Και έρχεται η τρίτη και τελευταία δεκάδα του αφιερώματος, με την σκέψη ότι συνολικά 30 ηθοποιοί είναι πολλοί για ένα και μόνο αφιέρωμα.
Και όμως η αντιστοιχία με τα παιδιά που υπάρχουν στο χώρο του θεάματος είναι πολύ μεγαλύτερη.
Υπάρχουν πάρα πολλοί ανήλικοι ηθοποιοί που εργάζονται επαγγελματικά (όσο οξύμωρο και αν ακούγεται) σε ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις.
Δυστυχώς για την πλειοψηφία αυτών, καταλήγουν στα αζήτητα, δημιουργώντας τους ένα ανεκπλήρωτο συναισθηματικό κενό.
Ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, θέλει τους περισσότερους να εγκαταλείπουν το χώρο.
Δεν έχουν άλλωστε, όλοι την τύχη ή το ταλέντο των ηθοποιών που προηγήθηκαν, με αποτέλεσμα η ενηλικίωσή τους να σημαίνει και την ολοκλήρωση αυτής της σύντομης καριέρας τους.
Στο τελευταίο μέρος του αφιερώματος θα θυμηθούμε 10 + 1 μικρούς ηθοποιούς που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε, αλλά που δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν των προσδοκιών.
Για την ακρίβεια, ως ενήλικες δεν κατάφεραν τίποτα, αλλά θα μείνουν για πάντα χαραγμένοι στο μυαλό μας, μέσα από τις ταινίες που πρωταγωνίστησαν.
Macaulay Culkin
Δεν θα μπορούσα σε ένα τέτοιο αφιέρωμα να μην συμπεριλάβω το ίσως πιο γνωστό και επιτυχημένο παιδί θαύμα όλων των εποχών.
Ο Macaulay Culkin στο Home Alone (1990) και Home Alone 2 (1992) σαν Kevin έγινε γνωστός σε όλες τις ηλικίες, από τα μικρότερα παιδιά μέχρι τους υπερήλικες, ανά τον κόσμο.
Όλοι λάτρευαν να βλέπουν τον μικρό πιτσιρικά να βγάζει off τους δύο ληστές με διάφορα τεχνάσματα.
Σε ηλικία 10 ετών είχε κατακτήσει όσα οποιοδήποτε άλλο παιδί της ηλικίας του, δεν μπορούσε καν να φανταστεί.
Χρήμα, δόξα, αναγνωσιμότητα…
Η συνέχεια δυστυχώς είχε γρήγορα φθίνουσα πορεία.
Στο My Girl (1991) ο θάνατος του, ύστερα από τσίμπημα μέλισσας, συγκινεί τους θεατές σε αυτό το family film.
Η εμπορική επιτυχία συνεχίζεται με το The Good Sun (1993) όπου αποκτά Best Villain nomination στα MTV movie awards.
Άδικος κόπος όμως θεωρώ η παρουσία του στην ταινία.
Αν ο Macaulay είχε κάνει καλύτερη δουλειά, ίσως κατάφερνε να μπει στην δεκάδα με τα πιο διαβολικά παιδιά σε ταινίες τρόμου του Horrοrant.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έμοιαζε διαβολικό, πιο πολύ στριμμένο ήτανε.
Τέλος στην επιτυχημένη παιδική πορεία θα έρθει με το Rich Rich (1994) σαν το πλουσιόπαιδο που έχει στερηθεί την ανεμελιά των παιδικών του χρόνων (sounds too familiar;)
Στην συνέχεια, έχει μία απουσία περίπου 10 ετών και επιστρέφει με μικρά ρολάκια σε ταινίες, που οι περισσότερες βγαίνουν κατευθείαν σε DVD.
Η επιτυχία έχει περάσει πλέον ανεπιστρεπτί και δυστυχώς από ότι φαίνεται εκ του αποτελέσματος, ο ίδιος δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την τόσο μεγάλη επιτυχία που είχε στα πρώτα χρόνια της καριέρας του.
Δύο γάμοι που κατέληξαν σε δύο διαζύγια και αρκετές αποτοξινώσεις γέμιζαν για κάποια χρόνια την καθημερινότητά του.
Κρίμα… He had so much potential…
Mara Wilson
Η πιο χαρακτηριστική φατσούλα που έχουμε δει στο cinema.
Ποιος δεν λάτρεψε την γλυκιά Matilda με τις τηλεπαθητικές δυνάμεις, στην ομότιτλη ταινία του 1996.
Στην τέταρτη κινηματογραφική δουλειά του, ο σκηνοθέτης, ο Danny DeVito επιλέγει να παρουσιάσει μια παιδική ταινία.
Και βρίσκει την ιδανικότερη μικρή ηρωίδα στο πρόσωπο της μικρής Wilson.
Όλοι οι χαρακτήρες στην ταινία από τους αδιάφορους γονείς, μέχρι την μοχθηρή-τύραννο διευθύντρια, είναι καρικατούρες, αλλά μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια παιδική ταινία, η οποία όσα χρόνια και αν περάσουν, θα βλέπεται ευχάριστα από το παιδικό κοινό.
Τη Mara Wilson την είχαμε δει και λίγο νωρίτερα, στην ηλικία των 6, όταν έπαιξε ένα από τα τρία παιδιά του Robin Williams και της Sally Field στο Mrs.Doubtfire (1993).
Η Wilson σταμάτησε οριστικά από τον κινηματογράφο, λίγα χρόνια αργότερα και αποτραβήχτηκε από τα φώτα της δημοσιότητας.
Haley Joel Osment
Το όνομα μπορεί να μην σας λέει κάτι, αλλά αυτό το προσωπάκι είναι δύσκολο να το ξεχάσει κανείς.
Ο Osment συμμετείχε σε μια πληθώρα ταινιών και εμφανίστηκε σχεδόν σε όλα τα είδη ταινιών, όπου έπαιξε με μεγάλη ευκολία.
Πλασαρίστηκε σαν το next best thing, με πολλούς κριτικούς να εξυμνούν το ταλέντο του.
Ξεκίνησε 4 ετών και λίγα χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στην μεγάλη οθόνη ως γιος του Tom Hanks στο Forrest Gump (1993), στην τελευταία σκηνή της ταινίας.
Με μεγάλη εμπειρία σε τηλεοπτικά και κινηματογραφικά πλατώ, αναλαμβάνει τον επόμενό του ρόλο για το Bogus (1996), στο οποίο αναγκάζεται να μεγαλώσει μαζί με την νονά του Whoopi Goldberg, έχοντας πάντοτε παρέα του, τον φανταστικό του φίλο, Gerard Depardieu.
To 2000 βιώνει την καλύτερή του στιγμή ως ηθοποιός όταν προτάθηκε για Οσκαρ β’ ανδρικού ρόλου για τον ρόλο του ως παιδί μέντιουμ στο αριστουργηματικό The Sixth Sense (1999) του M.Night Shyamalan.
Έχει μείνει χαραγμένος στο μυαλό μας, λέγοντας τη φράση “I see dead people”.
Επόμενος σημαντικός σταθμός είναι το Pay it Forward (2000), στο οποίο συγκινεί ως ένας 12χρονος μαθητής που θα προσπαθήσει να «σώσει» τον κόσμο ύστερα από μια αποστολή που του ανατέθηκε, έχοντας στο πλευρό του, τον δάσκαλό του Kevin Spacey και την μητέρα του Helen Hunt.
Τελευταία αξιομνημόνευτη δουλειά του αποτελεί το blockbuster, A.I, Τεχνητή Νοημοσύνη του Steven Spielberg, ο οποίος αφιέρωσε την ταινία σε έναν άλλο μεγάλο σκηνοθέτη τον Stanley Kubrick.
Ο Osment ήταν ένα ρομποτοπαιδί που ήθελε να νιώσει πραγματικά συναισθήματα, όντας άνθρωπος.
Η ταινία απεδείκνυε τις μεγάλες ερμηνευτικές ικανότητες του μικρού, και το μέλλον για αυτόν φάνταζε λαμπρό.
Αυτές τις ταινίες που κοσμούν το βιογραφικό του θα τις ζήλευαν ακόμα και καταξιωμένοι ηθοποιοί.
Με τέτοιο ισχυρό έναυσμα, θα περίμενε κανείς ότι θα απογειωνόταν από την στιγμή της ενηλικίωσής του και μετά.
Κάτι το οποίο δεν συνέβη.
Σταμάτησε για λίγα χρόνια και στην συνέχεια σπούδασε υποκριτική, δηλώνοντας ότι πραγματικά τον ενδιαφέρει σοβαρά να ασχοληθεί επαγγελματικά.
Σήμερα στην ηλικία των 25, το baby face που διατηρεί ακόμα, λειτουργεί μάλλον αρνητικά, θέτοντάς του περιορισμούς
Anna Chlumsky
Το όμορφο και πεισματάρικο κορίτσι του My Girl (1991) μαζί με τον έτερο child star της εποχής Macaulay Culkin, άφησαν εποχή.
Η μικρή Anna έκλεψε τις καρδιές μικρών και μεγάλων, κάτι το οποίο επανέλαβε και στο sequel, My Girl 2 (1994).
Στο Trading Mom είναι ένα από τα τρία παιδιά που ύστερα από ένα μεγάλο casting για την ιδανικότερη μαμά που θα μπορούσαν να έχουν, απλά καταλήγουν στην ήδη υπάρχουσα.
Η Sissy Spacek αλλάζει πολλά πρόσωπα και συμπεριφορές, το οποίο είναι και το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας.
Στο Gold Diggers ψάχνει για χρυσό μαζί με άλλη μια child star, την Christina Ricci.
Μόλις συμπληρώνει το 18 έτος της ηλικίας της, αποσύρεται και σπουδάζει διαφορετικό αντικέιμενο, θέλοντας να ακολουθήσει άλλη καριέρα.
Τελικά το 2006 αποφασίζει να επιστρέψει στην υποκριτική, συμμετέχοντας σε αρκετά δημοφιλή τηλεοπτικά σίριαλ και σε ανεξάρτητες κινηματογραφικές παραγωγές όπως τα Blood Car (2007) και The Good Guy (2009).
Madeline Zima
Το μικρό κοριτσάκι του The Nanny έχει εξελιχτεί σε μια εντυπωσιακή γυναίκα που λίγο θυμίζει την τότε εικόνα της.
Ως ώριμη και φιλοσοφημένη Grace, συμβούλευε την νταντά της Fran Drescher για συνολικά 6 seasons.
Το κινηματογραφικό ντεμπούτο ήρθε με το θρίλερ The Hard That Rocks the Cradle (1992).
Η νταντά της Zima στον κινηματογράφο, υπήρξε ο Hulk Hogan στο Mr.Nanny (1993), ο οποίος κλασσικά έριξε πολύ ξύλο, αυτή την φορά για να προστατέψει εκείνη και τον αδελφό της.
Μεγαλώνοντας εμφανίστηκε σε πολλά επιτυχημένα τηλεοπτικά όπως στα Gilmore Girls, Ghost Whisperer, Grey’s Anatomy και Heroes.
Ο τηλεοπτικός ρόλος της σεξουαλικά απελευθερωμένης και πονηρής 16χρονης στο Californication, είναι αυτός που την διαφοροποιεί από την εικόνα του καλού κοριτσιού.
Ίσως άδικα την συμπεριλαμβάνω στην συγκεκριμένη κατηγορία, μιας που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει κάποια σημαντικά βήματα.
Το 2010 συναντήθηκε με την Renee Zellweger και τον Forest Whitaker στο συγκινητικό My Own Love Song του Olivier Dahan.
Τελευταίες προσθήκες στο βιογραφικό της αποτελούν τα Crazy Eyes (2012) και Breaking the Girls (2013).
Για τους περισσότερους η Madeline θα μείνει για πάντα η μικρή αγαπημένη Grace του The Nanny.
Liam Aiken
Το οχτάχρονο αγοράκι με το γλυκό χαμόγελο και το δαιμόνιο βλέμμα, στεκόταν ανάμεσα στην μητέρα του, Susan Sarandon και στην μέλλουσα σύζυγο του πατέρα του, Julia Roberts στο family drama, Stepmom (1998).
Η παρουσία του εκεί, δημιουργεί μόνο χαμόγελα.
Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο είχε γίνει με το Henry Fool ένα χρόνο νωρίτερα.
Στη συνέχεια είχε φορτωμένο πρόβλημα, αφού εμφανίστηκε σε αρκετές ταινίες συμπεριλαμβανομένων των I Dreamed of Africa (2000), Sweet November (2001) μαζί με τους Keanu Reeves και Charlize Theron, The Rising Place (2001) κρατώντας πρωταγωνιστικό ρόλο και Road to perdition (2002) που υποδύθηκε τον νεότερο γιο του Tom Hanks.
Η πιο σημαντική ταινία του αποτελεί το Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events (2004), που λαμβάνει πολύ θετικές κριτικές, προτείνεται για 4 Οσκαρ και κερδίζει 1, αυτό για το καλύτερο μακιγιάζ.
Το 2006 παίζει στο Fay Grim που αποτελεί sequel του Henry Fool.
Ναι μεν ικανοποιητική πορεία, η οποία θα μπορούσε να ήταν ακόμη καλύτερη δεδομένου ότι έφτασε πολύ κοντά σε ρόλους που θα τον έκαναν αυτόματο παγκοσμίως γνωστό.
Του προσέφεραν τον ρόλο του Cole στο The Sixth Sense, αλλά αναγκάστηκε να τον απορρίψει εξαιτίας των αμφιβολιών που είχαν οι γονείς του για το θέμα του θανάτου που αφορούσε η ταινία.
Έτσι ο ρόλος κατέληξε στον Haley Joel Osment.
Συμπεριλήφθηκε επίσης, στην λίστα για τους μικρούς ηθοποιούς που θα μπορούσαν να ενσαρκώσουν τον Harry Potter.
Το ότι είχε ήδη συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Chris Columbus στο Stepmom, λειτούργησε θετικά, αλλά το γεγονός ότι δεν ήταν Βρετανός έπαιξε καταλυτικό παράγοντα, με αποτέλεσμα να βρεθεί εκτός του τελικού cast.
Γεννημένος μόλις το 1990, ο Liam έχει όλο το χρόνο μπροστά του, έτσι ώστε κάποια στιγμή μελλοντικά, να συμπεριληφθεί στους πιο επιτυχημένους former child stars.
Rachel Hurd-Wood
Ίσως πρόκειται για μια βιαστική απόφαση μου, η θέση της εδώ.
Μάλλον την αδικώ και αυτήν που την κατατάσσω σε αυτή την λίστα, μιας που η Rachel έχει όλο τον μέλλον μπροστά της για να κάνει το όνομα της γνωστό.
Όντας 23 ετών, ίσως θα της ταίριαζε καλύτερα μια θέση ανάμεσα στις 15 ανερχόμενες ηθοποιούς του Hollywood.
Παρόλα αυτά, η καριέρα της στην παιδική της ηλικία, σχεδόν εκμηδενίζει την όποια παρουσία έχει τώρα.
Στα 12 της χρόνια κερδίζει το ρόλο της Wendy, σε άλλη μια version του Peter Pan.
Παραμένει η πιο εμπορική της ταινία.
Στο horror film, An American Haunting (2005), η Rachel συναντήθηκε με τους κορυφαίους ηθοποιούς, Donald Sutherland και Sissy Spacek.
Η ταινία όμως βασίζεται ουσιαστικά, εξολοκλήρου πάνω της, και η ίδια τα καταφέρνει αρκετά καλά, λαμβάνοντες θετικές κριτικές.
Ένα χρόνο αργότερα έγινε από τα θηράματα ενός δολοφόνου και αποτέλεσε ένα από τα συστατικά για την δημιουργία του τέλειου αρώματος στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου Perfume: The Story of a Murderer.
Η 16χρονη Rachel έχει πια ανθίσει και η εντυπωσιακή ομορφιά της καταλαμβάνει την μεγάλη οθόνη σε έναν ρόλο που της πήγαινε γάντι.
Το 2009 είχε έναν μικρό ρόλο σε άλλη μια εκδοχή του πορτρέτου του Dorian Gray, ενώ συμμετείχε επίσης και στην περιπέτεια Solomon Kane, η οποία δεν έφερε εις πέρας τον σκοπό της, καθώς δεν έβγαλε ούτε τα μισά από όσα στοίχισε.
Υπήρξε επίσης μία από τους εφήβους που καλούνται να αντιμετωπίσουν εξωπραγματικές καταστάσεις στο Tomorrow, When the War Began (2010).
Η γλυκιά Rachel έχει πολύ δρόμο μπροστά της, αν θέλει να την θυμούνται για κάτι άλλο, πλην της Wendy.
Gary Coleman
Μια γνώριμη σε όλους μας φιγούρα.
Ο Gary Coleman ξεκίνησε από τα 6 του στα τηλεοπτικά πλατώ.
Η ευστροφία, η σπιρτάδα και η έξυπνη ατάκα του, τον διαφοροποίησαν αυτόματα από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του, με αποτέλεσμα να αποκτήσει το δικό του show στην τηλεόραση σε ηλικία μόλις 10 ετών.
Η σειρά βασίστηκε πλήρως επάνω του και διήρκησε για 8 επιτυχημένα χρόνια, δίνοντάς του μεγάλη δημοσιότητα.
Η σωματική του διάπλαση τον εγκλώβισε σε συγκεκριμένους τύπους ρόλων.
Αν και για αυτό ακριβώς τον λόγο, μπορεί να θεωρηθεί ηθοποιός με έντονο character.
Παρά τις οικονομικές δυσκολίες που κατά καιρούς αντιμετώπιζε, συνέχισε να συμμετέχει κυρίως σε τηλεοπτικές παραγωγές μέχρι και το τέλος της ζωής του στις 28 Μαΐου 2010, ύστερα από μακροχρόνια ταλαιπωρία που είχε με την υγεία του.
Linda Blair
Έγινε γνωστή από έναν και μόνο ρόλο.
Ως δαιμονισμένο κοριτσάκι στην προεφηβεία, η Linda τρόμαξε τον πλανήτη, προκαλώντας εφιάλτες στους θεατές που πήγαν να δουν το The Exorcist (1973) στο cinema.
Και αυτοί ήταν πολλοί, καθώς η ταινία κατάφερε το απίστευτο, με ένα budget μόλις $10 εκατομμυρίων, συγκέντρωσε πάνω από 400 στα ταμεία.
Προτάθηκε για 10 Οσκαρ (ανάμεσα τους και αυτό της καλύτερης ταινίας), κερδίζοντας τελικά 2 (ήχου και διασκευασμένου σεναρίου) και αποτέλεσε μία από τις μηδαμινές εξαιρέσεις, καθώς τα μέλη της Ακαδημίας, συχνά σνομπάρουν τις ταινίες τρόμου.
Όταν όμως η ταινία πρόκειται για ένα αριστούργημα, τότε όλοι οφείλουν να το παραδεχτούν.
Ένας ρόλος που έμεινε στην ιστορία και μια ταινία που αποτελεί ορόσημο όχι μόνο για τα horror movies, αλλά γενικότερα για τον κινηματογράφο.
Εκτός από την υποβλητική σκηνοθεσία του William Friedkin, την ανατριχιαστική μουσική υπόκρουση και τα καινοτόμα οπτικά εφέ, κύριο λόγο της επιτυχίας έπαιξαν οι έξοχες ερμηνείες των ηθοποιών.
Ο Jason Miler και ο Max von Sydow δίνουν πολύ καλές ερμηνείες, με τον πρώτο να βρίσκεται στην πεντάδα για το Οσκαρ β΄ ανδρικού ρόλου.
Οι γυναίκες της ταινίες Ellen Burstyn και Linda Blair ως μάνα και κόρη αντίστοιχα, δίνουν ρεσιτάλ ερμηνειών.
Η ήδη γνωστή Burstyn στην πρώτη υποψηφιότητά της για Οσκαρ α΄γυναικείου ρόλου, δεν κερδίζει αλλά παίρνει το αίμα της την επόμενη χρονιά με το Alice Doesn’t Live Here Anymore του Martin Scorsese.
Το περίεργο είναι ότι έκπληξη της ταινίας που ακούει στο όνομα Linda Blair, έχοντας κερδίσει την Χρυσή Σφαίρα β΄ γυναικείου ρόλου, βλέπει να παίρνει από τα χέρια της το Οσκαρ, η άλλη μικρή της πεντάδας, Tatum O’Neil.
Τα μέλη της Ακαδημίας προφανώς προτίμησαν κάτι πιο safe, αλλά η ερμηνεία της Blair ήταν με διαφορά πιο δυνατή.
Παρά το πολύ καλό μακιγιάζ και τα οπτικά εφέ, για εκείνη την εποχή, αυτά δεν ήταν ικανά να σώσουν από μόνα τους την κατάσταση, σε αντίθεση με σήμερα.
Έπρεπε απαραιτήτως να υπάρχει μια δυνατή ερμηνεία.
Ήταν δύσκολο κανείς να φανταστεί ότι ένας τέτοιος ρόλος θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε αυτό το επίπεδο από ένα 12χρονο κορίτσι.
4 χρόνια μετά επανέλαβε τον ρόλο της Regan, με άλλον σκηνοθέτη στο τιμόνι και με απογοητευτικά αυτή την φορά αποτελέσματα.
Η Blair συνέχισε με B-movies για όλη την υπόλοιπη καριέρα της και επέμεινε στο είδος του horror.
To γεγονός ότι απέσπασε το βραβείο χειρότερης ηθοποιού για την συνολική προσφορά της στον κινηματογράφο στα Razzie Awards του 1985, σίγουρα δεν ήταν κάτι που της προξένησε χαμόγελο.
Κάτι που ίσως οι περισσότεροι να μην έχουν παρατηρήσει, είναι το σύντομο πέρασμα που έκανε στο Scream (1996), ένα επίσης από τα σημαντικότερα horror movies.
Είχε cameo εμφάνιση στο ρόλο μιας ενοχλητικής δημοσιογράφου.
Tatum O’Neil
Η νεαρότερη ηθοποιός που έχει βραβευτεί με Οσκαρ στην ιστορία του θεσμού.
Σε ηλικία 10 ετών, συμπρωταγωνιστεί μαζί με τον πατέρα της Ryan O’Neil στο γλυκόπκρο Paper Moon (1973).
Η ώριμη για την ηλικία της ερμηνεία είναι αυτή που κερδίζει τους κριτικούς και η Tatum βρίσκεται στην πρωτοφανή θέση, να συλλέγει βραβεία.
Το Οσκαρ πάντως δεν το περίμενε κανείς ότι θα το κερδίσει, με την Madeline Kahn (συμπρωταγωνίστριά της στο Paper Moon), να απορεί on air στο άκουσμα του ονόματος της O’Neil ως νικήτριας.
Μια νίκη που όπως έχει δηλώσει η ίδια, δεν χάρηκε, καθώς ο πατέρας της, της πήρε το αγαλματίδιο ισχυριζόμενος ότι εκείνος το άξιζε περισσότερο.
Παρά την λάμψη της τότε εποχής, η προσωπική της ζωή είχε εντελώς διαφορετικά κλίμα.
Ο ιδιαίτερα ανταγωνιστικός πατέρας της, αντιμετώπιζε προβλήματα αλκοολισμού και η Tatum έχει αναφέρει περιστατικά κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας.
Η συνέχεια ήταν ακόμα πιο δύσκολη για την ίδια, καθώς εθίστηκε σε ναρκωτικά και αλκοόλ, έκανε πολλές αποτοξινώσεις και δημιούργησε με την σειρά της, μια δυσλειτουργική οικογένεια.
Μετά από αρκετές συλλήψεις και δημόσιο εξευτελισμό, η Tatum πάτησε γερά στα πόδια της και απεξαρτήθηκε, ύστερα από δεκαετίες συνεχούς κατάχρησης.
Η καριέρα της δεν έχει τίποτα άλλο το αξιομνημόνευτο να επιδείξει και τα τελευταία χρόνια προσπαθεί η ίδια να επανέλθει μέσα από guest τηλεοπτικές εμφανίσεις σε δημοφιλή προγράμματα.
Shirley Temple
Και κλείνουμε αυτό το γιγαντιοαφιέρωμα με το παιδί θαύμα μιας άλλης γενιάς.
Το αγαπημένο κορίτσι της Twentieth Century-Fox.
Τα studio μετέτρεψαν την μικρή Shirley σε σταρ πρώτου μεγέθους και η απήχηση που είχε στους θεατές όλων των ηλικιών, ήταν πρωτοφανής.
Εμπορευματοποίησαν όσο τίποτα άλλο την εικόνα της, δημιουργώντας από κούκλες με το όνομά της, μέχρι γραμματόσημα.
Δεν μπορώ να φανταστώ αν όντως η Shirley Temple έζησε με ανεμελιά τα παιδικά της χρόνια, καθώς ξεκίνησε στο αγχωτικό χώρο της βιομηχανίας του κινηματογράφου από την ηλικία των 3.
Το 1934 γνωρίζει την πρώτη μεγάλη εμπορική επιτυχία της με το Bright Eyes.
Υπήρξε η κινηματογραφική Χάιντι στο Heidi (1937) και η Little Miss Broadway το 1938.
Η μεγαλύτερη και πιο διαχρονική επιτυχία της είναι το The Little Princess (1939), το οποίο ίσως να έχετε πετύχει στην τηλεόραση, αφού το βάζουν συχνά πυκνά.
Με μια κινηματογραφική καριέρα που απαριθμεί πάνω από 40 ταινίες, η Shirley Temple άσκησε τέτοια επιρροή εκείνη την περίοδο, που ως αποτέλεσμα είχε το να δημιουργούνται ρόλοι κατά παραγγελία προκειμένου να τους υποδυθεί.
Η καριέρα της ουσιαστικά ολοκληρώθηκε σε ηλικία 21 ετών, όταν σταμάτησε από τον κινηματογράφο.
Αποσύρθηκε οριστικά το 1963, σε ηλικία 35 ετών.
Μέχρι σήμερα έχουν δημιουργηθεί πολλά αφιερώματα και τηλεταινίες σχετικά με την ζωή της.
Δείτε εδώ το 1ο Μέρος.
Δείτε εδώ το 2ο Μέρος.
Νάσος Κυριακίδης.
1.jpg)
