To θέμα της απιστίας (κυρίως από την γυναικεία πλευρά, κατά πολύ μεγάλο ποσοστό) έχει παρουσιαστεί σε πολλές ταινίες από πολλές οπτικές.
Κάθε χρόνο βλέπουμε πάρα πολλές ταινίες με τέτοια θεματολογία.
Η αλήθεια είναι ότι το If I Were You της Joan Carr-Wiggin (σενάριο και σκηνοθεσία) προσπαθεί να έχει μια κάποια πρωτοτυπία στο σενάριο του, αλλά η εκτέλεση είναι μακριά από αυτό που θα ελπίζαμε να δούμε, καθώς από την αρχή χάνει τον προσανατολισμό της.
Η Madelyn Reid (Μarcia Gay Harden, Detachment) μαθαίνει κατά λάθος για την απιστία του συζύγου της (Joseph Kell) όταν σώζει τη σέξι νεαρή ερωμένη του Lucy (Leonor Watling) από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας.
Όταν η ανυποψίαστη αντίζηλος της προτείνει σαν δύο νέες "καλύτερες φιλενάδες" να ανταλάσσουν συμβουλές η μία με την άλλη, για όλα, η Madelyn βρίσκει την ευκαιρία να έχει το πάνω χέρι.
Αλλά το σχέδιο αποτυγχάνει όταν η νέα επίδοξος ηθοποιός πιέζει τη Madelyn να τηρήσει την συμφωνία τους και κανονίζει να πρωταγωνιστήσει σαν Βασιλιάς Ληρ σε μια πολύ ερασιτεχνική παραγωγή, με την Lucy να παίζει τον Ηλίθιο.
Τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο όταν η Lucy αρχίζει να δίνει οδηγίες στην Madelyn για μια ερωτική σχέση μ΄έναν συνεργάτη και όμορφο ξένο (Aidan Quinn, Unknown).
Είναι μερικές φορές που αναρρωτιέσαι για ποιό λόγο γυρίζονται κάποιες ταινίες και τι έχουν να προσφέρουν στον θεατή.
Ε, αυτό ακριβώς άρχισα να σκέφτομαι στο πρώτο εικοσάλεπτο του If I Were You, και το συναίσθημα αυτό δυνάμωνε όσο προχωρούσε η εξέλιξη της ταινίας.
Ειδικά σε ορισμένα σημεία η ταινία είναι τόσο μα τόσο βαρετή και ανούσια, με μια απίστευτα αδικαιολόγητη φλυαρία και πάρα πολλά ανιαρά αστεία.
Αφήστε δε που ο ρυθμός είναι απελπιστικά αργός και στην ουσία δεν υπάρχουν στιγμές που να σου κινούν το ενδιαφέρον.
Μόνο η Μarcia Gay Harden στον ρόλο της απατημένης συζύγου που βρίσκεται σε κρίση πανικού, καταφέρνει κάπως να διασωθεί (άλλωστε μιλάμε για μια σπουδαία ηθοποιό και καρατερίστρια), ωστόσο το μέτριο και με καθόλου προοπτικές σενάριο, την αφήνει ακόμα και εκείνη στα ρηχά.
Πέρα από το ναυάγιο του σεναρίου, το οποίο είναι εντελώς χαοτικό και δεν επικεντρώνεται σε κάτι συγκεκριμμένα αλλά αναλώνεται σε βαρετές φλυαρίες, από αυτές που συνηθίζεις να βλέπεις στα (και καλά) 'ψαγμένα' στάτους του Facebook, το υπόλοιπο είναι κάκιστο και περισσότερο χαντακώνει την Harden, παρά την βοηθάει.
Το θέμα μπορεί να μην είναι ιδανικό για ελιγμούς, αλλά όταν φτιάχνεις μια ταινία πάνω από μιάμιση ώρα, δεν μπορείς να κρατήσεις τον θεατή ανακυκλώνοντας τις ίδιες ατάκες και βάζοντας τους ηθοποιούς να παίζουν με τον ίδιο τρόπο και τις ίδιες αντιδράσεις σε όλη την ταινία.
Από ένα σημείο και μετά καταντάει κουραστικό και βαρετό για τον θεατή και δεν μπορείς να του κεντρίσεις πλέον το ενδιαφέρον.
Έχω αναφέρει και σε προηγούμενη κριτική, ότι πρέπει να αρχίσουμε να συμβιβαζόμαστε με τέτοιες ταινίες χαμηλού επιπέδου και προσδοκιών, αλλά πραγματικά είναι λύση αυτή;
Εντάξει το να ξεμένει κάποιος από ιδέες δεν είναι κακό, ωστόσο αφού επιλέγεις να κάνεις μια ταινία τουλάχιστον κάνε το με σεβασμό στον θεατή.
Το If I Were You έκανε πρεμιέρα στο Palm Springs International Film Festival τον Γενάρη του 2012, αλλά βρήκε μικρή διανομή φέτος, στις 15 Μαρτίου 2013.
Νίκος Δρίβας.
If I Were You trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
