Έχουμε χάσει το μέτρημα με τις ταινίες που έχουν κάποιες σπονδυλωτές ιστορίες, οι οποίες για κάποιον περίεργο (ή όχι) λόγο συνδέονται μεταξύ τους.
Άλλες πιο σοβαρές (360), άλλες πιο αφελείς (New Year's Eve).
Να πω την αλήθεια, δεν είμαι και τόσο fan τέτοιων ταινιών και δεν πήρα με τόσο μάτι το trailer του Disconnect.
Ωστόσο είναι αυτό που λένε, αν δεν παραμερίσεις την προκατάληψη σου και δεν δοκιμάσεις κάτι, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος.
Και τελικά το Disconnect μέχρι το αμήχανο και κάπως απογοητευτικό του φινάλε, καταφέρνει να σε κρατήσει "ψημένο" μέχρι το τέλος.
Μικρές ιστορίες που αλληλοσυνδέονται, με χαρακτήρες που αναζητούν την ανθρώπινη επαφή την εποχή του ίντερνετ.
Ένα καταπονημένο κι άγονο ζευγάρι ξαναβρίσκει τη φλόγα του όταν χάνει τα χρήματά του εξαιτίας κλοπής των κωδικών των καρτών του και αρχίζει προσπάθεια να τα ξαναβρει.
Ένας χήρος πρώην αστυνομικός μάχεται να φέρει στον ίσιο δρόμο τον γιο του που βασανίζει ηλεκτρονικά έναν συμμαθητή του.
Ένα δεμένο ζευγάρι γονέων αντιμετωπίζει την απόπειρα αυτοκτονίας του χαρισματικού γιου τους.
Μια φιλόδοξη δημοσιογράφος πείθει έναν νεαρό που βρίσκει από ενήλικο site, να γίνει το αντικείμενο της ερευνάς της, με επικίνδυνες συνέπειες και για τους δύο.
To σημαντικό με την συγκεκριμμένη ταινία που παράλληλα γίνεται και μεγάλο ατού της είναι το γεγονός ότι η ταινία αφήνεται στα χέρια των ηθοποιών, οι οποίο σε μεγάλο βαθμό υπήρετουν το καλοδουλεμένο σενάριο.
Έχουν επιλεχθεί καλοί ηθοποιοί στην πλειοψηφία τους και οι ιστορίες κρατούν το ενδιαφερον τους.
Είναι φανερό ότι έχει γίνει καλή προσπάθεια στο σενάριο, αλλά χωρίς την πολύτιμη συμβολή του cast δεν θα είχε βγει συμπαθητική η ταινία.
Πολλοί καλοί ή λιγότερο ταλαντούχοι ηθοποιοί παρελαύνουν στις οθόνες μας - Jason Bateman (Identity Thief), Alexander Skarsgard (The East), Paula Patton (2 Guns), Frank Grillo (Gangster Squad), Hope Davis (Real Steel) και αρκετοί άλλοι - συμβάλλοντας περισσότερο ή λιγότερο στην προσπάθεια να γίνουν ρεαλιστικοί οι χαρακτήρες.
Το σενάριο του Andrew Stern παίζει προσεκτικά με το φόβο της τεχνολογίας και ενός συστήματος που αποτυγχάνει να δώσει λύση στο πρόβλημα 'κωδικοί πρόσβασης' και σε εμφανείς εγγυήσεις της ιδιωτικής ζωής.
Ο σκηνοθέτης Henry Alex Rubin ( ο οποίος έκανε το υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντέρ Murderball), συμβάλλει με μια ισχυρή αίσθηση του ρυθμού, αν και η επιμονή του στην αργή κίνηση στο τελευταίο μισάωρο αδικεί κατάφορα την εικόνα του.
Έτσι λοιπόν, εκεί που δεν τα καταφέρνει ο σκηνοθέτης (στο φινάλε και κάπου στα μισά, σε μια αχρείαστη "κοιλιά"), αναλαμβάνουν οι ηθοποιοί να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
...Αν και Hope Davis και Alexander Skarsgård φαίνεται να διαθέτουν υπερβολικά πολλά προσόντα για τους μάλλον απλοϊκούς τους ρόλους ως γονείς που ανησυχούν.
Το Disconnect σε αρκετά σημεία (παρόλο που δεν αποφεύγει τα συνηθισμένα κλισέ) καταφέρνει να δώσει μια ατμόσφαιρα απειλής από το Internet και άλλους τρόπους ζωής - που σε μερικούς από εμάς ίσως να φαίνεται οικεία, αλλά δεν παύει να είναι αρκετά απειλητική - ωστόσο το μέτριο φινάλε αφαιρεί πόντους από μια συνολικά καλή ταινία.
Στο σύνολό της είναι μια ταινία ενδιαφέρουσα, αρκετά εύπεπτη στο μεγαλύτερο μέρος της, αλλά της άξιζε πραγματικά πολύ καλύτερο φινάλε και σίγουρα χάνει την ευκαιρία να μνημονεύεται για πολύ καιρό στο είδος της.
Πρεμιέρα το Disconnect έκανε τον Σεπτέμβριο του 2012 σε Βενετία και Τορόντο, ενώ βρήκε το δρόμο της στις Αμερικάνικες αίθουσες στις 12 Απριλίου 2013.
Νίκος Δρίβας.
Disconnect trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
