου, κατέληξαν σε ένα "δήθεν" αποτέλεσμα...
Τα ξαναλέμε στο επόμενο μέρος, με το τι άλλο περιμένουμε τον Αύγουστο αλλά και τους μήνες Σεπτέμβρη-Οκτώβρη.
Kostas Tsokos.
1.jpg)
