Φθαρμένη φωτογραφία, ρετρό διάθεση, γρήγορο μοντάζ, gore αισθητική και αμείωτο fun, είναι τα στοιχεία που κάνουν το Planet Terror του Robert Rodriguez, απολαυστικότατο.
Κάποιοι μπορούν να το θεωρήσουν cult, ενώ άλλοι τουλάχιστον ένα διασκεδαστικότατο b-movie.
Ανήκει στην κατηγορία των splatter και zombie films και μαζί με το Death Proof του Tarantino αποτελούσαν το κινηματογραφικό εγχείρημα τιτλοφορούμενο ως Grindhouse.
Τα Grindhouse ήταν παρακμιακά cinema της Αμερικής, ιδιαίτερα δημοφιλή στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 και καθόλη τη διάρκεια των 70s, τα οποία πρόβαλλαν συνήθως δύο ταινίες back to back, με προσθήκη διάφορων trailer ταινιών ενδιάμεσα.
Το όλο εγχείρημα πραγματοποιήθηκε για να αποδώσει φόρο τιμής στα exploitation, ξεχασμένο είδος της τότε εποχής, που αφορούσαν βία, σεξ και αρρωστημένο τρόμο.
Η εμπορική απήχηση όμως δεν ήταν η αναμενόμενη, με αποτέλεσμα να προστεθούν και στις 2 ταινίες ορισμένες κομμένες σκηνές και να κυκλοφορήσουν ξεχωριστά.
Ο Tarantino απέδωσε την απογοητευτική πορεία τους στις αίθουσες στο γεγονός, ότι το κοινό ήθελε τελικά να παρακολουθήσει μία και όχι 2 ταινίες, και για αυτό το λόγο εξαρχής δεν μπόρεσε να ταυτιστεί με την νοοτροπία των Grindhouse.
Διαφορετικά μεταξύ τους, αν και με κοινό σκοπό, το Planet Terror ήταν το προσωπικό στοίχημα του Robert Rodriguez σε ένα καθαρά horror movie, μια δεκαετία μετά το From Dusk Till Down.
Και πραγματικά εδώ ο Rodriguez το καταυχαριστιέται, γεμίζοντας την ταινία εκρήξεις, ακρωτηριασμούς και πολύ αίμα.
Φρικαλέο ναι, νοσηρό ενδεχομένως, σοκαριστικό ανά στιγμές και απρόσμενα αστείο, αποτελεί ένα μοναδικό υπερθέαμα.
Θέλω να επισημάνω το απίστευτο χιούμορ που διαθέτει σε σημεία που δεν το περιμένεις, χωρίς να αποτελεί βέβαια παρωδία.
Έτσι λοιπόν, θα έλεγα ότι είναι ένα συνονθύλευμα στοιχείων που το κάνουν πραγματικά ξεχωριστό.
Οι χαρακτήρες των ηρώων όμως, είναι αυτοί που απογειώνουν την ταινία.
Όλοι περιθωριακοί τύποι, στα όρια της cult φιγούρας.
Από τον κολλημένο σερίφη μέχρι τον character ιδιοκτήτη της πανσιόν και τις οξύθυμες δίδυμες babysitter, όλοι προσφέρουν την δική τους πινελιά σε αυτό το underground μοτίβο ανθρώπων.
Δεν μιλάμε βέβαια για ερμηνείες, μιας που δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Όσον αφορά το story, υπάρχει μια κλασική ιδέα ως κεντρικός άξονας.
Ύστερα από έναν ιό που εξαπέλυσε ο Bruce Wills (σε cameo εμφάνιση), για να μολύνει εκατομμύρια ανθρώπους, ο θαρραλέος El Wray (Freddy Rodriguez, Soldiers of Fortune) και η go-go dancer Cherry (Rose McGowan, Rosewood Lane) θα ηγηθούν μιας ομάδας επιζησάντων που θα πολεμήσουν μέχρις εσχάτων τους προσβαλλόμενους από ειδική ασθένεια συμπολίτες τους.
Δεν πρόκειται δηλαδή ουσιαστικά για σαρκοφάγα zombie, αλλά για ανθρώπους μολυσμένους από έναν ιό που τους μετατρέπει σε αιμοδιψείς κυνηγούς.
Για αυτό χαρακτηρίζονται και ως sickos, άρρωστοι με όχι τόσο χλωμή μορφή και λιγότερες κανιβαλιστικές διαθέσεις σε σύγκριση με τους νεκροζώντανους.
Η μάχη ήταν αδυσώπητη, δημιουργώντας έντονες σκηνές σύγκρουσης.
Από τις σκηνές στο νοσοκομείο, μέχρι αυτές στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, ο σκηνοθέτης έχει δώσει προσοχή στην παραμικρή λεπτομέρεια.
Ο Rodriguez ήθελε να δημιουργήσει ένα zombie θρίλερ πολύ καιρό πριν την δημιουργία του Planet Terror.
Είχε γράψει πριν από αρκετά χρόνια ένα μέρος σεναρίου με ήρωες έναν γιατρό νοσοκομείου και την γυναίκα του και είχε δημιουργήσει επίσης, μια σκηνή με μια γυναίκα στο δρόμο που κάνει οτοστόπ και κάθε φορά που θα την προσπερνάει ένα αμάξι, θα αποκαλύπτονται στρατιές από zombie που θα την πλησιάζουν.
Αφορμή για τον βασικό σκελετό της ιστορίας αποτέλεσε η γνωριμία του με την ηθοποιό Rose McGowan, για την οποία έγραψε τον ρόλο της Cherry Darling, βασιζόμενος σε στοιχεία της προσωπικότητας της.
Από το γεγονός ότι ήθελε να γίνει stand up comedian, μέχρι το κερασένιο όνομα και τα αμέτρητα useless ταλέντα της, όλα ήταν εμπνευσμένα από τον πραγματικό χαρακτήρα της McGowan.
Με τον ίδιο τρόπο δημιούργησε και τους υπόλοιπους ήρωες της ταινίας.
Επειδή ήθελε να έχει μια εικόνα των ηθοποιών που θα ενσάρκωναν τους χαρακτήρες του, πριν ολοκληρώσει το σενάριο, έκανε πρώτα casting.
Αφού ολοκληρώθηκε το cast των βασικών ηρώων, στην συνέχεια τελείωσε και το σενάριο.
Ο πάντα καλός, Josh Brolin (Gangster Squad) στο ρόλο του γιατρού-εκδικητικού συζύγου, η εκφραστικότατη Marley Shelton (Scream 4) στο ρόλο της νοσοκόμας-θρηνούσας μάνας, η σταθερή αξία Michael Biehn (Puncture) στο ρόλο του σκληροτράχηλου σερίφη, ένας τσαμπουκάς Freddy Rodriquez στο ρόλο του γεμάτου τατουάζ leader of the group και φυσικά η θανατηφόρα sexy, Rose McGowan ως Cherry.
Cameo εμφανίσεις εκτός του Willis, είχαν επίσης ο Naveen Andrews του Lost και η τραγουδίστρια Fergie στο ρόλο της γυναίκας που μένει στην μέση του δρόμου που λέγαμε και παραπάνω.
Αναμφίβολα η παρουσία της McGowan επισκιάζει τους υπόλοιπους, με τον πηγαίο αισθησιασμό της να κατακλύζει την οθόνη και να χτυπάει κόκκινο.
Με το κομμένο της πόδι να έχει αντικατασταθεί με αυτόματο όπλο, η Cherry μπαίνει στην πρώτη γραμμή και εξουδετερώνει όποιον βρεθεί στον δρόμο της.
Ο Rodriguez πραγματοποιεί την ιδέα της γυναίκας-πολυβόλο που κυριολεκτικά αφήνει πτώματα στο πέρασμά της.
Εξυμνεί την εικόνα της απόλυτης action heroine που έχει δημιουργήσει, ακολουθώντας με την κάμερα την κάθε πτυχή του κορμιού της.
Από το εναρκτήριο pole dancing (για το οποίο κέρδισε μια θέση ανάμεσα στις 10 Καλύτερες Erotic Dance σκηνές), μέχρι το εκρηκτικό φινάλε, η Rose παραμένει αμείωτα sexy.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πραγματοποίησε η ίδια τα περισσότερα stunt της, συμπεριλαμβανομένου και του άλματος που θα παρακολουθήσετε παρακάτω.
Η ακόλουθη σκηνή είναι η επιτομή της too sexy πρωταγωνίστριας που έτσι κι αλλιώς θα μείνει λόγω της ιδιότυπης φιγούρας της στην ιστορία του σύγχρονου cinema.
Η καταπληκτική μουσική που έχει συνθέσει ο ίδιος ο Rodriguez, ταιριάζει άψογα, δίνοντας επιπλέον δυναμική.
Μια από τις σκηνές που αγαπήσαμε, μιας άκρως απολαυστικής ταινίας.
Νάσος Κυριακίδης.
1.jpg)
