Πολλοί κριτικοί, ανάμεσα τους και εγώ, έχουν κατηγορήσει το Hollywood για την απαράδεκτη στροφή που έχει κάνει την τελευταία διετία προς τα remakes, την αναμασημένη τροφή και τις εύκολες λύσεις.
Εξίσου εύκολο όμως είναι να κατηγορείς μια ολόκληρη βιομηχανία και τις εταιρίες που την συγκροτούν, χωρίς να κάνεις τις απαραίτητες διευκρινήσεις και να τονίσεις τις λαμπρές της εξαιρέσεις.
Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να διακρίνω μια ρήξη μέσα στον ίδιο τον mainstream κινηματογράφο.
Δυο διαφορετικές απόψεις, αν θέλετε, για το ποιο θα είναι το μέλλον του σύγχρονου pop (με την καλή έννοια) Αμερικάνικου σινεμά.
Κάπου εδώ μπαίνει στη συζήτηση και το Captain Phillips του Paul Greengrass.
Ένα blockbuster που δεν συμμερίζεται τις απόψεις των κλασσικών blockbuster.
Μια ταινία που προσπαθεί να χαράξει με έντονο τρόπο τις διαχωριστικές γραμμές που την κάνουν να διαφέρει από τα υπόλοιπα έργα με παρόμοια θεματολόγια.
Ο καπετάνιος Richard Phillips (Tom Hanks, Cloud Atlas) αναλαμβάνει να μεταφέρει το εμπορικό πλοίο MV Maersk Alabama από το λιμάνι του Oman στις ακτές της Mombasa.
Ως έμπειρος καπετάνιος, από νωρίς αντιλαμβάνεται ότι το ταξίδι αυτό δεν θα είναι εύκολο.
Ενήμερος για τις ενέργειες Σομαλών πειρατών στα ανοιχτά της θάλασσας που ταξιδεύει, μένει ψύχραιμος ακόμα και όταν αντιλαμβάνεται ότι το πλοίο του είναι στόχος μιας μικρής ομάδας θαλάσσιων τρομοκρατών.
Με κάποιες έξυπνες κινήσεις θα καταφέρει να ξεφύγει από τα δυο σκάφη που τον καταδιώκουν και να ηρεμήσει το πλήρωμα του.
Όμως, αυτό που δεν περίμενε ο Phillips ήταν ότι ένα από τα δυο σκάφη θα επέστρεφε για να ολοκληρώσει το έργο του.
Αυτή την φόρα, οι ελιγμοί του Alabama δεν θα φανούν αρκετοί και ο Phillips θα αναγκαστεί να έρθει αντιμέτωπος με τους πειρατές πρόσωπο με πρόσωπο.
Ως σωστός επαγγελματίας θα προσπαθήσει να διασώσει το πλήρωμα του, ωστόσο γρήγορα ο ίδιος ο καπετάνιος θα γίνει στόχος των πειρατών.
Βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία πειρατείας που έλαβε χωρά το 2009, το Captain Phillips είναι ένα γνήσιο παιδί του δημιουργού του, Paul Greengrass.
Από το σενάριο του Billy Ray που ακολουθεί μια άκρως ορθολογική καταγραφή των γεγονότων και που συνειδητά αποβάλλει οποιαδήποτε υπόνοια συναισθηματικού εκβιασμού, μέχρι την νατουραλιστική φωτογραφία και τις τρεμάμενες κάμερες, η τεχνοτροπία του Greengrass είναι ευδιάκριτη σε οποιαδήποτε πτυχή του έργου.
Επίσης, στο Captain Phillips μετά από πολύ καιρό θα συναντήσουμε και κάποιους εξαιρετικά ενδιαφέροντες "κακούς" χαρακτήρες.
Η ομάδα των πειρατών με αρχηγό τον Muse (Barkhad Abdi) με τις εκρήξεις θυμού, τις τρελές τους απαιτήσεις και την νοοτροπία του «δεν έχω τίποτα να χάσω» είναι τόσο επικίνδυνη όσο και απρόβλεπτη.
Κάθε τους κίνηση σηματοδοτεί και έναν μικρό θάνατο για τους ομήρους καθώς το δράμα των Αμερικάνων ναυτικών συναντά την εξαθλίωση των Σομαλών πειρατών.
Ο Tom Hanks στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας διατηρεί τον ρόλο του ψύχραιμου καπετάνιου που ξέρει να χειριστεί ακραίες καταστάσεις και αυτό μέχρι ένα σημείο περιορίζει την ερμηνευτική του πορεία.
Ωστόσο, από την στιγμή που ο ίδιος γίνεται το θύμα των πειρατών και παίρνει το παιχνίδι επάνω του, κατατροπώνει όποια αμφιβολία είχα.
Ειδικότερα, στο τελευταίο αγωνιώδες δεκαπεντάλεπτο ξεδίπλωσε όλη την γκάμα συναισθημάτων που μπορεί να διαθέτει ένας άνθρωπος, αποδεικνύοντας πως είναι ένας κινηματογραφικός χαμαιλέοντας που είναι ικανός να υποδυθεί οποιονδήποτε ρόλο.
Ο ακραίος ρεαλισμός του Greengrass φαίνεται να τελειοποιείται με το Captain Phillips.
Κάθε κίνηση της κάμερας σε τοποθετεί όλο και πιο κοντά στο αβοήθητο πλήρωμα, ενώ η αίσθηση του κίνδυνου καραδοκεί σε κάθε πλάνο.
Το μουσικό score δεν περνά απαρατήρητο και βοηθά την χαοτική ατμόσφαιρα να ξεδιπλωθεί.
Από την άλλη πλευρά, αυτός ο ίδιος ο ρεαλισμός του έργου δημιουργεί κάποια προβλήματα ανάπτυξης.
Πιο συγκεκριμένα, από την στιγμή που εμφανίζεται η ειδική ομάδα διάσωσης και ο στρατός αποφασίζει να πάρει ενεργό ρόλο στην ιστορία του Captain Phillips, το πυκνό σενάριο χάνει τον βηματισμό του.
Οι συζητήσεις γίνονται περιττά λεπτομερείς και οι απαιτήσεις των πειρατών σχεδόν παρανοϊκές, προδίδοντας κατά κάποιο τρόπο το φινάλε.
Συνολικά, το Captain Phillips είναι ένα τρομακτικό και ιδιαίτερο action thriller γεμάτο με ένταση.
Σπάει την μονοτονία της ακατάπαυστης δράσης δίχως νόημα και θέτει έναν καθημερινό άνθρωπο στον πυρήνα της δομής του.
Οι δυνατές ερμηνείες του Tom Hanks και του Barkhad Abdi επιτρέπουν κάποιες ισχυρές κορυφώσεις που θα θυμόμαστε για αρκετό καιρό.
Έχοντας ήδη παρακολουθήσει έργα όπως το Rush και το Prisoners και περιμένοντας το Gravity, η φετινή σοδειά φαίνεται να κλείνει με εντυπωσιακό τρόπο.
Ίσως τελικά τα πρόσωπα και οι συντελεστές να έχουν περισσότερη σημασία από την νοοτροπία μιας βιομηχανίας που περνά κρίση ταυτότητας.
Στις αίθουσες από 24 Οκτωβρίου.
Γιώργος Καραμάνος.
Captain Phillips trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
