Οι Βρετανοί τα τελευταία χρόνια μας έχουν αποδείξει ότι αρχίζουν και ανεβαίνουν επίπεδο στις ταινίες τους και ειδικότερα στις περιπέτειες.
Τρανή απόδειξη φυσικά το εξαιρετικό Skyfall, το οποίο φυσικά πρόκειται για μια τεράστια παραγωγή με πολύ υψηλό budget, αλλά τα καταφέρνουν περίφημα και στις μικρότερες παραγωγές.
To Welcome to the Punch του Eran Creevy (σενάριο/σκηνοθεσία) αποδεικνύεται μια μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη, όχι μόνο για τον Βρετανικό κινηματογράφο, αλλά γενικότερα για ολόκληρη την χρονιά.
Μπορεί να μην είναι μια ταινία που εντάσσεται στις λεγόμενες "ψαγμένες", ούτε μια ταινία που θα σε σοκάρει και θα σου μείνει για πολύ καιρό στο μυαλό, αλλά είναι μια ταινία δράσης που σέβεται τον θεατή και του προσφέρει περισσότερα από όσα ο ίδιος θα περίμενε να δει.
Ο διαβόητος εγκληματίας Jacob Sternwood (Mark Strong, Zero Dark Thirty) αναγκάζεται να επιστρέψει στο Λονδίνο, από το οποίο είχε εξαφανισθεί, όταν μαθαίνει ότι ο γιος του πυροβολήθηκε και είναι σε πολύ κρίσιμη κατάσταση.
Έτσι, ο αστυνομικός Max Lewinsky (James McAvoy, Trance) θα έχει μια δεύτερη ευκαιρία για να τον συλλάβει, αλλά και για να εκδικηθεί για τον άσχημο τραυματισμό που ο Sternwood του άφησε σαν «σουβενίρ» μετά τη τελευταία τους συνάντηση.
Σύντομα όμως, οι δύο άνδρες θα ανακαλύψουν πως έχουν έναν κοινό και πολύ επικίνδυνο εχθρό και πως θα πρέπει να συνεργαστούν προκειμένου να τον νικήσουν.
Εκείνο που κάνει το Βρετανικής παραγωγής Welcome to the Punch να διαφέρει από τις πολλές και κοινότυπες περιπέτειες είναι η σφιχτοδεμένη πλοκή του.
Ακόμα και όταν αρχίζει η δράση να κυριαρχεί, ο σκηνοθέτης δεν παραμελεί την ενδιαφέρουσα υπόθεση.
Το σενάριο δεν διεκδικεί Όσκαρ πρωτοτυπίας, αλλά τουλάχιστον υπάρχει ένας σχετικός ρεαλισμός στην ταινία και όχι εξωπραγματικές σκηνές δράσης, όπως ίσως γινόταν σε αντίστοιχες Αμερικάνικες παραγωγές.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι επιτέλους βλέπουμε μια ταινία που έχει σταθερό ρυθμό, και εκεί που χρειάζεται (δηλαδή κυρίως στις σκηνές δράσης) αυξάνει τον ρυθμό της και έχει τις απαραίτητες κορυφώσεις.
Αυτό οφείλεται φυσικά και στην δυναμική σκηνοθεσία του Eran Creevy (o οποίος κάνει την δεύτερη του ταινία μετά το Shifty), γεμίζοντας όλα τα κενά χωρίς όμως πολλές φανφάρες και αχρείαστες σκηνές.
Βοηθάει πολύ και το εξαιρετικό κάστ, το οποίο αξιοποιείται και προσφέρει δίνοντας βάθος στους ρόλους, τα κατάλληλα αποτελέσματα.
Ο Mark Strong - αποτελεί έναν από τους αγαπημένους μου καρατερίστες και θα ήθελα να τον βλέπω σε περισσότερες ταινίες - έχει την κοψιά του αρχικά κακού (άλλωστε τον έχει υποδυθεί αρκετές φορές) και έχει την εμπειρία να ξεφύγει από τα όρια της καρικατούρας που θα είχαν υποπέσει άλλοι συνάδελφοι του.
Στον αντίποδα, υπάρχει ο σταθερά ανερχόμενος James McAvoy, ο οποίος στον ρόλο του ανθρώπου που θέλει εκδίκηση, για ακόμα μια φορά αποδεικνύει ότι είναι από τους πιο ταλαντούχους της γενιάς του (αν και για φέτος θα τον θυμόμαστε κυρίως για το Trance) και διεκπεραιώνει σωστά τον ρόλο του.
Η χημεία με τον Strong είναι ένα ακόμα δυνατό σημείο στην ταινία.
Στους πιο δεύτερους ρόλους, συναντάμε καλούς ηθοποιούς ή ηθοποιούς που έγιναν στην πορεία καλοί, βλέπε Morrissey) που με την σειρά τους βάζουν και εκείνοι το λιθαράκι που χρειάζεται στην ταινία.
Συγκεκριμμένα οι Peter Mullan (War Horse), David Morrissey (Blitz) αλλά και ο Jason Fleming (I Give It A Year) συμπληρώνουν το πολύ καλό κάστ.
Με την δράση να κάνει την δυναμική εμφάνιση της όπου χρειάζεται και την πλοκή να εξελίσσεται ιδανικά σε αρκετές περιπτώσεις, το Welcome to the Punch αποδεικνύεται μια ευχάριστη έκπληξη στον χώρο των ταινιών δράσης και συνάμα μια πολύ καλή πρόταση για διασκέδαση εντός σπιτιού.
Έκανε πρεμιέρα στο Glaskow Film Festival το Φλεβάρη, προβλήθηκε στη Βρετανία στις 5 Μαρτίου ενώ στις ΗΠΑ βγήκε στις 27 του ίδιου μήνα.
Νίκος Δρίβας.
Wellcome to the Punch trailer by FilmBoy-gr
