Στο μυαλό του κάθε Αθηναίου σινεφίλ ο Σεπτέμβριος έχει συνδεθεί με τις Νύχτες Πρεμιέρας, ωστόσο εάν θα έπρεπε να βρω μια αφορμή ώστε να σας προτρέψω να επισκεφτείτε κάποια άλλη αίθουσα πέρα από το σημαντικό αυτό φεστιβάλ, θα σας πρότεινα να παρακολουθήσετε το Rush.
Ο James Hunt (Chris Hemsworth, Star Trek Into Darkness) είναι ένας επιπόλαιος Βρετανός που αρέσκεται να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και να βρίσκει συντροφιά στις αγκαλιές πολλών και διαφορετικών γυναικών.
Με αλλά λόγια, να παίρνει την ζωή μέρα με την μέρα χωρίς να ενδιαφέρεται για το τί του επιφυλάσσει το μέλλον.
Ο Niki Lauda (Daniel Bruhl, 2 Days in New York) είναι ένας κυνικός Αυστριακός που δεν μασάει τα λόγια του και που σκέφτεται πολύ πιο ώριμα από την ηλικία του.
Μεγαλωμένος σε ένα συντηρητικό κλίμα, λειτούργει σαν γνήσιος Βορειοευρωπαίος χρησιμοποιώντας το μυαλό του και την υπολογιστική του σκέψη.
Αυτούς τους δυο εντελώς αταίριαστους χαρακτήρες τους συνδέει μονάχα ένας κοινός παρανομαστής.
Η αγάπη τους για τα αυτοκίνητα και την γρήγορη οδήγηση.
Νεαροί σε ηλικία ακόμα, θα βρεθούν αντιμέτωποι σε έναν αγώνα της Φόρμουλα 3.
Ένας επιπόλαιος χειρισμός από τον Hunt και μια άδικη νίκη θα είναι αρκετή για να ξεκινήσει την βεντέτα ανάμεσα στους δυο λαμπρούς αστέρες.
Μια βεντέτα που θα διαρκέσει για χρόνια και που θα συνεχιστεί μέχρι τα σαλόνια της Φόρμουλα 1 όπου οι δυο άντρες θα αναμετρηθούν μέχρι τελικής πτώσεως.
Βασισμένη σε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα, η ιστορία του Rush μας μεταφέρει πίσω στη δεκαετία του '70 και στην σκληρή αναμέτρηση των δυο διάσημων οδηγών.
Σε αυτή την αναμέτρηση που σόκαρε και εντυπωσίασε τον κόσμο της Φόρμουλα 1 όσο λίγες άλλες.
Όμως, το εντυπωσιακό με το σενάριο του Rush δεν είναι αυτό.
Είναι το ότι ακόμα και να μην ξέρεις τίποτα για τον παράξενο αυτόν κόσμο ή ακόμα και εάν δεν σου θυμίζει κάτι το όνομα Niki Lauda, δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα να απολαύσεις την ταινία.
Μάλιστα, ίσως έτσι θα την απολαύσεις ακόμα περισσότερο, τώρα που το ξανασκέφτομαι.
Πιθανώς η εκτενής περιγραφή των δυο χαρακτήρων από μέρους μου να σας φάνηκε υπερβολική, όμως σε αυτές τις δυο προσωπικότητες ποντάρει - και κερδίζει - το Rush.
Μέσα από αυτές τις δυο αντικρουόμενες φιγούρες χτίζει την ένταση που χρειάζεται.
Οι αγώνες ταχύτητας μπορεί να αποτελούν την απαραίτητη εκτόνωση, όμως αυτό δεν πρέπει να ξεγελά κανέναν.
Με όση μαεστρία είναι δομημένη η δράση εντός πίστας, με άλλη τόση εφευρετικότητα είναι δοσμένη η πολυπλοκότητα της σχέσης αγάπης-μίσους των δυο επαγγελματιών οδηγών.
Ο Ron Howard με το Rush αποδεικνύει πως είναι ένας από τους πιο λαμπρούς mainstream σκηνοθέτες που διαθέτει η κινηματογραφική βιομηχανία αυτόν τον καιρό, γνωρίζοντας πώς να εξισορροπεί το δράμα με την δράση.
Τα λάθη του στον ρυθμό της ταινίας είναι ελάχιστα και το αποτέλεσμα που παρουσιάζει αρκετά δυνατό για να συγκινήσει ακόμα και εκείνους που (δικαιολογημένα εν μέρει) έχουν βαρεθεί τις ταινίες για οδηγούς και γρήγορα αμάξια.
Οι δυο πρωταγωνιστές του είναι ξεκάθαροι, ωστόσο ακόμα και από τους δεύτερους ρόλους όπως εκείνον της γυναίκας του Niki Lauda (Alexandra Maria Lara, The City of your Final Destination) ή τον παράξενο Εγγλέζο που βοηθάει τον Hunt στα πρώτα του βήματα (Christian McCay, Tinker Tailor Soldier Spy), ο Howard, επωφελείται και παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη ταινία.
Όσο για την δράση, τουλάχιστον στο σύντομο παρελθόν, δεν μπορώ να θυμηθώ ταινία με πιο ρεαλιστική αποτύπωση του συναισθήματος της ταχύτητας.
Παράλληλα, η συνολική ποιότητα της ταινίας συνεχίζει να ανεβαίνει κατακόρυφα μέσα από την αξιόλογη φωτογραφία, την σωστή περιγραφή της εποχής και την προσεγμένη μουσική.
Ίσως κάποια σημεία να κυλούσαν κάπως αργά και η ταινία να έχανε στροφές λίγο στην μέση, όμως αυτές οι μικρολεπτομέρειες είναι αμελητέες μπροστά στο συνολικό αποτέλεσμα.
Όσο για τον Chris Hemsworth που μονοπωλεί την αφίσα του Rush, μπορώ να πω πως τον περίμενα πολύ χειρότερο.
Σε έναν ρόλο που ταίριαζε αρκετά στο παρουσιαστικό και το στυλ του, κατάφερε να κινηθεί αρκετά άνετα μπροστά στις κάμερες.
Η Βρετανική προφορά του ήταν ένα πικρό ποτήρι, οφείλω να ομολογήσω, όμως η ερμηνεία του κατάφερε να στηρίξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ταινία.
Βέβαια, και για να μην γίνομαι επικριτικός με τον Thor, η αλήθεια είναι πως δύσκολα θα μπορούσε να σταθεί στα ίδια επίπεδα απόδοσης με τον συμπρωταγωνιστή του Daniel Bruhl που όποτε ερμήνευε τον ρόλο του Niki Lauda μας άφηνε άφωνους με τον κυνισμό και την Αυστριακή του υπεροψία.
Το Rush μου έφερνε αρκετά συχνά στο μυαλό το Warrior, κάτι που μόνο καλό μπορεί να είναι.
Επένδυσε στους χαρακτήρες του και "έντυσε" την ταχύτητα του με ουσία.
Ανέδειξε δυο ισχυρούς αντιπάλους κρατώντας την ουδετερότητα του.
Η σκηνοθεσία του ήταν έντονη και η ατμόσφαιρα του ικανή να σε κρατάει συγκεντρωμένο στην οθόνη.
Μα πάνω απ'όλα, δεν ξεπέταγε το δράμα για να φτάσει στην δράση.
Οι διάλογοι του δεν υπήρχαν μόνο για να γεμίζουν τον "νεκρό χρόνο" της ταινία.
Αντίθετα έφερναν την δράση πιο κοντά στο δράμα.
Στις αίθουσες από 19 Σεπτεμβρίου.
Γιώργος Καραμάνος.
Rush trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
