Λίγες είναι οι ρομαντικές ταινίες που αξίζουν την τελευταία 20ετια ,και μέσα σε αυτές λαμβάνουν κομβική θέση τα δημιουργήματα του rom-com μαέστρου Richard Curtis (Four Weddings And A Funeral, Notting Hill και Love Actually).
Μετά την αποτυχία του το 2009 με το The Boat That Rocked, είπε να επανέλθει δυναμικά στο γλυκανάλατο ρομάντζο που τόσο του ταιριάζει.
Με το φετινό λοιπόν About Time μας επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά πως μόνο οι σκληροπυρηνικοί ρομαντικοί θα είναι σε θέση να χωνέψουν το διογκούμενο κύμα συναισθηματισμού που τυλίγει αυτή τη βρετανική κοινωνικορομαντική κωμωδία.
Εξάλλου, όλοι γνωρίζουμε τη μανία του Curtis να ανακατασκευάζει το ίδιο κατά κάποιο τρόπο έργο ξανά και ξανά...
Βλέποντας τις ταινίες του, έχεις κάπως την αίσθηση déjà vu, καθότι μιλάμε πάντα εννοιολογικά για παρόμοιες ιστορίες αγάπης.
Δεν μας πειράζει όμως που έχει γίνει γραφικός, τόσο με τα σενάρια όσο και με τους ίδιους τους ηθοποιούς.
Τον έχουμε αγαπήσει για τον μοναδικό τρόπο του να μεταφέρει τον έρωτα στην οθόνη με μια πεμπτουσία γοητευτικών εκκεντρικών εικόνων και χαρακτήρων.
Το About time εστιάζει λοιπόν σε ένα ειδυλλιακό μεγαλείο στις παραθαλάσσιες εκτάσεις της Κορνουάλλης, όπου εξελίσσεται η ζωή μιας καθόλα νορμάλ και δεμένης οικογενείας .
Ο πολύ ψηλός, πολύ αδύνατος και πολύ πορτοκαλί πρωταγωνιστής Tim (Domnhall Gleeson, Anna Karenina) στον απόηχο του 'στυλ Hugh Grant', ερωτεύεται την όμορφη και υπερβολικά γλυκιά και χαριτωμένη Rachel MacAdams (Passion).
Αυτό το ρομάντζο παίρνει μορφή σε μια ιστορία όπου ένα σημαντικό οικογενειακό μυστικό αποκαλύπτεται στον γιο, από τον πνευματώδη υπέρτατο εκκεντρικό χαρακτήρα του πατερά (Bill Nighy, Jack the Giant Slayer).
Στην ουσία αυτή η αποκάλυψη είναι και η πικάντικη συγγραφική λεπτομέρεια που σπάει κάπως την κοινοτυπία του σκηνοθέτη.
Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος, η ιστορία είναι για το χρόνο.
Το ταξίδι στο χρόνο είναι αληθινό και στην ουσία σε αυτή την ταινία από ότι φαίνεται είναι και πολύ εύκολο.
Έτσι απλά λοιπόν μας πετάει, πως το να ταξιδεύεις στο χρόνο είναι κληρονομική υπόθεση και όχι μια επιστημονική εφεύρεση στην οικογένεια αυτή.
Ο Curtis ασφαλώς δεν εντριφεί στη μηχανική του ταξιδιού και στους όρους της κβαντικής φυσικής...
Ολόκληρο το τέχνασμα είναι έτσι δοσμένο, ώστε να οδηγήσει την ταινία σε ένα αρχικό και τελικό μήνυμα του πώς να ζούμε τις ζωές μας, το να εκτιμάς και να επεξεργάζεσαι την κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία.
Αυτό το carpe diem έχει γίνει υπερβολικά γραφικό, σαν μόνιμη σφραγίδα πια, αλλά όπως και να το κάνεις μας αρέσει η αίσθηση της ιδέας και η προβολή αυτής.
Οπότε τι έχουμε στα χέρια μας;
Την καθιερωμένη φόρμουλα του σκηνοθέτη.
Ένα ελαφρύ στρίψιμο της επιστημονικής φαντασίας και έναν μελαγχολικό προβληματισμό σχετικά με της αξία της αγάπης, της οικογενείας, της γέννησης και της απώλειας …
Μια ταινία που γυρίστηκε σε ένα πιο οικείο χειρός ύφος σε σχέση με τα προηγούμενα χαρακτηριστικά του Curtis, αλλά εξακολουθεί πάντα να ζει στο μικρόκοσμο του, καθότι το πολυπολιτισμικό Λονδίνο του 21ου αιώνα δεν γίνεται να κατοικείται αποκλειστικά από πλούσιους λευκούς κοσμικούς…
Είναι μια φαντασίωση που έχει απογυμνωθεί από την ποικιλομορφία και υπάρχουν μόνο προνομιούχες ζωές που στερούνται συγκρούσεων και προβληματισμών.
Όπως και να'χει, το προσπερνώ και αυτό για ακόμη μια φορά και δίνω στο About Time τις λυτρωτικές χάρες του.
Φορτίο γέλιου και δακρύων συνοδεύουν τις εικόνες και ο Curtis κρατά τους εγγενείς συναισθηματικούς καλλωπισμούς σε όρια ξεσκονίσματος εύγλωττης σοφίας και ζωτικής σημασίας συμβούλων.
Κρατώ τα ύψη και βάθη στον ρυθμό της σκηνοθεσίας, με πλάνα σεκάνς να εναλλάσσονται με μεσαία και κοντινά πλάνα σε διαφορετικούς χώρους, χρόνους και χαρακτήρες, από το τοπίο της Κορνουάλλης στο αστικό Λονδίνο και πάλι πίσω.
Η ταινία κλείνει παίζοντας πολύ εμπνευσμένα το κομμάτι του Nick Cave "Into My Arms", και βαραίνεις κάπως μέσα σου σιγά σιγά καθώς συνειδητοποιείς πως έχεις πάρει υπερβολική δόση συναισθημάτων από αυτό το καθησυχαστικά μειλίχιο κωμικοκοινωνικό ‘’δράμα’’.
'Κανένα ταξίδι στο χρόνο δεν μπορεί να κάνει κάποιον να σε αγαπήσει', όπως λέει και ο ήρωας μας στην αφήγηση του στην ταινία.
Κάποιες φορές ίσως να μην χρειάζεται καμία χρονική καταδίωξη και κανένας αυθαίρετος και αφαιρετικός κανόνας ταξιδιού στο χρόνο για να συναντήσεις αυτό που αγαπάς.
Τις περισσότερες φορές, βρίσκεται απλά μπροστά σου.
Στις αίθουσες από 17 Οκτωβρίου.
Γεωργία Ξανθάκου.
About Time trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
