Θα ξεκινήσω τη συζήτηση για το φινάλε του Breaking Bad λέγοντας οτι σαν φινάλε θεωρώ τα τελευταία 3 επεισόδια.
Είναι λάθος να κρίνουμε μόνο το τελευταίο, γιατί όπως είδαμε, τα γεγονότα κλιμακώθηκαν ραγδαία μέσα σε αυτά τα 3 επεισόδια, οδηγώντας στο τελευταίο.
Το επεισόδιο που ο Walter White (WW) (Bryan Cranston) έκλεισε λογαριασμούς.
Η στιγμή που ο WW παίρνει τηλέφωνο τους Ναζιστές δολοφόνους, ξέρεις αυτόματα οτι και αυτοί θα είναι στην τελική λίστα με τους εχθρούς του.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά είναι Ναζιστές... No Happy End.
Εδώ λοιπόν βλέπω και την μεγάλη ανατροπή της τελευταίας season.
Ενώ όλα μας προϊδέαζαν για την τελική αναμέτρηση με τον Hank, η δολοφονία του απο τους ναζιστές τα άλλαξε όλα.
Ξαφνικά ο εχθρός είναι άλλος.
Δεν είναι οικογένεια.
Ο WW μπορεί να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο.
Μαζί όμως με ενα φινάλε που ο Gilligan ετοίμαζε έτσι ωστε να είναι εκρηκτικό, τύπου Gus δηλαδή, πρέπει συγχρόνως να γίνει και ο απαραίτητος ηθικός απολογισμός.
Να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.
Να αποφασίσει ο ίδιος ο Gilligan, ο Walter, όσοι τον γνώριζαν αλλά και όλοι εμείς, αν είναι καλός ή κακός.
Αν τον συγχωρούμε ή όχι.
Ο Gilligan το απάντησε στο τελευταίο επεισόδιο με τα λόγια του Jesse.
Εγω θα πω τι γνώμη μου στο τέλος του άρθρου.
Τελικά αποδείχτηκε οτι η οικογένεια ήταν το πιο όριο του WW.
Οικογένεια ήταν και ο Jesse και ο Hank.
Και για αυτό επι μία season βλέπαμε οτι η "μάχη" με τον κουνιάδο του, ήταν αγώνας, μυαλού και απάτης.
Ποτέ δεν σκέφτηκε να τον δολοφονήσει για να προστατευθεί.
Απο την άλλη ο Jesse τον πρόδωσε (δικαιολογημένα) και για αυτό το λόγο κατέληξε στην χειρότερη επιλογή.
Να βάλει τους ναζιστές να τον σκοτώσουν.
Όλοι ξέρουμε που κατέληξε αυτό.
Ο Hank θάβεται στον λάκο που ο ίδιος ο WW του έσκαψε.
Για τον WW οι ευθύνες πάνε στον Jesse.
H σκηνή που του λέει οτι ήταν παρών στον θάνατο της Jane, με άφησε με το στόμα ανοιχτό.
Τρομερά εκπληκτικό το ύφος του Bryan Cranston.
Νομίζω οτι ακριβώς αυτές οι σκηνές τον καταξίωσαν.
Μέσα σε μερικά λεπτά λοιπόν ο εχθρός σταμάτησε να είναι μέλος της οικογένειας.
Σταμάτησε να είναι η αστυνομία.
Ο εχθρός τώρα είναι κάποιος που πρέπει να πεθάνει.
Ο WW φεύγει για την Nebraska.
Ουσιαστικά έχει σωθεί.
Έχει δέκα εκατομμύρια.
Η αστυνομία δεν μπορεί να τον βρει.
Αλλά όλα του φαίνονται άσκοπα.
Όλοι οι κόποι του δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.
Δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει την οικογένεια του, δεν νίκησε τους εχθρούς του, δεν μπορεί να κάνει τίποτα τα χρήματα του.
Είναι μόνος και έτοιμος να πεθάνει.
Παρατημένος λοιπόν απο όλα θα πάει στο μπαρ και θα δει την συνέντευξη των Schwartz.
Οι πρώην συνεργάτες του.
Αυτοί που πλούτισαν πάνω σε αυτό που είχαν χτίσει μαζί.
Αυτό που έκανε το ζευγάρι ήταν ακόμα μια φορά να μειώσουν την σημασία όσων έκανε, να πλήξουν την υστεροφημία του.
Μπορεί επι πέντε season να μας έπρηξε οτι τα έκανε όλα για την οικογένεια του, αλλά όλοι ξέρουμε οτι πάνω απο όλα του άρεσε.
Στο τέλος το ίδιο σημαντικό με την οικογένεια του ήταν να δείξει σε όλους (εμάς) για μια τελευταία φορά, οτι είναι ένας ιδιοφυής εγκληματίας, εφευρετικότατος και ταλαντούχος χειραγωγός.
Πες μου, δεν σου φάνηκε απολαυστικός ο τρόπος που μπήκε στο σπίτι των πρώην συνεργατών του;
Ο τρόπος που τους έκανε να πιστέψουν οτι αυτός ήθελε και συγχρόνως να αποκαταστήσει επιτέλους τον γιο του, δεν ήταν μια επίδειξη του ταλέντου του να χειραγωγεί τον κόσμο;
Έπειτα έρχεται, η καλύτερη σκηνή του τελευταίου για μένα.
Η σκηνή που η Skyler μιλάει στην αδερφή της.
Αναφέρει την ασφάλεια γύρω απο το σπίτι και οτι ο WW δεν είναι κανένας μεγάλος εγκληματίας.
Ένας απλώς απατεώνας.
Η κάμερα γυρίζει και ο WW, είναι ήδη εκεί.
Όλη η σκηνή μας φωνάζει οτι απλά κάνει οτι θέλει.
Δεν μπορεί να τον σταματήσει κανείς.
Στην ίδια σκηνή παραδέχεται του οτι τα έκανε όλα για την πάρτη του.
Ότι το απόλαυσε.
Του άρεσε να νικάει και να νιώθει ζωντανός, όλοι το ξέραμε.
Αυτός το παραδέχτηκε λίγο πριν το τέλος.
Στο τέλος μένουν Lydia, ναζιστές και ο Jesse που αφού η μεθ ακόμα κυκλοφορεί καταλαβαίνει οτι είναι ζωντανός.
Το Breaking Bad χρησιμοποιεί για τελευταίο αντίο την υπερβολική cult-ίλα που με έκανε να το αγαπήσω, μαζί με όλα τα άλλα.
Το αυτόματο πυροβόλο που βγαίνει απο το πορτ μπαγκάζ ήταν η πινελιά για να γεμίσει ο κόσμος αίμα.
Για να ξεκληρήσει μόνος του μια ολόκληρη συμμορία κάτι τέτοιο ταίριαζε απόλυτα στον πανέξυπνο.
Δεν μπορώ να πω, η ακολουθία των γεγονότων που έκανε την προσπάθεια επιτυχημένη ήταν λίγο γελοία, αλλά δεν πειράζει.
Το απόλαυσα.
Ένα λεπτό μετά θα πει στην Lydia τηλεφωνικώς, οτι τελείωσε και με αυτήν.
Όλο το τελευταίο επεισόδιο ήταν μια συνεχόμενη (λίγο βολική) επικράτηση.
Και φτάνουμε στο σημείο της κρίσης.
Το όπλο είναι στο χέρι του Jesse.
Εκεί ακριβώς απαντάει ο Gilligan μέσω του Jesse στο ερώτημα, αν στο τέλος συγχωρεί αυτόν τον χαρακτήρα.
Και η απάντηση του είναι όχι.
Ο πυροβολισμός του Jesse ήταν κομμάτι του σχεδίου.
Ήταν λύτρωση.
Ο Jesse αποφασίζει να μην το κάνει.
Απαξιεί και απλά τον αφήνει να αργοπεθάνει απο την σφαίρα που έφαγε, τον καρκίνο, ή την αστυνομία που έρχεται.
Στην τελική, ο WW ήταν ένας εκπληκτικός... εγκληματίας.
Ήταν ο Villain.
Δεν τον συγχωρούμε γιατί δεν χρειάζεται.
Δεν το θέλει.
Όλα τα έκανε γιατί γούσταρε!
Το τέλος του θα έρθει ακριβώς ανάμεσα στο μεγαλύτερο έργο της ζωής του, το εργαστήριο.
Αφήνει ακόμα ένα συμβολισμό με το αίμα του (ίσως οτι έδωσε και τη ζωή του) και ξεψυχάει.
Δεν ήταν ένα συνταρακτικό φινάλε αν δεις μόνο αυτές τις στιγμές, αλλά κατά την άποψη μου φινάλε ήταν και τα 3 επεισόδια.
Και ήταν απολαυστικά στο μέγιστο.
Δεν ξέρω αν κανένας ασχολείται και με τα του Jesse, αλλά η ιστορία του έχει για μένα την ίδια αξία με αυτή του WW.
Μας πρόσφερε μερικές απο τις πιο έντονες στιγμές τις σειράς και λίγο πριν το τέλος τον είχα λυπηθεί πραγματικά.
Θα ξεχωρίσω την στιγμή της συνειδητοποίησης της προδοσίας του WW και τη στιγμή που μπαίνει στο σπίτι του για να το κάψει.
Ένιωθες την οργή να ξεχειλίζει.
Έπειτα την στιγμή που σκοτώνουν Andrea.
Ο βουβός πόνος του με σόκαρε.
Θαυμάσιο δείγμα σκηνοθεσίας και ερμηνείας οι δύο αυτές σκηνές.
Καταλήγω οτι η συνολική ιστορία του Jesse ήταν η απλή ιστορία ενός πρεζονιού.
Επιτυχία-Πτώση-Αναγέννηση.
Όπως κάθε σωστό πρεζόνι, έτσι και ο Jesse έπρεπε να φτάσει στο πάτωμα, στο χειρότερο σημείο του για να εκτιμήσει τη ζωή του.
Ο Jesse δεν ήθελε να ζήσει.
Είχε παραιτηθεί και γυρνούσε στο δρόμο πετώντας χρήματα εδώ και εκεί.
Στο τέλος έφτασε στο μεγαλύτερο σημείο απελπισίας βλέποντας την Andrea να δολοφονείτε και να καταλήγει δούλος.
Πες μου, δεν ένιωσες την σχεδόν απτή ανακούφιση του όταν έφυγε με το αμάξι;
Ο μοναδικός που άξιζε happy end το πήρε.
Τέλος θέλω να αναφέρω οτι αυτό που με ευχαρίστησε πιο πολύ σε αυτή τη σειρά ήταν οτι έπαιξε με τους δικούς τηςς όρους.
Δημιούργησε τηλεόραση.
Έμεινε ανεπηρέαστη απο του εξωτερικούς "ειδήμονες" και πρωτοπόρησε, δείχνοντας ότι αυτή ήθελε (καρφί για σειρές τύπου Lost).
Το μόνο που εύχομαι είναι μια καλή καριέρα για Bryan Cranston και Aaron Paul και αναμένω το spin-off του Saul.
Για μια τελευταία φορά:
All Hail the King!
Το λόγο έχετε εσείς.
Ας μιλήσουμε για το φινάλε του Breaking Bad.
Τάσος Σαμπάρ.
