Μπορείς να πεις για ένα καθαρό b-movie ότι έχει αδικηθεί;
Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι μια ταινία αυτής της κατηγορίας είναι αδικημένη, μιας που εξ αρχής προορίζεται για να την δουν λίγοι.
Και ομολογώ ότι αν δεν πρωταγωνιστούσε η Brittany Murphy και εγώ δεν θα είχα λόγω να την αναζητήσω.
Το Deadline διαθέτει μια ικανοποιητικά καλή horror ατμόσφαιρα και ξεκινάει με πολύ καλές προοπτικές.
Η υπόθεση μας παρουσιάζει μια νεαρή κοπέλα, την Alice (Brittany Murphy) που προσπαθεί να αναρρώσει ύστερα από έναν νευρικό κλονισμό που υπέστη πριν λίγο καιρό.
Έχοντας μια χρονική διορία για να ολοκληρώσει την τελευταία συγγραφική της δουλειά που λήγει, η ίδια θα χρειαστεί να αφοσιωθεί αποκλειστικά σε αυτό.
Ο ιδανικός τρόπος είναι να απομονωθεί κάπου ερημικά.
Παρά τις αντιρρήσεις της φίλης της, Rebecca (Tammy Blanchard), θα κατευθυνθεί προς ένα άδειο αρχοντικό που θα αποτελέσει το μέρος διαμονής που πρόκειται να περάσει τις επόμενες εβδομάδες.
Στην απόμερη τοποθεσία που έχει επιλέξει, επιμένει να μείνει μόνη της, αποτρέποντας την Rebecca στο να μείνει μαζί της, η οποία τελικά είναι πιο στενή φίλη από ότι αρχικά περιμέναμε.
Κύριος λόγος της αυτοεξορίας της αποτελεί το γεγονός ότι θέλει να απομακρυνθεί από κάθε τι γνώριμο σε εκείνη, ύστερα από μια τραυματική εμπειρία που έζησε.
Συγκεκριμένα, όπως μαθαίνουμε στην συνέχεια, ο πρώην φίλος της, όντας παθολογικά ζηλιάρης, της επιτέθηκε με μανία μην μπορώντας να συγκρατήσει τον θυμό του.
Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης ήταν εκείνη να αποβάλει, όντας σε προχωρημένο στάδιο κύησης.
Η Rebecca θέλοντας να δει την φίλη της να επουλώνει τις πληγές της, προτείνει στην Alice να γράψει κάτι σχετικά για την οδυνηρή εμπειρία της, γιατί ίσως κάτι τέτοιο λειτουργούσε θεραπευτικά.
Όπως όμως η Alice χιουμοριστικά αναφέρει, δεν έχει καμία πρόθεση στο να γράψει ταινία τρόμου.
Σύντομα μετά την άφιξη της στην ερειπωμένη κατοικία, η ίδια αισθάνεται την παρουσία κάποιου μέσα στο σπίτι.
Ψίθυροι και περίεργες σκιές θα τραβήξουν την προσοχή της, χωρίς η ίδια να δίνει μεγάλη σημασία.
It’s an old house after all, είναι λογικό να ακούγονται θόρυβοι.
Την ψυχραιμία της θα την κρατήσει μέχρι την στιγμή που οι θόρυβοι αυτοί θα την οδηγήσουν στην σοφίτα.
Εκεί ανακαλύπτει μια σειρά από μικρές βιντεοταινίες.
Σε αυτά τα βίντεο εμφανίζεται ένα αρχικά ευτυχισμένο ζευγάρι που έμενε τέσσερα χρόνια πριν στο συγκεκριμένο σπίτι και που περίμεναν το πρώτο τους παιδί.
Σε εκείνο το σημείο αρχίζει να παρακολουθεί τις κασέτες μετά μανίας, συνειδητοποιώντας το πόσο επικίνδυνος στην πορεία έμοιαζε ο σύζυγος.
Πρόκειται για την Lucy (Thora Birch) και τον David (Marc Blucas) που μπορεί σε πρώτη φάση να δείχνουν αγαπημένοι, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι ο David έχει μεγάλα προβλήματα διαχείρισης του θυμού του, καθώς είναι αδικαιολόγητα ζηλιάρης.
Η Alice παρακολουθεί ετεροχρονισμένα την δολοφονία της εγκύου κοπέλας από τον σύζυγό της και νιώθει να ταυτίζεται μαζί της.
Το φάντασμα της νεαρής κοπέλας στοιχειώνει το σπίτι και ζητάει δικαίωση από την νέα επισκέπτη.
Εκτός όμως από το φάντασμα της Lucy είναι προφανές ότι και κάποιος άλλος βρίσκεται μέσα στο σπίτι.
Είναι ο Ben, ο πρώην φίλος της που κατάφερε να την εντοπίσει και επιθυμεί επαναπροσέγγιση ή μήπως ο David δεν έφυγε ποτέ από εκεί εξαρχής;
Ενδιαφέρουσες οπτικές γωνίες και κάποια έξυπνα τεχνάσματα που ξεχωρίζουν από την γενικά ελαφρώς μονοδιάστατη σκηνοθεσία του Sean McConville.
Ωραία ηχητική υπόκρουση, τριξίματα, σκιές, παράξενοι θόρυβοι και κάποιες πολύ καλές στιγμές.
Δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί ή θα εκπλήξει τον θεατή, αλλά είναι πραγματικά καλοδουλεμένο για το budget του.
Όχι τρομακτικό όσο περίμενα ή θα ήθελα, αλλά it’s ok.
Όπως αναφέρεται και στο trailer υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στη πραγματικότητα και στην φαντασία, ανάμεσα στην λογική και στην παράνοια, ανάμεσα στους ζωντανούς και τους νεκρούς…
Η ταινία περίμενα να παίξει περισσότερο με το θέμα sane or insanity(;), όσον αφορά το χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας.
Τα γεγονότα που βλέπει στα videos συμβαίνουν πραγματικά ή είναι όλα δημιουργήματα της φαντασίας της;
Αυτή η ιδέα μάλλον εγκαταλείπεται άχαρα κάπου μέσα στην ταινία.
Το background της ηρωίδας θα δικαιολογούσε απόλυτα το θέμα της όλης ιστορίας να είναι απόκτημα της παρανοϊκής πλέον σκέψης της Alice.
Υπάρχει βέβαια ένα twist περί αυτού του θέματος στην τελευταία σκηνή, αλλά αν το δεχτούμε, τότε πολλά από τα προηγούμενα γεγονότα μένουν αδικαιολόγητα και δεν εξηγούνται.
Περισσότερο προβληματίζει το φινάλε, πάρα δίνει μια σαφή απάντηση.
Ενώ η προσωπική ιστορία της Alice εύκολα θα μπορούσε να παραλληλιστεί με αυτήν της Lucy, αφού έχει ζήσει παρόμοια κατάσταση, στο τέλος όμως φαίνεται να μπαίνει κατά κάποιο τρόπο στην θέση του David, βιντεοσκοπώντας με εμμονή την Rebecca, όπως αντίστοιχα είχε κάνει εκείνος με την σύζυγό του.
Και εκεί είναι που μπλέκεται λίγο το θέμα.
Η Brittany Murphy δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία και δείχνει να ταυτίζεται με την Alice.
Έναν ρόλο με τον οποίο φαίνεται ότι είχε ευκολία στο να συνδεθεί.
Ρόλος μιας ψυχικά εξουθενωμένης κοπέλας, με μια ελαφρώς διαταραγμένη προσωπικότητα που θυμίζει παρόμοιους ρόλους που είχε υποδυθεί στα Don’t Say a World (2001) και The Dead Girl (2006).
Μάλλον η ίδια είχε μια επιθυμία στο να επιλέγει τέτοιους ρόλους.
Όσο την παρακολουθώ σκέφτομαι το τι δυνατότητες και προοπτικές είχε, που όμως έμειναν ανεκμετάλλευτες και απραγματοποίητες αντίστοιχα.
Η Brittany δείχνει καταβεβλημένη καθόλη την διάρκεια της ταινίας και ενώ η κατάστασή της δικαιολογείται απόλυτα δεδομένων των συνθηκών και πάλι όμως δημιουργείται αυτόματα η σκέψη ότι την συγκεκριμένη χρονική περίοδο βρισκόταν η ίδια η ηθοποιός σε παρόμοια κατάσταση και στην προσωπική της ζωή.
Η σχεδόν ασθενική μορφή της, ταιριάζει μεν στην ατμόσφαιρα της ταινίας, αλλά δυστυχώς αποτελούσε και την καθημερινότητά της την τελευταία περίοδο της ζωής της.
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν ενάμισι σχεδόν χρόνο πριν τον θάνατο της ηθοποιού που προήλθε ύστερα από μακρά ταλαιπωρία που αντιμετώπιζε με την υγεία της.
Η Thora Birch μια δεκαετία μετά το American Beauty, δείχνει να επιμένει στον ανεξάρτητο κινηματογράφο.
Εδώ δίνει μια καλή ερμηνεία στις λίγες σκηνές που έχει, αν και ορισμένες φορές την βρήκα λίγο άνευρη σε καταστάσεις που ο ρόλος απαιτούσε ένταση.
Το προφίλ της όμως, με το παρουσιαστικό και τα ρούχα της να παραπέμπουν άνετα σε γυναικεία φιγούρα προηγουμένων δεκαετιών, νομίζω ότι μόνο θετικά λειτουργεί για το φιλμ.
Επίσης υπάρχει η γνώριμη μορφή της Tammy Blanchard (Blue Jasmine) στο ρόλο της φίλης και ένας κάπως υπερβολικός Marc Blucas (Red State).
Η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες και κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD την 1η Δεκέμβρη του 2009.
20 μέρες μετά, ανακοινώθηκε η τραγική κατάληξη της ηθοποιού, καθώς βρέθηκε το άψυχο σώμα της στο μπάνιο του σπιτιού της.
Επόμενο λοιπόν ήταν ότι το poster της ταινίας που είχε κυκλοφορήσει λίγες εβδομάδες νωρίτερα θα πυροδοτούσε αντιδράσεις, αφού σε αυτό απεικονιζόταν η Murphy νεκρή μέσα σε μια μπανιέρα.
Για αυτό λοιπόν οι αντίστοιχες εικόνες αποσύρθηκαν και αντικαταστάθηκαν αυτόματα.
Αυτό αποτέλεσε και το μόνο γεγονός για το οποίο συζητήθηκε η ταινία.
Το soundtrack της ταινίας είναι πολύ καλό, κυκλοφόρησε το 2010 και αφιερώθηκε στην μνήμη της αδικοχαμένης ηθοποιού.
Εν κατακλείδι, παρά το χαμηλό κόστος του Deadline, το αποτέλεσμα είναι αρκετά ικανοποιητικό και θεωρώ ότι δεν έλαβε και τα credit του άξιζε.
Τουλάχιστον για μένα.
No horror expert here!
Όπως προανέφερα δεν θα νιώσετε ότι είναι κάτι που δεν έχετε δει ή θα χάσετε αν δε τo δείτε, αλλά εν όψει του επικείμενου Halloween νομίζω ότι βλέπεται ευχάριστα.
Νάσος Κυριακίδης.
