9 χρόνια αργότερα και ...ποιο franchise νομίζετε πως έπρεπε να ξαναθυμηθούν;
Τον Riddick φυσικά!
Για να μην είμαι και τελείως ....(rid)dick, ο cool αντι-ήρωας του Vin Diesel είναι αδικημένη περίπτωση που έχει βρει με τα χρόνια το φανατικό κοινό του και χρειαζόταν οπωσδήποτε άλλη μια ταινία.
Όταν πίσω στο 2000 το Pitch Black αποτέλεσε μια low budget sci-fi horror έκπληξη με παντελώς άγνωστους ηθοποιούς (δεν υπήρχαν ακόμη τα Fast & Furious αλλά μόνο ένας ...Furyan!), κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη του Riddick σε franchise.
Αυτό ακριβώς προσπάθησε να κάνει ο σκηνοθέτης David Twohy (A Perfect Getaway) με το The Chronicles of Riddick του 2004, εισάγοντας πλανήτες, φυλές όπως αυτή των Necromongers και αρκετό κλίμα από Dune, μετατρέποντας το franchise από sci-fi horror, σε sci-fi action, κρατώντας την περσόνα του Riddick ως actio hero-αντιήρωα.
Δυστυχώς το κοινό δεν έδειξε να συμμερίζεται την προσπάθεια για ένα μεγαλοπρεπές PG-13 blockbuster με το ακριβό Chronicles of Riddick να πατώνει εισπρακτικά (σε αναλογία με το μπάτζετ του).
Mε τον καιρό έγινε cult favorite στα dvd και ας το παραδεχτούμε: ήταν καλό γι'αυτό που ήταν όσο κι αν ήταν διαφορετικό (κάπου εδώ σκέψου μια σύγκριση με τις διαφορές μεταξύ των πρώτων Alien και Terminator).
Ο Vin Diesel δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη περίοδο για να επαναφέρει τον αγαπημένο του χαρακτήρα στη μεγάλη οθόνη.
Αφήνοντας πίσω κάποιες ατυχείς επιλογές (The Pacifier, Babylon A.D.) και αφού ξαναφούλαρε με τα Fast and Furious, επανέφερε τον Riddick που ποτέ δεν είχε ξεχάσει, χάρη και στις απαιτήσεις των φαν στην προσωπική του σελίδα στο facebook.
Το αν μια νέα ταινία του Riddick μετά από εννέα χρόνια, είχε να προσθέσει και κάτι ιδιαίτερο στο είδος...θα το διαβάσετε παρακάτω.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο Riddick (Diesel, Fast & Furious 6) έχει εγκαταλειφθεί ως νεκρός σε έναν πλανήτη που τον ψήνει ο ήλιος και φαίνεται να είναι ακατοίκητος.
Μπορεί στο Chronicles of Riddick να νίκησε τον Lord Marshall και να πήρε τη θέση του ως ηγέτης των Necromongers, αλλά όπως φαίνεται αυτός ο τρόπος ζωής ήταν βαρετά πολιτισμένος για τον Riddick.
Πέντε χρόνια έχουν περάσει και η επιθυμία να ξαναδεί την πατρίδα του Furia φούντωνε και περισσότερο, με τον Lord Vaako (Karl Urban, Judge Dredd που επανήλθε με cameo) να υπόσχεται να του δώσει τα μέσα και τους ανθρώπους για αυτό το ταξίδι.
Φυσικά ο Vaako είχε άλλα σχέδια στο νου του με αποτέλεσμα την κατάληξη του Riddick εκεί που τον βρίσκουμε στην αρχή της ταινίας.
Παρ'όλα αυτά ο Furyan καταφέρνει να επιβιώσει μαθαίνοντας να ζει και πάλι με την άγρια και απολίτιστη πλευρά του εαυτού του.
Σύντομα, όμως, θα αρχίσει να αγωνίζεται για την ζωή του ενάντια σε ξένα αρπακτικά και εξωγήινα πλάσματα, πιο θανατηφόρα από όποιον άνθρωπο έχει αντιμετωπίσει.
Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει είναι να ενεργοποιήσει ένα φάρο έκτακτης ανάγκης και να ειδοποιήσει μισθοφόρους που έρχονται γρήγορα στον πλανήτη σε αναζήτησή του.
Το πρώτο πλοίο που φτάνει φέρνει μια νέα γενιά μισθοφόρων, πιο θανατηφόρων και βίαιων, μεταξύ αυτών οι Santana (Jordi Molla, Colombiana) και Diaz (Dave Bautista, The Man with The Iron Fists), ενώ το δεύτερο έχει για αρχηγό τον Boss Johns (Matt Nable, Killer Elite), έναν άνθρωπο του οποίου η καταδίωξη του Riddick είναι υπόθεση προσωπική και συνδέεται με χαρακτήρα από το Pitch Black.
Με τον χρόνο να τελειώνει και μια καταιγίδα να φαίνεται στον ορίζοντα, από την οποία κανείς δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, οι κυνηγοί επικηρυγμένων δεν θα αφήσουν τον πλανήτη χωρίς το κεφάλι του Riddick ως τρόπαιο τους.
Δυστυχώς για εκείνους θα τα βρουν σκούρα απέναντι στον πανούργο και σκληροτράχηλο Riddick και θα χρειαστεί να συνεργαστούν μαζί του όταν πάνω στην καταιγίδα, τα τέρατα θα αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται και να πλησιάζουν όλο και πιο κοντά.
YOU'RE NOT AFRAID OF THE DARK ...ARE YOU?
Τα πρώτα δέκα λεπτά της ταινίας δεν έχουν ούτε μία κουβέντα και απλά παρατηρούμε την προσπάθεια του Riddick να επιβιώσει σε ερημικές τοποθεσίες, σπηλιές και βραχώδη εδάφη.
Όχι και η πιο εξουθενωτική ιστορία επιβίωσης που έχεις δει, αλλά σίγουρα ένα πετυχημένο διαφορετικό ξεκίνημα.
Πετυχημένη και η σύνδεση-αναφορά στο Chronicles of Riddick, το οποίο χρησιμεύει ως μια απλή σύνδεση με τα προηγούμενα και καλό που δεν θέλησαν να το φτύσουν σεναριακά.
Εδώ έχουμε ουσιαστικά μια "back-to-basics" επανεκκίνηση του ήρωα και ένα ακριβότερο remake του Pitch Black, αλλά κράτησαν και μια ελάχιστη σύνδεση με την προηγούμενη ταινία της σειράς που τόσο θάφτηκε και άλλο τόσο βρήκε το κοινό της στο home cinema.
Αν μη τι άλλο μια τίμια κίνηση από πλευράς σεναρίου.
Οι τοποθεσίες είναι εντυπωσιακά ...λιτές, γυρνώντας πίσω στο στυλ του Pitch Black, με εξωγήινα πλάσματα που θύμιζαν τερατικές εκδοχές γύπα και τσακακαλιών ενώ τα τέρατα έμοιαζαν με ζευγάρωμα Alien και γιγάντιου σκορπιού (ελέω ουράς).
Μια δυο καλές προσθήκες ήταν και οι ιπτάμενες διαστημικές μηχανές και ...η Kate Sackhoff του Battlestar Galactica που δεν ήξερες αν ήθελες να αποφύγεις ή όχι το ξύλο από εκείνην.
Καλοδεχούμενες και μια-δυο σκηνές με γυμνό (όχι και πολλά, λίγο βυζάκι μόνο) και σπλάτερ που παρέπεμπαν ξανά στη μπιμουβάδικη βρωμιά.
Στην τελική όμως, highlight της ταινίας είναι ο ίδιος ο Diesel ως Riddick.
Ένας ρόλος λιγομίλητου, μπρατσωμένου σαρκαστικού αντι-ήρωα με την ικανότητα να βλέπει στο σκοτάδι που του ταιριάζει γάντι καθώς είναι περισσότερο σκοτεινός και δισυπόστατος από την καγκουριά του "πάτερ φαμίλια και όλο "βρουμ βρουμ" Dominic Toretto των Fast & Furious.
Είναι από τους πιο κουλ και badass αντι-ήρωες της μεγάλης οθόνης, με την μπάσα φωνή του, την ειρωνία και τις τακτικές παρακολούθησης "την φέρνω στους κακούς".
Από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ένας χαρακτήρας πρέπει να μην λέει πολλά γιατί μόνο έτσι ...λέει πολλά, και μέσα στις καλύτερες πρόσφατες φυσικές-σωματικές ερμηνείες μαζί με του Tom Hardy ως Bane (The Dark Knight Rises).
Highlight και η σκηνή που τον έχουν στριμώξει τα τέρατα πάνω σε κάτι ψηλά βράχια.
GET RID(DICK) OF
Το σενάριο και οι χαρακτήρες είναι όχι απλά για τα μπάζα, αλλά ό,τι πιο κοινότυπο έχουμε δει τα τελευταία χρόνια σε αυτό το είδος.
Όλο το μεσαίο κομμάτι, όπου εισάγονται οι κυνηγοί επικηρυγμένων και τα 'λένε' μεταξύ τους κρατάει στάσιμη την ταινία σε βαθμό βαρεμάρας.
Πραγματικά ηλίθιοι και αδιάφοροι χαρακτήρες, με εκνευριστικά περιττούς ξεπερασμένους θρησκόληπτους σαν τον νεαρό ...Luna του Nolan Gerard Funk (ειλικρινά ...τι γύρευε αυτό το φλωράκι ανάμεσα τους;), ενώ ακόμα και ο Dave Bautista μένει σχεδόν αναξιοποίητος στην ταινία (εκτός από μια πολύ σύντομη σκηνή ξύλου με Diesel) και η Dahl της Kate Sakhoff που μάλλον την έχωσαν ως εναλλακτική ...Randa Mitchell περιορίστηκε στο ρόλο καυλιάρας-στρατόκαυλης που μονίμως την έλεγε στα σεξουαλικά αστειάκια του Santana (άλλο κουλό όνομα κι αυτός ...σιγά μην τον λέγανε και Eric Clapton).
Τι τις ήθελαν τις cheesy-ίλες με το εξωγήινο σκυλί, ύαινα, τσάκαλι και ό,τι άλλο ήταν;
Ο Riddick είναι φονιάς αλλά κατά βάθος ένας καλόψυχος αντιήρωας, αλλά όσο κι αν προσπαθείς να το αποδεχθείς αυτό (όπως πετυχημένα προσπάθησε το αδικημένο Chronicles of Riddick) υπήρχαν μια με δύο σκηνές τόσο ...γούτσου που είναι να απορείς για την πρόθεση μιας "R-rated" ταινίας να είναι ταυτόχρονα τόσο mainstream.
Μάλλον μπήκαν εμβόλιμα για να μη χαλαστεί πολύ το κοινό του Fast and Furious.
Στα μείον τα εφέ που ώρες ώρες έβγαζαν μάτι πως είναι ψεύτικα ειδικά στα εξωγήινα πλάσματα, τέρατα, σκυλιά, γατιά και ούτω καθεξής.
Πολύ απότομο και το τέλος πάνω που η ταινία άρχιζε να παίρνει μπρος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Πολύ θα ήθελες να είναι μία ανέλπιστα ευχάριστη, low budget b-movie έκπληξη όπως ήταν κάποτε το Pitch Black, αλλά τελικά προέκυψε υπερβολικά προβλέψιμο, βαρετό και τετριμμένο, ακόμα και για το είδος του.
Το Chronicles of Riddick προσπάθησε τουλάχιστον να δώσει μια διαφορετική ώθηση στο χαρακτήρα σε μια εντελώς διαφορετικού ύφους ταινία.
Εδώ έχουμε μία ακόμα sci-fi μπιμουβάδικη περιπέτεια του σωρού με ορισμένα ψήγματα horror και ιστορίας επιβίωσης, που δεν προχωρούσαν το franchise σε κανένα δρόμο και το έφερναν περισσότερο κοντά σε κακόγουστη κωμωδία δράσης (έλειπε η δόση δράματος του Pitch Black), με υπερβολικά αργό ξεκίνημα (αν και τα πρώτα δέκα λεπτά παλεύονται), ένα βαρετό μεσαίο κομμάτι με τους μισθοφόρους να ανταλλάζουν ηλίθιους διαλόγους και να πλακώνονται και ένα απότομο τέλος πάνω που άρχιζε να παίρνει μπρος το στοιχείο του action-horror.
Λογικά μετά κι από αυτήν την back-to-basics προσέγγιση θα δούμε άλλη μια συνέχεια που θα προχωράει κάπως το μύθο του Riddick (μάλλον θα συνεχίσει να αναζητάει την πατρίδα του).
Οι εισπράξεις μίλησαν: μπάτζετ μόλις στα $38 εκατομμύρια, στην Αμερική ήρθαν πίσω τα 41 και με το σύνολο των παγκόσμιων έφτασε τα 92.
Προσωπικά ...όχι μόνο δεν ήταν αυτό που περίμενα μετά από εννέα ολόκληρα χρόνια, αλλά απορώ με την τόσο λίγη προσπάθεια του σκηνοθέτη-σεναριογράφου David Twohy να παραδώσει κάτι καλύτερο σεναριακά μετά από τόση φαγωμάρα για το αν θα ξαναβλέπαμε Riddick.
Σαν να έβλεπες μια ακόμα περιπέτεια-επεισόδιο από τηλεοπτική σειρά και τώρα που το σκέφτομαι ...δεν το γυρνάτε προς τα κει καλύτερα;
Στις αίθουσες από 17 Οκτωβρίου.
Kostas Tsokos.
Riddick trailer 2 από Horrorant
1.jpg)
