Σκεφτήκατε ποτέ ότι πολλοί από τους ηθοποιούς που βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη, δεν ξεκίνησαν την καριέρα τους μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους σε κάποια δραματική σχολή, αλλά πρακτικά μόλις ξεκίνησαν το δημοτικό;
Συνήθως τα παιδιά, έχουν συμπληρωματικό ρόλο στις ταινίες, αλλά μερικές φορές κλέβουν με μεγάλη ευκολία την παράσταση, ακόμα και από καταξιωμένα ονόματα του χώρου.
Η Αμερική έχει να επιδείξει πολλούς former child stars, οι οποίοι αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό.
Πολλοί ήταν αυτοί λοιπόν που πρωτογνώρισαν την επαγγελματική επιτυχία στην παιδική τους ηλικία, αλλά πολύ λίγοι κατάφεραν να συνεχίσουν μια επιτυχημένη πορεία και ως ενήλικες.
Σε αυτό το αφιέρωμα θα δούμε αρκετές γνώριμες φατσούλες που με περισσή άνεση στάθηκαν μπροστά στον κινηματογραφικό φακό.
Σε αυτό το πρώτο μέρος του αφιερώματος θα δούμε τους 10 πιο επιτυχημένους ηθοποιούς που ξεκίνησαν με μεγάλη επιτυχία την καριέρα τους ως παιδιά και που – ευτυχώς για αυτούς - η συνέχεια ήταν εξίσου επιτυχημένη.
Drew Barrymore
Η Drew χωρίς να το θέλει αποτελεί την ιδανικότερη εκπρόσωπο του all American dream.
Προερχόμενη από καλλιτεχνική οικογένεια, αντίστοιχο background και το ηχηρό επώνυμο Barrymore, ξεκίνησε στον χώρο του θεάματος σε ηλικία μόλις 3 ετών, γνώρισε πολλά σκαμπανεβάσματα, έπεσε πολύ χαμηλά, ξανασηκώθηκε όμως και σήμερα αποτελεί μία από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς του Hollywood.
Απέκτησε μάλιστα και το δικό της αστέρι στο Walk of Fame, ακριβώς 44 χρόνια μετά από τον παππού της, John Barrymore.
Ο Steven Spielberg είναι αυτός που θα κάνει παγκόσμια γνωστό το τότε εξάχρονο ξανθό κοριτσάκι χάρη στο sci-fi family, E.T.(1982).
Η ταινία γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία, έχει αντέξει στο χρόνο μέχρι τώρα και η γλυκιά φατσούλα της Drew κέρδισε τους πάντες.
Η συνέχεια ωστόσο, δεν ήταν εξίσου ικανοποιητική.
Γύρισε διάφορες ανάξιες λόγου τηλεοπτικές ταινίες και παράλληλα η προσωπική της ζωή πήγαινε από το κακό στο χειρότερο.
Σοβαρά προβλήματα με την μητέρα της και ο εθισμός της στα ναρκωτικά, την οδήγησαν σε ηλικία μόλις 13 ετών, σε κέντρο αποτοξίνωσης.
Μεγαλώνοντας, καθαρή πια από ουσίες επανήλθε δυναμικά.
Έπαιξε σε διάφορες low-bubget παραγωγές με σημαντικότερη το Poison Ivy (1992), στο οποίο αναλαμβάνοντας έναν προκλητικό ρόλο, έδειξε σε όλους ότι μεγάλωσε.
Στην προσπάθειά της αυτή, να κάνει γνωστό το γεγονός της ενηλικίωσής της, πραγματοποίησε μια αποκαλυπτική φωτογράφιση για το playboy, κάνοντας τον Spielberg να της αποστείλει μια κουβέρτα με το σημείωμα «Σκεπάσου».
Το πιο σημαντικό βήμα που ακολουθεί είναι ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Sidney Prescott στο horror film Scream (1996).
Η ίδια αρχικά δέχεται τον ρόλο, αλλά στην συνέχεια τον απορρίπτει, θέλοντας να υποδυθεί το πρώτο θύμα που βρίσκει τραγικό θάνατο στην εναρκτήρια σκηνή της ταινίας.
Η ταινία γνωρίζει ανέλπιστα μεγάλη επιτυχία και γίνεται ένα από τα modern classic των 90s.
Στην συνέχεια καθιερώνεται στον χώρο με ταινίες όπως Ένας τραγουδιστής στο γάμο μου (1998), Never Been Kissed (1999) και EverAfter (1998).
Στο μεταξύ έχει ήδη δημιουργήσει τη δική της εταιρεία παραγωγής και επιλέγει να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την τηλεοπτική επιτυχία των 70s, Charlie’s Angels (2000).
Η ταινία τυγχάνει μεγάλης αποδοχής και οδήγησε στη δημιουργία και ενός sequel το 2003.
Στο Riding in Cars with Boys (2001), θεωρώ ότι ήταν εξαιρετική, πολύ συγκινητική, και αδίκως δεν απέσπασε την αναγνώριση που της άξιζε.
Το 2002 ο George Clooney την επέλεξε για την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα Confessions of a Dangerous Mind.
Έπειτα ακολούθησαν, η ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία του Danny De Vito, Duplex (2003) μαζί με τον Ben Stiller και η κωμωδία 50 first dates (2004) με τον Adam Sandler.
Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή, καθώς αποτελεί μία από τις πιο επιτυχημένες πρωταγωνίστριες ρομαντικών κομεντί, εμείς πάντως θέλουμε πλέον να τη βλέπουμε περισσότερο σε κοινωνικές ταινίες όπως το Everybody’s Fine (2009) και λιγότερο σε all star cast μπαρούφες όπως το He’s Just Not That Into You.
Christina Ricci
H ιδιαίτερη παιδική φιγούρα της Christina Ricci, αυτόματα την ξεχώριζε από τα κορίτσια της ηλικίας της.
Η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση έγινε σε ηλικία 10 χρονών στο Mermaids (1990) με τη Cher όπου και κέρδισε βραβείο στα Young artist awards.
Ακολούθησαν και κάποιες άλλες ταινίες με σημαντικότερες την κωμωδία The Cemetery Club (1993) μαζί με την Ellen Burstyn και το Now and then (1995) όπου ήταν η μικρή Rosie O’ Donnell (Κι όμως!).
Το creepy χλωμό κοριτσάκι των The Adams Family (1991) και The Adams Values (1993), έγραψε ιστορία.
Ως αγέλαστη, με δολοφονικές τάσεις, Wednesday, η Christina έγινε παγκοσμίως γνωστή.
Ως έφηβη συνέχισε με το επιτυχημένο Casper (1995) μεταξύ άλλων.
Αλλά οι καλύτερες κριτικές που έχει λάβει μέχρι σήμερα ήρθαν την στιγμή της ενηλικίωσής της στην ταινία The Opposite of Sex (1998), όπου κερδίζει την μοναδική της μέχρι σήμερα υποψηφιότητα για χρυσή σφαίρα.
Την επόμενη χρονιά συνεργάζεται με Tim Burton, Johnny Depp για το σκοτεινό παραμύθι Sleepy Hollow (1999) με σημαντικές διακρίσεις και η επόμενη χρονιά την βρίσκει και πάλι με Johnny Depp στο The Man who Cried (2000).
Την ίδια χρόνια εμφανίζεται σε μικρό ρόλο και στο Bless the Child με την Kim Basinger, το οποίο συνολικά δεν λαμβάνει θετικές κριτικές.
Στη συνέχεια, επιχειρεί έναν πιο απαιτητικό ρόλο στο Prozac Nation (2001), το οποίο ατύχησε και μετά έρχεται το Monster (2003) μια ταινία που βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα, όπου εκεί υποδύεται την Selby την ερωτική σύντροφο της κατά συρροή δολοφόνου Aileen.
Ο ρόλος αυτός αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους της καριέρας της αν και επισκιάζεται από την σαρωτική ερμηνεία της Charlize Theron.
Στη συνέχεια την είδαμε να γίνεται λυκάνθρωπος στο Cursed (2005) του Wes Craven, το οποίο προσωπικά μου άρεσε (πρέπει να είμαι ο μόνος) και την παρακολουθήσαμε ως αιχμάλωτη του Samuel L. Jackson, στο Black Snake Moon (2006), όπου υποδύθηκε ένα too messed up girl.
Τελευταίες πιο σημαντικές δουλειές της, αποτελούν, η φουτουριστική περιπέτεια Speed Racer (2008), το μεταφυσικό θρίλερ After Life (2009) και το υποτίθεται δράμα εποχής Bel Ami (2012).
Πιστεύω πάντως ότι η Christina έχει να δώσει πολλά περισσότερα και ίσως να μην της έχουν δοθεί οι αντίστοιχες ευκαιρίες.
Scarlet Johansson
Την Scarlet όλοι την μάθαμε όταν ήταν πλέον ενήλικη και λόγω της too juicy παρουσίας της.
Το πολύ να την θυμούνται οι περισσότεροι ως έφηβη που έτρεχε να ξεφύγει από τις γιγάντιες ταραντούλες στο το Eight Legged Freaks (2002).
Όμως η δεσποινίς Johansson είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα.
Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο στην ηλικία των 10 στο North (1994) και την επόμενη χρονιά υποδύθηκε την κόρη του Sean Connery στο αστυνομικό θρίλερ Just Cause.
Σύντομες εμφανίσεις στα If Lucy Fell (1996), Home alone 3 (1997) και The Horse Whisperer (1998) του Robert Redford.
Περισσότερο γνωστή γίνεται με το Ghost World (2001).
Χάρη στο Lost in Translation (2003) με συμπρωταγωνιστή τον Bill Murray, στρέφει για πρώτη φορά τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της, κερδίζοντας βραβείο BAFTA καλύτερης ηθοποιού.
Το Girl with a Pearl Earring της ίδιας χρονιάς, της χαρίζει την διπλή της υποψηφιότητα τόσο στα BAFTA, όσο και στις Χρυσές Σφαίρες.
Η επιτυχία του The Island (2005) μετατρέπει την νεαρή Scarlett σε star πρώτου μεγέθους όπου μαζί με τον Ewan McGregor ανακαλύπτουν, ότι είναι κλώνοι διάσημων και πλουσίων προσώπων και χρησιμεύουν μόνο στην περίπτωση που οι πραγματικοί όμοιοι τους χρειαστούν κάποια από τα ανθρώπινα μέλη τους.
Ο Michael Bay δημιουργεί αγωνία και έντονες σκηνές δράσης μέχρι τέλους.
Στο ατμοσφαιρικό film noir του Brian De Palma, The Black Dahlia (2006) ταιριάζει γάντι στην δεκαετία και την αισθητική της ταινίας (έστω κι αν η ίδια αρχικά πίστευε το αντίθετο), αλλά την παράσταση κλέβει κατ’εμέ η Hilary Swank σαν femme fatale δολοφόνος.
Την ίδια χρονιά πρωταγωνιστεί επίσης στο The Prestige του Christopher Nolan, το οποίο αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς.
Η σημαντικότερη συνεργασία της όμως ήταν αυτή με τον σκηνοθέτη Woody Allen, ο οποίος την ανακηρύσσει μούσα του και συνεργάζονται σε τρεις ταινίες του.
Αρχικά, στο κοινωνικό Match Point (2005) όπου διαμορφώνει μία άρτια ερμηνεία και κερδίζει την τέταρτη υποψηφιότητα της για χρυσή σφαίρα, έπειτα στην κωμωδία Scoop (2006), και τέλος στο περίφημο Vicky Cristina Barcelona (2008) όπου μαζί με την κολλητή της Vicky (Rebecca Hall) ταξιδεύει στη Βαρκελώνη και δημιουργεί έναν περίεργου είδους ερωτικό τρίγωνο με τον Javier Bardem και την Penelope Cruz.
Στο The Spirit (2007) η Scarlett γυρίζει όλες τις σκηνές της σε green screen αλλά η ταινία δεν γνωρίζει την επιτυχία που είχε το παρόμοιου ύφους Sin City (2005).
Ο πιο mainstream ρόλος της είναι αναμφισβήτητα, αυτός της Black Widow στα Iron Man 2 (2010), The Avengers (2012) και στο επερχόμενο Captain America (2014).
Elijah Wood
Σε ηλικία 8 χρονών ξεκίνησε με ταινίες πρώτου μεγέθους, αφού φαινόταν ότι κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί ρόλο σε αυτή τη φατσούλα.
Διατηρώντας το baby face του και αργότερα σε ενήλικους ρόλους, o Elijah Wood έχει εντυπωσιάσει με τις δυνατότητές του και έχει αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές.
Ξεκίνησε λοιπόν, σε μικρό ρόλο με το Back to the Future Part ΙΙ (1989) και στο Forever Young (1992) αποκτά mainstream attention σαν γιος της Jamie Lee Curtis, που βοηθά τον «παγωμένο» Mel Gibson να καταλάβει τι συμβαίνει, όταν εκείνος ξυπνά έπειτα από δεκαετίες.
Στο The God Son (1993) δέχεται προσπάθειες εξόντωσης από τον ξάδελφο του Henry, στο ρόλο ο Macaulay Culkin - το δημοφιλέστερο child movie star εκείνης της περιόδου.
Το 1995 κερδίζει την πρώτη του υποψηφιότητα Saturn award για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο North (1994).
Μετά ακολουθεί το πολεμικό δράμα The War (1994) με μπαμπά τον Kevin Constner και στη συνέχεια γίνεται περισσότερο γνωστός με την οικογενειακή ταινία Flipper (1996).
Οι παιδικοί ρόλοι τελειώνουν κάπου εκεί και στη συνέχεια περνά σε εφηβικούς, με έναυσμα το μεταφυσικό θρίλερ The Faculty (1998).
Το 2001 είναι η χρονιά του, όταν το Lord of the Rings μεταφέρεται στον κινηματογράφο και εκείνος ως Frodo αποκτά πολλούς φανατικούς οπαδούς καθώς και το δεύτερο BAFTA award της καριέρας του για την τρίτη συνέχεια της ταινίας The Return of the King (2003).
Όμως, δεν επαναπαύεται σε αυτήν τη μεγάλη επιτυχία και δοκιμάζεται σε διαφορετικά είδη, όπως το δραματικό Hooligans (2005) που λαμβάνει καλές κριτικές, το Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004) και το πρωτοποριακό Sin City (2005).
To Bobby (2006) του Emilio Estevez παρά το δυνατό cast, θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί ακόμα καλύτερα.
Έπειτα κάνει στροφή στα animation όπου δανείζει τη φωνή του στον πιγκουϊνάκο Mumble στο Happy Feet 1 και 2 αλλά γίνεται επίσης και ο puppet no9 στο 9 (2009).
Παρά τις μεγάλες εμπορικές επιτυχίες των 00's, παραμένει ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παιδικά πρόσωπα in the early 90s.
Kirsten Dunst
Βρίσκεται στη βιομηχανία από τα 7 χρόνια και παρ’ότι είχε γυρίσει κάποιες ταινίες πριν, η πρώτη μεγάλη ευκαιρία ήρθε στα 12 όπου υποδύθηκε τη Claudia, ένα κορίτσι που μετατρέπεται από το Brad Pitt σε βρικόλακα και με το πέρασμα των χρόνων, ενώ μεγαλώνει και γίνεται γυναίκα βρίσκεται εγκλωβισμένη στο παιδικό της σώμα, αφού έχει σταματήσει η ανάπτυξη της.
Το Interview with the Vampire βγήκε στις αίθουσες το 1994 και έκανε πάταγο.
Η ταινία είχε πάρει πολύ καλές κριτικές και χάρισε στην Kirsten ένα Saturn award, μια υποψηφιότητα για χρυσή σφαίρα και παγκόσμια αναγνωρισιμότητα.
Η επιτυχία φαίνεται να διαδέχεται η μία την άλλη, καθώς την ίδια χρονιά πρωταγωνιστεί δίπλα στην Susan Sarandon και Winona Ryder στο Little Woman (1994) για το οποίο κερδίζει βραβείο σαν την πιο πολλά υποσχόμενη νεαρή ηθοποιό και την επόμενη χρονιά εμφανίζεται στο blockbuster, Jumanji μαζί με τον Robin Williams.
Ακολουθούν διάφορες τηλεοπτικές δουλειές.
Στη συνέχεια, σκηνοθετείται από την γνωστή Sophie Coppola στο The Virgin Suicides (1999) με την οποία ξανασυναντιέται 7 χρόνια αργότερα στο Marie Antoinette (2006) όπου παρά τις ανάμεικτες κριτικές που πήρε, ήταν η πρώτη ταινία όπου δείχνει τις προοπτικές της Dunst στο να εμβαθύνει σε πιο απαιτητικούς χαρακτήρες.
Στο Dick (1999) συμπρωταγωνιστεί με μια άλλη ανερχόμενη ηθοποιό, την Michelle Williams.
Μεγάλη επιτυχία απέκτησε επίσης με το teen movie Bring it On (2000), αλλά ακόμη μεγαλύτερη με την τριλογία Spider Man όπου κέρδισε το ρόλο της Mary Jane Watson.
Εκείνες οι ταινίες ίσως αποτελούν την καλύτερη περίοδο στην μέχρι τότε καριέρα της.
Παράλληλα υποδύθηκε την επίμονη Betty στο Mona Liza Smile (2003) με καθηγήτρια την Julia Roberts καθώς και την Mary στο Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004).
Έπειτα ακολούθησε η ρομαντική κομεντί Elizabeth Town (2005).
Στο Melancholia του Lars von Trier προσελκύει την προσοχή κοινού και κριτικών, και κερδίζει βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών του 2011.
Πλέον έχοντας μπει με το δεξί στην τρίτη δεκαετία της ζωής της, φαίνεται πως έχει την ανάγκη να στραφεί σε πιο σοβαρούς ρόλους και πιστεύω ότι έχει όλα τα φόντα για να ανταπεξέλθει.
Anna Panquin
Τι ερμηνευτικό ντεμπούτο!
Πραγματικά δεν υπάρχει καλύτερο, ειδικά αν είσαι μόλις 11 χρονών.
Στην ταινία The piano (1993) η Anna υποδύεται την κόρη της Holly Hunter.
H ταινία κέρδισε χρυσό φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών και σάρωσε τα βραβεία παγκοσμίως.
Μεταξύ αυτών, η ίδια απέσπασε και Oscar β’ γυναικείου ρόλου και αποτέλεσε τη δεύτερη κατά σειρά μικρότερη σε ηλικία νικήτρια στην ιστορία του θεσμού (πρώτη ήταν η Tatum O’Neal για το Paper Moon του 1973).
Απέσπασε εγκωμιαστικές κριτικές για την πραγματικά εξαιρετική ερμηνεία της αλλά μάλλον το Oscar ήρθε κατά τύχη.
Σαν συνθήκη η ιστορία ήταν από μόνη ήταν τόσο συγκινητική που πιθανότατα τα μέλη της Ακαδημίας να επιρεάστηκαν ελαφρώς, χωρίς καθόλου να θέλω να υποβιβάσω την δουλειά της Anna.
Η ίδια παραλαμβάνοντας το χρυσό αγαλματίδιο δεν μπορούσε να αρθρόσει λέξη.
Και είναι απολύτως λογικό δεδομένου της ηλικίας της.
Ερμηνευτικά στους επόμενους ρόλους της δεν μπόρεσε να ακολουθήσει το τόσο δυνατό ξεκίνημα και παρά τη στήριξη της Ακαδημίας και την ώθηση που της έδωσε η διάκριση, δεν φάνηκε αντάξια των προσδοκιών, με την έννοια ότι δεν έγινε και η επόμενη Meryl Streep.
Μπορεί λοιπόν, να μην έλαβε ξανά αντίστοιχη αναγνώριση από τους κριτικούς με βάση την μέχρι τώρα πορεία της, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει δημιουργήσει μία επιτυχημένη καριέρα.
Συνέχισε λοιπόν, σαν μικρή Jane Eyre στην ομότιτλη ταινία του 1996, ως κόρη της Diane Lane στο A Walk to the Moon (1999) και ως Rogue στην μεγάλη εμπορική επιτυχία της τριλογίας των X-Men.
Δεν είμαι σίγουρος βέβαια για το κατά πόσο η επιλογή της ικανοποίησε τους funs των comics καθώς παρά την ανασφάλεια της, η Rogue διαθέτει τσαμπουκά και δυναμισμό ενώ η Anna μιξόκλεγε στη μισή ταινία…
Εκτός αυτών πρωταγωνίστησε στο ατμοσφαιρικό και ανατρεπτικό θρίλερ Darkness (2002), στο προαφάτως αδιάφορο Margaret (2011) αλλά η μεγάλη επιτύχια ήρθε με το τηλεοπτικό True Blood όπου αποκτά προφορά νότου και ένα Golden Globe Award ως καλύτερη ηθοποιός σε δραματική σειρά.
Εκεί γνωρίζει επίσης, τον συμπρωταγωνιστή της Stephen Moyer με τον οποίο διατηρεί δεσμό μέχρι σήμερα.
Joseph Gordon-Levit
Ο μικρός 4χρονος Joseph υποδύθηκε το σκιάχτρο σε παιδική παράσταση του Wizard of Oz, συμμετείχε σε αρκετά διαφημιστικά σποτ και στα 6 μπήκε στον χώρο της τηλεόρασης.
Το αδύνατο παιδάκι με το πονηρό βλέμμα, είχε μεγάλες βλέψεις και τότε σίγουρα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη που θα είχε ο μικρός.
Εμφανίστηκε στην τρίτη σκηνοθετική δουλειά του Robert Redford, A River Runs Trough It (1992), στο θρίλερ The Juror (1996), μαζί με την Demi Moore και τον Alec Baldwin και στην εφηβική κομεντί, 10 Things I Hate About You (1999).
Στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας έκανε το όνομά του σταδιακά πιο γνωστό, δουλειές που ξεχωρίζουν είναι το Havoc (2005), το The Lookout (2007) που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία και τέλος, το indie film, (500) Days of Summer (2009) που του έδωσε ορισμένες διακρίσεις.
Η δεκαετία που διανύουμε μπήκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τον Joseph, αφού πρωταγωνίστησε back to back σε τέσσερις από τις πιο επιτυχημένες ταινίες των τελευταίων ετών, Inception, 50/50, The Dark Knight Rises και Looper.
Η μεστή ερμηνεία του ως καρκινοπαθής στο γλυκόπικρο 50/50, του χαρίζει την δεύτερη υποψηφιότητά του στις Χρυσές Σφαίρες, αν και πιστεύω ότι λίγο τον ενδιαφέρει, αφού πλέον έχει στρέψει και σε άλλους τομείς την προσοχή του.
Μετά από 5 short films, έγραψε και σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, την κωμωδία Don Jon που θα προβληθεί προσεχώς.
Οι επιλογές στο cast πάντως είναι εξαιρετικές, με τις Scarlet Johansson και Julianne Moore, να δίνουν την λάμψη τους στο film.
Σαν σκηνοθέτη, πιστεύω ότι έχουμε να περιμένουμε πολλά από εκείνον.
Natalie Portman
Η πρώτη της εμφάνιση σαν Mathilda στο Leon (1994) αποτελεί το καλύτερο ξεκίνημα που θα μπορούσε να έχει.
Μια ταινία που έλαβε ομόφωνα τις καλύτερες κριτικές και άδικα δεν διακρίθηκε για τις ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών.
Συνιστά τον προάγγελο για τις μελλοντικές ερμηνείες, που θα έπονταν τα επόμενα χρόνια.
Με αμείωτους ρυθμούς συνεχίζει με τον συμπρωταγωνιστικό ρόλο στην περιπετεία Heat (1995) μαζί με Al Pacino, Robert DeNiro και Val Kilmer.
Στο Mars Attacks (1996) του Tim Burton έχει δεύτερο ρόλο ανάμεσα σε ένα all star cast όπου υποδυέται την κόρη του Προέδρου των Η.Π.Α., δηλαδή του Jack Nicholson.
Ως ενήλικας αποκτά μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα σαν Padme στην τριλογία Star Wars και κερδίζει υποψηφιότητες στα Saturn Awards για κάθε μία από αυτές.
Πιο σημαντικοί σταθμοί της καριέρας της το Anywhere but Here (1999) με Suzan Sarandon και την πρώτη υποψηφιότητα για χρυσή σφαίρα και φυσικά το Closer (2004) όπου σαν Alice δείνει την καλύτερη ερμηνεία της έως τότε πορεία της.
Υποψηφιότητες για Oscar, BAFTA και χρυσή σφαίρα β’ γυναικείου ρόλου μεταξύ άλλων.
Στο V for Vendetta (2006) δεν φοβάται να πάρει ρίσκο και ξυρίζει το κεφάλι της, δείχνοντας την ότι δεν διαθέτει περιορισμούς προκειμένου να υποδυθεί κάποιο χαρακτήρα.
Την ίδια χρονιά συμπρωταγωνιστεί με Javier Bardem στο μέτριο Goya’s Ghost (2006).
Στο My Blueberry Nights (2007) που δημιουργήθηκε για να αναδείξει σαν ηθοποιό την Norah Jones (δεν τα κατάφερε), έχει ένα δεύτερο ρόλο, τον οποίο θα μπορούσε να έχει αποφύγει.
Στο The Other Boleyn Girl (2008) παραγκωνίζει την αδελφή της Scarlett Johanson με σκοπό να κατακτήσει το βασιλιά Eric Bana.
Παρά τις ανάμεικτες κριτικές που έλαβε, θεωρώ ότι η ερμηνεία της ξεχώρισε.
Ειδικά στη σκηνή του λόγου της προς το λαό πριν τον αποκεφαλισμό της, ήταν ανατριχιαστική.
Στο Brothers (2009) δίνει άλλη μία σπουδαία ερμηνεία σαν μία νεαρή μητέρα που νομίζοντας ότι ο άντρας της έχει πεθάνει στο Αυγανιστάν, έρχεται πιο κοντά με τον αδελφό του.
Και η μεγάλη της στιγμή στην καριέρα της φτάνει.
Ο Darren Aronofsky την επιλέγει για να πρωταγωνιστήσει στο Black Swan (2010), αλλά έως και ένα μήνα πριν αρχίσουν τα γυρίσματα, δεν ήταν σίγουρος για τον αν η Natalie θα κατάφερνε να φέρει εις πέρας το ρόλο.
Τελικά η ταινία με την πολυεπίπεδη ερμηνεία της, αποτέλεσε τη μεγαλύτερη προσωπική επιτυχία της, σαρώνοντας τα βραβεία, (μαζί με το πολυπόθητο Oscar).
Η ταινία θεωρήθηκε σαν ένα από τα αριστουργήματα του σύγχρονου κινηματογράφου.
Η Natalie συνεχίζει και προς την δόξα τραβά με αμείωτους ρυθμούς.
Jodie Foster
Και ναι η Jodie Foster ξεκίνησε από παιδούλα.
Πολλοί από εσάς μπορεί να εκπλήσσεστε, αλλά όντως η αλήθεια είναι ότι στον πρώτο της ρόλο, η Jodie είχε ξανθά κοτσιδάκια.
Μπορεί να έγινε παγκοσμίως γνωστή σε ηλικία 12 ετών ως ανήλικη πόρνη στο Taxidriver, αλλά είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν.
Είναι ίσως η μοναδική περίπτωση ηθοποιού που έγινε ακόμα περισσότερο γνωστή (και σίγουρα πιο αναγνωρισμένη από κριτικούς - κάτοχος 2 Οσκαρ άλλωστε), στην ενήλικη ζωή της.
Όπως δήλωσε και η ίδια στον ευχαριστήριο λόγο της όταν παρέλαβε το τιμητικό βραβείο για την συνολική προσφορά της στον κινηματογράφο, στην 70η απονομή των Golden Globes, ξεκίνησε από 3ων ετών την καριέρα της.
Ξεκίνησε λοιπόν, σχεδόν παράλληλα καθώς μάθαινε τα πρώτα της βήματα, με τηλεοπτικούς ρόλους και η πρώτη μεγάλη κινηματογραφική ταινία είναι το Napoleon and Samantha (1972) με τον Michael Douglas.
Έπειτα τη συναντάμε σε μικρό ρόλο στο εκπληκτικό Alice Doesn’t Live Here Anymore (1974) του Martin Scorsese με τη μοναδική Ellen Burstyn.
Το 1976 όμως αποτελεί τη χρονιά που θα γίνει παγκοσμίως γνωστή μέσα από την ταινία ορόσημο Taxi Driver, όπου θα υποδυθεί την ανήλικη πόρνη Iris.
Η ταινία αποτελεί σημείο αναφοράς και η Jodie αποκτά BAFTA Award β’ γυναικείου ρόλου καθώς και μία υποψηφιότητα για Oscar.
Όπως έχει πει η ίδια, παρ’όλο που εργαζόταν στο χώρο για 9 χρόνια πριν το Taxi Driver, o Martin Scorsese ήταν αυτός που της έδωσε την ευκαιρία να παίξει ένα ρόλο διαφορετικό από αυτό που ήταν και να αισθανθεί πραγματικά το τι σημαίνει ηθοποιός.
Ο Robert De Niro υπήρξε κατά κάποιο τρόπο σαν πατρική φιγούρα για αυτήν και οι extra πρόβες μαζί του απέδωσαν καρπούς.
Την ίδια χρόνια αλλάζει σώματα με την Barbara Harris στο Freaky Friday και λαμβάνει υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.
Η χρονιά ολοκληρώνεται με την cult ταινία τρόμου The Little Girl Who Lives Down the Lane για την οποία κερδίζει το πρώτο της Saturn award.
Προχωρώντας στην ενηλικίωσή της παίζει στο εφηβικό girly movie, Foxes (1980) και η επόμενη μεγάλη στιγμή έρχεται με το The Accused (1988) όπου υποδύεται ένα θύμα βιασμού, τη Sarah.
Διθυραμβικές οι κριτικές που δέχεται και μαζί Oscar, Golden Globe και BAFTA Awards, παρόλο που εκείνη πίστευε αρχικά πως η ταινία ήταν ένα τεράστιο λάθος για εκείνη και ότι θα κατέστρεφε την καριέρα της.
Στο The Silence of the Lamps (1991) παίρνει το ρόλο της νεαρής πράκτορας Clarice κυρίως χάρη του Anthony Hopkins και αφότου τον είχε απορρίψει η Michelle Pfeiffer.
H ταινία έχει αφήσει ιστορία, θεωρείται πλέον κλασσική και μία από τις καλύτερες της δεκαετίας.
Κατακτά επίσης, το δεύτερο της Oscar και είναι η μοναδική ηθοποιός, που έχει τιμηθεί από την Ακαδημία με δύο Oscar πριν κλείσει τα 30.
Στην κωμική περιπέτεια Maverick (1994) συνεργάζεται με τον Mel Gibson δείχνοντας την κωμική της φλέβα και την ίδια χρονιά υποδύεται μια ψυχικά ασταθή κοπέλα στο Nell (1994) και αποκτά την τέταρτη υποψηφιότητα της για Oscar.
Το επιστημονικής φαντασίας Contact (1997) έχει μεγάλη εμπορική επιτυχία και της δίνει ακόμα ένα Saturn Award.
Στο επικό Anna and The king (1999) βγάζει μια ευαισθησία και έναν δυναμισμό σαν δασκάλα Anna Leonowens.
Τα τελευταία χρόνια είναι ιδιαίτερα επιλεκτική και φαίνεται πως ψάχνει για δυναμικούς γυναικείους ρόλους και μάλιστα φημολογείται πως όταν συναντά κάποιο σενάριο με δυνατό ανδρικό χαρακτήρα, το γυρίζει σε γυναικείο προκειμένου να τον υποδυθεί.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το home invasion thriller, Panic Room (2002), το Flight plan (2005) και το εκπληκτικό The Βrave One (2007).
Για το τελευταίο κερδίζει υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.
Στο The Beaver (2011) ξανασυναντά τον Mel Gipson και πραγματοποιεί τη τρίτη σκηνοθετική της απόπειρα.
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, σκηνοθετήθηκε από τον Roman Polanski στο θεατρικής ατμόσφαιράς Carnage.
Φαίνεται πως θα την απολαύσουμε σε όλες τις δεκαετίες της ζωής της, μέχρι να αποφασίσει η ίδια να αποσυρθεί, κάτι το οποίο ευτυχώς θα αργήσει να συμβεί.
Daniel Radcliffe
Είναι παγκοσμίως το πιο αναγνωρίσιμο και επιτυχημένο παιδί του κινηματογράφου της προηγούμενης δεκαετίας.
Σίγουρα ο πιο ακριβοπληρωμένος, αφού μετά από 8 ταινίες Harry Potter, ο Radcliffe έχει λύσει το οικονομικό πρόβλημα για όλο το υπόλοιπο της ζωής του.
Βιάστηκα άραγε να τον συμπεριλάβω στην λίστα με τους 10 πιο επιτυχημένους ηθοποιούς former child stars;
Νομίζω πως όχι, μπορεί να έχει περάσει μόλις μια διετία από την προβολή του τελευταίου μέρους της σειράς ταινιών του διάσημου μάγου, αλλά πιστεύω ότι ο Daniel έχει ήδη δείξει δείγματα για την πορεία που πρόκειται να έχει.
Το θρίλερ Woman in Black αποτελεί την καλύτερη απόδειξη, μιας που δείχνει την επιθυμία του, να διαφοροποιηθεί από το προφίλ που έχει δημιουργήσει.
Το γεγονός δε ότι και η ταινία προσφέρει ένα πολύ καλό συνολικό αποτέλεσμα, του δίνει ακόμα περισσότερους πόντους.
Τα επόμενα δύο χρόνια θα προβληθούν στις αίθουσες ταινίες που ήδη έχει γυρίσει και που πιστεύω θα τον απομακρύνουν πλήρως από την εικόνα του Harry Potter.
Αν και πιστεύω ότι πάντα θα υπάρχει η θύμηση του νεαρού Radcliffe με το χαρακτηριστικό σημάδι στο μέτωπο, αλλά αυτό δεν είναι αρνητικό.
Αντιθέτως αποδεικνύει και την μεγάλη επιτυχία του.
Και φαντάζομαι ότι δεν είναι εύκολο για ένα παιδί να δεσμευτεί τόσα πολλά χρόνια με έναν ρόλο και ιδίως κατά τη διάρκεια της εφηβείας του που ομολογουμένως είναι μια από τις δύσκολες περιόδους ειδικά αν έχεις να διαχειριστείς τέτοιου μεγέθους δημοσιότητα.
Για να επανέλθουμε όμως στα παιδικά χρόνια του ηθοποιού, πριν την προβολή της πρώτης ταινίας των επεισοδίων, Harry Potter and the Sorcerer’s Stone το 2001, είχαν προηγηθεί η δραματική τηλεταινία David Copperfield το1999 (μην το συσχετίσετε με τον άλλο διάσημο μάγο, πρόκειται για απλή συνωνυμία) και μια σύντομη εμφάνιση στο The Tailor of Panama με πρωταγωνιστή τον Pierce Brosnan.
Well done Mr. Radcliffe.
Νάσος Κυριακίδης.
1.jpg)
